Morgunblaðið - 06.04.1945, Qupperneq 7

Föstudagur 6. apríl 1945
MORGUNBLAÐIÐ
«
FLOKKAGLÍMA GLÍHUHÁBS REYKJAVÍKUR
Svar við grein H. S.
Blaðinu hefir borist eftirfar-
andi grein frá Kristmundi Sig-
urðssyni, lögregluþjóni, sem
um skeið var snjallasti glímu-
maður hjer á landi:
FIMTUDAGINN 22. f. mán.
birtist grein í Alþýðublaðinu,
sem nefndist: Flokkaglíma
Glímuráðs Reykjavíkur, eftir
H. S.
Grein þessi er þannig skrif-
uð, að rækilega og af kostkæfni
er sneitt hjá allri velvild og
sanngirni í garð allmargra kepp
enda, enda dylst það engum,
sem þekkingu hefir á glímu og
grein þessa les, að hjer er á
ferðinni sleggjudómari, sem
mjög takmarkaða þekkingu hef
jr á því, sem hann ræðst í að
skrifa um. Væri því þessari
grein best ósvarað, ef ekki væri
svo langt gengið, að sumt, sem
þar er hiklaust slegið fram, er
meiðandi fyrir keppendurna.
Jeg vil svo benda á nokkur at-
riði úr grein H. S. sem mjer
finst athugunar verðust og
rangt er skýrt frá og villandi.
H. S. byrjar á því, að lokn-
úm inngangsorðum að lýsa
því yfir að flestir keppendanna
sem kepptu á flokkaglímunni,
hefðu verið svo illa æfðir, að
þeir hefðu ekkert erindi átt á
keppnina. Jeg minnist þess ekki
að hafa heyrt eða lesið um það,
þar sem varpað hefir verið
framan í keppendur, eftir neina
íþrótlakeppni, kaldari kveðjum
nje órökstuddari sleggjudóm,
Sem þessum.
Síðan jeg fór að fylgjast með
glímumálum bæjarins, hefir
ekki farið fram jafn fjölmenn
keppni í íslenskri glímu sem
þessi, og heldur ekki keppt í
jafn mörgum þyngdarflokkum.
Komu því vegna flokkaskift-
ingarinnar margir keppend-
anna fram í fyrsta sinn. hafa
ekki áður lagt inn á glímuvöli-
inn vegna óheppilegs keppnis-
fyrirkomulags. Þeir, sem iðkað
hafa glímu og fylgst hafa með
henni árum saman, vita hversu
erfitt er fyrir keppendur að
koma fram í fyrsta sinn. Marg-
ir fara þannig um leið og þeir
koma fram fyrir áhorfendurna,
að þeir verða „nervösir“ af því,
að svo margir horfa á þá, sem
svo blandast við kvíða og spenn
ing fyrir keppninni, að þeir eru
vart þekkjanlegir á glímupall-
inum, hvað bragðleikni og
kraft snertir. Vill því útkoma
vinninga verða fremur lág hjá
því útkoma vinninga verða
fremur lág hjá keppnis byrj-
andanum. Þeir fáu menn, sem
um glímukeppnir hafa skrifað
undanfarin ár, hafa fremur lagt
hlýleg hvatningsorð til byrjend
anna, en ekki brugðið þeim um
það lakasta, sem fram getur
komið í þessari íþróttagrein,
svo sem at, puð, bol, níð og
tuddaskap, eins og H. S. ber á
borð fyrir lesendur. í þetta sinn
tókst svo sorglega til, að lteppn
isvöllurinn reyndist svo háll, að
hann hindraði án efa marga
keppendur frá því að geta not-
ið sín að fullu. Kom þetta fram
ekki síst á þeim, sem óvanari
voru keppni.
H. S. ræðst heiftarlegast á
minstu og ljettustu keppend-
urna, enda flestir í þeim flokki,
sem ekki höfðu keppt opihber-
lega áður. Fer það eftir öðrum
velvilja (III) greinarhöfundar
að ráðast á garðinn þar sem
hann er lægstur. Þeir keppend-
ur, sem jeg þekki best til í þess
um flokki, hafa æft með ágæt-
um í vetur og eru með skemti-
legri glímumönnum, sem jeg
hefi þekt á æfipgum, þótt þeir
nytu sín þarna ekki nema að
litlu leyti á hinum hála keppn-
isvelli. Þá vill H. S. að mjer
skilst gera eitthvert veður út
af þeim meiðslum, sem á keppn
inni urðu og telur þau afleið-
ingu þess, að att sje saman ó-
æfðum mönnum. Telur það at-
hyglisvert að þeir sem meidd-
ust hafi þá verið að keppa við
mann úr sama fjelagi. Ekki
hefir eftirtektin verið meiri en
það hjá greinarhöfundi, að hann
skýrir rangt frá þessu. í glím-
unni voru keppendur úr sitt
hvoru fjelagi, Ármanni og KR.
Slík óhöpp vilja því miður
altof oft til, en til að sýna þá
röksemd H. S., að meiðslin hafi
stafað af því, að þarna áttust
við yngri keppendur (óæfðir
menn eins og H. S. orðar það),
vil jeg benda á nærtækt dæmi.
Á síðustu Íslandsglímu fór
Guðmundur Guðmundsson úr
iiði í glímu við Guðmund
Ágústssdn, ekki verður æfinga-
leysinu þar um kent.
Jeg ætla ekki í þessari grein
að ræða umsagnir H. S. um
einstaka keppendur, en jeg get
þó ekki slept þeim kafla grein-
arinnar án þess að benda á það,
að eftirtektarvert er, að H. S.
minnist ekkert á svein Jónsson,
sem glímdi í öðrum flokki og
sýndi bæði leikni og kráft í
öllum sínum glimum og kepti
til úrslita um þriðja sætið í
þeim flokki, en hann var einn
af þeim, sem kom þarna fram
í fyrsta sinn, og mun því ekki
hafa fundið náð fyrir augum
H. S., en kannske hefir það ver
ið af því, að hann var úr K. R.
Þá er það einnig eftirtektarvert
að H. S. telur Davíð Hálfdánar-
son vera úr í. R„ en það er ef
til vill skiljanlegra, er aftar
kemur í grein H. S. og lesin eru
þau óvildar orð, sem H. S. kast-
ar þar að einu fjelaginu, sem
keppendur átti á glímumótinu,
sem er K. R.
Úr því hann minnist á ein-
staka keppendur og sennilega
ekki talið sig geta sneitt fram
hjá þessum þekta glímusnill-
ing, þá skellir hann honum bara
yfir í annað fjelag í frásögn-
inni. Það vill nú svo vel til, að
jeg, sem þessar línur rita, hefi
fyrir framan mig skrá yfir æf-
ingar ‘þeirra manna, sem fóru
í þessa keppni frá Knattspyrnu
fjelagi Reykjavíkur. Vil jeg því
lýsa því yfir, að það eru algjör
ósannindi, sem H. S. fer með,
er hann segir að K. R. hafi sent
óæfða menn í flokkaglímuna.
Aftan í þessa sannsögli sína
hnýtir svo H. S. því, að þetta
glímumót gefi engar vonir um
það, að bol og níð hverfi, þótt
glímt sje í flokkum. Þar sem
vart er hægt að taka það öðru
vísi en H. S. eigi við.að níð og
tuddaskapur hafi komið fram x
þessari keppni, vil, jeg .skora a
H. S. að hefna nöfn þeirra kepp
enda, sem hann á við, svo þeir
geti leitað rjettar síns.
Jeg stóð við glímupallinn
meðan flokkaglíman fór fram
og veitti henni nána athygli. Sá
jeg ekki níð nje tuddaskap til
nokkurs keppanda. Mun verða
leitað úrskurðar um þetta at-
riði til rjettra aðila.
I síðari hluta greinar sinnar
telur H. S. upp, hve margir
hefðu átt að keppa úr hverj-
um flokki, hina sem ekki fundu
náð fyrir augum hans, er hann
svo vinsamlegur við að segja
þeim að sitja heima. í fyrsta
flokki telur H. S. tvo keppnis-
hæfa, fimm úr öðrum flokki,
fjóra úr þriðja flokki og alla
úr fjórða flokki, en í áfram-
haldi af þessu leggur H. S. til
að glímuráðið haldi aftur glímu
keppni, þar sem þrír efstu menn
irnir úr hverjum flokki keppi
til úrslita, telur þá kannske ó-
magsins vert að horfa á keppn-
ina. Þar með strikar H. S. út
2 í öðrum flokki, 1 úr þriðja og
1 úr fjórða flokki, en telur nú
með þriðja mann í fyrsta
flokki, sem hann er þá rjett að
enda við að lýsa yfir, að ekki
sje keppnishæfur. Er athugað-
ur er hugsanagangurinn í þess
ari grein, verður manni á að
halda, að svo mikill áhugi hafi
ríkt hjá H. S., að niðra yngstu
keppendum í þessari keppni, að
honum gleymist hvað hann er
áður búinn að festa á pappír-
inn.
Alt þetta virðist mjer að H.
S. ætlist til að tekin sjeu sem
rök fyrir því, að flokkaglíma
je ekki hin rjetta stefna í glímu
málum. Bendir á það, að
þyngstu mennirnir hafi glímt
best, en þeir ljettustu verst.
Þótt slept sje þeírri tilhneig-
ingu H. S. til að níða yngstu
keppendur og hvort þetta hafi
verið svo í raun og sannleika.
Þá er um að ræða í þyngsta
flokki glímukóng íslands og
aðra sigurvænlegustu glímu-
menn landsins, sem flestir hafa
margoft kept, en í ljettasta
flokki komu flestir fram í
fyrsta sinn.
Jeg tel óþarfa að ræða um
þetta nánar, hve sanngjarn og
skynsamlegur þessi samanburð
ur er.
Jeg vil svo ljúka þessum orð
'um mínum með því að þakka
öllum þeim, sem þessa flokka-
glímu sóttu og vona, að þeir
mæti allir í þeirri næstu, hve-
nær sem hún verður. Við er-
um á rjettri leið, þar sem flokka
glíman er, að baki því málefni
standa hinir bestu rrienn , úr
eldri röðum glímumanna. Þeir
yngri standa óskiftir um þetta
mál, að því sem jeg best veit
og þeir sem vilja glímunni vel.
Allir glímukeppendur og unn
'endur glímunnar þurfa að taka
höndum saman um það að lag-
færa það, sem miður fer í glím-
unni, læra af hverri keppni og
lagfæra það fyrir þá næstu,
!sem ekki á heima í glímunni.
T. d. vil jeg benda á það, að
nú á síðari glímum hcfir bor-
ið dálítið á því, að sumir kepp-
Undur standa skakkir fyrir í
Frainh. á bls. 10.
I
Mámskeið IVámsflokkanna
í Háskóla fslands
1.—15. júní 1945.
Námsgreinar verða þessar: Leikstarfsemi, (upplest-
ur og leiðbeiningar um leikst.jði’ii). Kennari Lárus
Pálsson. íslenzka. Kennari Sveinbjörn Sigurjónsson.
Töfluteikning. Kennari Kurt Zier. Lestur bókmennta
Leiðbeiningar um trjárækt. Kennari Ilákon Bjarnason.
Leiðbeiningar um akuryrkju. Kennari Klemens Krist-
jánsson. Hjálp í viðlögum. Rauði Kross íslands sjer um
kennsluna. Ennfremur munu þeir Sigurður Nordal,
Broddi .Jóhannesson og Guðm. Kjartansson flytja er-
indi á námskeiðinu. — Þátttökugjald er 50 krónur. —
Umsóknir sendist fyrir 5. maí til undirritaðs, sem
gefur nánari upplýsingar.
? líi t Cjur&óóon
Freyjugötu 35, Reykjavík.
w
<♦> w
Eggjalíking
í dósum, fyrirliggjandi.
Eggert Kristjánsson & Co., h.i

Alullar
Dömupevsur
heilar og hnepptar, í miklu úrvali.
Ca^nar BUJ L/
Utvegum nýtísku
TOGSPiL
af fullkomnustu gerð frá Bandaríkjunum.
CJi dalldóróóon h.f
Herraimærföt
stutt og síð, nýkomin.
\
Uacjm . * ídtöndi
a