Morgunblaðið - 05.07.1945, Qupperneq 8

8
3I0RGUNBLAÐIÐ
Fimtudagur 5. júlí 1945.
Mínnin garorð
Ágúst Jónsson skáld
l «
19. des. 1868. d. 28. júní 1945
í DAG er til moldar borinn,
=einn af mínum gömlu og góðu 1
vinum, Ágúst Jónsson skáld.jj
Það er einn af mínum fyrstu
og bestu vinum, sem jeg hefi
átt. Því um fulla hálfa
hafði jeg meiri og minni kynni’
af honum. h
Áfe-JU
Jeg leiði hjá mjer að lýsa? * m
honum fyrir alþjóð, því hann'
er fyrir löngu kunnur fyrir
djóðagerð sína bæði fyr og síð-3*
;ar, enda þótt fátt eitt hafi birst '
íá prenti eftir hann, sem almennj
.ingur hafi sjeð, nema erfiljóð,a
er hann orti alt til hins hinsta, -Jdauðinn gerði sitt miskunnar-
sem þeir best vita, er til hans
leituðu. Þvt fáir munu hafa
farið bónleiðir, sem til hans
komu í þeim erindum, og jeg
hygg, að flestir muni mjer
sammála um það, að þau ljóð
hans hafi þerrað margt tár af
augum syrgjendanna. Og það
mun ekki svo lítið ljóðasafn, er
eftir hann xiggur, þó margt sje
glatað. Því hann mun ekki
hafa farið að rita þau fyr en á
efri árum. En við ljóðagerð
fjekst hann frá því fyrsta að
jeg man, sem. nú er orðið yfir
50 ár. Rithönd hans var með
afbrigðum fögur, enda var
hann sískrifandi á meðan hann
gat, og til marks um það vildi
hann heldur sjá blýantwn á
'tíorðinu hjá sjer, þó ekki væri
til annars en horfa á hann.
r
Þannig var sterk þráin eftir að
rita, á meðan kraftar leyfðu.
Það var hans yndi að skrifa og
lesa, enda var hann mjög fróð-
ur og víðlesinn maður, og það
má fullyrða, að það hafi stytt
honum marga leiðindastund í
öllum hans veikindum. Og alt
fram á síðustu stund gat hann
ort bæði um alvarlegt efni, og
eins hitt, e- vjer köllum gleði-
Ijóð. Hann var jafnvígur á
hvorttveggja. enda var hann
gleðimaður og hrókur alls fagn
aðar í vinahóp. En hann var
lika alvörumaður, eins og ljóð
hans bera með sjer. En heilsan
þvarr fljótt j4, alt of fljótt.
Því á miðjum aldri má segja
að hann hafi orðið að hætta að
starfa vegna vanheilsu, sem
hann fjekk aldrei bót á fyr en
verk á honum sem öðrum.
Ágúst var næmur á alt hið
fagra, sjerstaklega hafði hann
næmt söngcyr'a, enda spilaði
hann á hljóðfæri, meðan hann
gat fyrir vanheilsu. — Jeg, sem
þessar línur rita, hafði marga
ánægjustundina af viðræðum
við hann á heimili hans, sem
ávalt stóð mjer opið, og sem
jeg ávalt minnist með þakk-
læti.
En nú er harpan þín hljóðn-
uð, vinur. Allir dagar eiga
kvöld og nú fylgi jeg þjer til
dyra, í hinsta sinn í heimi þess-
um, til þess staðar, er jarð-
néskar leifar þínar verða lagð-
ar, en í anda fylgi jeg þjer til
hinna himnesku dyra, er jeg
veit, að sál þín fær sinn hvíld-
arstað og jeg bið guð að blessa
þjer þann nýja stað, hvar þú
sjerð nú betur mátt og mikil-
leik þess himneska föður, er
þú treystir í þessum heimi.
Lifðu nú glaður á landinu
bjarta,
lífsgeislar kærleikans streymi
til þín,
eilífa náðin guðs alföður
hjarta
opni þjer gleggri og bjartari
sýn.
Vertu sæll. Agúst.
Gamall vinur.
Sænsk timburhús.
LONDON: — Til Edinborgar
er von á 100 timburhúsum frá
Svíþjóð.
Trygg ertu Toppa
(My friend Flicka) eftir Mary O’Hara.
Sagan gerðist. heinia xi sveitasetrinu mikia vestur
undir Ivlettafjöllum Norður-Ameríku. Drengurinn
Iven elskar tryppið sitt með æskuhita ungs „sjálfs-
eignarmanns“. Og úti á víðáttum búgarðsins á há-
sljettunni í Wyoming fljettast líf drengsins og trypp.
isins sem sterkur, bráðlifandi þáttur inn í ægi-fjöl-
breytt líf náttúrunnar, rennur örofa inn í hana og
sameinast henni á dásamlegan hátt.
Sagan um Toppu er undursamlega hrífandi saga! Og hún
er markfalt rneira en það. Uún er átakanlega töfrandi og
hrífur hverja næma "taug mannlegs hjarta, sem hæfiléika
á til að geta fundið til. Þetta er yndisleg saga fyrir unga
sém eldri. Hjartnæm og heillandi eins og fegursta ásfar-
saga. Enda er hún það í fyllsta skilningi, þótt hjer sje um
að ræða ást drengs á tryppinu henni Toppu.
Iljá ölluin þeim, sem átt liafa kærleiksríka foreldra og
" bundist hafa órjúfandi vináttuböndum við hesta sína, mun
saga þessi vekja kærar og dýrmætar endurminningar frá;
æskudögum!
()3etri íóL j^c
cer en^mn
til íeót
rar i ónmar
(eijj'ina
x$x$x$x§x$>3xí><íx$xJxSx$x$x$xe>3>
'SXÍXSXSXÍXSX$X8X^X®X»<8^X»<Í^>^$«^^X$>^>^^X$XÍX$X®X®X^XÍ>«X$X^>^XJ>^XÍXÍ^XÍX®XS>^XÍXÍXSXS>^XSXÍXSXS>^XÍXÍXÍXÍ^^>
Ný og falleg gerð a£
borðfánastöngum á kr.
125,00 stk.
Veggskjöldur
úr eiri af Jóni Sigurðssyni. Verð kr. 37,50. Skjöldurinn er mjög vandaður
og hinn eigulegasti. Þetta eru
KÆRKOMNAR TÆKIFÆRISGJAFIR
Fást aðeins í
^-JdljókjLcerauerólun Sicjricjar ^JJeí^adóttur oc^
Ídóhabú) cJdáruóar (Blöndal
Borðfánar
^ V
Eftlr Roberf Sform \
A FEW MINUTE3 LATER.. K 600D! NO 0NE
■" T VJILL THINK TO
( LOOK IN THAT
ROTTEN, H0LL0W
ÁÍ4 TRESÍ
VUH!I 60T
a irr-A for
THAT, TOO J
NO—AND I DONT
C/.RE 70, A&A1N l 0UT
WE ATJ5T DI5P0SE
OF VOUR HANDIWORK !
BELIEVE
I &EE WHAT
VOU AiEAN !
HUH! V0U NEVER \
Í3EE A GUV KILLED ' )
THAT WAV ? J

G?pr. 19Ö5, Kínp Featurfs Syn dkatg^Tnc^Worldrightsycyy/cdJ
3) Nokkrum mjnútum síðar: Grímumaður:
Ágætt! Engum mun detja i hug að leita i þeí
hola, fúna trjábol.
2) ,,Lumbrarinn“: — Jamm, jeg hefi nú líka sjeð
fyrir því. Grímumaður: —• Hm, jeg held jeg viti,
hvað þú ætlar þjer.
1) „Lufnbrarinn“: Hvá! Hefurðu aldrei sjeð fyr
drepinn svóna? Grimumaður: — Nei, og jeg kæri
mig» heldur ékki um að sjá það aftur. En nú verð
um við að koma, skrokknum, einhversstaðar fyrir.