Morgunblaðið - 23.04.1947, Blaðsíða 8

8
MORGUNBLAblö
Miðvikudagur 23. apríl 1947
Útg.: H.f. Árvakur, Reykjavík.
Framkv.stj.: Sigfús Jónsson
Ritstjórar: Jón Kjartansson,
Valtýr Stefánsson (ábyrgCarm.)
Frjettaritstjóri: ívar Guðmundsson
Auglýsingar: Ámi Garðar Kristinsson.
Ritstjórn, auglýsingar og afgreiðsla,
Austurstræti 8. — Sími 1600.
Áskrlftargjald kr. 10,00 á mánuði innanlands.
kr. 12,00 utan-lands.
f lausasðlu 60 aura eintakið, 60 aura með Lesbók.
Deyfilyíeða holskurður
FORMAÐUR Framsóknarflokksins skrifaði eina af sín-
um dýrtíðargreinum í Tímann föstudaginn 18. apríl.
í þessari grein eru þrjú aðalatriði: Fyrst þetta gamla,
að dýrtíðin sje öll að kenna andstæðingum Framsóknar-
flokksins. í öðru lagi, að ráðstafanir núverandi ríkisstjórn-
ar sjeu gagnslausar; þær samsvari því, að nota deyfilyf
við sjúkling í stað holskurðar. í þriðja lagi, að þeir, sem
græddu á dýrtíðinni verði að kosta lækninguna.
Fyrsta atriðið er einskonar svartur listi, sá hinn sami
sem Tímamenn eru alltaf að hampa, að í þessu efni sjeu
aðrir sekir enn þeir sjálfir- Með þessu er að vísu ekki gefið
í skyn, að Hermann Jónasson sje höfundur hinna per-
sónulegu svörtu lista sem til eru í liði hans um athuga-
verða flokksmenn, því sennilega á hann engan hluta að
Þeim. En hann virðist vilja halda línu flokksbræðra sinna
og berja inn í þjóðina svartan lista um seka menn í dýr-
tíðarmálunum. Hjá honum koma flokkar í stað einstak-
linga.
Þessi aðferð hepnast ekki, því allir vita að í forsætis-
ráðherratíð Hermanns voru gerðar allar þær ráðstafanir,
sem dýrtíðin er afleiðing af. Þá var slitið sambandi milli
kaupgjalds og verðlags, og þá voru sett vísitölulögin og
gerðardómslögin.
Um annað atriðið segir Hermann m. a.: „Ríkisstjórnin
verður að gera sjer það ljóst, að hjá uppskurði verður ekki
komist — deyfilyf lækna ekkert“.
Hann á auðsjáanlega við það, að hækkanir tolla og
skatta og niðurgreiðsla vísitölunnar með ríkisfje sje deyfi
lyfið, sem ekkert gagni okkar sjúka þjóðfjelagi. Þar sje
um að ræða morfínsprautur, sem aðeins geri illt verra.
Er þar með fallinn dómur formanns Framsóknarmanna
um þær ráðstafanir sem eru meðal annars verk Fram-
•sóknarráðherranna í ríkisstjórninni.
Uppskurðinn þ. e. holskurðinn vill Hermann fá. og
framkvæma. En sá mikli ljóður er á greininni, að í hana
vantar það, hvernig holskurðurinn á að verða. Er þó
'slæmt, að Hermann, sem ætlar að gerast hinn mikli
læknir skuli ekki gefa fáfróðum lýð neinar upplýsingar
um þetta. M- a. þyrftu menn að vita hvaða „líkamsparta“
á að skera í burtu.
Kostnaðinn eiga þeir að bera, sem græddu á dýrtíðinni,
segir Hermann. Við alla auðmenn virðist honum vera
ákaflega illa. Setjum svo, að hann ætli að skera þá alla
innan úr þjóðarlíkamanum. Það gæti verið tiltölulega auð
veldur holskurður. Ríkisvaldið á íslandi er svo sterkt, að
það getur gert alla menn sem í landinu búa að fátæk-
lingum, meira að segja fátækari en Hermann er sjálfur.
En mundi ekki dýrtíðin geta lifað eftir sem áður? — Að
minsta kosti mundi ekkert aðflutt lækka við það.
Þá eru það verkamennirnir og forvígismenn þeirra.
Þeim gefur Hermann ilt auga, einkum þegar þeir eru í
samvinnu við Sjálfstæðismenn. Hann og hans liðsmenn
hafa verið því andvígir, að samvinna og friður haldist
milli atvinnurekenda og verkamanna. Flokksmenn hans
hafa líka fengið þann vilja sinn fram. Hvort lækning
dýrtíðarmeinsemdanna verður auðveldari með þeim hætti
er eftir að vita. Ef til vill á holskurður þjóðfjelagsins að
felast í því, að skera burtu þ. e. banna öll stjettarfjelög-
Það gæti verið mikil dýrtíðarráðstöfun og alveg ólík deyfi
lyfj a-inng j öf inni.
Um þetta og annað þurfa landsmenn að fá glöggar upp-
lýsingar hjá hinum mikla lækni Hermanni Jónassyni. —
Fyrst hann vill gera einn allsherjar holskurð til að lækna
okkar sjúka þjóðfjelagslíkama, þá má ekki minna vera en
að hann geri grein fyrir læknisaðgerðinni. Ella verður
litið svo á, að uppskurðurinn eigi aðeins að vera keisara-
skurður því til bjargar, að fá endurfæddan forsætisráð-
herra sem heitir Hermann Jónasson. Þann hinn sama,
sem áður hefir reynst ljelegur skottulæknir.
ÚR DAGLEGA LÍFINU
Kærulausir húsdýra-
eigendur.
INNAN lögreglunnar er starf
andi deild, sem nefnd er bæj-
arvarslan. Meðal annara verk-
efna, sem sú lögregludeild’ hef-
ir, er að sjá um húsdýr, sem
eru í óskilum. Lóga dýrum,
sem ekki eiga neina húsbænd-
ur, eða eru að flækjast fyrir
í bænum.
Það er næsta furðulegt hve
menn geta verið kærulausir um
hirðingu húsdýra sinna. Hjá
lögreglunni eru oft stórgripir í
óskilum svo vikum skiftir, án
þess að rjettir eigendur gefi
sig fram, þótt margoft sje aug-
lýst eftir þeim. Þannig er það
t. d. nú, að hjá bæjarvörslunni
eru 5 hross, sem enginn veit
hver á. Hefir verið auglýst í
útvarpi og blöðum eftir eigend
um, en þeir hafa enn ekki lát-
ið á sjer bæra.
800 köttum lógað
s. 1. ár.
ÁRIÐ sem leið Ijet lögregl-
an lóga hjer í bænum alls um
800 köttum. Voru þetta að
mestu leyti villikettir, sem
hvergi áttu heimili, eða það
voru kettir, sem vilst höfðu
frá heimilum sínum og enginn
fanst eigandi að.
Það sem af er þessu ári hafa
verið drepnir, á vegum lögregl
unnar, um 100 kettir. Yfirleitt
næst í kettina með þeim hætti,
að kvartað er undan þeim, eða
að eigendur fara fram á að dýr
um sje lógað.
Kattafarganið í bænum er
hin mesta plága, eins og þrá-
faldlega hefir verið minst á
hjer í dálkunum. Það er ekk-
ert við því að segja, ef menn
vilja eiga ketti og fara þá vel
með þá, en hitt er ómannúð-
legt, að horfa upp á villiketti,5
sem hvergi eiga heimili og er .
vel gert að tilkynna lögregl- :
unni um slíK dýr og þá helst
að handsama þau og geyma
þar til lögreglan kemur og hirð
ir. —
•
Hundahald er bannað
í bænum.
SAMKVÆMT lögreglusam-
þyktinni er bannað að eiga
hunda hjer í höfuðstaðnum.
En bessi fyrirmæli eru oft og
þráfaldlega brotin, eins og best
sjest á því, að áj'ið sem leið
ljet lögreglan drepa 130 hunda,
sem teknir voru af eigendum
hjer í bænum og kvartað hafði
verið undan. Á þessu ári hefir
lögreglan náð í 25 hunda, sem
lógað hefir verið.
Bæjarbúar ættu að fara var-
lega í það að hæna að sjer
hunda. Mörgum þykir vænt um
þá og segir lögregluþjónn, sem
fjallar um þessi mál, að engu
sje líkara stundum, þegar kom
ið er að sækja hundana, en að
verið sje að taka börnin af
heimilunum.
Lögreglan hefir heimild til
að fara inn á heimili þar sem
vitað er að hundaT eru og hafa
þá á brott með sjer. Það ættu
menn að athuga áður en þeir
stelast til að ala upp hjá sjer
hunda og þykja vænt um þá.
«
Heklugoss-saniskotin.
EFTIRFARANDI brjef hefir
borist um samskotin fyrir fólk
ið á pskufallssvæðinu:
„Víkverji! Jeg hefi lesið í
dálkum þínum um áhugaleysi
almennings fyrir fjársamskot-
um til handa þeim, er bíða
tjón af völdum Heklugossins.
Mjer er óhætt að fullyrða. að
treg.ða þessi stafi ekki af ófórn
; fýsi, en hitt er sönnu nær, að
! svo almenn fjársöfnun, sem
1 hjer ætti að vera um að ræða,
þarf mikillar skipulagningar
við. Það er orðin föst venja
hjer í bæ, er um meiri háttar
almenna fjársöfnun ræðir, þá
eru samskotalistar sendir á
alla vinnustaði.
•
Söfnunarlistar á
vinnustöðum.
MÖNNUM ER óljúft að
afhenda gjöf annað, er þeir
geta átt von á að söfnunarlisti
komi_á vinnustað og þurfa því
þar að sýnja um þá fjárhæð,
sem þeir vildu láta af hendi
rakna, en hafa þegar afhent,
enda getur slíkt einnig valdið
óverðskuldaðri tortryggni. Hitt
er annað mál, að þessi aðferð
með söfnunarlista á vinnustöð-
um,. ber ef til vill ekki á sjer
blæ frjálsra samskota, en um
það.skal ekki fjallað hjer. —
Þessu hefur nú einu sinni verið
komið á og aðalatriðið er, að
fjársöfnun sú, sem hjer um
ræðir, fari ekki út um þúfur.
•
Almenn landssöfnun.
NÚ ÞARF að hefjast almenn
landssöfnun. Til þess þarf að
opna skrifstofu hjer i höfuð-
staðnum, en henni veiti for-
stöðu maður, sem hafi reynslu
í þessum efnum. Skrifstofan
annist síðan allan undirbún-
ing og samvinnu við aðra lands
hluta. Mundi ekki fjársöfnun-
arnefndin vilja taka þetta til
athugunar og þú, Víkverji minn
góður, flytja þetta mál með
mjer“.
★
Víkverja er sönn ánægja að
því að flytja þetta mál, og ann-
að, sem verða mætti Heklu-
söfnuninni til framdráttar, því
það er gott mál.
MEÐAL ANNARA ORÐA . . . . j
Versiunarmálaráðstefna sameinuðu þjóðenna
VERSLUN ARMÁL ARÁÐ -
STEFNA sameinuðu þjóðanna
í Genf hefur nú staðið yfir um
skeið og yfirleitt verið heldur
lítið minnst á hana í blöðum.
Er bað í raun og veru harla
einkennilegt, þar sem hún
ætti að geta haft töluverð á-
hrif á þjóðaviðskifti í framtíð-
inni, og snertir að verulegu
leyti hag meðlimaþjóða sam-
einuðu þjóðanna.
Rætt um tolla-
lækkanir.
an, til að ræða þessi mál. Um-
ræðunum er í stuttu máli hag-
að þannig:
Listar.
Hvert land leggur fram lista
yfir þær vörur. sem það hygst
flytja út og telur æskilegt að
önnur lönd lækki tolla á. Þá
undirbýr hvert land einnig lista
yfir þær vörur, sem það er fúst
til að semja um tollalækkanir
á. Listar þessir eru síðan rædd I
ir, Qg hin ýmsu lönd, sem þátt'
taka í ráðstefnunni, reyna að
koma sjer saman um ívilnanir ^
af ýmsu tagi, ýmist í einstökum
tilfellum eða í heild.
Hver árangur ráðstefnunnar
verður, er vitanlega enn ekki
vitað. Vart mú búast við mikl-
um árangri. En embættismenn
sameinuðu þjóðanna benda á,
að telja megi, að mikið hafi
áunnist. þar sem 20 þjóðir hafa
fengist til að koma saman, til
viðræðna um viðskifti sín, og
hafa, sent fulltrúa á ráðstefnu,
sem að minsta kosti á að leggja
drögin að því, að óeðlilegar við
skiftahömlur eins og tollar
verði afnumdar.
Ráðstefnan í Genf fjallar að-
allega um tvo hluti: Reglugerð
fyrir hina væntanlegu við-
skiftastofnun sameinuðu þjóð-
anna og í öðru lagi: hvað hægt
sje a§ gera, til að ljetta á tolla-
álögum, meðlimum S. Þ. til
sameiginlegs hagnaðar.
Lönd þau, sem boðið var þátt
taka í ráðstefnunni, eru: Ástra
lía, Belgía, Brasilía, Kanada,
Chile, Cuba, Tjekkóslóvakía,
Fra'kkland, Holland, Indland,
Kína, Líbanon. Luxemburg,
Nýja Sjáland, Noregur, Rúss-
land, Bretland, Suður Afríka
og Bandaríkin. — Rússland
sendi þó enga fulltrúa.
Umræðurnar um tolla munu
vafalaust vekja hvað mesta
eftirtekt. Segja má, að þetta
sje í fyrsta skifti í sögunni, að
alþjóðaráðstefna er kölluð sam
Næstum orðin ný
sprenging í
Texas City
Texas City í gærkvöldi.
ELDUR kom upp í vöru-
skemmu í Texas City í dag,
þar sem sprengingin mikla
varð fyrir sjö dögum síðan.
Voru menn um skeið hræddir
um nýja sprengingu, þar sem
um 1,000 tonn af ammonium
nitrat var geymt í vöru-
skemmunni, en áður en það
yrði, tókst mönnum að
slökkva eldinn.
Palestína
Framh. af bls. 1
sjer aldur með því að
sprengja sjálfa sig í loft upp,
en sprengiefni höfðu þeir fal-
ið í klæðum sínum.
800 Gyðingar
Á skipi því, sem Bretar
hafa tekið, munu vera um
800 Gyðingar, sem hugðust
komast til Palestínu í trássi
við stjórnarvöldin. Skipið er
nú á leið til Haifa, en þeir,
sem með því eru, verða að
sjálfsögðu sendir til Cyprus.