Morgunblaðið - 03.02.1948, Blaðsíða 10
10
MORGUTSBLÁÐIÐ
MÁNADALUR
Sl áÍdóaffa eptir ^acL cJiondon
120. dagur
Þau hjeldu þá áfram ferð-
irrn.i niður veginn og yfir
grundirnar. Skömmu seinna
beygðu þau inn á hliðarbraut,
sem var þakin kalkdufti. Það
var vegurinn, sem leirnum úr
námu Chav-ons var ekið eftir.
Nokkuð fram undan þyrlaðist
rykið upp af veginum undan
vagni og tveimur hestum.
,,Þarna koma hestarnir þín-
ir“, sagði Saxon. ,,Er þetta ekki
einkennilegt, af því að þú hef-
ir unnið með höfðinu þá get-
urðu grætt peninga um leið og
þú ert á skemtiferð með mjer“.
„Já, mjer dámar það ekki
stundum þegar jeg hugsa um
það hvað jeg græði mikið á
klárunum“, sagði hann.
Þau ætluðu nú að víkja út af
veginum en ökumaður yeifaði
og kallaði til þeirra. Þau biðu
eftir honum.
„Stóri Rauður fældist“, sagði
ökumaður. ,,Hann varð brjál-
aður, sleit af sjer aktýgin eins
og bgu hefði verið úr pappír,
beit og sló. Hann beit stórt
stykki úr húðinni á Báldy, og.
svo endáði hann með því að
fótbrjóta sig: Jeg hefi aldrei
komist-í verra en að fást við
hann“. ,
„Ertu viss um að hann sje
fótbrotinn?“ spurði Billy.
„Já, jeg er alveg viss um
það“.
„Þegar þú hefir losað vagn-
inn skatlu aka til hinnar -hlöð
unnar og hitta Ben„ Hann er
þar. Segðu Mathews, að hann
skuli-fara gætilega. Og svo er
að ná í byssu. Hann Sammy á
byssu. Jeg má ekki vera að
því að snúast í þessu núna.
Hvernig stóð á því að Mat-
hews fór ekki með þjer? Þá
hefði hann getað náð í Ben.
Það hefði verið fljótlegra“.
»,Hann bíður eftir mjer“,
sagði ökumaður. „Hapn sagði
að- jeg gæti náð í Ben“.
„Hann er ekki að hugsa um
tímatöfina. Haltu nú áfram og
flýttu þjer“.
„Þetta eru þeirra ær og
kýr“, mælti Billy gremjulega
þegar þau voru laus við mann
inn. . „Þeir hugsa ekki. Nú
heldur Mathews að sjer hönd-
um á meðan hinn tefur sig á
því að gera það, sem hann átti
að gera. Þetta er sá stóri ókost
ur á mönnym, sem vinna fyrir
tvéggja dollara kaupi á dag“.
„Geturðu vænst þess að þeir
menn, sem vinna fyrir tveim-
ur dollurum á dag hugsi nokk
uð?“. sagði Saxon.
„Nei, þú segir alveg satt“,
sagði Billy. „Ef þeir kynni að
hugsa þá mundu þeir ekki
vera hjer. Þeir mundu vera í
borginni, eins og annað gott
fólk. En þetta góða fólk er nú
heimskingjar líka. Það hefir
ekki hugmynd um hvílík
auðsuppspretta er í sveitun-
um, annars mundu allir ryðj -
ast þangað“.
Þau voru nú komin að hlið-
iiui á landi Hilyards. Billy £ór
af bakj og lyfti upp þeim
þremur slám, sem voru í hlið-
inu. Þegar þau voru komin í
gegn setti hann slárnar aftur
á 'sinn stað.
„Þegar jeg hefi eignast
þetta land, þá skal jeg setja
grind í hliðið“, sagði hann.
,,Hún mun bcfrga sig á nokkr
um vikum. Það eru svona smá
munir, sem um munar þegar
til lengdar lætur. Jeg hafði
aldrei hugsað um þetta í Oak-
land. En eftir það að við fór-
um þ>aðan hefi jeg verið að
íhuga þetta. Jeg held að Por-
tugalarnir í San Keandro hafi
opnað augu mín fyrir því.
Frani að þeim tíma hafði jeg
verið hugsunarlaus eins og
skynlaus skepna“.
Þau riðu með fram ökrun-
um, sem ekki höfðu verið
slegnir. Á einum stað var
skarð í girðinguna og hafði
verið tjaslað í það, en þar fyr-
ir innan var korpið troðið
niður. Kýr höfðu komist þar
inn. Billy benti Saxon á þetta
og sagði:
„Það er annað eins og þetta,
j sem jeg átti við. Gamli trassa-
: skapurinn. Og sjáðu nú hvað
■ akurinn hefir verið illa plægð-
| ur og hvað kornið er vesaldar-
; legt. Hjer eru úrkynjaðar kýr,
ljelegt útsæði, trassabúskapur.
Chavon hefir pínt jörðina hjer
í átta ár og aldrci látið hana
fá neina hvíld, og aldrei hugs-
að um neinn áburð á hana,
nema hvað hann hefir beitt
: kúnum á hana undir eins og
juppskeru er lokið“.
Skömmu seinna riðu þau
fram hjá hóp af nautgrjpum.
„Líttu á nautið þarna, Sax-
on“, sagði Billy. „Það er úr-
þvætti. Það ættu .að vera til
lög, sem banna að ala upp slík-
ar skepnur. Það er ekki furða,
þótt Chavon sje í beyglum,
þegar hann rekur búskapinn
þannig, enda fer hver einasti
eyr.ig, sem hann fær fyrir leir-
nárnuna, til þess að greiða vexti
af skuldum. Hann kann ekki
að fara með jörðina. Hann
kann ekki að láta hana gefa
arð. Tökum til dæmis þessar
hundrað og fjörutíu leiguekrur.
Hver maður með sæmilegu viti
gæti rakað ije upp úr þeim.
Jeg skal sýna þjer að mjer
tekst það og jeg skal sýna hon-
um hvað hann hefir farið aula-
lega að ráði sínu“.
Nú var stóra hlaðan fram-
und.an.
„Ef menn hefði haft vit á því
að gera við þakið á hlöðunni
þeirri arna nógu snemma, þá
hefði sparast hundruð dollara
í viðhaldskostnað“, sagði Billy.
„En sú er bót í máli að jeg þarf
ekki að borga þær viðgerðir,
þegar jeg kaupi. Og nú skal jeg
segja þjer leyndarmál. Hjer er
gnægð af vatni. Ef þeir
vérða einhvern tíma vatnslaus
ir í Glen Ellen vegria þurka, þá
verða þeir að koma til rriín og
kaupa vatn af mjer“.
Billy var orðinn kunnugur
þarna svo að hann fór beint af
augum og þræddi kúagötur um
skóginn. Skyndilega greip
hann í taumana og stöðvaði
hestinn. Rjett fyrir framan þau
stóð mórauður tófuhvolpur,
hálfvaxinn. Hann horfði á þau
tiridrandi augum um stund og
snuggaði í áttina til þeirra. Svo
hentist hann eins og örskot inn
á milli trjánna.
„Og þar hljóp skollj“, sagði
Biljy. •
Skapit frá Wild Water komu
þau á _ grassljettu, mjóa og
langa. Á henni miðri var djúp
tjörn.
„Þarna hefi jeg sjálfgerðan
vatnsgeymi, þegár þeir í Glen
Ellen fai'a að kaupa vatn af
mjer“, sagði Billy. „Það er
hægt að setja stíflugarð þarna
neðst og leggja þangað pípur.
Vatn verður gulls ígildi hjerna
í dalnum áður en langt um líð-
ur. En menn eru svo heimskir
að þeir sjá ekki hver framtíð
bíðúr hj.er. Það sjest best á því,
að þessir grasbítar, sem kalla
sig búnaðarráðunauta, leggja
til' að rafknújn járnbraut verði
lögð. eftir endilöngum dalnum,
alla leið frá Saussolito og með
hliðarbraut upp Napa dalinn“.
íbúð óskast
Málari óskar eftir 2ja herbergja ibúð strax- Má vera
í rishæð eða kjallara. Tilboð, merkt: „Ödýr málara-
#vinna“, sendist fyrir fimmtudagskvöld.
ATVIIMIM A
f 2 vana matsveina vantar á .Keflavíkurflugvöll. Uppl. i
skrifstofu flugvallastjóra ríksins.
Hdlu^ ua ííaó tjóri Uíliói
lómó
VörubilstjórafjelagiS Þróttur heldur
framhaldsaðalfund
í'Nýju Mjólkurstöðinni i kvöld kl. 8,30. ,
Vörubílstfóraf jelagiö Þrótlur
Þriðjudagur 3. febrúar 1948.
------ - , —i
OSKABRUNNURINN
Eftir Ida Moore.
Jón gamli hlnstaöi þögull á sögu Stebba
Þetta voru nú meiri vonbrigðin! Þetta hafði þá alt verið
draumur! Hann stakk höndinni úndir koddann. En það var
engin skel þar!
Hann settist upp í rúminu og hvíslaði: „Skyldi það hafa
verið draumur, eftir alt saman!“
IV. KAFLI
Jón gamli sat fyrir utan kofann sinn og bljes reykjar-
hringjum út í loftið. Stebbi kom labbandi niður hæðina í
áttina til hans, með hendur í vösum.
Gamli maðurinn sá að hann var ekki með föturnar sínar,
nje heldur söng hann eða blístraði, svo að eitthvað hræðilegt
hlaut að hafa komið fyrir.
„Jæja, hvað amar að?“ spurði hann, þegar Stebbi var
sestur við hlið hans.
Stebbi sagði honum upp alla söguna af draumnum, Berg-
máli, Gulfót og geitunum og litlu skelinni, sem hafði hbrfið
undan kodda hans.
Gamli maðurinn hlustaði þögull á hann. y'Svo tók hann
pípuna út úr sjer, klappaði Stebba á öxlina og sagði: „Þetta
%/mi!
Við viljum gjarnan fá eina
skó,
★
— Jeg rífst einu sinni í viku
við mannin minn, en þú?
— Npi, maðurinn -minn fær
laun sín borguð mánaðarlega.
★
' I
Móðirin: — Aðan voru tvær
kökur frammi í búri, en nú er
bara eini eftir. Kalli, veistu
nokkuð hvernig á því stend-
ur?
Kalli: — Það hlýtur að vera
af því, að það er svo dimmt
þan.jeg hefi ekki sjeð nema
aðra.
★
— Fyrirgefið, forstjóri, en
mjer er ómÖgulegt að lifa
kvæntur á þessum launum, sem
jeg hefi hjer.
— Hvað viljið þjef að jeg
geri, hjálpi yður að fá- skiln-
að.
— En hvað maðurinn þinn
hefir gefið þjer fallegan ref
á kápuna þína.
•— Já, hann komst ekki hjá
því. Jeg sá hann kyssa vinnu-
konuna.
— Er það satt. Þú hefir lík—
lega sagt henrii upp á stund-
inni?
— Nei, jeg þarf líka að fá
nýjan kjól.
★
— Hugsaðu þjer, presturinn,
sem gaf okkur saman, hefir
verið myrtur.
— Vertu róleg, jeg hefi ekkí
gert það.
★
— Jeg hefi heyrt, að óvitlaus
maðut loki augunum, þegay
hann sjer fallega stúlku.
— Nú, en ef hann lokar öðru
auganu, er hann þá hálfvit-
laus. i
★
— Þú ert hreinasti asni,
tengdasonur sæll. Þig vantar
ekkert nema hornin.
— En asnar hafa engin horn.
—•’ Þarna sjerðu, munurinn
er alls enginn.
Eggert Claessen
Gústaf A. Sveinsson
hæstarjettarlögrnenn
Oddfellowhúsið. — Sími 1171«
Allskonar lögfræðistörf. j