Morgunblaðið - 28.02.1948, Blaðsíða 10
10
MORGUNBLAÐIÐ
Laugardagur 28. febrúar 1948.
ENJA KONA
(Cftir Een Wlmee 'Wllll
iamó
20. dagur
IV.
Seinasta kvöldið, sem her-
sveitirnar þrjár voru í Bangor
— það var föstudagskvöldið
góða — fór Isaiah til þess að
hlusta á hljómleikana. Þá sá
, hann Jenny í mannfjöldanum
og bau töluöust eitthvað víð.
En hann var hrœddur um að
það mundi verða' hlegið að sjer
ef hann væri með henni, og
því fór hann frá 'henni. En
hann hafði samt gætur á henni
til þess að sjá hvað hún hefð-
ist að. Og hann varð logandi
af afbrýðissemi þegar hann
sá að Bloodgood liðsforingi gaf
sig á tal við hana. Hann skalf
á heimmum, það kom óbragð
í munninn á honum og haira
bölvaði þeim báðum í hljóð'.
Honum fannst Jenny alt of góð
til þess að nokkur karlmaður
mætti rnerta hana, en þegar
hún ljet liðsforingjann snerta
sig fannst honum hún hafa
drýgt höfuðsynd og vera jafn-
vel verri en hann.
Hann sá að þau laumuðust
út í skógarþykni, sem var
skamt frá herbúðunum. Á leið-
inni reyndi liðsforinginn að
kyssa hana en Jenny hló og
sleit sig af honum. Þá æpti
Isaiah á liðsforingjann í bræði
sinni svo að hann varð dauð-
skelkaður. Isaiah veitti honum
eftirför þangað til hann var
viss um að Jenny hefði komist
undan. Hvarf hann þá aftur
þangað sem manngrúinn var
til bess' að leita að henni, en
fann hana hvergi.
Þú hjelt hann heimleiðis og
var æfur af bræði. Hann ásak-
aði Jenny í huga sínufft fyrir
lauslæti og hún ætti það skilið
að henni væri refsað fyrir það.
Og þegar hann hitti svo Tim
dauðadrukkinn í búðinni, greip
hann tækifærið til að æsa hann
upp gegn dóttur sinpi.
V.
Eftir að Tim var farinn, rann
móðurinn af Isaiah svo að hann
gat ekki staðið á fótunum.
Hann settist í stól og fór að
hugsa um það að nú fengi
Jenny makleg málagjöld hjá
föður sínum. Eftir nokkra
stund komst hann heim og
háttaði, en gat ekki sofnað. —
Hann var enn vakandi er hann
heyrði að hlaupið var heim að
húsinu og einhver lamdr eins
og vitlaus maður á dyrnar.
„Isaiah frændi. Isaiah
frsendi“, heyrði hann kallað.
Hann kveikti á kerti og fór
á nærklæðunum til dyra. Um
leið og hann dró loku frá rudd
ist Jenny inn. Hún var blóð-
ug í Taman og náttkjóllinn
hennar var allur blóðugur.
Önnur ermin var rifin af hon-
um, og hann var rifinn niður
í gégn frá handarjaðrinum. Sá
þar í. fótlegg hennar bláan og
bólginn. Isaiah glápti á hana
og. honum þótti í fyrstu vænt
um að sjá að brýning hans á
Tim hafði borið tilætlaðan ár
angur. Þá fleygði hún sjcr í
faðm hans nötrandi af geðs-
hræóingu, hjelt sjer í hann
dauðahaldi og hljóðaði:
’ „Hleyptu honum ekki inn.
iperðu það ekki frændi. Hann
drepur mig. Ó, hleyptu honum
ekkj inn“.
Isaiah hjelt utan um hana
með annari hendi, en með hinni
lokáði hann dyrúnum. Nú var
honum dillað út af þ.ví að
Jenny skyldi leita til sín í raun
um, sínum. Á hinn bóginn hugs
aði hann líka um það hvað
fólk mundi segja ef það sæi
hann þarna á nærfötunum með
Jenny hálfbera í fanginu. Hanp
ætlaði að losa sig en hún hjelt
þá enn fastará og hrópaði eitt-
hvað um það að hann yrði að
bjarga sjer, hann yrði að verja
sig. Það var verst að frú Holl-
is skyldi ekki vera þarna til
þess að hugsa um stúlkuna. En
það var ekki langt að fara til
hennar. Og Isaiah var að hugsa
um það hvort hann gæti ekki
skilið Jenny eftir og sótt frú
Hollis. En þegar hann mint-
ist á það mátti Jenny ekki
heyra það nefnt.
„Nei, nei“, hrópaði hún. „Þú
mátt ekki skilja mig eftir eina.
Góði frændi farðu ekki frá
mjer. Hann eltir mig“.
Það var því ekki um annað
að gera en fara með Jenny inn
í svefnherbergið, sem frú Witz-
el hafði átt. Hann fjekk hana
til þess að fara ofan í rúm og
þegar hún tók að stillast fór
hann fram til að hita vatn. Og
þegar vatnið var orðið hæfi-
lega heitt þvoði hann henni í
framan. Hún lá með lokuð augu
á meðan en skalf enn af geðs-
hræringu og virtist ekkert taka
eftir því hvað hann var að
gera. Hann þvoði líka fætur
hennar og fótleggi og var svo
nærfærinn og mjúkhentur sem
kona.
Þegar þessu var lokið breiddi
hann ofan á hana. Hann mint-
ist ekkert á frú Hollis, því að
hann var hræddur um að þá
mundi hún rjúka upp aftur.
Hann settist hjá henni og hjelt
í hendina á henni þangað til
hún soínaði. Þá'var komið und
ir dögun og fyrsta dagsskíma
var á austurloftinu, en það sást
ekki hjer inni þar sem kerta-
ljósið var. Þegar betur birti
virtist hún sofa fastar. Þá fór
hann að klæða sig og flýtti sjer
að sækja frú Hollis.
VI.
Jenny svaf lengi. Isaiah lsisc
ekki á þetta, hann hjelt að hún
mundi máske hafa meiðst eitt-
hvað innvortis og það væri
rjettast að sækja lækni. En frú
Iiollis bannaði honum það og
bannaði honum líka að reyna
að vekja hana.
„Henni veitir ekki af hvíld-
inni, aumingjanum“, sagði hún.
„Við skulum lofa henni að sofa
eins lengi og hún getur“.
Nú heyrðu þau hljóðfæra-
og bumbuslátt. Hersveitirnar
voru að fara frá Bangor.
„Sagði hún þjer frá því
hvernig þetta vildi til?“ spurði
frú Hollis.
Isaiah hristi höfuðið.
„Nei, hún mintist ekkert á
það. Hún var æðisgengin þeg-
ar hún kom og sagði að hann
ætlaði að drepa sig“.
„Veitti hann henni eftirför?"
„Nei, enda skyldi^ hanii þá
hafa fengið fyrir ferðina“,
sagði Isaiah og beit á jaxlinn.
„Honum hefir verið hlíft altof
lengi“.
Það var eins og hann væri
búinn að gleyma því að hann
sjálfur hafði egnt Tim upp á
móti dóttur sinni.
„Já, þáð veit enginn hvað
þetta vesalings barn hefir mátt
þola í sambúðinni við hann“,
sagði frú Hollis.
„Hann skal ekki fá að fara
illa með hana framar“, sagði
Isaiah með áherslu Hann þótt-
ist nú vera sjálfkjörinn vernd-
ari henanr vegna þess að hún
hafði leitað á náðir hans. ,.Ef
bæjarfulltrúarnir þora ekki að
fást við hann, þá skal jeg gera
það. Jeg þoli ekki að láta þetta
viðgangast svo að segja í næsta
húsi“.
Þetta líkaði frú Hollis að
heyra.
„Hann hefir altaf verið vond
ur við hana síðan Moll hljópst
á brott. Sumir álösuðu Mcll
fyrir það að yfirgefa hann, en
þeir Jsekkja hann ekki eins vel
og jeg. Jeg hefi sjeð það hvern-
ig hann fór með þennan vesa-
ling. Hún var jafn hrædd við
hann eins og mús við kött,
en reyndi að gera honum allt
til geðs. Þáð var grátlegt að
horfa upp á það hvernig hún
dekraði við hann en hann alt-
af afundinn og illur við hana.“
Hún velti vöngum nokkra
stund.
„Ekki veit jeg hvað á nú að
verða um hana. Hann er faðir
hennar þrátt fyrir alt. Þú get-
ur ekki tekið hana af föður
sínum nema með hans leyfi“.
„Það verða einhver ráð til
þess“, sagði Isaiah.
„Já, það er nauðsynlegt“,
sagði hún og andvarpaði. „Hún
þarf að vera hjá einhverjum,
sem þykir vænt um hana og
hugsar um hana Það er synd
og skömm að hún skuli hafa
alist upp þarna, — lauslætis-
drósir í næsta húsi, Tim altaf
fullur og fullir sjómenn altaf
á götunni. Það er ekki fyrir
unga stúlku að alast upp við
slíkt“.
Isaiah kinkaði kolli. Hann
hafði orðið þess var um nótt-
iná, þegar hann hjelt Jenny í
fangi sjer, að hjá sjer lifnuðu
tilhneigingar, sem hann hafði
haldið að væri útdauðar fyrir
löngu.
„Eitthvað verður að gera til
að bjarga henni — en hvað?“
sagði hann. Og svo gaut hann
augupum til frú Hollis o? sagði
til að þreifa fyrir sjer:
„Það ér leiðinlegt að hún
skuli ekki geta fengið góðan
mann“.
Frú Hollis leit kankvislega
til hans ©g sagði:
,,Éf um það er að ræða þá
líst henni ekki eins Vel á neinn
og þig. Hvenær sem jeg hitti
hana þá er hún altaf að tala
um Isaiah frænda og engan ann
an“.
Hann hristi höfuðið.
„Jeg er orðinn of gamall",
sagði hann, en samt fór ein-
hver fiðringur um hann.
„Það kemur ekki málinu við,
hún gæti ekki á betra kosið“,
sagði frú Hollis. „En hún yiði
þjer auðvitað til byrði“.
Hann ræskti sig en svaraði
ekki. Hún gaf honum nánar
gætur. Að lokum reis hann á
fætur og tók hatt sinn.
„Bíddu hjerna þangað til jeg
kem aftur“, sagði hann. „Hún
þarf sjálfsagt á einhverri hjálp
að halda þegar hún vaknar“.
„Ætlarðu að fara að tala yf-
ir hausamótunum á Tim?“
ÓSKABRUNNURINN
Eftir Ida Moore.
Drottningin sneri sjer að Bergmáli. ,
„Og þú hefur þjónað mjer dyggilega í mörg ár, svo*að jeg
get eiginlega ekki snuprað þig fyrir það, þó að þú verðir
leiður á starfi þínu annað slagið. Annað kvöld býð jeg ykkur
öllum til veislu, sem haldin verður í tilefni þess, að lyklamir
að óskabrunninum fundust aftur“. Hún brosti til Stebba.
„Og þú verður heiðursgesturinn, vinur minn. I þetta sinn
verður þú að eins að gæta þess að depía ekki augunum of
snemma“.
Drottningin kinkaði kolli til þeirra og hvarf á brott.
Stebbi sá, að nú var kominn tími til þess fyrir hann að
fara að hafa sig heim á leið. En hvernig átti hann að fara
að því? Sjórinn var allt í kringum hellinn. Bergmál kunni
ráð við því.
„Hafðu engar áhyggjur. Við skulum sína þjer leynigöng
okkar niður að óskabrunninum, og hvenær, sem þú kærir
þig um, geturðu komið í gegnum leynigöngin óg hitt okkur
hjer“.
„Þá geturðu verið viss um, að jeg verð hjer daglegur
gestur", ansaði Stebbi hlægjandi. Svo fór hann á eftir vin-
um sínum gegnum löng og mjó göng, og áður en hann vissi
af, voru þeir komnir niður að óskabrunninum. Þetta var að
eins nokkurra mínútna gangur.
Stebbi kvaddi nú vini sína með virktum. Annað kvöld
myndi hann hitta þá aftur í veislu drottningarinnar.
ENDIR.
★
Hann: — Litli bróðir þinn
sá þegar jeg var að kyssa pig.
Hvað á jeg að gefa honum til
þess að hann segi ekki frá því.
Hún (í sæluvímunni): —
Hann er vanur að fá fimm kall.
★
Þau höfðu verið mikið sam-
an. Eitt kvöldið var hann venju
fremur órólegur og fámáll.
„Ester“, sagði hann þó að lok-
um. „Jeg — jeg er að hugsa
um, hafði látið mjer detta í
hug, sko, að spyrja þig mikil-
vægrar spurningar“.
„Ó, Georg“, hrópaði hún.
„Þetta kemur svo skyndilega,
jeg var altaf að vona ....“
„Nei, ekki trufla mig“, sagði
hann, „það sem mig langar til
að fá að vita er þetta: Hvenær
hafið þið mamma þín ákveðið
að brúðkaupið okkar skuli fara
fram?“
★
— Jeg er ekki hamingjusam-
asta manneskjan í heiminum
heldur sú næst hamingjusam-
asta, sagði maðurinn með mikla
sjálfsálitið, er hann faðmaði
unnustu sína að sjer.
★
— Hvað sagði pabbi, þegar
þú spurðir hann um, hvort
hann hefði nokkuð á móti því
að bú giftist mjer?
— Hann kom ekki upp einu
einasta orði. Fjell bara um háls
inn á mjer og grjet.
★
Aníta: — Ertu nú alveg viss
um að þú elskir mig?
Andrjes: — Elski þig? Þú
getur ímyndað þjer það. í gær
þegar jeg kom frá þjer beit
hundurinn ykkar stórt stykki
úr kájfanum á mjer, en jeg tók
ekkert eftir því fyr en jeg kom
heim.
ciMiimiiuiiiuiuiimiiiiiiiiiiiiimiiuiiiiiiiiiiiiiiiiimiini
|
f Nýsviðin
| Dilkasvið
í Nautakjöt,
Trippakjöt,
Nýreykt sauðakjöt,
I Kindabjúga,
Soðin svið, blóðmör
-og lifrapylsa.*
KJÖTVERSLUN
| HJALTA LÝÐSSONAR,
Grettisgötu 64 og
Hofsvallagötu 16.
Stúlka óskast
Ekki afgreiðslustörf.
BJÖRNSBAKARÍ.
Alt tU fþréttalSkuui
•g ferðalaga
Hellaa, Hafnantr. II