Alþýðublaðið - 11.06.1929, Side 3
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
3
LofthæöLn. er 3,60 m. níöri og
3,25 uppi.
Bi'maöui' búðanna beggja, skáp-
ar, borð og lausahyllur, er alt
úr Ijósri e5ák, alt vandílega lokað,
svo að ryk ekki komist að fatav
aðinum. Á 3. bæð er íbúð Mar-
teins, en í kjaliara og á háa-
íofti vörugeymsla.
Kor(n;elíus Sigmundsson befir
bygt húsið, en, Einar Erlenclsso-n
gert allai' teiknfingar og haft um-
.sjón með byggingunni. Júlíus
Bjömsson hefir lagt allar raf-
ieiðslur og Nikuilás Friöriksson
haft umsjóin með því verki.
Húsið hefir kostað um 300 þús.
krónur.
Erlend sinsske^tl.
Khöfn, FB., 10. júni.
¥erður setulið baadamanna í Rín-
ar-bygðum kallað heim?|
Frá Berlín er símað: Þýzflfi
vinistriblöðeruánægð með Young-
samþyktina. Viðurkenna þaw, að
meö henni sé stórt sknef stigið
til framfara. Einikanlega eru þau
ánægð yfir því, að eftirlit með
fjármálum Þýz:kalan,ds verður af-
numið og að ársgjöldin eru í
byrjun rúmlega 800 miljónum[?]
marka lægri en; nú. Samþyktin
hljóti og að leiða til þess, að
settiliö bándamanna í Ríniarbygð-
um verði kallað haim.
Hægri blöðin láta í Ijös óá-
nægju yfir samþyktiríni.
Frá Lunjdúnium er simað:
Young-samj>yktin vokur ánægju í
Bretlanidi. Búist er við, að ráð-
herrar ríkja - þeirra, sem Young-
samþyktin snertir, komi sarnan til
þess að samþykkja hana-
Hjónaefni.
Nýlega hafa opinberað trúlofun
sína Guðlaug Guðmundsdóttir,
Stýirimannastíg 6, og Einar Jóns-
son sjómaður, Nýlendugötu 15.
Áheit á Strandarkirkju.
kr. 5,00 frá 9x2.
Ný félagsstofeun
á Akureyri.
Á fundí verklýðsfélaganna á
Akureyri 26. f. m. gerðust þau
merkilegu tíðindi, að sett var á
stofn „Söltunarfélag verkaiýðsins
á Ákureyri*'. Stofnendur voru 24,
þar af að eins ein kona. Að lokn-
um fundi vferklýðsfélaganna liéldu
stofnendumir stofnfund félagsiinis,
settu því iög, kusu stjórn og á-
kváðu um framkvæmdir í sumar.
Efni laganna ei það, að fé-
lagið ætlar sér að koma upp sölt-
unarstöð eða stöðvum til síldar-
söltunar á Akureyri. Skulu
þær reknar^ með algerðu sam-
vmnusni'ðí j>annig. að ágóði og
halli jafnist niður á \dnnu þeirra,
sem viið fyifrtaíkið vinna. Þó skal
IOo/o af ágóðanum renna í vara-
sjóð, seni mynda á, til tryggingar
fyrirtækinu. í þann sjóð skal enn-
fremur greiða 10 aura af hverri
tunnu,. sem félagið saltax, enn
fremur 5,00 kr. árstillag frá hverj-
um félaga. Grípa má til þessa
sjóðs til að bæta upp kaupgjalidið
þegar mjög illa gengur eða fé-
lagið verður fvrir óhöppum.
Félaginu stjómar þriggja
manna stjóm, sem hefir yfirum-
sjón með allri starfrækslu, anm-
ast samningsgerðir og fjármál.
Við hverja söltunarstöð skal ráða
verkstjóra og bökkaJdara, en að
öðru leyti sé vinnunni sldft niö-
ur á félagsmenn eins réttláflega
og unt er, og utanfélagsmenn því
að eins teknir í vinnu, að ekki
fáist nægiíegur vönnukraftur inn-
anfélags.
Ætlast er til, að fólagsmenn,
sem eru hásetar á síldveiðaskip-
um og ráönir upp á hlut af afla,
beri sjálfir hagnað og hala af
verkun síldar sinnar, ef hún er
verkuð hjá félaginu.
1 stjóm félagsins voru kosnir:
Steinþór Guðmundsson, formaður,
Björn Grímsson ritari og Slgfús
Baldvinsson gjaldkeri.
Samþ. var á stofnfundinum, að
fela stjórninni að semja við bæj-
arstjóxnina um lejgu á innri hafn-
arbryggjunni til síldarsöhunar 1
sumar og gera Sildareinkasölunni
tilboð urn verkun á 15—20 þús.
tn. af síld. Gert var ráð fyrir að
setja upp aðra stöð á Oddeyri, ef
semningat fengjust um svo mikla
síld, að ástæða væri tíl tvískifta.
Gengið var að félagsstaínun
þessari með miklum áhuga. En
enginn fær kmtöku i félagið,
nema haim sé félagi í einhverju
verklýðsfélaganna.
Er vel farið, að verkalýðurinn
áAkuieyri skull nú hafanáð þexm
þroska að stíga þetta spor. Þarf
ekki að ;efa, að starfsemi þessa
félags verður til þess að efla sam-
tök og félagsanda meðal verka-
lýðsins, auk þess sem hún á að
færa þeirn efnalegan ávinsning.
Flskverziunin.
„Böiniaus fiskur“.
Eftirspnrnin afskapieg.
Vesturheimsmenn eru hagsýnir,.
fljótir til og óragir við að taka
upp ýmsa nýbreytni í iðnaði og
verzlxm. Mega aðrar þjððir vej
taka þá sér til fyrirmyndar j
þessum efnum. I ölu þvi, er lýtur
að meðferð og sölu á nýjum fiski
eru þeir t. d.. langt á undan Norðt-
uráWuþjóðunum. Þeir Mta sér
ekki nægja að skrafa og skegg-
ræða um gagnlegar breytingar og
umbætur, — þeir framkVEema
þær. ,
Fyrir alllöngu siðan byrjuðu
Vesturheimsmenn á því að selja
pbeinlausain fisk", og er mú svo
komið, að hann er orðinn alþekt
og eftirsótt vara um allan Vest-
urheim, og eykst salan gífuriega
með hverju ári. Þegar. fiskurinn
kemur á land er liann þvegiran
og slægður, dálkurinn tekinin úr
honum og þuniniídi og uggar
skorið af, siðan er fiskurinn skor-
inn í stykki eða lengjur, oftast
um dtt purad hvert, vafinin varad-
lega í ,, perga ment “ - p ap p ír og
settur í íshús. Síðan eru fisk-
bögglannir látmir' í smáfcassa, oft-
ast 10, 20 eða 30 í hverni kassa,
og sendir meö járnbrautarlesturo
út um landiö. Eftirspurnin er
mikil. Fiskurinn er tiltölulega ó-
dýr, langtum ódýrari en kjöt, og
þaranig frá honurti gengið, að hús-
mæðurmar geta látið hann í poitt-
j!nn eða á pöniniuna eámís og þær
taka við honum hjá kaupmanra-
iraum.
Vesturheimsmenn segja: Við
seljum fiskiini4 bara fiskinra-. Hús-
mæðurnar hafa ekkert að gem
með bein, ugga og úrgarag. Það
er mikiU og alóþaxfu-r kostnaður
við að flytja laragar leiðir alls
koraar úrgang, sem húsmæðurnar
fleygja. Beira, uggar, þunnildi o.
þ. h. er sett beirat í fiskimjöl's-
verksmiðjurnar í liafnarbæjun.um.
og fiskimjöJið siðan selt fyrix
hátt verð.
Vélar eru raotaðar bæði viö að
skera fiskinn niðiir og búa um
haran og mjög er vandaö til um-
búðarana, að þær séu snotrar og
smekklegar.
Uragur Norðmaður, sem raú
stundar nám við fiskveiðaháskól-
aran í Seattle, hefir riitað langt
mál og ítarlegt um þatta efrai f
norska blaðið „Fiskeren", segir
haran þar iraeðal annars:
Það Mggur í aiugum uppi hver
álirif þessi nýja vara hlýtur að
hafa á fiskmarkaðiinn og neyt-
eradur alment. Ný iðnaðargrein er
komöra á fastain fót, „bejinlaiusi
fiskur-inm" keppir við ísfiskitm,
sem seldur er með garnla iagirau.
Hugmyrad'iin er upprunafega
dörask, en Vesturheiirasmenn sáu
gildi heranar og hafa framkvæmt
haraa, svo að „beinlausi fiskur-
iiran" -nú er að verða aðalfiskmet-
ib vestra.
Hingað til hefir það einkum
verið þorskux, ýsa og lúða, sem
notað er í „beinlausa fisM-nin", en
fleiri fiskteguradir má nota. Bezt
pykir þó lúðara.
Sturadum er „bemlausi fiskur-
irara" látinn liggja um stund í salt-
pæMi í stað þess aö fry-sta hairan.
Þessi aðferð er þó enn á til-
rauraastígi.
Blaðið „Fishimg Gazette" f
New-York gat þess raýlega, að
eftírspum eftir „beinlausum fiski"
hefðii auMst svo afskaplega í
Í3an-daríkjunum upp á síðkastið,
að ómögulegt væri að fullnægja
herani. Hefðx því auðfélag nokk-
urt ákveðið að koma á fót út-
gerð í stórum stil við sitreinidur
Nova Scotia, era þax eru fsikiiixið
ágæt, byggja þar frysti'hxxs og
verksmiðjux og selja allara fisk-
iran sem „beinlau-sain fisk".
Er ekki komiran tími til þess
fyrir íslerazka útgerðamxienn og
fxskútflytjetndur að athuga þessa
raýbreytni. Fiskurinra eir okkar að-
alútflutra'kigsvara.'undir sölu haras
er afkoma þjóðariiranar að mestu
leyti komin. Alt af verður erf-
iðara og erfiöara að selja saltfisk-
iran, xxýi fiskurinin útrýmir horaum.
Sjálfsagt viröist að byrja á þvl
að senda utan efnilega uraga menra
til að kyraraa sér tíl hlítax þessa
verkuinaxaðfeirð.
Samgöngur
Og
pöstferðir.
Samgöhgunum hefir hér ffeygt
fram siðustu- árin, yfirleitt.. En
slíkt hib sama verður því miður
ekki með sanni sagt um póstferð-
irnar. Til dæmis gara-ga bifreiðar
svo að segja daglega auist-
; ur í Fljétshlíð héðan. úr Reykja-
vik, erx póstur héðan, bréf blöð
og sen-dingar, er oft orðið mánað-
argamalt, 'þegar þangað austur
kemur. Aðalpóstur gengur héðara
austur að Garösa-uka eirau sinni
i víku og þaðan h. u. b. einu