Morgunblaðið - 17.11.1949, Side 6

6
MORGUNBLÁÐIÐ
Fimmtudagur 17. nóv. 1949
Napýsdéflur
AÐF ARANÓTT 2. maí 1880
dreymdi lítinn dreng, sem var
að alast upp í Þingholtunum
hjer í Reykjavík, að hann var
að leika sjer í sandi suður í
Keflavík. Draumfarir hans voru
með þeim hætti að foreldrar
hans tóku eftir því og sögðu
honum um morguninn, að hann
hefði haft mikið fyrir í nótt og
altaf verið að tala um Keflavík
unn úr svefninum. Þessa sömu
nótt fæddist stúlkubarn í Kefla-
vík. Svo undarleg eru forlögin,
að leiðir dreymandans og litlu
stúikunnar lágu síðar saman um
35 ára skeið. En nú er silfur-
þráður hennar slitinn og sam-
vistum þeirra lokið hjer í heimi.
í dag er hún til moldar borin.
Þetta umrædda stúlkubarn
var frú Ingibjörg Magnúsdóttir,
koua Sigurðar Halldórssonar í
Þingholtsstræti 7, sem var dreym
andinn. Foreldrar Ingibjargar
voru þau Magnús Engilbertsson,
trjesmiður í Keflavík og Anha
Gísladóttir, kona hans. Hann var
ættaður úr Rangárvallasýslu og
hún vestan af Barðaströnd, en
fluttust ung til Keflavíkur. —
Voru þau mestu sæmdarhjón,
vel metin í sinni sveit. Annað
barn þeirra var Engilbert skip-
stióri, búsettur hjer í bæ. Var
jafnan mjög kært með þeim
systkinunum.
Ingibjörg ólst upp við mikil
störf en lítil efni, eins og flest
börn þeirra tíma, en í guðsótta
og góðum siðum, við mikið
ástríki góðra foreldra. Ekki var
um skólagöngu að ræða, þó hug-
ur hennar stæði til þess. En hún
var ágætlega greind og verklag-
in og snjöll í þeirri grein, að
læra af því sem fyrir augu og
eyru bar. Það sýndu fjölbreytt
verk hennar alla æfi. — 1903
fluttist hún til Reykjavíkur og
vann hjer í vistum hjá merkis-
fólki og var mjög eftirsótt sök-
um dugnaðar síns og trúmensku.
Haustið 1905 giftist hún Ey-
vindi Eyvindssyni frá Eyrar-
bakka, mesta myndarmanni, en
hann drukknaði í mannskaða-
veðrinu mikla, 7. apríl 1907. Það
varð Ingibjörgu sár harmur, því
að hún unni manni sínum
mikið. En hún bar harm sinn
með stillingu og þreki, svo sem
henni var lagið, og tók aftur til
sinnar fyrri iðju, að honum látn
um. En næstu árin var hún oft-
ast ráðskona á myndarheimil-
um. Bústjórn var henni vel lag-
in, því að auk áðurnefndra kosta,
var hún ráðdeildarsöm og hag-
sýn með afbrigðum.
17. júní 1916, giftist hún eftir-
lifandi manni sínum, Sigurði
Halldórssyni, húsasmíðameist-
ara. Reistu þau bú í Þingholts-
stræti 7 og hafa búið þar síðan
við góð efni og mikla rausn, svo
sem kunnugt er. Kom það nú í
liós að Ingibjörg hafði aflað
sjer haldgóðrár þekkingar á
liðnum starfsárum, því að hún
fjekk brátt orð sem fyrirmynd-
arhúsfreyja í hverri grein og var
heimili þeirra Sigurðar hið feg-
ursta. Bar það jafnan vott um
smekkvísi og snilldarhandbragð
húsfreyjunnar. Ekki var þeim
hjónum barna auðið, en mörg
börn dvöldu á heimili þeirra,
lengri eða skemmri tíma. ■—
Dreng, nýfæddan, Sigurð
Inga, tóku þau til fósturs, en
mistu hann hann fjögra ára og
svrgðu hann mikið. Annan dreng
tóku þau 11 ára, Inga Eyvinds,
meðan móðir hans, systir
f.vrri manns Ingibjargar, lá í
'sjúkrahúsi. En drengurinn er
enn á heimili þeirra, nú fulltíða
maður og útlærður vjelvirki. —
Þau hafa reynst honum sem
bestu foreldrar og hann þeim
sonur. Margir piltar, lærlingar
Sigurðar, dvöldu á heimili
þeirra árum saman. Ingibjörg
reyndist þeirn öllum ágæt hús-
móðir. Má sjá á heimili þeirra
hjóna marga fagra gripi, er bera
vott um þakkiæti hinna mörgu
pilta, sem hjá þeim hafa dval-
ist. Fyrir mörgum árum tók frú
Ingibjörg sjúkdóm hann er varð
hennar banamein. Lá hún síð-
asta árið mánuðum saman í
sjúkrahúsi eða heima, oft sár-
þjáð. En þjáningar sínar bar hún
með þreki og hugprýði trúaðs
manns og beið að lokum um-
skiptanna með rósemi. Hún and
aðist 8. þ. m. í Landspítalanum.
Þessi er æfisaga frú Ingibjarg-
ar í fáum orðum. En á milli
línanna liggur löng saga um
mikilsvert lífsstarf langrar æfi.
En ósagt er enn hvílíkur ágætis-
förunautur hún var manni sín-
um í dagsins önnum, á fjórða
áratug. Sjálf var hún hljedræg
og starfaði lítt að fjelagsmálum,
nema í Kvenfjelagi Fríkirkju-
safnaðarins. Þar var hún sterk-
ur liðsmaður. En heimilið var
. henni alt. Maður hennar hefur
alla æfi unnið mikið út á við.
Einkum hafa málefni fríkirkju-
safnaðarins í Reykjavík verið
honum hjartfólgin, enda hann
þar í fararbroddi um margra
ára skeið. Frú Ingibjörg unni og
fríkirkjunni af heilum hug og
studdi mann sinn með ráðum
og dáð í þeim málum og öllum
öðrum, sem hahn starfaði að.
Heimili þeirra hefur mörg ár
verið fundarstaður stjórnar frí-
kirkjusafnaðarins. Hafa menn
jafnan notið þar ástúðar og
rausnar þeirra hjóna í ríkum
mæli. Ekki fjekst húsfreyjan
um þótt það umstang yki annir
hennar.
Frú Ingibjörg var í fám orð-
um sagt hinn mesti kvenskör-
ungur, stórmyndarleg að vallar-
sýn, frjálsleg og djörf í fram-
komu, skapmikil nokkuð, en
stillti í hóf, hjartahlý og trygg-
lynd með afbrigðum.
Yfir dyrum musteris eins í
Austurlöndum stóðu þessi orð:
„Farðu góður inn, komdu betri
út“. — Einn heimilisvinur þeirra
hjóna sagði eftir lát frú Ingi-
bjargar, að líf hennar alt hefði
verið í samræmi við þessi orð.
Jeg hygg það rjett mælt. Þess
vegna munu og allir vinir
þeirra hjóna drjúpa höfði í dag
um stund, þakka frú Ingibjörgu
alt, sem hún var þeim, og biðja
henni blessunar guðs.
Ingimar Jóhannesson.
.........................
hÓRARINN JÓINSSON :
löggiltur skjalaþýðand. í |
ensku.
I Kirkjuhvoli, sími 81655. 1
«Miiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii*iiniiiiiniiiiiiiiiiiiiimiii
„Úlfhildur" ný
skáldsaga
SENN fer að hefjast markað-
ur fyrir jólabækurnar. Þá mun
enn sem fyr verða mikið um
bækur og bókaauglýsingar. En
í öllu bókaflóðinu mun mörgum
verða erfitt að velja milli þess
sem á boðstólum er; — því að
auglýsingar segja lítið frá gildi
bókanna. Oft eru þær bækur
mest auglýstar, sem minnst er
varið í að lesa.
Ein bók, sem fyrir nokkru
er komin út, heitir Ulfhildur. —
Þessi bók er þess virði, að henni
sje gaumur gefinn. Höfundur
hennar er húsmóðir norður á
Akureyri, frú Filippía Krist-
jánsdóttir, öðru nafni Hugrún.
Það hlýtur að vera eitthvað
alveg sjerstakt, sem knýr hús-
móður að setjast við skrifborðið
til þess að rita skáldsögu. á með
an hlje er á önnum dagsins í
verkahring hennar. Við lestur
bókarinnar kemur það greini-
lega í ljós, að Hugrún hefur á-
kveðið takmark í huga, er hún
ritar.
Skáldsagan er augljóst byggð
upp á þann hátt, að sýna trúna
á Jesúm Krist, hið ráðandi afl
í mannssálinni. Hvergi kemur
þetta ljósar fram en í aðalper-
sónu sögunnar, sem Ulfhildur
heitir. — Úlfhildur er bæði
mentuð, myndarleg og gáfuð
stúlka, sem allt í einu fær vanda
samt hlutverk að inna af hendi.
Sálarbaráttu hennar er vel lýst.
Hún verður stöðugt að taka mik
ilvægar ákvarðanir, sem varða
líf hennar og hamingju. — í
öllu er hún lifandi vitnisburður
um trúna á Krist. — Úlfhildur
er heilsteypt persóna, sem vek-
ur bæði aðdáun og traust.
Sagan er viðburðarík og
ræðir í heild vandamál líðandi
stundar, eins og þau blasa við
bæði í sveit og kaupstað. Ef-.
laust á bókin eftir að verða víð-
lesin af alþýðu manna á ís-
landi. Hinn ákveðni tilgangur
hennar er í samræmi við boð-
skap kirkjunnar. Sagan heldur
huganum frá því, sem saurgar,
en leiðir hann til þess sem
bætir og göfgar. Þetta takmark,
sem æðst er í listinni, eins og
öllu, sem lifað er fyrir, er höf-
uð einkenni bókarinnar. Þess
vegna standa vonir til þess, að
hver, sem les, verði betri maður
af. — Skáldkonan á þakkir
fyrir þetta fagra verk. Einnig
ber að þakka Bókaútgáfunni
Norðra fyrir útgáfuna.
Pjetur Sigurgeirsson.
WMIItllltllMIIMIMIfllltlMIIIIIIIIIMIIIIIIIiMIMI 111(1111111111
j ferðafólk athuqið [
I Höfum til leigu 16 manna, 22ja j
| manna, 26 ma»ina og 30 manna ;
j bifreiðar í lengri og skemmri [
jj lerðir.
Ingimar Ingimarsson,
Sími 81307.
Kjartan Ingimarsson
Simi 81716.
| Afgreiðsla á Bifreiðastöðinni [
1 Bifröst, sími 1508.
■11111111111111111111111111111111111111IIMMIMMMMIIIIMIIM11111*
M.b. Blakknes
Hleður til Patreksfjar'ar, Þingeyr-
ar, Drangsness. Hólmavíkur, Skaga-
strandar og Siglufjarðar. Vörumót-
taka í dag. Sími 80590.
Baldur Guðmundsson.
Þórarinn Benedikfsson fv,
alþingism. - Minningarorð
ÞEIM fækkar nú við og við,
sem helst settu nokkurn svip á
hjeruð landsins framan af öld-
inni. Þórarinn Benediktsson, fyr
verandi alþingismaður, frá Gils-
árteigi, andaðist í Landspítalan-
um 12. nóv. s.l. Hann varð fyrir
því óhappi að lærbrotna fyrir
nokkrum mánuðum og komst
aidrei á fætur eftir það.
Þórarinn var fæddur 3. mars
1871 og þvi hartnær 79 ára gam-
all er hann ljest. Hann fæddist
að Keldhólum á Völlum í Fljóts-
dalshjeraði. Foreldrar hans voru
Málfríður Jónsdóttir og Bene-
dikt Rafnsson, bóndi og síðar
póstafgreiðslumaður á Höfða á
Völlum. En þar var um skeið
miðstöð póstafgreiðslu milli
Norðurlands og Austurlands og
var um þær mundir gestkvæm-
ara á Höfða en nokkru öðru
heimili í Hjeraði. Var og al-
kunna að á þeim árum sóktust
ferðalangar mjög eftir að geta
verið í fylgd með landpóstum.
Ungur stundaði Þórarinn nám
í búnaðarskólanum á Eiðum, og
vann síðan mörg ár að búnaðar-
störfum á sumrum og barna-
kenslu á vetrum. En árið 1897
gekk hann að eiga Önnu Maríu
Jónsdóttur, hreppstjóra Þor-
steinssonar í Gilsárteigi í Eiða-
þinghá. Reistu þau búskap þar
sama ár og bjuggu þar til 1919
að þau fluttust til Eskifjarðar.
Þórarinn var gerhugall mað-
ur og ráðsvinnur og þeim kost-
um búinn, að hann hlaut að fá
traust sambygðarmanna sinna
til þýðingarmikilla starfa. —
Hreppstjóri Eiðaþinghár var
hann 1898—1919. Sýslunefndar-
maður var hann álíka lengi og
auk bess í skólanefnd Eiðaskóla,
í stjórn Búnaðarsambands Aust
urlands og sat á búnaðarþing-
um og endurskoðandi hreppa-
reikninga Suður-Múlasýslu um
skeið. Hann var meðal forvígis-
manna verslunarsamtaka Hjer-
aðsbúa og einn af stofnendum
Kaupfjelags Hjeraðsbúa. Þing-
maður Sunnmýlinga var hann
árin 1914 og 1915. Þau störf, er
hjer hafa verið nefnd, eru all-
margþætt og bera því glögt
vitni, hvers álits hann hefur
notið í hjeraðinu, enda brást
hann aldrei trausti umbjóðenda
sinna. Þórarinn var að vísu eng-
inn baráttumaður, en athygli
hans og greind og samvinnu-
lipurð voru þeir hæfileikar, sem
rjeðu mestu um það, að honum
fóru öll störf farsællega úr
hendi. Og skoðunum sínum var
hann trúr og heill í hvívetna.
Það ræður að líkum, að til slíks
manns var oft leitað ráða, og
heyrði jeg til þess tekið, hve
hollráður hann var og hve lagið
honum hefði verið og ljúft að
leysa vanda þeirra, er á þurftu
að halda.
Er hann brá búi á Gilsárteigi.
sem hann jafnan var við kend-
ur síðan, og fluttist til Eski-
fjarðar, varð hann þar sýslu-
skrifari rúmlega eitt ár. — En
haustið 1920 fluttist hann til
Seyðisfjarðar og r' ð;st gjald-
keri við Útibú íslandsbanka þar,
síðar Útvegsbanka og gegndi því
starfi til áramóta 1930—31. .—
Sýndi hann auðvitað trúmensku
í því starfi, sem öllum öðrum.
Þórarinn var sæmdur riddara
krossi Fálkaorðunnar 1944.
Þau hjónin, Anna og Þórar-
inn eignuðust 5 börn: Elst var
Vilborg, er dó ung, þá Málfríð-
ur, er gift var Hallgrími Helga-
syni frá Skógargerði í Fellum,
sem er dáinn. Þá Anna Siguy-
borg, gift Jóni Sigurðssyni,
bankafulltrúa í Reykjavík, Jón-
assonar hreppstjóra í Hrafns-
gerði í Fellum. Þá Benedikt,
bankaritari á Seyðisfirði, nú til
lækninga í Boston, giftur Ragn-
hildi Guðmundsdóttur Bjarna-
sonar bóksala á Seyðisfirði. Og
yngstur er Jón, tónlistarráðu-
nautur útvarpsins, giftur Eddu
Kvaran, leikkonu.
Eftir að Þórarinn ljet af störf-
um við bankann á Seyðisfirði,
var hann ekki í neinni fastri
stöðu, en var þó jafnan sívinn-
andi, annað hvort við skriftir
eða búsýsluannir heimilisins. •—
Síðustu árin dvaldist hann hjá
dóttur sinni og tengdasyni hjer
í Reykjavík.
Enn má þess geta, hve prýðis-
vel ritfær Þórarinn var. Bar þar
hvorttveggja til, meðferð efnis
og vandað málfar. Það var eigi
sjaldan á meðan jeg hafði með
höndum blaðaútgáfu á Seyðis-
firði, að jeg leitaði til hans um
umsjón blaðsins, ef jeg þurfti að
víkja mjer frá. Vissi jeg það þá
jafnan í góðum höndum. Hið
sama vissi jeg einnig, á meðan
Árni heitinn frá Múla var rit-
stjóri á Seyðisfirði, að hann fól
Þórarni að annast um blaðið
fyrir sig, ef hann þurfti að
bregða sjer að heiman. Að öðru
leyti Ijet hann ekki opinber mál
mjög til sín taka á efri árum.
Þórarinn hafði ekki verið
„kvellisjúkur um sína daga“,
aldrei legið legu fyrr en þá, er
nú dró hann til hans. Og hraust-
leikamerki hefði það mátt telja,
að hann las gleraugnalaust þar
til rúmri viku fyrir andlátið.
Hvenær, sem. Þórarins frá
Gilsárteigi verður minst, er
glöggskygns manns og góðs
drengs getið.
Sig .Arngrímsson.
BEST 4n 4UGLTSA
/ MORGUmi AÐlNU
Efri hæð og rishæð
í fokheldu húsi í Hlíðunum er til sölu. Allt efni til hita- ■
lagningar getur fylgt.
Upplýsingar gefur (ekki í síma)
Málflutningsskrifstofa
Kristjáns Guðlaugssonar og
Jóns N. Sigurðssonar.
■