Morgunblaðið - 21.01.1950, Blaðsíða 8

8
tfORGliNPLAÐlÐ
Laugardagur 21. janúar 1950.
JKUwggiiiiMta&ife
Útg.: H.f. Árvakur, Reykjavík.
Framkv.stj.: Sigfús Jónsson.
Ritstjóri: Valtýr Stefánsson (ábyrgðarm.)
Frjettaritstjóri: ívar Guðmundsson.
Auglýsingar: Árni Garðar Kristinsson.
Ritstjórn, auglýsingar og afgreiðsla:
Austurstræti 8. — Sími 1600.
Áskriftargjald kr. 12.00 á mánuði, innanlands,
í lausasölu 50 aura eintakið, 71 aur§ m«S Lcs&HL 3§|
kr. 15.00 utanlands.
Tilboð um „nýtt andlit“
ÞAÐ er kunnara en frá þurfi að segja að Framsóknarflokk-
urinn hefur allt frá upphafi barist hatramlega gegn hags-
munamálum Reykjavíkur. Hann hefur hins vegar lýst því
yfir að hann væri fyrst og fremst flokkur sveitafólksins. í
saínræmi við þetta hefur Framsóknarflokkurinn stöðugt
reynt að egna til hagsmunaárekstra milli sveita og sjávar-
síðu og hefur sú iðja valdið bændum landsins geigvænlegu
tjóni og m. a. átt verulegan þátt í þeirri upplausn, sem
margar góðar sveitir og búnaðarhjeruð hafa orðið að þola.
Framsóknarflokkurinn hefur þannig valdið margvíslegu
tjóni, ekki aðeins þeim, sem hann hefur sagst vera á móti,
fólkinu við sjávarsíðuna, heldur einnig því fólki, sem hann
hefur þóst vera að berjast fyrir.
Nú um skeið hefur Framsókn, og blað hennar, Tíminn,
breytt um tón gagnvart Reykvíkingum. Tíminn gerir sig nú
ákaflega blíðan framan í þetta fólk, sem fyrrum hjet „Grims-
bylýður“ á máli hans. Nú er ekkert nógu gott fyrir Reyk-
víkinga og rík samúð streymir úr dálkum hans til fólks, sem
býr í bröggum og ekki hefur nóg sjúkrarúm o. s. frv. Þessi
blfðskapur Tímans sprettur fyrst og fremst af því að hann
$egir að Framsóknarflokkinn vanti nokkur hundruð at-
kvæði til þess að koma manneskju, sem í haust skoraði á
Reykvíkinga að kjósa kommúnista, í bæjarstjórn höfuðborg-
arinnar.
Það er athyglisvert, að maðurinn, sem stjórnar þessum
fclíðskap Tímans um þessar mundir er uppgjafa Framsókn-
arbóndi vestan af fjörðum. Þessi maður hefur síðan hann
komst til vits og ára unnið sleitulaust að því að ófrægja
Reykjavík. Hann hefur jafnframt reynt að telja sveitafólki
trú um að því bæri að vera í stöðugu stríði við fólkið í
höfuðborginni og öðrum kaupstöðum landsins. Þetta hefur
verið í góðu samræmi við þá stefnu Framsóknarflokksins,
sem fyrr var getið.
En einn góðan veðurdag gerast svo ósköpin: Framsóknar-
bóndinn lætur af búskap, tekur upp heimili sitt og flytur til
Reykjavíkur. Hann fær þar atvinríu við að skrifa í blað sitt,
blaðið, áem alltaf hefur afflutt málstað Reykvíkinga og rægt
þá við sveitafólkið. Framsóknarbóndinn skrifar fyrst í stað
um það í Tímann að það sje „ósæmilegt frá alþjóðarsjónar-
miði að leyfa nýbyggingar í Reykjavík.“ Hann er stefnu
sinni trúr þó að hann hafi fengið húsnæði í Reykjavík fyrir
sig og f jölskyldu sína eins og þúsundir annara aðkomumanna.
Hann vill samt ekki láta byggja íbúðir. Hann vill hins vegar
ia íbúð sjálfur og þar með þrengja að því fólki, sem fyrir
er í hinni ört vaxandi borg.
: En svo gerist nýtt undur. Uppgjafa Framsóknarbóndinn
fer allt í einu að birta myndir af bröggum og skúrum, sem
hinn mikii fólksstraumui til Reykjavíkur hefur neytt fólk
inn í, bæði Reykvíkinga og nýflutt fólk utan af landi. Hann
birtir þessar myndir í tíma og ótíma. Hann er afskaplega
hryggur yfir aðbúnaði þess fólks, sem býr í þessu Ijelega
húsnæði. Hann vill gera allt fyrir það. En þá verður það
líka að gera dálítið fyrir hann: Það á að kjósa frúna, sem
kommúnistar lánuðu Framsókn!! Greiðinn á sem sagtxað
vera gagnkvæmur.
Þetta er það, sem gerst hefur. Uppgjafabóndinn og „sálma-
skáldið“ úr fjörðum vestan býður Reykvíkingum nýja for-
sjá. sína forsjá. Reykjavík tók vel á móti honum þegar hann
ílutti úr sveitinni. Hann unir ráði sínu þar vel. Nú vill hann
gera Reykjavík þann greiða að gefa henni „nýtt andlit“,
siti andlit. Hann gafst að vísu upp í sveitinni, en nú skal
Reykjavík gefast þess kostur, sem Önundarfjörður missti
við brottför hans.
Getur verið að fólkið í Reykjavík kunni ekki að meta þetta
tilboð nm nýja forsjá,-forsjá Framsóknarflokksins, odda-
aðstöðu hans í bróðurlegri samvinríu við kommúnista?
Já, það gétur vel verið að Reykvíkingar þékkist ekki þetta
tilböð. Það er meira að segja alveg yíst að þeir taki því ekki.
Þa getur uppgjafabóndinn með sjerþekkinguna á vandamál-
um höfuðborgarinnar læst blíðskapinn aftur niður í kistu
og geymt hann þangað til aftur verður kosið í bæjarstjórn!!
*ar:
\Jilwerji ihrija
ÚR DAGLEGA LlFINU
Gæti eins verið í
Gesti ber að garði
í Keflavík
KVOLD eitt núna i vikunni var
ieg staddur í flugstöðinni á
Keflavíkurflugvelli er þrjár
millilandaflugvjelar komu þar
við. Á annað hundrað farþegar
voru með þessum flugvjelum,
en hver þeirra stóð við um eina
klukkustund á meðan sett var
bensín á vielarnar og farið var
yfir þær af öryggisástæðum.
Farþegarnir voru fólk á öll-
um aldri. í einni vjelinni voru
hermenn. konur þeirra og börn
á leið til Bandaríkjanna frá
Þýskalandi, önnur var kanadisk
og sú þriðja var frá AOA.
•
1 ‘M.. ^
Attaviltir náungar
KYNDUGT var að heyra á tal
farþeganna sumra. er þeir
komu inn í flugstöðina. Einn
sagði t.d.: „Jæia, þá erum við
komnir til Gander“. — ..Jeg
veit að við erum í Nvfundna-
landi“, svaraði fielagi hans, „en
ieg er ekki svo viss um að þetta
sje Gander“.
•
Varla láandi
— FÁVITAR hafa þetta ver-
ið, gæti einhver hugsað. — En
sannleikurinn er sá, að það var
varla að búast við því, að menn
irnir vissu betur. Inni í fiug-
stöðinni er ekkert, sem gefur
til kynna, að hún sie í Keflavík.
Að vísu er kort af íslandi á ein-
um veggnum, en ekki er víst að
allir sjeu svo vel að sjer í landa
fræði, að þeir þekki íslands-
kort, þótt nokkuð stórt sje og
gagnjaust er fyrir útlendinga
að rýna í kortið, sem er á ís-
lensku og engar skýringar með
bví á erlendu máli. .
Timbuktu
LJÓSMYNDIR frá íslandi eru
líka á veggjum farþegasalarins,
en það þarf þaulkunnuga menn
til að gera sler lióst. hvaðan
þær eru. Eitthvað drasl er 5
horni Fer^askrifstofunnar. sem
minnir á ísland, en ekki er víst,
að allir levoi leið sína i það
horn salarins.
Nei, sannteikurinn er sá að
þetta pæti alveq Pins v°rió f]u«
st.öð í Timbuktu. þessvenna. að
fátt er þar, sem bendi’’ á að
staðurinn sje Keflavík á íslandi
•
Okkar oiefin snk
VTO við pRrííiri afS
a?t um betta nema okVur sjálfa.
Löngu áður en flugstöðin var
fullbvegð. var farið að ráðfrera
að setia uod á veeri satai-ins fai
legar ljósmyndir. Var talað mik
ið um þetta og þótti sjálfsagt
mál.
En það komst ekki lengra en
að set.t voru upp nokkrar I jós-
myndir, sem eru að vísu all-
góðar fvrir kunnuva. en ern
lítilsvirði fvrir bláókunnugf
fólk, enda mun það vera nærri
undantekning ,að nokkur er-
lendur gestur nenni að stað-
næmast til að horfa á mynd-
irnar. Yrði enda jafnnær, þar
sem engar skýringar eru með
beim fáum myndum, sem þarna
hanga.
•
Góðar viðtökur
HITT ER skvlt að segja um
leið, að erlendir gestir, sem til
Keflavíkur koma, hafa ekki yf-
ir neinu gð kvarta. Þeir fá góð-
an mat, flugstöðin er hrein og
afgreiðslufólkið kurteist og al-
úðlegt. Menn, sem mikið hafa
ferðast og komið í márgar flug-
stöðvar, fullyrða að Keflavík,
sje ein skemtilegasta flugstöðin,
sem komið er í á allri Norður-
Atlantshafsleiðinni.
Nei, það eru tækifærin til
landkynningar, sem ekki eru
notuð, sem ástæða er tifc að
kvarta yfir.
•
Priiðar frammistöðu
stúlkur
GESTUM, sem koma i flugvall-
arveitingasalina hlýtur að verða
starsýnt á frammistöðustúlk-
urnar þar. Þær munu flestar,
ef ekki allar vera íslenskar. —
Þær eru svo einstaklega prúð-
ar o_g koma vel fvrir. Gætu
starfssystur þeirra í veitinffa-
húsum annarsstaðar á landinu
lært mikið af hpim og tekið
sjer til fyrirmyndar.
Það þarf enrinn að skamm-
ast sín fyrir þær.
•
Sondihorrann, sent
vildi staðnæmast
MFÐATi farbega í AOA-flug-
vielinni betta kvöld var Avra
M. Warren, pendíherra Banda-
ríkjanna í Helsinki og kona
hans.
„Jeg hefi fanð hjer um áð-
ur“, saffði sendíherrann. ,,en
aldrei áður komið í heiðskýru.
Nú vildi jeg, að ieg gæti staðið
hjer við lencmr na skoðað mig
um. Ætli hað v»ri ekki hægt
að panta vielarinlun hjá AOA,
sem tæki að minnsta kosti dag
að gera við?“ bætti hann við í
gamni. En í bví var kallað, að
flugvjelin væri á förum og
sendiherrann dreif sig um borð.
’tiiijiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiitiiiiiiiiiiitviiMiiMiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiniitvniiii
iimiiniiiMiiiim
MEÐAL ANNARA ORÐA . . . .
IIMMMMMIIMIIII■■ll■ll■IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMMMMMMMIMIMIMMMMMMIIIII■lllll•IIMMM•MIIMIIMIMIIMMMMIIMMIMMMIla
Hvar er Mussolini Jarðsetfur!
Eftir Alex Valentine
frjettaritara Reuters
RÓMABORG: — Segja má að
sama spurningin sje nú á vör-
um 40 milljóna ítala: hvar er
Mussolini jarðsettur? Sá er
munurinn á endalokum Hitlers-
og Mussolini, að það er vitað
með vissu, að ítalski einræðis-
herrann ljet lífið. Skæruliðar
tóku hann af lífi við Como-vatn
í apríl 1945, og síðar var lík
hans hengt upp til sýnis á einu
torginu í Milano, ásamt líki
Clara Petacci, hjákcnu hans.
• •
LÍKINU RÆNT
NOKKRU eftir að þetta skeði,
var Mussolini jarðsettur í
kirkjugarði í MiJano. Þar hvíldi
líkið til vorsins 1946, er hópur
fasista stal því úr gröfinni.
Nokkrum mánuðum siðarriann
lögreglan líkið í fatakistu í
múnkaklaustri í Pavia.
Þegar hjer var komið, ákváðu
stjórnarvöldin að tími væri til
þess kominn að slá botninn í
söguna um „líkið. sem alltaf
var að hverfa.“ Þau ljetu jarð-
setja það á laun og ákváðu, að
fjölskyldu Mussolmis skyldi
skýrt frá hvar gröfin væri, ár-
ið 1956.
Ef til vill gerðu stjórnarvöld
in sjer vooir um. að hinar jarð-
nesku leifar einræðisherrans
mundu gleymast.
• •
EDDA CIANO"
EN ÞAR skjátlast þeim. For-
vitni manna var vakin og nú
velta allir því fyrii sjer, hvar
líkið af Mussolini sje niður kom
ið.
Edda Ciano, dóttir Mussolini
og ekkja Ciano greifa, utanrikis
ráðherra hans, skýrði nýverið
frá því, að hún hefði þrívegis
farið fram á það við stjórriar-
völdin, að þau skiluðu „þegar í
stað“ líki föður hennar í öll
skiftin fjekk hún ákveðna neit-
un.
Edda segir, að Mussolini hafi
verið búinn að láta þá ósk í
ljós, að hann yrði jarðsettur við
hlið Bruno sonar síns, sem fórst
í flugslysi í Ítalíu, meðan á
stríðinu stóð við Abbysíníu.
• •
FLUGUFREGNIR
FRÁSÖGN Eddu Ciano hafði
það meðal annars í för með sjer
að flugufregnir komust á kreik
um það, að líkið, sem yfirvöld-
in ljetu jarðsetja hefði ekki ver
ið lík Mussolini. Fasistarnir,
sem stálu því, hefðu leikið á
stjórnina, með því að skifta um
lík. En stjórnin neitaði þessu
eindregið, og kallaði meira að
segja til vitnis lækni þann, sem
skoðað hafði Mussolini eftir að
hann var ííflátinn, og var við-
staddur, ei hann vai jarðsettur
á laun.
• •
Á NORÐUR ÍTAI.ÍU
AF ÞVÍ.’sem talsmenn stjórnar-
innar hafa fengist til að segja
um legstað. einræðisherrans,
má ráða með talsverðrj vjssu,
að hann sje einhversstaðar á
Norður Italíu, að líkindum í
námunda við Milano eða Turin.
Margt bendir til þess, að stjórn
in hafi talið hentugast að flytja
líkið aðeins tiltölulega skamma
leið frá klaustrinu, sem það
fannst í. Það styður meðal ann
ars þessa skoðun, að með því
að ráðast í að flytja líkið langa
leið, hefði ekki verið komist hjá
því, að blanda fleiri mönnum í
málið en æskilegt hefði verið.
Og þar við situr. Aðeins ör-
fáir menn á Ítalíu vita, hvar
Mussolini er nú niður kominn;
hinir verða enn um skeið að
halda áfram að velta fyrir sjer
gátunni um líkið, „sem alltaf
var að hverfa“.
Bráðum finnasf
ghmteinamir
PARÍS, 20 jan. — Franska lög-
reglan tilkynnti í dc.g, að tekn-
ir hefðu verið höndum 5 manns
vegna þjófnaðar gimsteina Aga
Kahns. Aga Kahn var rændur
öllum gimsteinum sínum í ágúst
í sumar. Er lögreglan nú komin
á sporið og hefir fyrirskipað
leit að 3 mönnum í viðbót, sém
hún býst við, að geti gefið upp-
jlýsirígar um gimsteinana, en
þeir eru 200,000 sterlingspunda
virði. Þegar leitin stóð sém
hæst í sumar, voru gimstein-
arnir faldir í garðinum hjá ein-
um stigamannanna, áem var ríá-
granni eigandans sjálfs.
—Reuter.