Morgunblaðið - 21.02.1950, Side 14

14
tfOftGt (S B L A tí ! *>
Þriðjudagur 21. febr. 1950
ntinmiiifiiitiMiiit
Framhaldssagan 42
BASTIONS-
Eítir Margaret Ferguson
.. .......
henni aðeins, þegar enginn er Leah er alltaf að segja við þig',
nálægur nema slátrarasendill- sagði Simon. „En hvers vegna
inn“. Hún tuggði grasstrá með þarftu endilega að taka hána
miklum ákafa og forðaðist að trúanlega“.
líta á hann. „Jeg ætti náttúrlega En.... ef Leah skilur ekki
að vera farin að venjast orð- fólk og veit ekki hvernig rjett-
bragðinu hjá Cicely og láta ast er að lifa lífinu, hver veit
mjer standa á sama, en stundum það þá?“, sagði Jane hægt.
langar mig blátt áfram til að slá „Hún hefur alið okkur upp. og
hana utan undir“. | hún er svo afskaplega skynsöm
„Jeg skil“. Simon var allt í og skilningsgóð“.
einu orðinn alvarlegur á svip-j > Það er enginn til { öllum
inn. „Sjáðu til. Jeg veit hyernig heiminum>
sem getur sagt um
við förum að. Jeg held á Þíer j. annan mann að hann skilji
út að sjöundu holunni við \eg- hann alveg til hlítar. Það er eitt
inn, og fer svo sjálfui og sæki a^ þvi ómögulega. En hvers
bílinn og tek þig þar. Þá þurf- vegna ehhi ag reyna að skilja
um við ekkert að koma nálægt sjálfan sig, Jane, í staðinn fyrir
skálanum. Ertu þá ánægð . ag sgetta sig við fyrirfram á-
„Já. Mjer þykir verst að gera ■ kveðna uppskrift frá Leah? Það
þjer þetta ónæði. Jeg hefði átt gæti verið að þá kæmi ýmislegt
að hafa vit á því að gæta mín á á daginn þjer alveg að óvörum.
kanínuholunni. En jeg var að Earðu nú ekki að reyna að stíga
hugsa um allt annað. Er jeg í fótinn. Jeg skal halda á þjer
voðalega þung?“.
Hann hafið tekið hana á arma
sína, en um leið fann hann að einum stað og Jane var vísað í
hún var stirð, eins og hún væri hægindastól úti á stjettinni fyrir
ákveðin í bví að halda fast við framan húsið og bannað að
að vera siálfri sier nóg og engr- hrevfa sig þaðan. En hún sætti
ar hiálpar þurfi, jafnvel á með- sig furðu vel við að sitja auð-
an hann hjelt á henni í fangi , um höndum, og Sheridu fannst
sínu. jað hún mundi vera fesin því að
„Jeg huesa að jeg staulist upp vera bannað að hrevfa sig af
eftir án þess að örmagnast", blettinum, svo að hún blátt á-
savði hann. Hvernig stóð eiein-1 fram nevddist til að halda eirð-
leea á bví. að hún tók udd bessa arlevsi sínu í skefjum.
vörn. bó að hann bvrfti að halda En hvernig stóð á því að allir
á henni nokkur hundruð metra? virtust svo eirðarlausir? Logan
„Jæia“, saeði hann um leið og hafði allt í einu farið til London
hann set.ti hana niður á þúfu, á mánudaginn og Catherina
rjett við grvttan veeinn. „Nú hafði farið til að heimsækia
arti
mn .
Öklinn var lítið eitt brotinn á
fer ieg og sæki bílinn“.
Hún horfði á eftir honum,
þaneað til hann hvarf fvrir
bueðuna á veginum. Það fór
kunnineiafólk sitt í St. Ives
— Mallory var varla stund-
inni lengur innivið, nema
við matborðið. Hann saeðist
kuddahrollur um hana, þrátt hafa áhyggiur af stiórnmálun-
fyrir allan hitann. Skvin voru
orðin lág oe dimm, og þeear hún
leit udd, dutt.u tveir, volgir reen
drooar á andlit hennar, en eftir
nokkrar sekúndur var rigningin
hætt.
Þegar Simon kom akandi til
baka, og sá hana sitia á veear-
brúninni, fánnst honum hún
bæði einmanaleg og brióstum-
kennanleg, undir bunebúnum
himninum. Hún hlaut að hafa
um og heimsviðburðunum, en
aftur á móti dró Sherida þá
álvktun, af nvrri innsvn, sem
henni hafði öðlast nýlega, að
eirðarleysi hans ætti sier per-
sónulegari rætur. Og Leah var
alveg hætt að sinna starfi sínu.
Sherida varð að svara ölhim
briefunum, og varð jafnvel
stundum að taka að sier lióða-
gerðina, þó að Leah hefði hrin-
að niður óereinilegt uookast
farið ein út. huesaði hann, til að fvrir hana á blað, og látið síðan
huesa eitthvnrt vandamál eða til , Sheridu vinna úr því.
að flvia eitthvað. Ef til vill
Bastions? Hann hafði tekið eftir
því að það var eins og einhver
mara hvíidj vfir húsinu og öll-
um, sem í því voru.
,.Þá er iee kominn aftur“,
saeði hann og lvfti henni upd í SheriHa. Það
aftursætið. „Oe jeg sá enga Cic- þitt. fag“.
elv, sem snurði, hvað jeg væri
að ana með bílinn allt í einu.
Fer vel um þig núna?“.
s,Já, þakka þier fyrir. Þieír
hlýtur að finnast jeg miög
barnaleg“, sagði Jane afsak-
andi. „Það er eins og jeg geri
einhver ósköp úr smávæeilee-
ustu hlutum. Auðvitað skiptir
það engu máli hvað Cicely seeir.
Leah er alltaf að segja mjer að
jeg taki allt of háalvarleea. —
Hún segir að það bendi til þess
,.Þú veist nákvæmlega hvað
fó^k viil fá“, saeði hún. ,.Oe iee
held að þier farist það m’klu
betur en rnklrijrn tímnnn mi»r
Jee held að bú ættir að fara að
stunda lióðneerð fvrir alvöru.
er auðsiáanleea
ast þess alls ekki“, sagði Jane
lágt, en hún brosíi, og hún var
allt í einu orðin rjóð í vöngun- .
um. „Jeg þekki meðulin þín, ;
Simon. Þau eru eins og blek eða J
skemmd egg á bragðið“.
„Ef Jane tæki inn meðul í
hvert sinn, sem hún verður
veikluleg, mundi hún ljúka upp .
úr heilli lyfjabúð“, sagði Leah. j
„Jeg hef gert allt, sem hugsan-
legt er til að fita hana og gera
hana sællega í framan, vegna
þess að það er kaDDsmál ailra
stjúpmæðra að stjúpbörnin sjeu
ekki í útliti eins og þau svelti.
en það hefur ekki dueað. Vel á
minnst, Simon, jeg held að þess-
ar svefnpillur, sem þú gafst mier
sjeu ekki til mikils gagns. Jeg
hef sofið mjög illa undanfarnar
nætur, og þú verður að gefa
mier eitthvað annað. Jeg get vel
þolað svéfnleysi í viku, en þegar
komið er fram vfir það. þá get
jeg ekki haldið miklu lengur á-
fram. Jeg ætlaði að seeia þier
það í gær, en þú spurðir mig
ekkert um það, og jeg glevmdi
því. Jeg held að jeg fari inn
núna og hvíli mig, ef ykkur er
sama“.
Hún leit á hann oe brosti af-
sakandi og þunglyndislega með
hálflokuð aueun. Fún hvíldi
höfuðið við stólbakið, eins oe
það væri of buqet til þess að
hún gæti haldið því udpí, og það
voru dökkir baugar í kring um
augu hennar.
„En. Leah. hvers veena saeðir
þú mjer það ekki?“, saeði Jane. ;
„Það hafa allir verið að snúast
í kring um mig, sem þó enein
| ástæða er til, og eneinn hefur
' teVíð eftir því hvað þú ert
þreytuleg“.
„Skiptir engu máli, vina mín“.
Leah strauk hand'eee hennar. —
^ „Jeg geri mier bað fulikomleea
ljóst, að þegar fólk þarf að um-
gangast örkumla manneskju dags
daeleea, verða menn þrevttir á
því að spyrja sí og æ um heilsu-
farið, og aueun eru ekki emr
opin fyrir þreytumerkjum eins
og fvrst í stað. Ef Simon getur
i gefið mjer eitthvað, svo að jeg
sofi vel aðeins eina nótt, þá ska1
jeg ekki kvarta. Ætlarðu að
J koma aftur á morgun, Simon,
' eða heldurðu að fætinum á Jane
sie ekki orðið óhætt án daeieer-
! ar aðgæslu? Jeg get ekki að því
I eert, en jee verð svo áhvegiu-
full þegar þú kemur svona oft.
, Þá fer jeg ósiálfrátt að halda að
eitthvað alvarlegt sje að“.
að jeg hafi minnimáttarkennd^ botn. 1'fje hefur lenei lnnv„« til
og ekkert traust á sjálfri mjer,
og hún hefur á rjettu að standa.
Þeear fólk segir mjer að jeg sie
kjánaleg og vanþroska, þá trúi
jeg því sannarlega“.
„Og það er einmitt það, sem
Á daeinn sat Leah hiá .Tane
Síðari hliita daes. kom Simon
að þeim báðnm. bar sem bær
sátu áhitar við að finna ]atjsr>ina
á útnriónugum barnafötum fvrir
kirkiu-basarinn.
Fvernie líðnr golf-leikaranjim
í dae?“ SDtjrði hann eleðleea.
„.Tee vona að hún hafi ekkj revnt
að st.íea í fótinn, Leah. 0» vot a
minnst, Jane. iee kom m°ð Ivf-
seðil handa bier fvrir meðala-
fiösku, se’m bú átt að tæma í
NYrr*' bítra/

að eefa bier b»ð. en bú be?jc.t
mie pldrej um bnð. o» iee er
srn bæverskur að iee ot.a ekki
meðulunum mkum í fólk, nema
tilefnið eefist til bess“.
„Jeg er viss um að jeg þarfn-
íi’ild & Fialuir
Svartar hanafjaörir
Eftir AMELIE GODIN
16.
Friðrik leit glettnislega á hana og hló.
— Allur þessi óþarfi undirbúningur, allt þetta hafurtask,
sem ætlast var til, að við hefðum með, skildum við eftir
j Lissabon hjá föður þínum. Nú'erum við komin til heima-
lands míns og bráðlega heilsum við upp á foreldra mína.
Nú fæ jeg að sjá, hvort þú í raun og veru hefir dálæti á mjer,
kæra konan mín, eða hvort það eru aðeins fallegu fötin, sem
jeg er í og peningar mínir, sem þú elskar.
Áður en henni gæfist tóm til að svara, hafði hann tekið
í hönd hennar og leiddi hana að kofahreysinu. Hann opnaði
dyrnar og þarna inni í fátæklegri en hreinlegri stofunni sat
svínahirðirinn og kona hans við matborð og dásamlegur
ilmurinn af heitri brauðsúpu barst að vitum gestanna.
Þetta var þó góð brauðsúpa, sett í hana bæði eggjarauður og
rjómi.
Gömlu hjónin litu upp við það að dyrnar voru opnaðar
og þegar þau sáu gestina klædda í skartklæði stóðu þau
þegar á fætur og spurðu hvernig þau gætu þjónað hinum
göfugu gestum .En Friðrik gekk alveg að móður sinni,
horfði í augu henni og sagði hlæjandi. — Þekkirðu mig
ekki og jeg sem hef ekki verið í burtu lengur en sex ár?
Góða gamla konan skellti á læri, svo varð hún hissa.
— Nei, ef mjer skjátlast ekki, hrópaði hún, þá er þetta eng-
inn annar en hann Friðrik.
Hún þekkti hann þá, enda þótt hann væri nú orðinn
fallegasti maður í heimi. Hún faðmaði hann að sjer og
kyssti hann. Svo hló hún og sagði: — En hvað þú ert skraut-
lega klæddur og en hvað þetta er falleg kona, sem hefur
komið með þjer.
— Þetta er konan mín, sagði Friðrik. Hún heitir Amaro
og hún er kóngsdóttir, kóngsdóttir frá Portúgal, sem er
fjarlægt land. En nú skulum við öll setjast niður, ef þú
hefur nógu marga stóla, mamma. Svo verðurðu að gefa
mjer stóra skál fulla af brauðsúpunni þinni góðu og sækja
mjer ferskt vatn í lindina okkar blessaða.

rru&xxn.'T' ktxfJjsruj, J
sækja egg); „Jæja, elskan, voru eng-
r ir
\/\ í"0þ
\é(W*c/r>-T)
V

— Undrabarn.o
★
Rödd frá húsinu: „Villi-i! Af
hverju er litli bróðir })inn að gráta?
Jeg sagði þjer að gera allt sem hann
bæði um.“
Villi: „Já, en nú er jeg búinn að
grafa fyrir hann holu og hann vill
að jeg fari með hana inn.“
★
Mamma (við litla stúlku sem hefir
verið send út í hænsnakofa til að
in egg/
Litla stúlkan: „Nei, engin nema
þau, sem hænan notar fyrir púða.“
•k
Móðirin: „Með hverju viltu taka
lýsið þitt í dag, sonur?“
Sonurinn: „Með gaffli."
¥
Tommi litli hljóp til mömmu sinn
ar og grjet eins og hjarta hans ætl-
aði að bresta.
„Hvað er að þjer, Tommi?“ spurði
mamma hans,
„Pabbi var að hengja upp mynd
og missti hailá niður á tærnar á
sjer.“
„Já, en þú þarft ekki að gráta
svona þessvegna. Þú átt bara að
hlæja að því.“
„Það var nú það, sem jeg gerði,“
kjökraði Tommi.
Einar Ásmimdsson
hœstaréltarlögmaður
Skrifstofa:
Tjarnargötu lð — Síml 5107.
Gott hús til sölu
Tilboð óska&f í húsið Kirkjubraut 21, Akranesi. — í
húsinu eru þrjár íbúðir. — Tilboðum sje skilað til undir-
ritaðra fyrir 10. mars n. k.
Allar frekari upplýsingar gefa undirritaðir.
Akranesi 17. febrúai 1950
Ingvar Jónsson, Sigvaldi Jónsson
Sími 153.