Morgunblaðið - 12.01.1952, Blaðsíða 10

j 10
MORGUNBLAÐIB
Laugardagur 12. jan. 1952 II

tVllllltlltllllllllllllllllM
Framhaldssagcm 42
1111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111111 -
Herbergið á annari hæð
. .iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Skdldsaga eftir MILDRID DAVIS
eins og brúðuhöfuð til að sjá hvað J „Og það voruð þá bara þér“,
liann var að gera.
Eitthvað hreifðist á bak við
umbúðirnar. Svo heyrðist undar-
leg rödd, sem líktist bamsrödd, en
þó lá eitthvað annað undir.
„Hvert ert þú?“ Röddin var 6-
greinileg og ómögulegt að lesa
nokkuð úr henni. Það var eins og
barn sem endurtekur þýðingar-
laus kvæði. Það fór hrollur um
Swendsen.
„Ég er bílstjórinn, Kitten. Viss-
uð þér það ekki?“
Hann gekk nær manneskjunni
og horfði fast í augu hennar. —
Þau hvörfluðu ekki undan. Ekk-
ert breyttist. Þögnin umvafði
þau eins og þéttriðið net.
Loks hreyfði veran sig og flutti
sig fjær. Hendurnar tóku um
lausa endann á umbúðunum og
stungu honum inn undir. Augun
störðu á hann án afláts. „Við
skulum sjá um að þér fáið aldrei
stöðu aftur, sem bilstjóri", sagði
undarlega, barnslega röddin.
„Ég ætla ekki að vera bílstjóri
aftur“. Andardráttur hans var ó-
eðlilega hraður.
Veran reriridi augunum að
skærunum, sem lágu á borðinu, I
sagði hann hljómlausri röddu. —
Hann talaði eins og hann væri að
halda fyrirlestur yfir skólabörn-
um, en á enni hans sást greini-
lega braður æðasláttur og augu
hans voru undarlega glampandi.
„Leyndardómurinn og hatrið og
ailt það illa, sem lá falið i þessu
herbergi. Allur kviðinn og ótt-
inn. Og svo voruð það bara þér“.
Hárlokkur lá fram á enni
hennar, þar sem umbúðirnar
höfðu þrýst honum. Honum tókst
loks að iíta undan. Hann losaði
um hálsbindi sitt.
Allt í einu var eins og hann
gæti ekki haft stjórnar á sér leng
ur. „Hvers vegna myrtir þú
haria?“ spurði hanri og rödd hans
var næstum óþekkjanleg, köld og
hranaleg.
Hún leit snögglega á hann. Það
varð löng þögn og hún horfði á
hann eins og stirðnuð. Svo sett-
ist hún við snyrtiborðið.
„Þú ert leynilögreglumaður",
sagði hún þreytulega. Það var
staðhæfing. Ekki spurning.
„Var það vegna Chris?,, hreytti
hann út úr sér, ..
„Ég veit ekkí hvað þú ert að
en hún var náföl.
„Já, haltu áfí?am“, sagði hann
skipandi.
„Við vorum íkomnar í nám-
unda við Bateþfeldér-eiginina
. . . .“ Skyndilega þagnaði hún og
starði á hann. „Um kvöldið",
sagði hún. „Kvöldið, sem við fór-
um saman út .... þú hafðir séð
fyrir því að mennirnir vori£
það ekki rétt?í§j
fyltus.t.; fyrirlitn.-.
f -
þá. Er
hennar
og síðan að bílstjóranum. „Hvað- tala um- Það var slys
hafið þér verið lengi inni i skápn I Hann reyndi að ná stjórn á
um?“
„Ég hef verið þar lengi“, sagði
hann. Svitadropar spruttu fram
á enni hans. „Þér voruð að taka
af yður umbúðirnar“, sagði hann,
„Ég skipti alltaf um bær“,
sagði verari án þess að hafa af
honum augun.
,,Þá skuluð þér halda áfram“. I
I rödd sinni. Hann stóð andspænis
henni með hendur í vösum.
„Nú?“ spurði hann.
„Við vorum að aka í bílnum“.
„Hver sat við stýrið?“
„Ki .... ég“.
„Þið sögðuð fólki að hún hefði
setið við stýrið".
„Já“. Hún talaði svo lágt að
„Látið þér ekki eins og kjáni“. hann heyrði varla hvað hún
Aftur þreifuðu hendurnar um sagði. Já. Ég sagði að hún hefði
umbúðirnar. „Þér fáið ekki að sjá
það“.
Swendsen renndi augunum yf-
ir hvítan hálsinn og brjóstin og
hendurnar, sem voru krepptar,
svo að hnúarnir hvítnuðu. „Takið
þér umbúðirnar af“.
Sjúklingurinn hörfaði undan
og höndin þreifaði eftir skærun-
um, sem lágu á borðinu. „Stráx!“
sagði bílstjórinn.
Allt í einu þaut hún á fætur og
fram að dyrunum, sneri lýklin-
um í skráargatipu og opnaði. •—
Hún virtist ekki taka eft.ir því að
hann gerði enga tilraun til að
stöðva hana. Að neðan heyrðust
raddir gestanna. Einhver fór að
spila á píanóið aftur.
Swendsen stóð hreyfingarlaus.
„Já“, sagði hann. „Hvert ætlið
þér að fara?“
Það var eins og allan mátt
drægi úr henni. Axlirnar sigu og
hún sneri hægt inn í herbergið
aftur og starði á Swéndsen í
gegn um rifurnar. „Læknirinn
minn .... þér skuluð ekki fá að
Hann gekk yfir gólfið ákveðn-
um en stirðum skrefum, tók um
úlnliðinn á henni og dró hana
inn. Svo lokaði hann dyrunum
aftur.
„Takið umbúðirnar af“.
Hún beið án þess að hreyfa sig,
eins og dýr í búri. Augun fylgd
ust með hverri hreyfingu hans.
Swendsen lyfti höfðinu frá
veggnum og tók um lausu um-
búðirnar. Sjúklingurinn gaf frá
sér lágt vein, en hendurnar gerðu
ekkert til að hindra hann. Hann
verið ein og rekið andlitið í fram
rúðuna. Það var til þess að við
gætum gefið skýringu á umbúð-
unum“.
„Ég heyri varla hvað þú segir“.
„Það var til þess að við gætum
gefið skýringu á umbúðunum".
„Hver var með þér?“
„Ég sagði þár það áðan, K....“
„Nokkur annar?“
„Nei, bara við Kitten". Hún
strauk yfir andlit sér með lóf-
unum, eins og henni væri heitt,
þarna
Augu
ingu.
Hann kinkaði kolli, en svarað?
ekki. -§£
Hún kipraði saman augun 4§1
hélt svo áfram biturri . rödi
„Þú lézt mig af ásettu ráði.ha
að systir mín lægi þarna en:____
í moldinni og bleytunni. Þú fófst
með mig þangað af ásettu ráði
til þess að ég mundi halda að
þessir óþokkar .... væru að
handleika líkama systur minnar
.... til þess að geta athugað á-
hrifin. Aðeins til þess að fá mig
til þess að játa og fá heiðurinn
sjálfur....“ f
Swendsen tók um axlir hennar
og hristi hana. Svitadropar runnu
niður enni hennar. „Geymdu
þetta þangað til þú er komin fyr-
ir dómstólinn. Þú virðist hafa
nóga samúð með launmorðingja‘1.
Hún sleit sig lausa og stóð upp.
„Hvernig vogar þú að segja slíkt
við mig. Er þetta til þess að fá
tækifæri til að hækka í tign inn-
an lögreglunnar? Það þarf sann-
arlega óþokka til þess að geta
gert úr þeim lögreglumenn. Það
eru ekki allir, sem langa til að
gera slys að morði til þess að fá
sjálfur. .. .“
Hann ýtti henni aftur niður á
stólinn.
Hann beygði sig yfir hana. »
Rödd hans var lág en ógnandi.
„Heldur þú að mér hafi þótt það
gaman? Heldurðu að mér hafi
þótt gaman að sjá til þín um
kvöldið í bílnum? Heldurðu að
mér hafi þótt gaman að fá að
vita það að þú myrtir systur þína
og það vegna ónytjungs eins og
Chris?" Andardráttur hans var
orðinn rólegri og hún virti hann
fyrir sér með undrun.

Ævintýri IVfikka III.
Veikgeðja
risinn
Eftir Andrew Gladwin
17.
Hvað
uppi að svíkjáát 'um að greiða skatta sína.
I — Heyr, heyr, sagði Gimbill.
— Jahá, hmm, sagði risinn og starði á fangann.
starfarðu maður minn?
I — Ég leyfi mér að vera bóndi, sagði maðurinn og 'beit; á
'jaxlinh.
| — Og hvers vegna svíkstu um að greiða skatta þína, maðúr
minn? L ■
I — Út af þessum hræðilega krókódíl þínum, svaráði bóiid-
iun reiðilega. — Bölvuð ófreskjan veður um kálgarðana
byrjaði efst og lét umbúðirnar mína og nú er hann búinn að háma í sig allt káiið-fnitt. Ekki
de’tta á gólfið. Fyrst kom ennið eitt einasta kálhöfuð eftir og sama er með róíurnar. Þessi
í Ijós og svo augun og loks allt krókódíll þinn er versta plága. Hvers vegna æMí ég að borga
andlitið og hvítu umbúðirnar þér skatta, þegar krókódíllinn þinn étur frá mér uppsker-
duttu a golfið. una? Svaraðu þv{
22. kafli Ribbaldi risi varð eymdarlegur útlits.
Swendrén^’lSi 'augurium “ ^ttU VÍð að áÍn renni meðff,In.1landÍ ÞmU? sPUrðÍ hann;
eins og hann væri mjög þreytt- , “ Ja’ hnn genr Það. °S krokodillinn þinn veður upp a
ur. i land, inn í garðana mína og hámar í sijg uppskeruna. Ég
Svo opnaði hann þau aftur og verð sviptur öllu mínu, ef þetta gengur syóna til lengdar.
leit framan í Hildu. | '— En veiztu það ekki, maður.minn, að krókódíllinn hefur
Hún hallaði sér upp að veggn- engar tennur?
um, ems og hún héfði ekki mátt , — f,að Veit £g ekkert um, en' ég Veít, að hann hefur botn-
tú að standa undm s.num eigm lauga yömb gVQ mikið yei ,
hennar, eftir var aðeins þreytan. Nu^veltist folkið i sætunum frammi 1 salnum um af hlatn.
Hún horfði sljóum augum á " Þogn í réttinum, hrópaði Gimbill, en folkið tók ekkert
brjóst hans.
tillit til hans.
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
HAFNFIRÐINGAR
■■■■■■■■■■■■■■■■
■■■■■■■■■■■■■
IIAFNFIRÐINGAR
DAMSLEIKUR
í Alþýðuhúsinu í Hafnarfinði í kvöld kl. 9.
Ein af vinsælustu hljómsveitum Reykjavíkur
HLJÓMSVEIT ÞÓRARINS ÓSKARSSONAR
Ieikur fyrir dansinum.
— HAFNFIRÐINGAR —
Notið þetta einstaka tækifæri og skemmtið ykkur ódýrt
og vel. — Aðgöngumiðar seldir frá kl. 7.
NEFNDIN
VERKAMANNAFELAGIÐ
DAGSBRÚN
Félagslundur
verður í Iðnó sunnudaginn 13. þ. m. kl. 2 e. h.
D A G S K R Á :
1. Félagsmál.
2. Atvinnuleysið.
Dagsbrúnarmenn, fjölmennið, og mætið stundvíslega.
STJÓRNIN
Fél. ísl. hljóðfæraleikara
F U M D U R
verður haldinn í A-deild á morgun (sunnudag) kl. 1,30
í Útvarpssal.
EFNI:
Symfóníuhljómsveitin.
i Önnur mál.
STJÓRNIN
ínsku- og þýzkunamskeiðin
eru að byrja. — Innritun í síma 4895.
WJaÁóLn Wi
(unir
TILKVNNING
Nr. 1/1952.
Fjárhagsráð hefur ákveðið eftirfarandi hámarks-
1 verð á fiski:
Nýr þorskur, slægður
með haus................. .. .. kr. 1.85 pr. kg.
hausaður....................... kr. 2.35 pr. kg.
Ekki má selja fiskinn dýrari, þó hann sé þver-
k skorinn í stykki.
Ný ýsa, slægð
með haus....................... kr. 2.05 pr. kg.
hausuð......................... — 2,60 pr. kg.
Ekki má selja fiskinn dýrari, þótt hann sé þver-
t skorinn í stykki.
Ný fiskur (þorskur og ýsa)
flakaður með roði og þunnildum kr. 3,65 pr. kg.
án þunnilda.................... •— 4.95 pr. kg.
roðflettur án þunnilda........ — 5.90 pr. kg.
Ofangreint verð er miðað við það, að kaupandinn sæki
fiskinn til fisksalan. Fyrir heimsendingu má fisksalinn
reikna kr. 0.75 og kr. 0,20 pr. kg. aukalega fyrir þann
fisk, sem er fram yfir 5 kg. Fisk, sem er frystur sem
varaforði, má reikna kr. 0.50 pr. kg. dýrara en að ofan
greinir. Ekki má selja fisk hærra verði, þótt hann sé
uggaskorinn, þunnildaskorinn eða því um líkt.
Með tilkynningu þessari er úr gildi fallin tilkynning
Verðlagsskrifstofunnar frá 6. júní 1951.
Reykjavík, 11. jan. 1952.
Verðlagsskrifstofan.