Morgunblaðið - 21.02.1952, Blaðsíða 10
10
I
MORGUNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 21. febr. 1952
EFTIR HILDU LAWRENCE
u
iiardimommur
og iiauiil
í bréfum, — fyrirliggjandi.
EFNAGERÐ REYKJAVÍKUR
Sími 1755
Framhaldssagan 12
..Líklega hefur það bara verið
súgur“, sagði hún. „Jæja, ef það
er ekkert, sem ég get gert fyrir
yður....“ Hún tók upp bakkann
og lagði af stað upp tröppurnar.
Hann gekk aftur inn að arn-
inum og var síður'en svo ánægð-
ur með framkomu sína.
Ef til vill liðu tvær mínútur
cða svo, og þá heyrði hann að
gengið var hratt niður tröppurn-
ar, og inn í borðstofuna. Það var
Uorey. Hann heyrði það þegar
itann kallaði í Perrin, hann.
svaraði og raddir þeirra lækkuðu
svo að Mark heyrði ekki orða-
skil af samtali þeirra.
Mark kveikti sér í sígarettu og
virti fyrir sér Renoir-málverkið
gegn um reykinn. Málverkið var
r<f stúlku með blómahatt og í
hendinni hélt hún á vínglasi. Ef
hann hefði ráð Moreys þá mundi
Kánn kaupa svona málverk, hugs
aði hann.
Mark var feginn þegar Stone-
jnan kom loks inn og néri saman
höndunum, glaðlegur á svip. —
Hann afþakkaði vínglas fyrir
matinn og hóf fjörugar samræð-
ur um fornleyfafundi í Egypta-
landi. Hann var í miðri setningu,
þegar Perrin tilkynnti að kvöld-
verðurinn væri framreiddur.
Mark bauð Stoneman að leiða
hann til sætis og þeir gengu inn
í boiðstofuna.
Morey var þar fyrir og auðséð
var á svip hans að eitthvað amaði
?ð. „Gerið þið svo vel og fáið ykk
ur sæti og borðið meðan tæki-
færi er. Heimurinn er að farast,
ski’st mér“.
Perrin bar fram. súpuna alvar-
legur á svip.
„Erú Lacey ætlar að yfirgefa
okkur. Hún gefur enga skýringu
rða ástæðu fyrir því hvers vegna
hún vill fara .... Guð má vita
hvsð við eigum til bragðs að taka
í þessari afskekktu holu . . . Þegar
þér tr luðuð við hana í dag. Virt-
j't vður henni hafa sárnað við
• kkur?“
..V!ð töluðum aðallega um
bók“,*ragði Mark. „En hún minnt
irt þó á það að hún ætlaði að
fara. pg mér sýndist .... en ef
til vill hefur það bara verið mis-
sýni .... en mér sýndist hún
haf” grátið“.
..Ó, drottinn minn!“ hrópaði
Stov’ejrian. „Vesalings konan“.
„H-'ærs vegna ætti hún svo sem
rð gráta. Það þætti mér gaman
i’ð vitá. Hún sendi bara upp skrif
lega u rpsögn. Það er konan mín,
sem ætti að gráta, en ekki hún“.
, „Má ég sjá miðann??“ spurði
Mark.
Morey leit undrandi á hann.
„Sjá hann? Ég sá hann ekki einu
..s'nni sjálfur. Konan mín reif
liann. Ég var að vinna í herbergi
rnínu, þegar hún fékk hann og
y úo viidi ékki ónáða mig. Ef ég
l.efði fengið að vita þetta fyrr,
þá brfði ég ef til vill. ...“
„Ákaflega óáreiðanleg kona“,
srgði Stoneman. „Ég mundi
reyr.a að gera sem minnst úr
þessu í þínum sporum , Jim“.
„En mér líkar þetta ekki“,
sagði Morey reiður. „Perrin, vitið
þer nokkuð um þetta. Hafa
stúlkurnar verið að stríða henna
aftur?“ Svo snéri hann sér að
I.Iark. „Þær voru stundum að
stríða henni fyrir það hvað hún
«r feit, en ég sá nú um að þær
hættu því fljótlega. Perrin, góði
segðu okkur hvað hefur gengið
á niðri i eldhúsinu“.
„Ég hef ekki heyrt neitt“, sagði
PeiTÍn. .„Frú Lacey er vön fá-
itfermará heimili. Davenport
oíursti bjó hér einn. Ef til vill
hcfui henni fundist verkið vera
Xj' ðið of. erfitt“.
„Hvaða vitleysa“, sagði Morey.
„Hún er hraust og sterk. Það
mætti segja mér að þér hafið
gert henni eitthvað á móti skapi“.
„Nei, ég hef alltaf borið hina
fyllstu virðingu fyrir frú Lacey".
„Jæja, þetta eru launin, scm
maður fær fyrir gpða framkomu
við fólkið hérna. Ég er búinn að
fá nóg af því. Þér verðið að fá
samband við vinnumiðlunarskrif-
stofuna, sem þér komuð frá og
biðja þá að senda okkur mat-
reiðslukonu á morgun“.
„Ef ég má korpa með uppá-
stungu. . . . “
„Nú?“
„Frú Lacey mælir með Violet.
Hún hefur kennt henni sjálf, svo
að hún hefur getað tekið við mat-
reiðslunni fyrir Davenport of-
ursta, þegar hún sjálf hefur ver-
ið fjarverandi og þegar veizlur
voru“.
„Það er ágætt“, sagði Stone-
man. „Violet þekkir okkur og
veit hvað við viljum“.
Morey lauk við súpuna. „Jú,
ef til vill“, sagði hann hugsandi.
„En við fáum aldrei svona góða
súpu aftur, Joe. Og þetta er allt
þér að kenna. Þú með þín dýr-
mætu skjöl og læstu dyr. Næst
fara hin þrjú, sem eftir eru“.
„Nei“, sagði Stoneman. „Nei,
Jim. Þetta er ekki mér að kenna.
Ég hef hver»i komið nálægt“.
„En það á eftir að koma þér
i koll, Joe“, sagði Morey bros-
andi. „Þú færð ekki matinn fram
ar upp í herbergið og þú verður
að búa sjálfUr um rúmið þitt“.
Perrin tók burt súpudiskana og
kom inn með tvær steiktar gæsir
á fati. Morey bað um rauðvín og
Perrin fór út til að sækja það.
„Lacey og Perrin hafa ekki
getað látið sér lynda hvort við
annað“, sagði Morey. „Henni lík-
aði aldrei framkoma hans. Satt
að segja get ég heldur ekki fellt
mig við hana. Ég verð að finna
eitthvað ráð til að gera Violet og
Florrie ánægðar. Ef þær fara, þá
er úti um okkur“.
„Dálítil peningaupphæð er allt
af velkomin gjöf“, sagði Stone-'
man. „Eða þú gætir gefið þeim í
skyn að þær fái myndarlega jóla-
gjöf“.
„Hmmm“, sagði Morey.
Perrin kom aftur með rauðvín-
ið og skál með salati. Morey
sagði að hann mætti fara og bað
hann að bera kaffið inn í bóka-
herbergið. „Og biðjið Florrie og
Violet að koma upp“, bætti hann
við. „Mig langar til að tala við
þær. Þér getið beðið frú Lacey
að koma líka, en ég býst varla
við að það beri árangur“.
Þeir luku við kvöldverðinn. —
Stoneman borðaði mjög lítið og
Morey virtist niðursokkinn í sín-
ar eigin hugsanir. „Mig langaði
til að láta litlu stúlkurnar borða
niðri í kvöld“, sagði hann. „En
Laura vildi það ekki“.
Eftir kvöldverðinn ætlaði
Mark að fara beint til herbergis
síns. Hann langaði ekkert til að
heyra það sem Morey hafði að
segja við Florrie og Violet. En
Morey kallaði í hann og bað hann
að koma. Hann var að ljúka úr
kaffibollanum, þegar stúlkurnar
tvær komu inn. Þær stóðu vand-
ræðalegar á svip á miðju stofu-
gólfinu. Þeim leið auðsjáanlega
ekki vel.
Morey byrjaði á því að hrósa
þeim fyrir starfið og bætti jafn-
vel nokkrum vilyrðum inn í til
frú Lacey. „Ég vildi líka tala við
hana“, sagði hann. „Ég vonaði
að hún mundi koma upp með
ykkur, en hún er til vill önnum
kafin við að ganga frá dóti sínu“.:
Violet jánkaði því. Hún hafði
mikinn farangur. Hún þurfti ein-
hver ósköp af fötum, vegna þess
hvað hún var stór og feit og svitn
aði mikið við eldhússtörfin. Og
svo fleygði hún aldrei neinu burt.
Hún geymdi allt. Hún hafði
marga fulla kassa.
ÆVINTÝRI MIKKA IV.
Gíraldi
Eftir Andrew Gladwin
15.
—- Hann getur stokkið eins og kengúra, lýsti prófessorinn
yíir. Við verðum að rannsaka allt nágrennið. Við verðum
að leita vel og vandlega í hverjum krók og kima og skilja
engan blett eftir. Gíraldann verðum við að finna hvað sem
það kostar. Vísindin krefjast þess — og ég sjálfur verð aldrei
ánægður án þessa óviðjafnanlega félaga míns.
Eftir skamma stund hafði prófessor Árbákíu skipulagt
leitarflokk, sem í voru að honum meðtöldum: Mikki, um-
sjónarmennirnir Batti og Matti, þjónninn, bílstjórinn, garð-
yrkjumaðurinn og vikadrengurinn. Hverjum þeirra var sett
fyrir ákveðið svæði af umhverfi dýragarðsins til að leita á
og hver þeirra fékk sterkt reipi til að snara Gíraldann með.
— En gleymið ekki, sagði prófessorinn, að Gíraldinn er
viðkvæmt dýr og verður að meðhöndlast með stökustu var-
kárni. Þið megið ekki slá, ekki ógna og ekki viðhaía Ijótt
orðbragð. Ef þið farið vel að honum þá mun hann éta úr
lófa ykkar, en ef þið farið illa að honum,þá mun hann troða
ykkur til bana.
Þeir hétu því allir að fara vel með Gíraldann.
— Að lokum nokkur orð til uppörvunar! hrópaði prófessor-
inn. Sá sem kemur hingað með minn kæra Gíralda heilan á
húfi fær hundrað króna verðlaun! Og ef hann finnst fyrir
klukkan fjögur í dag, en þá koma nokkrir vísindamenn
hingað til að rannsaka hann, þá skal ég tvöfalda verðlaunin.
Af stað nú, menn, og gerið það sem þið getið!
Það var ánægjulegt að sjá ákafa leitarmannanna þegar.
þeir lögðu af stað í leitina.
Hafið þér séð Alladínteppi ?
30
litir af garni
Ef svo er ekki, þá lítið í
gluggana hjá Gefjun-
Iðunn við Kirkjustræti,
en þar verða sýnd nokk-
ur teppi, sem gerð hafa
verið af fólki hér á landi
með undranálunum ALI
og ALLADÍN. Fjöldi
manns hefur með þess-
ari nýju tómstundaiðju
búið sér til stór verðmæt
teppi og auk þess hlotið
óblandna ánægju af
starfinu, eins og jafnan
fylgir allri heimilisiðn.
Gefjunar-garn kostar aðeins
kr. 9,00, hver 100 gr. hespa,
en erlent garn kostar flest
20—30 krónur.
Lítið á teppid í yluypn
Gefjun-lðunn
KIRKJUSTRÆTI 8
Höfum nú fyrirligyjandi
til afyreiðslii strax:
Sólar-kúafóður,
Sólar-hænsnafóður,
Sólar-hestakorn,
Rlandað korn,
Kurlaðan maís,
Ilestahafra,
Ilvcitiklíð,
Hveitikorn, og
Alfa-Alfa mjöl
Leitið upplýsinga um hið hagkvæma verð hjá okkur,
áður en þér festið kaup annars staðar.
Síldar- og Fiskimjölsverfcuniðjan h.f.
Ilafnarstræti 10—12
Sími 3304.
Símnefni: FISKIIVIJÖL.
í Gólfteppi oy yólfdreylar
FYRIRLIGGJANDI
flJ.Bertelsen e Qj ’A.
Hafnarstræti 11.
Sími 3834
Morgunblaðið með morgunkaííinu —