Morgunblaðið - 19.10.1952, Blaðsíða 14

MORGUNBLAD19
Sunnudagur 19. okt. 1952
14
ADELAIDE
Skaldsaga eftir MARGERY SHARP
Framhaldssagan 39
Adelaide svimaði svo það lá við
að hún dytti um koll, en hún
greip fastar um borðbrúnina. —
tað átti fyrir henni að ligg.ja að
búa það sem eftir var ævinnar
í Britannia Mews .... eða að
minnsta kosti alla ævi „Svíns-
ins“.
Hún náði aftur stjórn á sér og
leit undan, svo að hún sæi ekki
augu hennar. En þó að henni dytti
Ijótt í hug, þá fór það ekki fram
hjá „Svíninu“.
„Ekki í annað sinn“, sagði
„Svínið“. „Það er ekki hægt ....
og sami dómarinn .... Ertu búin
að ákveða hvorn kostinn þú vel-
ur?“
„Ég verð kyrr“, sagði Adelaide.
3. HLUTI.
1. kafli.
1.
Það var seinni hluta sunnudags.
Alice og móðir hennar 'sátu undir
stóra trénu í garðinum fyrir fram
an Hambros-húsið.
Þetta var árið 1890, tveim árum
eftir dauða Henry Lamberts. —
Hambios-fjölskyldan og Bakers-
fólkið hafði búið í Surbiton í rúm
lega þrjú ár. Það hafði eignast
nýja kunningja og var vel þekkt
í nágrenninu. Aliee sá móður
sína r.æstum daglega. Hambro
gamli og Freddy Baker voru sam
ferða í lestinm til London á hverj
um degi og tvíburarnir voru oft
samíeiða þeim heim. Á sunnu-
dögum komu báðar fjölskyldurn-
ar saman til tedrykkju heima hjá
Hambros-fólkinu. Fyrst Alice og
Fréddy tvö. Svö Alice og Freddy
með Archy litla í vagninum. Svo
Alice og Freddy og Raymond í
vagninum og Archy við hönd
móður sinnar. Öll í sparifötun-
um og full eftirvæntingar. Þegar
veðrið var gott var drukkið te
úti í garðinum. Börnin veltu sér
á ábreiðu undir umsjá móður-
systranná, tvíburunum var leyft
að fara út með bækur og lesa, og
á meðan karlmennirnir reyktu
pípu sína, rifjuðu Alice og móðir
hennar upp atburði síðustu daga.
„Hvernig fórum við að mamma
þegar við höfðum ekki garðinn?“
sagði Alice.
Þessari spurningu varpaði hún
fram á hverjum sunnudegi þegar
þau voru úti, vegna þess að
henni datt hún alltaf í hug, og
fólkið í Hambros-ættinni hikaði
aldrei við að segja það sem því
datt í hug, enda þótt það væri
margsagt áður. Frú Hambro svar
aði á sama veg og ávallt fyrr:
»Ég veit það sannarlega ekki.
En þá voru ekki blessuð smá-
börnin“.
„Það er svo gott að vera hatt-
laus úti“. Alice hagræddi sér í
stólnum. „Og það er svo gott
fyrir pabba og Freddy að reyna
á sig svolítið við að slá grasið“.
„Pabbi þinn hefur aldrei slegið
grasið“.
Alice hló.
„Freddy er heldur ekki sér-
lega iðinn við það .... Hann
gerði það þó í síðasta mánuði“.
Þær þögðu góða stund. Tvíbur-
arnir lágu á maganum á gras-
balanum og lásu í sömu bókinni.
Raymond svaf í fanginu á einni
frænku sinni. Archy var kominn
niður að limgirðingunni og stóð
þar niðursokkinn í að athuga
fiðrildi.
„Það ætti að skera niður lilj-
urnar", sagði frú Hambro syfju-
lega.
„Heldurðu það?“ sagði Alice.
„Ég öfunda þau í Platts End af
fallegu limgirðingunni hjá þeim“.
„Garðurinn þeirra er eldri“.
Alice reis 'Upp úr stólnum.
„Mamma?"
„Ján, vina mín“.
„Veíztu hvort þau hafa heyrt
nokkuð frá Adelaide?"
„Nei. Þau vita bara að hún er
ekki lengur í Britannia Mews“.
„Hvernig vita þau það úr því
þau hafa ekki heyrt frá henni?“
„Frænka þín fór til að finna
hana“.
„Mér datt það í hug“, sagði
Alice. „Mér heyrðist þið vera að
tala um það þegar hún var hérna
um daginn. Hvers vegna sagðir
þú mér það ekki?“
„Það var ekkert að segja.
Bertha frænka þín fór til London
fyrir tveím mánuðum til að hitta
Adelaide„ en Adelaide var öll á
bak og burt. Einn nágrannanna
sagði að þau hefðu flutt burt
fyrir ári og ekkert sagt um nú-
verandi heimilisfang og það var
eftir þeim“.
Alice hugsaði sig um. „Ef þau
eru flutt frá Britannia Mews, þá
hlýtur Henry Lambert að hafa
komizt í betri efni“.
„Ég vona það“.
„Flann var dálítið skemmtileg-
ur, skal ég segja þér“. Alice lækk
aði röddina. „Á ég að segja þér,
mamma, ég held að ég hefði vel
getað fyrirgefið Adelaide ef hún
hefði gert mig að trúnaðarmanni
sínum. En ég man eftir því einn
daginn, þegar ég var að segja
henni frá Freddy, áður en við
trúlofuðumst, þá var hún svo
merkileg með sig. Ég held að hún
hafi þá sjálf verið trúlofuð herra
Lambert“.
„Þú getur verið þakklát fyrir
að hún gerði þig ekki að trúnað-
armanni sínum“, sagði frú Ham-
bro. „Þá hefðir þú getað komizt
í laglega klípu“.
„Hún var ekki einu sinni við-
stödd brúðkaupið mitt og ég ekki
hennar. Jæja, ætli pabba og
Freddy sé ekki farið að langa til
að spila krokket“.
2.
Frú Culver hafði aðeins sagt
systur sinni í stórum dráttum frá
heimsókn sinni til Britannia
Mews. Og þótt undarlegt mætti
virðast sagði hún heldur ekki
manni sínum' og syni ýtarlegar
frá henni. „Adelaide flutti burt
fyrir ári síðan“, sagði hún, þegar
hún kom heim. „Hún hefur ekki
skilið eftir neitt heimilisfang. Ég
gerði það sem ég gat, Will. Ég
spurðist fyrir hjá nágranna, en
fékk engar upplýsingar". Svo fór
hún upp og lagði sig út af. Seinna
um kvöldið sagði herra Culver:
„Finnst þér við ættum að leita
upplýsinga hjá lögreglunni?“ og
konan hans hristi höfuðið.
Satt að segja hafði nokkuð sér-
lega óþægilegt komið fyrir hana.
Enda þótt fólk væri úti fyrir
fyrir utan Britannia Mews, var
þó enginn, sem svaraði spurningu
hennar, nema feit, gömul kerling,
sem svaraði reyndar kurteislega.
En þegar frú Culver sneri burt
og bjóst til að fara, elti þessi
kerling hana út um hliðið, greip
í handlegginn á henni og heimt-
aði af henni peninga. Frú CuLver
opnaði veski sitt. Hún var ekki
vön að gefa betlurum ölmusu en
gatan var marinlaus og allt var
orðið undarlega kyrrt fyrir inn-
an hliðið. Frú Culver opnaði
tösku sína, en um leið þrýsti
kerlingin skítugum handleggn-
um á brjóst hennar og greip um
veskið. Þetta var víst í fyrsta
skipti á ævi sinni, sem frú Culver
varð verulega hrædd um líf
sitt. Við hræðsluna óx henni
máttur, svo henni tókst að rífa
sig lausa. Hún tók til fótanna og
hljóp eins hratt og hún komst
allt leið niður á Chester Street.
Þá var hún lika að springa af
mæði í þrönga iífstykkinu og
litlum támjóum skónum. Það var
hræðilegt að hugsa til þess. Hún
sagði ekki lögergluþjóni frá
þessu og hún sagði heldur ekki
manni sínum frá því. Hún vildi
hvorki hugsa né tala um Brit-
annia Mews.
Culver-fólkið hafði komið sér
vel fyrir í Farnham og nágrann-
arnir þar höfðu tekið þeim vel.
Frú Culver hafði verið þess full-
viss frá bví fyrsta, að henni
mundi falla vel við húsið og
henni þótti vænna og vænna um
það. Sérstaklega kunni hún vel
við stofuna. Alit sumarið var
stóri glugginn fullur af blómum
og þegar gestir voru, kepptust
Amerískir stofp.famper
Hrói höttur
snýr aftur
eítir John O. Ericsson
3L '
— Það er alveg rétt, svaraði ég. Áður en sól er setzt,
verðum við að vera farnir héðan. Merchandee sagðist líka
skyldu gera út af við okkur, ef við færum ekki hið bráðasta.
— Þið þekkið hann víst áreiðanlega, ef svo skyldi vilja
til, að þið hittuð hann aftur?
— Já, áreiðanlega sögðu þeir og hlógu. Andlit hans er
einna líkast því sem köttur hefði klórað hann.
— Ágætt, sagði ég. Það getur verið, að við eigum eftir
að hitta hann aftur að máli. Ég er næstum því viss um, að
hann gengur í þjónustu Jóhanns landlausa. Og þá hittum
við hann áreiðanlega í Sherwood-skóginum einhvern daginn.
—- Veri hann velkominn í þann skóg, hrópuðu þá menn
mínir. Við skulum þá laga handa honum súpu, sem hann
mun brenna sig illilega á!
— Ég geri ráð fyrir, að það sé not fyrir okkur heima í
Englandi um þessar mundir, sagði ég við menn mína. Það
eru eríiðir dagar framundan. Piltar, eruð þið allir með í því
að fvlffia mér til Sherwood?
— Við förum með þér, hvert sem þú vilt. Allir með heim
í Sherwood-skóg, hrópuðu þeir í kór.
— Ágætt, sagði ég. En athugið það, að enn lifir Ríkarður, ]
og við höfum lofað að yíirgeía hann aldrei. Fyrst þegar hann ,
heiur gefið okkur leyfi til þess, getum við haldið á brott eins
og heiðarlegir menn.
— Það er rétt, sagði Rauðskeggur og þurrkaði sér um
ennið. Ég var búinn að gleyma kónginum. Við skulum fara
strax til hans. I
Ég bað nú menn mína að bíða á meðan ég næði tali af
Ljónshjarta. I
"'
íyrirliggjandi
HEKIA h.f.
Skólavörðustíg 3 — Simi 4748'
i K HUSMÆDUR!
I
l
I
Eflirlæfis-bóo
i
i
i
j allra húsmæðra er og verður
i
Mohilwax
i
■ (cream)
i
i
t
: Fæst í næstu búð
i
i
i i
H.Benediktsson ik Co. Il.F
HAFNAR I! V O L L . R EYK.J AVÍ K
Méi'£-7ltátœ:ar
60 tonna mótorbátur með 180 ha. Skandia vél, og
j síldveiðiútbúnaði (hringnót) til sölu. — Sími 7122.
HÚSGÖGN
Húsgögn þau, er við sýnum á Iðnsýningunni og hafa
vakið mikla eftirtekt, þ. e.
gæruskinnsstóll boginn sófi
(handavinnustóll) í léttum stíl,
sófaborð
afgreiðum vér með stuttum fyrirvara.
Ennfremur mjög falleg
útskorin sófasett
i:
Kjaftansgötu 1 — Sími 5102