Morgunblaðið - 02.10.1953, Side 14

14
MORGUNBLAÐiÐ
Föstudagur 2. okt. 1953
rpa- =r I s iUÐURRÍKJAFÚLKIC =0 í
i SKÁLDSAGA EFTIR EDNU LEE
Amerískir
Framhaldssagan 48
Ur kosið sér“, gladdi mig ósegjan
lcga rnikið.
Kvöld eitt, er við Mitty sátum
og spjölluðum saman heyrðum
við að bifreið ók upp eftir hæð-
inni og nam staðar fyrir framan
búsið. Ég stóð upp og fór til
J>ess að athuga hver kominn
væri og mér til mikillar undrun-
ar sá ég Poteat koma með erfiðis-
niurwm upp brattar tröppurnar,
og mér virtist hann vera skjálf-
.andi. Ég fór á móti honum og
leiddi hann inn. Við Mitty kom-
um honum fyrir í þægílegum
«tól og færðum honum bolla af
heitu kaffi. Ég sat við hlið hans
á meðan hann sötraði í sig kaff-
iS, og útlit hans hryggði mig.
Þó hann væri enn all drukk-
ánn var hann orðinn dálítið ró-
legri og var nú fær um að segja
okkur Mitty frá því, sem hafði
fengið svo mjög á hann. Hann
hafði lent í ofsalegu rifrildi við
ungfrú Camillu. Rifrildi, sem
var út af mér og upplýsingum
um mig.
Hann hafði farið í heimsókn
til ungfrú Camillu og tjáð henni
hvað hann hefði heyrt. Hann
.sagðist hafa sagt henni að hún
ætti að skammast sín og hún
hefði svikið hann, gert hann að
fífli.
„Ég hef hugsað um þetta
lengi“, sagði hann. „Það er um
þig. Það var kvöld eitt, áður en
gamli Purefoy dó, að ég hafði
■drukkið of mikið....“ Hann
vætti varirnar og auðséð var að
honum var mikið niðri fyrir.
„Ég sagði ungfrú Camillu frá
þér. En ekki hvað þú hézt samt.
Ég hafði orð á að þú myndir
einhverntíman verða vel efnuð.
Og þegar ég vissi um að gamli
maðurinn ætti ekki langt eftir
•ólifað, minntist ég á þetta aftur.
Hún féllst á að taka þig inn á
sitt heimili, og — seinna gifti
hún þig syni sínum“.
Jæja, svo Wes hafði þá haft á
réttu að standa um móður sína
Það var aðeins eitt sem mér
tnislíkaði núna og það var að
Ed Wangle birtist einn daginn,
ekki einn síns liðs, heldur var
hann með heilan hóp af sínum
líkum með sér.
Ég lét samt ekki hugfallast,
ekkert gat bugað mig, vegna
þess að nú áttu vélarnar að
koma þennan dag og þeim yrði
ekið á sinn stað með stórum og
voldugum flutningavögnum.
Frá glugganum mínum rétt
við skrifborðið mitt sá ég fyrsta
fíutningavagninn, dreginn áfram
af fjórum stórum hestum, koma
í áttina að hliðunum. Við Darty
flýttum okkur út til þess að
taka á móti þessari þungavöru.
Ég heyrði að verksmiðjuflautan
flautaði að komið væri að mið-
degisverðarhléinu. An þess að
líta við heyrði ég að verksmiðju-
fólkið flykktist allt á eftir okk-
ur Darty til þess að sjá.
Áður en fyrsti vagninn var
kominn inn fyrir hliðið veitti ég
því athygli að einhver aðkomu-
hópur var kominn í hóp verka-
fólksins, og það var — það var
hópur Ed Wangles.
Ég horfði á þá þegar þeir
gengu allir saman eftir veginum
og stóðu þannig að vagnarnir
gátu ekki komizt fram hjá þeim
og urðu að nema staðar.
Þetta gerðist alit svo skyndi-
lega að ég hafði eiginlega ekki
gert mér grein fyrir hvað var
á seiði fyrr heldur en það var
búið. Óróaseggirnir voru byrj-
aðir að leysa böndin, sem héldu
vélunum uppi.
Allt í einu ruddist luralegur
tlitilliiliiliiíiifiilii
maður upp á vagninn, sem hafði
farið fyrstur. Hann breiddi út
faðminn og hrópaði í átitna til
j fólksins: „Ég ætla aðeins að
segja ykkur hvers vegna við
höfum stöðvað þessa flutninga-
vagna. Við viljum ekki að vél-
arnar taki vinnuna frá verka-
mönnunum. Þess vegna ætlum
við að eyðileggja þær allar“.
j Ég færði mig nær vagninum
um leið og hann talaði og skeytti
ekkert um aðvaranir Dartys sem
reyndi að toga í ermina á káp-
unni minni. Ég tók varla eftir
því að ég færðist alltaf nær og
nær vagninum.
„Þú ert lygari!“ hrópaði ég.
| Maðurinn, sem stóð upp á
, vagninum leit niður á mig, og
sagði: „Hvað voruð þér að segja
frú?“
! Ég sagði eins eðlilega og mér
var unnt: „Ég sagði að þér vær-
uð lygari“. Ég setti annan fótinn
upp á vagninn og reyndi að kom-
ast upp hjálparlaust. „Farið þér
frá“, skipaði ég. „Nú kem ég
, hér upp“. Og ég komst upp á
' vagninn og stóð við hlið manns-
ins, en hann var svo hávaxinn
að höfuð mitt náði honum ekki
einu sinni í axlir. Undrun hans
var smátt og smátt að breytast
í reiði. En ég var einnig reið, en
ekki æst eða óstyrk. Ég ákvað
með sjálfri mér að þessi leiguþý
ungfrú Camillu skyldu ekki fá
vilja hennar framgengt.
Ég talaði hátt og greinilega og
horfði beint á mannfjöldann til
þess að allt verksmiðjufólkið
mitt skyldi heyra orð mín.
j „Mennirnir, sem stöðvuðu
vagnana tilheyra ekki okkur
verksmiðjufólkinu. Þeir eru utan
að komandi menn, sem vilja
reyna að spilla fyrir okkur á all-
an hátt. Þeir eru leigðir til þess
að gera það, en ástæðan fyrir
því kemur ekki verksmiðjunum
eða okkur við á nokkurn hátt.
Ég gef ykkur loforð mitt um að
vélarnar munu ekki á nokkurn
hátt taka frá ykkur vinnuna, né
verða til þess að lækka laun ykk
ar. Þvert á móti. Vélarnar þýða
hækkað kaup og einnig líka
nokkuð annað og meira. — Þær
þýða það að verksmiðjan okkar,
Carrebee-verksmiðjan, verður
fræg fyrir naikla og góða fram-
leiðslu sína og við höfum öll
fyllstu ástæðu til þess að bera
höfuðið hátt og stolt okkar verð-
ur mikið“.
Ánægjuhróp fóru um hópinn
— og í mínum eyrum lét það
betur en nokkur englasöngur.
Hundruðin af verksmiðjufólkinu
sem þarna var saman komið
bjóst til þess að ráðast á Wangle
og menn hans, sem nú sáu sitt
óvænna og flýðu hver sem betur
gat.
Og nú fyrst var ég orðin yfir-
maður Carrebee-verksmiðjanna
og eftir hinum vingjarnlegu
kveðjum sem ég fékk á leiðinni
á skrifstofuna að dæma þá hafði
fólkið nú loks ákveðið að ég ■
ætti að halda stöðu minni í verk- I
smiðjunni. ) ■
Allt næsta ár vann ég eins og ' :
ég hefði ekki getað ætlast til af ■
undirtyllum mínum, — ég vann :
til þess að afla Carrebee-baðm- ■
ullarverksmiðjunni vinsælda og :
það leið ekki á löngu áður en *
framleiðsluvörur verksmiðjunn- :
ar voru þekktar um gjörvöll ■
Bandaríkin. j :
Smám saman lærðist mér að ■
minnka vinnustundir mínar í :
verksmiðjunni og ég fór að vera' -
heima. Ég gat þó ekki lengur j
litið á heimili mitt sem hvíldar- j mm
stað. Ég óskaði þess heldur ekki.' :
Það gladdi hjarta mitt ósegjan-) ■
lega mikið að heyra sönginn og :
gleðilætin í Cade og Mady, þeg- ■
ar þau voru að leik.
Uppreisnin á Pintu
Eftir Tojo
26
Tveir menn voru að koma niður stigann. Það var Sir John
og Jói annar stýrimaður. — Þegar þeir voru komnir niður,
gekk James fram úr fylgsni sínu.
| „Upp með hendurnar og látið byssurnar falla á gólfið,“
l skipaði hann með þrumandi raust.
i Þessí árás kom svo óvænt, að þeir hentu byssunum
þegar frá sér. Komu þá hinir hásetarnir fram úr fylgsnum
sínum. — James skipaði yfirmönnunum að fara inn í skip-
stjóraherbergið og gera engan hávaða. Ef þeir hlýddu ekki
skipunum sínum strax, yrðu þeir tafarlaust skotnir.
Sir John og Jói gengu nú inn í herbergið og virtust mjög
taugaóstyrkir. — Allt í einu sneri Jói sér snögglega við og
ætlaði að þjóta upp stigann, en þá kvað við skothvellur og
hann hné niður.
Þeir, sem uppi voru komu nú að stigagatinu og spurðu
hvað á gengi. Þá grunaði nefnilega alls ekki, að James og
þrír hásetanna væru þarna niðri.
„Segðu þeim að gefast upp,“ sagði James við skipstjórann
og otaði að honum byssunni. „Fljótur nú“.
Skipstjórinn sá sér þá ekki annars kost en kalla upp til
mannanna, að þeir skyldu leggja niður vopn. Síðan skýrði
hann í fáum orðum hvernig komið var.
James skipaði nú skipstjóranum að ganga fyrstur upp
stigann, því að hann vildi ekki eiga það á hættu, að hann
fengi kúlu í brjóstið um leið og hann birtist í dyrunum.
Hann gekk þó fast á hæla honum og otaði byssunni að skip-
! stjóranum.
Þegar Sir John var að stíga á þilfarið, sparkaði hann með
leiftursnöggu bragði í James, sem kom á hæla honum. —
> Hann féll aftur fyrir sig og lenti á hásetunum, sem komu
á eftir honum.
borðlampar
í fjölbreytíu úrvali, fyrirliggjandi.
JUL kf.
Austurstræti 14 — Sími 1687
NY BOK É
mmu i
mmn bHkmennta |
TIL MIÐRAR ÁTJÁNDU ALDAR :
m
Sigurður Nordal
Guðrún P. Helgadóttir
o ■
Jón Jóhannesson :
m
settu saman :
Fæst hjá bóksölum :
Bókaverzlun Sigfúsar Eymundssonar hf. :
..................................
. ......................■■■■■■■■■.....
Hús til sölu
i! á hitaveitusvæðinu
■ ■
• ■
■ ■
: Sex herbergi eldhús og bað á efri hæð, þrjú herbergi ■
* eldhús og salerni á neðri hæð. Stór útigeymsla og þvotta- :
j ■ ■
! I hús fylgir. — Allt húsið selt í einu eða hvor í sínu lagi. :
■ ■
• — Tilboð leggist inn á afgr. Mbl. fyrir laugardagskvöld, •
t • merkt: „Hitaveitusvæði — 889“. *
Aprikósur þurrkaðar
Fyrirliggjandi.
I. Brynjólfsson & Kvaran