Morgunblaðið - 18.03.1954, Side 14
14
MORGUNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 18. marz 1954
Framhaldssagan 80
bréfið úr gyllta kassanum, inn-
an við rifuna á hurðinni.
Ekkert var frá Irenu.
Hann gekk inn í borðstofuna.
Eldur brann í arni. Stóllinn hans
tiióð við arininn og inniskórnir,
útskorna vindlingaaskjan stóð á
borðinu. Er hann hafði starað á
}>etta drvkklanga stund, slökkti
hann og gekk upp til sín. Eldur
brann líka í snyrtiherbergi hans,
en hennar var dimmt og kalt.
Soames gekk inn í það,
kveikti og gekk lengi milli rúms-
ins og dvranna. Hann gat ekki
tt úað því að hún.hefði í raun og
veru yfirgefið hann, og eins og
til þess að sefa sig eða finna ein-
liverja iausn á leyndardómi
hjónabands síns, fór hann að
opna alla skápa og hirslur.
Þarna héngu fötin hennar.
Hann hafði alltaf látið sér annt
Jim, að hún væri vel búin. Hún
liafði ekki tekið mikið með sér,
tvo eða þrjá kjóla. Allar skúffur
Voru fullar af silki og líni.
Máske voru þetta ekki annað
cn dutlungar, eða þá, að hún
hefði farið út til strandarinnar
tíl þess að breyta um loftslag í
nokkra daga. En ef svo væri, og
hún kæmi aftur, því skyldi hann
aldrei gera það sama og hann
gerði hina örlagaríku nótt fyrir
tveim dögum, aldrei hætta á
slíkt — enda þótt það væri
.skyida hennar, þar sem hún var
eiginkona hans. Vafalaust var
hún ekki alveg með öllum
mjalla.
Hann laut yfir skúffuna, þar
sem hún geymdi skartgripina
sína. Hún var ólæst. Lykillinn
stóð í gimsteinaskríninu. Hann
úndraðist það, og bjóst við því,
að það væri tómt. Hann opnaði
}>að.
En því fór fjarri, að það væri
tómt. Þar var allt það, sem hann
hafði gefið henni, úrið hennar
h'ka, og undir því lá þríhyrntur
bréfmiði og á hann var skrifað:
„Soames Forsyte“, með hönd
hennar. „Ég held, að ég hafi ekki
íekið neitt með mér, sem þú eða
ættingjar þínir hafa gefið mér“.
Annað stóð þar ekki.
Hann leit á alla skartgripina
me& gimsteinum og perlum og
íitla, þur.na gullúrið með stóra
idemantinum inngreyptum í safír,
|og ósjálfrátt fylltust augu hans
Jaf tárum, sem féllu niður á grip-
-i na.
Ekkert gat hún hafa gert, ekk-
jert hafði hún gert, sem sýnt gat
honum jafngreinilega, hvað fóist
ií þessum verknaði hennar. — Á
|sömu stundu skildi hann máske
fallt, sem skilnings þurfti við —
s-skildi að hún fyrirleit hánn,
ihafði fyrirlitig hann árum sam-
|an, og þau voru af tveim ólíkum
íheimilum, skildi. að það var eng-
i|in von fyrir hann og hafði aldrei
jverið, en hann skildi það líka, að
|hún hefði þjáðst, og væri brjóst-
jutnkennanieg.
A þessari stundu brást hann
Í.Eorsytinum í sjálfum sér,
Jgleymdi sjálfum sér, hugsunum
fsínum, fé sínu — vildi fórna nær
jf-Þ-ví hverju sem var. Hann var
liafinn upp í heiðríkju óeigin-
; girninnar.
Slíkar stundir standa stutt.
Það var eins og tárin hefðu
skolað burtu þrekleysi hans*. —
Hann stóð upp, læsti skríninu og
hægt og nærri því titrandi bar
hann það inn í hitt herbergið
..
SJOUNDI KAFLÍ.
Sigur June.
: June hafði beðið eftir tækifæri,
% * s I j í i s i!I í í , ' . , J,; í;;
, lesið þrautleiðinlegustu dálka
) dagblaðanna kvölds og morgna
með þeirri þrákelkni, að Jolyon
skildi ekki í, hver skollinn gæti
verið á se:ði. Og þegar tækifærið
gafst, notíærði.hún sér það með
þeirri einbeittni og því snarræði,
sem henni var ískapað.
Hún mun alla ævina minnast
gleggst morgunsins, þegar hún
las í einum dálki Times, að mál-
ið Forsyte gegn Bosinney yrði
tekið fyrir í þrettándu deild hjá
Bentham dómara.
Eins og fjárhættuspilarinn,
sem hættir sínum síðasta eyri,
var hún albúin að leggja allt
undir. Það var ekki eðli hennar,
að óttast, að hún biði ósigur.
Hún efaðist ekki um það. að
Bosinney mundi tapa málinu og
á þeirri vissu byggði hún fyrir-
ætlanir sínar.
Klukkan hálf tólf var hún
komin í þrettándu deild og þar
sat hún þangað til málinu var
lokið. Fjarvera Bosinneys kom
henni ekki á óvart, hún hafði
alltaf búist við því, að hann
myndi elcki verja sig. Er búið
var að k'-eða upp dóminn, flýtti
hún sér út og ók til skrifstofu
hans.
Hún gekk inn um opnar úti-
dyrnar og fram hjá skrifstofun-
um á þrem neðri hæðunum án
þess að ookkur yrði hennar var.
Erfiðleikarnir hófust ekki fyrr
en hún var kominn upp á efstu
hæðina.
Enginn svaraði er hún hringdi.
Hún varg að ráða það við sig,
hvort hún ætti að fara niður og
biðja dyravörðinn að opna, og
svo gæti hún beðið þar inni, þar
til Bosinney kæmi, eða hún ætti
að bíða fyrir utan dyrnar, I
trausti þess, að enginn kæmi upp.
Hún valdi síðari kostinn.
Hún nafði beðið fjórðung
stundar í nístandi kuldanum, þeg
ar það hvarflaði ag henni, að
Bosinney væri vanur að geyma
j lykilinn undir dyraþurrkunni.
Hún gætti. að því, og þar, lá hann.
Hún hikaði í nokkrar mínútur
við það að opna, en gekk svo inn
og skildi dyrnar eftir opnar, svo
; að þeir sem kynnu að koma,
jsæju að hún væri þar ekki í
neinum iilum tilgangi.
Þetta var ekki hin sama June,
sem fyrir fimm mánuðum hafði
staðið þar inni titrandi. Þessir
mánuðir þrauta og þjáninga
höfðu kælt hana. Hún hafði svo
oft hugsað sér þessa heimsókn,
að hún kenndi nú einskis kvíða.
Hún kom til þess að sigra, og ef
henni mistækist það, þá gat eng-
inn hjálpað henni.
Eins og villidýr, sem gæta
unga sinna, hafði hún augun alls
staðar, gekk fram og aftur um
herbergið og snerti við ýmsu.
AIls staðar var ryk, auðséð. að
enginn hufði tekið til í herberg-
inu svo vikum skifti, og June,
sem 'greip dauðahaldi í allt, sem
gat styrkt von hennar, sá að þetta
mundi stafa af því að hann hefði
orðið að segja upp þvottakon-
unni.
Hún gægðist inn í svefnher-
bergið. Það var illa búið um
rúmið eins og karlmanna er hátt-
ur. Hún hlustaði og gekk svo inn
og leit í skápa og hirzlur. Nokkr-
ar skyrtur og flibbar. Herbergið
var tómt, ekki einu sinni föt í
því.
Hún læddist fram í fremra her-
bergið, og nú veitti hún því at-
hygli, að ýmsir smámunir, sem
honum hafði þótt vænt um, voru
þar ekki. Úrið, sem móðir hans
hafði átt, sjónaukinn, sem hékk
yfir sófanum, tvær verðmætar
eirstungur af Harrow, þar sem
faðir hans hafði numið, og síðast
en ekki sízt japanska klukkan,
sem hún hafði gefið honum. Allt
var þetta horfið, og þótt reiðin
ólgaði í henni yfir því ranglæti,
• j Bútasal i ■ í fullum gangi. an •
j; \Jerzl. J)ncfiljarcjar ^ tyohnóon,
j Lækjargötu. •
LTILEGUMAÐURilMIM
5
Þá segir Haki: „Ég fer ekki frá þér, móðir mín, meðan ég
get verið hér. Ég sá nokkuð eftir að skilja við fóstra minn,
því að ég vissi, að hann vildi mér vel og þótti vænt um mig,
þótt hann léti aldrei á því bera. |
Hann kenndi mér sund og skíðahlaup, líka lét hann mig
glíma við sig á hverjum degi. Hann er sterkur maður og
glíminn. Hann sagði, að ég mætti ekki fara frá sér, fyrr en
ég felldi sig viðstöðulaust. Og loks kom að því, að ég felldi
hann, og þá sagði hann, að ég myndi ráða við hvern meðal-
mann.“
Eftir þetta felldu þau talið.
— Snemma næsta morgun fór Haki niður að sjó, en sjó-
veður var ekki þann dag, því að sunnanrok var í aðsigi. —
Þegar Haki kemur í fjöruna, sér hann þar marga menn
vera að glíma. Hann sér þar ungan mann, sem fellir alla
hina, og fer með þá eins og fis.
Hann heyrir, að þeir kalla hann Tana háa eða Tana á
loftinu. Hann sá, að piltur þessi myndi vera þriggja álna
hár, en ekki þar eftir gildur.
Þegar Tani er búinn að fella þá alla, gengur hann til Haka
og segir: „Þú verður sýslumaður hér, því að þú glímir ekki
og sýnir ekki frægð þína í neinu. Nú skalt þú reyna mátt
þinn við mig. Ef þú fellir mig, þá munt þú verða talinn lið-
tækur maður, hvar sem þú ferð.
— Þú biður þá huldukonuna að hjálpa mér, ef illa fer.
Þú segir Haki með þykkju nokkurri, en þó hryggðarsvip:
Einskis met ég orð og spé,
undin gret er mæðir.
Á þér letrað ólán sé,
angurs hret, sem glæðir.
Höfum fengið nýja sendingu af
bamakerrum
Einnig tvíburavagna og kerrur.
Verzl. Varðan h.f.
Laugaveg 60. Sími 82031.
MASTER - MIXER
Ný sending af:
Master Mixer
hrærivélum
stærri og minni gerðin
tekin upp í dag.
LUDVIG 8TORR & CO.
5
■5
liMBUÐAPAPPIR
40 cm. rl. þunnur
KRAFTPAPPÍR
90 cm.
SM.SÖRPAPPÍR
33 x 54 cm.
TOILETPAPPÍR
Fyrirliggjandi:
J). i3rijnjóífí>í)OVi (S?
varan
Afgreiðslustarf
Kef la vík.
Piltur eða stúlka óskast til afgreiðslustarfa í mat-
vörubúð í Keflavík. Þeir, sem vildu athuga þetta, sendi
nöfn sín ásamt upplýsingum til afgreiðslu Morgbl. í Rvík
eða Keflavík fyrir 21. þ. m. merkt: Röskur —176.