Morgunblaðið - 20.03.1954, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ
Laugardagur 20. marz 1954
AUt
a sanna
stað
Framhaldssagan 82
gcstur hjá þér. En börnin“, bætti
hann svo við, „eru svo yndisleg“.
„En það mætti segja mér, að
þetta tæki á taugarnar hans
Timothys. Sá held ég að þurfi nú
að segja eitthvað um þetta, ann-
ars er ég illa svikinn".
Enn hafði June ekkert sagt.
Hún sat á stölbríkinni, svo að
hann gat ekki séð framan í hana.
En svo fann hann heitan vanga
hcnnar leggjast að sínum, og þá
vissi hann, að hún var þessu ekki
mótfallin Honum óx kjarkur.
„Þér mun þykja vænt um
föður þinn“, sagði hann — „það
cr viðfeldinn maður. Það fer
aldrei mikið fyrir honum, og það
er auðvellt að lynda við hann. Og
þú munt komast að raun um að
hann hefur gott vit á list, og öllu
þvílíku“.
Og hugur Jolyons hvarflaði að
tíu eða tólf vatnslitamyndum,
ficm hann geymdi umhyggjusam-
lcga í svefnherberginu sínu. Því
nú, þegar sonur hans var orðinn
vel stæður maður, fannst honum
ekki eins lítið til um þær og
fyrr.
„Og hvað stjúpmóður þína
áhrærir", honum vafðist dálítið
tunga um tönn þegar hann sagði
þetta, „þá er það mjög fíngerð
kona, máske dálítið sérkennileg,
en henni þykir mjög vænt um
Jo, og börnin", endurtók hann,
„cru svo yndisleg“.
í þessum orðum Jolyons gamla
fólst ósk hans og umhyggja fyrir
litlum börnum, sama kenndin,
sem fyrir mörgum árum hafði
valdig því að hann mat hana
meira en son sinn, en nú hrinti
henni frá honum.
Hann fór að ókyrrast vegna
þess, að hún sagði ekkert, og
spurði óþolinmóðlega:
„Jæja, hvað segirðu svo við
þessu?"
June renndi sér niður á hnéð
á honum og fór nú að tala. Hún
sagðist halda, að þetta væri ákjós
anlegt. Hún sæi ekki neitt, sem
mælti gegn því, og sér stæði á
sama, hvað sagt væri.
Jolyon gamli vaggaði höfðinu.
Jæja, þetta mundi þá vekja um-
tal. Það hefði hann ekki haldið,
eftir svo mörg ár. En við því var
ekkert. að gera. En honum geðj-
aðist ekki að þessu sjónarmiði
sonardóttur sinnar, hún ætti ekki
að meta einskis það sem fólk
Spgði.
í En hann sagði ekkert. Hann
gat ekki komið orði að hugsun-
litn sínum þær voru svo sundur-
lausar og ósamkynja.
Nei, — hélt June áfram —
hún ske>tti því engu, öðrum
/kæmi það ekkert við. Það var
i aðeins eitt, — og Jolyon gamli
1 fann það á sér, að það mundi
ckki vera neitt lítilræði, — að
# ef hann ætlaði að kaupa sveita-
jísetur, hvort hann vildi þá ekki
‘í gera það fyrir hana að kaupa
. fallega húsið hans Soames á
v Robin Hill. Það væri tilbúið og
$ mjög fagurt, og enginn byggi í
■ því. Þar mundu þau öll verða
í hamingjusöm.
Jolyon gamli var þegar á varð-
I bergi. Ætlaði ekki „ríki maður-
‘ inn“ að búa í sínu húsi? Hann
nefndi Soames aldrei með nafni
heldur „rika manninn“.
„Nei“, svaraði June. „Það mun
hann ekki gera. Ég veit það“.
Hvernig vissi hún þetta?
Það gat hún ekki sagt honum,
en hún vissi það. Orð Irenu létu
enn I eyrum hennar: „Ég er farin
frá Soames. Hvert á ég að fara?“
En hún hafði ekki orð á þessu.
Og ef afi hennar vildi svo greiða
þessa upphæð, sem Phil var
dæmdur til að borga þá mundi
allt jafnast og falla í ljúfa löð.
June kyssti hann fast og inni-
lega á ennið.
Jolyon gamli ýtti henni frá
sér. Dómarasvipurinn var kom-
inn á andlttið, eins og ávallt, þeg-
ar kaupsýsla var annars vegar.
Hann spurði, hvað hún hefði í
hyggju. Það bjó eitthvað undir
þessu. — Hafði hún séð Bos-
inney?
„Nei, en ég hef verið í her-
berginu hans“.
„Verið í herberginu hans?
Hver var með þér?“
June leit undan augnarráði
hans. „Ég fór þangað ein. Hann
hefur tapag málinu. Það skiptir
mig engu, hvort það var rétt af
mér eða ekki. Ég vil hjálpa hon-
um og það skal ég gera“.
Enn spurði Jolyon gamli: „Tal-
aðir þú við hann?“ Hann horfði
svo fast á hana, að henni fannst,
að hann sæi í hugskot sitt.
„Nei, hann var þar ekki. Ég
beið en hann kom ekki“, svaraði
June.
Jolyon gamla létti mikið. Hún
var nú staðin upp og leit niður á
hann, hún var svo lítil, grann-
vaxin og ung en þó svo einbeitt
og ákveðin, að hann gat ekki,
þótt hann liti reiðilega á hana,
fengið hana til þess að líta und-
an. Vitundin um það að hafa
tapað, misst takið á taumnum,
að vera orðinn gamall og þreytt-
ur, yfirbugaði hann.
„Ó“, sagði hann að lokum, „þú
siglir öllu í strand einhvern dag-
inn. Þú vilt öllu ráða“. Og svo
bætti hann við: „Svona hefurðu
verið frá fæðingu, og svona
muntu alltaf vera“.
Og hann, sem í öllum sínum
viðskiptum við kaupsýslumenn,
félagsstjórnir, allskonar Forsyta
og þá sem ekki voru Forsytar,
hafði ávallt viljað einn öllu ráða,
horfði nú áhyggjusamlega á
þessa óbifanlegu sonardóttur
sína — hann vissi, að hún var
gædd þeim eiginleikanum, sem
honum óafvitað fannst mest til
um.
„Veiztu hvað sagt er?“ spurði
hann með hægð^— June blóð-
roðnaði.
„Já-nei Ég veit — og ég veit
ekki. Mig skiptir það engu,“ —
hún stappaði niður fætinum.
„Ég held“, sagði Jolyon gamli,
„að þú vildir hafa hann, þótt
hann væri dauður".
Þau þögðu lengi. Svo sagði
hann:
„En þú veizt ekkert hvað þú
ért að segja, þegar þú ert að
biðja mig að kaupa þetta hús“.
June kvaðst vita það. Og hún
sagðist vita, að hann gæti fengið
það, ef hann vildi. Hann þyrfti
bara að greiða kostnaðarverðið.
„Kostnaðarverðið. Þú veizt
ekkert um það. Ég vil ekki fara
til Soames. — Ég vil ekkert hafa
saman við þann mann að sælda“.
„Þess þarftu ekki. Þú getur átt
við James frænda. En ef þú færð
ekki húsið, þá borgar þú að
minnsta kosti skaðabæturnar. Ég
veit, að hann er í voðalegum
kröggum. — Ég hef komizt að
raun um það. Þú getur dregið það
frá því, sem ég á að fá“.
Glampi kom í augun á Jolyon
gamla.
„Draga það frá þínum hluta.
Ágætt. En hvað er það, sem þú
átt?“
En þótt hann leyndi því, lék
honum þegar hugur á því, að ná
þessu húsi frá James og syni
hans. Hann hafði heyrt ýmislegt
spjallað um þetta hús, það væri
of „listrært11, en staðurinn væri
fallegur. Ef hann næði þessu
húsi frá „ríka manninum“, sem
hafði bundið svo miklar vonir við
það, þá var laglega snúið á
James, og auk þess var það á-
þreifanleg sönnun fyrir því, að
UTILEGUMAÐURIIMN
• 7
Síðan lét hann lakasta manninn stýra og reri sjálfur svo
ákaft, að menn héldu að slíðrið myndi losna við bátinn. Haki
reri líka vel, og hefðu engir tveir haldið við á móti honum.
Nú tók að síga í áratogum og smágekk í áttina til lands.
Þegar komið var miðja vega, gáfust tveir upp við róðurinn.
En það gekk lítið minna, þó að þeir leggðu inn árar sínar,
því að þeir voru löngu áður orðnir uppgefnir.
Um miðnætti slotaði veðrinu, og var þá stutt eftir til lands,
og reri þá hver eins og hann gat. Og eftir nokkra stund
lentu þeir á Hvaleyri.
Huldukonan móðir Haka var í fjörunni þegar báturinn
lenti. Hún tók son sinn og leiddi hann áleiðis heim og dóttir
Bergs fór með henni.
Allir karlmenn voru í fjörunni þegar Bergur lenti, sem
áttu heima á Hvaleyri, nema Tani á loftinu. Hann var þar
ekki. Bergur spurði hvað myndi valda því, að Tani væri
ekki hér, eða hvort hann væri mjög þrekaður eftir barn-
inginn.
Menn sögðu, að það gæti ekki verið, því að báturinn, sem
hann reri á, hefði lent með þeim fyrstu, og sumir sögðust
hafa séð hann hér í fjörunni áðan.
Tani er sannur níðingur og vesalmenni, hafi hann elt Haka,
elt Haka og ætlar að misþyrma honum. Hann hefur vitað,
að Haki var uppgefinn, enda rann blóð úr lófum hans og
undan hverri nögl.
Ég veit að Tani elskar dóttur mína, og mun hann hafa séð
hana leiða Haka héðan, og hefur það aukið mjög á gremju
hans.
eins og nú stendur á.
Nú þegir Bergur um stund, en segir síðan: „Hann hefur
Höfum á lager uppgerðar bílvélar í jeppa, G.M.C.,
Studebaker, Pontiac, Chcvrolet og Dodge.
Tökum gamlar vélar, sem greiðslu.
Uppl. á verkstæðinu hjá verkstjóranum
Árna Stefánssyni.
J4.f. J$i(l VilhfáL
móáon
Sími 81812.
TIL SOLU
3ja licrbergja íbúð í vönduðu steinhúsi — Enn fremur
íbúðarskúr (3 herbergi og eldhús) í vesturbænum.
Verð kr. 40 þúsund.
ÁRNI GUÐJÓNSSON,
héraðsdómslögmaður,
Garðastræti 17. Sími 5314.
Meyjaskemman
Nýjar gerðir af nælonblússum
og millipilsum.
Me yjaskemman
Laugavegi 12
Prentnemi óskast
Góð íslenzkukunnátta nauðsynleg. Hæfileikar 1 teikn-
ingu mjög æskilegir. Stúlkur koma engu síður til greina
en piltar.
Tilboð sendist afgr. Mbl. ásamt skólavottorði fyrir 30.
þ. m. merkt: Nám—56.
■■■■■■■■■■•■■■
■■■■■■■■■■■■
Mál og menning.
Ný félagsbók
og Tímaritshefti.
Fimm synir eftir Howard Fast.
Skáldsaga sem gerist á Gyðingalandi á dögum Makka-
bea. Sýnir hetjuskap smáþjóðar, er berzt fyrir lífi sínu
gegn erlendri yfirdrottnun. Snilldarleg saga og áhrifa-
mikil. Þýðing eftir Jóhannes úr Kötlum.
Tímarit Máls og menningar.
1. hefti 1954.
Heima og heiman, ritgerðir eftir Halldór Laxness, enn
fremur greinar eftir Bjarna Einarsson og Sigurjón Björns-
son, ritgerð eftir Einar Braga um Garcia Lorca, líf hans
og starf. Kvæði eftir Guðmund Böðvarsson, saga eftir
Elías Mar, ljóðaþýðingar eftir Helga Hálfdánarson og Þor-
stein Valdimarsson, ritdómar o. m. fl.
Melkorka
Tímarit kvenna, 1. hefti 1954.
Fjölbreytt efni af innlendum og erlendum vettvangi,
m. a. greinar eftir Aðalbjörgu Sigurðardóttur, Nönnu Ól-
afsdóttur, Þóru Vigfúsdóttur, Drífu Viðar. Um réttindi
kvcnna, eftir dr. Andreu Andreen, Að sigra ellina, eftir
prófessor Olgu Lepesjinskaja, Tízkan í dag, einnig saga,
kvæði o. fl.
Félagsmenn í Reykjavík. Vitjið bókanna í Bókabúð
Máls og menningar, Skólavörðustig 21.
Félagsmenn í Hafnarfirði. Vitjið bókanna í Verzlun
Þorvaldar Bjarnasonar, Strandgötu 41.
- AUGLYSING ER GULLS IGILDI -