Morgunblaðið - 23.03.1954, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIB
Þriðjudagur 23. marz-1954
SMGÆ FOBSYTMNNM
- RÍKI MAÐURINN -
Eítir John Galsworthy — Magnús Magnusson íslenzkaði
Framhaldssagan 84 ur það þungt að þurfa að skilja'sig í Katch
j fyrir fullt og allt við eignir sín- x—: -
ekkert um þetta að segja. Soames ar ó, það er þungbært.
talar aldrei um neitt við mig. Eg
hugsa, að hann muni taka þetta
til athugunar. Sennilega veltur
allt á verðinu".
„Jæja“, svaraði Jolypn gamli,
„hann skal ekki halda, að hann
sé að gera mér neinn greiða“. —
Hann sett.i á sig hattinn og var
reiður.
Dyrnar opnuðust og Soames
gekk inn.
,Það er lögregluþjónn úti“,
sagði hann með sínu venjulega
glotti, „sem óskar eftir að tala
við Jolyon föðurbróður".
Jolyon gamli leit reiðilega á
hann. James sagði: „Lögreglu-
þjónn? Ég þekki engan lögreglu-
þjón. En ég hugsa að þú gerir
það“, bætti hann við, sneri sér
að Jolyon gamla og leit grunsam-
lega á hann. „Það er bezt, að þú
talir við hann“.
Úti í anddyrinu stóð yfirlög-
regluþjónn og horfði með mikilli
athygli á gömlu, fallegu ensku
húsgögnin, sem James hafði
keypt á hinu nafntogaða Mavro-
janó uppboði í Portman Square.
„Bróðir minn er hér inni“, sagði
James.
Lögregluþjónninn hóf hendina
virðulega upp að húfunni og
gekk inn í bókasafnið.
James horfði á eftir honum og
var dálítið einkennilegur innan-
brjósts.
„Já“, sagði hann við Soames,
„það er víst ekki um annað að
ræða en að staldra við og vita,
hvert erindi hans er“.
Hann gekk inn í borðstofuna
með Soames, en var eirðarlaus.
„Hvað ætli hann vilji", tautaði
hann.
„Hver?“ spurði Soames, „lög-
j egluþjónninn. Hann var sendur
hingað frá Stanhage Gate, annað
veit ég ekki. Ég hugsa að eitt-
livað af bjónustuliði Jolyons föð-
urbróður hafi orðið full fingra-
langt“.
En þótt hann léti á engu bera
var honum samt órótt.
Jolyon gamli kom að tíu mín-
útum liðnum.
Hann gekk að borðinu, stóð
þar þegjandi og togaði í mikla
hvíta yfirskeggið. James starði
á hanft og munnurinn varð æ
stærri og stærri. Hann hafði
aldrei séð bróður sinn slíkan.
Jolyon gamli lyfti upp hend-
inni og sagði hægt:
„Bosinney ungi hefur orðið
undir vagni í þokunni og er dá-
inn“. Hann leit á feðgana alvar-
lega og bætti við: „Það — er —
kvis — um — að það — geti —
verið — um sjálfsmorð —1 að
j æða?“
Neðrivörin á James seig niður.
„Sjálfsmorð! Hvaða ástæðu gat
hann haft til þess að fara að
íremja sjálfsmorð?“
Jolyon gamli svaraði með mik-
illi alvöru- „Það veit guð einn, ef
þú og sonur þinn vita það ekki“.
James svaraði þessu engu.
Allir minn, sem náð hafa háum
aldri, hafa orðið fyrir mikilli og
sárri lífsreynslu, jafnvel líka
Forsytar. Áhorfandinn, sem sér
þá í allsnægtum sínum, mundi
aldrei gruna, að skuggar sorgar-
innar hefðu fallið á lífsferil
þeirra. Hjá hverjum öldruðum
manni hefur sjálfsmorðshugsun,
að minnsta kosti einu sinni, skot-
Og svona var því varig með
James. Hugsunin var öll á ringul-
reið, en svo hrökk út úr honum:
„Ég sá þetta í blaðinu í gær:
Ekið yfir mann í þokunni En
nafsins var ekki getið“. Alger-
lega ringlaður sneri hann sér að
þeim á víxl, en ósjálfrátt reyndi
hann að ar.dæfa gegn sjálfsmorðs
tilgátunni. Hann þorði ekki að
sætta sig við þá niðurstöðu, því
að hún var andstæð hagsmunum
sonar hans og allra Forsytanna.
Hann streyttist gegn henni og
sökum þess, að honum var það í-
skapað, að efast um allt, sem
ekki var fullkomlega sannað,
tókst honum að mestu leyti að
sigrast á óttanum. Þetta var slys.
Það hlaut að hafa verið slys.
Jolyon gamli reif hann upp úr
hugarvinglinu.
„Dauðinn kom samstundis. —
Hann lá allan daginn í gær í lík-
húsinu. Enginn gat sagt, hver
hann væri Ég ætla að fara þang-
að. Þú og sonur þinn geta komið
með mér“.
Þeir andmæltu þessu ekki —
Hann gekk á undan þeim út úr
herberginu.
Veðrið var bjart og fagurt, og
Jolyon gamli hafði ekið í opnum
vagninum, þegar hann ók frá
Stanhope Gate til Park Lane. —
Hann hafði hallað sér að mjúk-
um sessunum, reykti vindilinn
sinn og notið með ánægju veður-
blíðunnar og þess að horfa á ið-
andi mannþyrpinguna á götun-
um, eins og alltaf er í London,
þegar fagur og bjartur dagur
kemur eftir langvarandi þokur
og úrfelli. Og honum hafði liðið
betur en á mörgum undanförn-
um mánuðum. Hann var búinn
að segja June frá öllu saman, og
nú átti hann von á því að verða
alltaf samvistum við son sinn og
þó einkum barnabörn sín (hann
hgfði beðið Jolyon unga að hitta
Patch klúbbnum
1 fyrri hluta dagsins til þess að
ræða þetta nánar við sig). Og svo
var tilhlökkunin að láta James
og „ríka manninn" brjóta odd af
oflæti sínu með því að selja hon-
um húsið
Hann lét nú setja upp skyggn-
ið. Hann var ekki í því skapi að
horfa á hlægjandi og glatt fólk-
ið. Og það átti heldur ekki við
að Forsyte sæist sitja hjá lög-
regluþjóni í vagni.
í vagninum ræddi lögerglu-
þjónninn um dauðaslysið.
„Þokan var ekki mjög dimm
þar. Ökumaðurinn sagði, að
maðurinn hefði séð talsvert frá
sér, en hann hefði ætt beint fyrir
hestana. Það virðist svo sem
hann hafi verið mjög illa staddur
fjárhagslega, því að það fundust
margir lánsmiðar í herberginu
hans, og hann hafoi gefið ávísun
á meira en hann átti inni, og svo
er það þetta mál, sem blöðin
segja frá í dag“. Köld, blá augun
hvíldu til skiptis á Forsytunum
þremur.
Jolyon gamli sá úr horninu
þar sem h.ann sat, að bróðir hans
skipti mjög litum og örvæntingar
svip brá íyrir á andlitinu. Allur
efi James og hræðsla hafði aftur
náð tökum á honum við þessi orð
lögregluþjónsins. Fjárhagurinn
mjög þröugur — lánsseðlar — á-
vísun gefin á ekkert. Allt þetta,
sem allt hans líf hafði verið hon-
um svo fjarri, jók svo óhugnan-
lega á líkurnar fyrir sjálfsmorði.
Hann leit framan í son sinn. En
Soames sat þögull og óbifanlegur
og þar var ekkert svar að fá. Og
Jolyon gamli, sem virti þá báða
fyri rsér, sá hversu samtengdir
þeir voru og óskaði þess inni-
lega, að sonur hans sæti hjá sér.
Honum fannst eins og hann einn
ætti í höggi við þessa tvo hjá líki
dauða mannsins. Og hann var
alltaf að velta því fyrir sér,
hvernig hann gæti haldið June
utan við þetta allt saman. James
UTILEGUIUAÐURIINilM
Tani fann höggin dynja á sér eins og haglél, þar til er
hann hné til jarðar meðvitundarlaus.
Eftir það gekk Haki heim með konunum. En þegar hann
^kom inn, leið yfir hann. En móðir hans var góð hjúkrunar-
1 kðna, og lifnaði hann brátt við hjá henni.
Eftir það lá Haki í viku, og alltaf var dóttir Bergs hjá
j honum, reiðubúin að gera honum allt til hægðar og hjálpa
honum sem hún gat.
Þegar Haka fór að batna, tók móðir hans eftir því, að
hann var fátalaðri en hann var vanur. Hún spyr hvað valdi
ógleði hans. Haki þegir um stund, en segir síðan:
„Það hryggir mig mjög, að þessi indæla stúlka skuli vera
heitbundin þessum glæpamanni, — því ef hann er ekki enn
þá nefndur glæpamaður, þá er hann efni í versta glæpa-
mann.“
Þá segir dóttir Bergs, sem sat hjá rúmi Haka, eins og hún
var vön: „Tani lýgur Joessu, að ég sé unnusta hans, eins og
öllu sem hann talar. Eg hef alltaf forðast Tana, en nú hata
ég hann. Það ert þú Haki, sem ég elska, og ég hef ekkert
tækifæri látið ónotað til að sýna þér, að ég elska þig.“
Eftir það var hún þar í hálfan mánuð í góðu eftirlæti.---
— Nú tók Haki við búi móður sinnar, og eftir mánuð voru
þau gift, dóttir Bergs og Haki. — Þau bjuggu áfram í bæ
ið upp höfðinu í anddyri sálar
hans. Hún hefur staðið á
þröskuldinum, beðið eftir að
ganga inn, en óljós ótti eða
huldukonunnar.
Nú segir frá Tana, þar sem hann lá í yfirliði. Eftir litla
stund raknaði hann við og fór að staulast til baka. í því
mætir hann þrem mönnum. Þeir spyrja hann hvort hann
sársaukafull von hefur varnað hafi séð Haka, og segir hann svo vera. Hann segir, að Haki
henni inngöngu. Forsytunum fellhafi barið sig niður og skilið sig svo eftir í yfirliði. 1
Slankbeltin
landsþekktu
eigum við núna á lager í
öllum stærðum og 2 breyddum
Heildsölubirgðir:
LADY
lífstykkjaverksmiðja
Barmahlíð 56
SÍLDARNÆTUR
Til sölu eru síldarnætur, er tilheyrðu v.s. „Eddu“.
Næturnar eru til sýnis hjá Þórði Eiríkssyni,
netagerð, Kamp Knox, sími 81691.
S)jóuátrycjCfiiicjar^é\i. ^dsiandí í..j\
ÞV/ER OG
SÓTTHREINSAR
Ný sending af enskum
drögtum
tekin upp í dag.
FELDUMt h.t.
Laugavegi 116
Austurstræti 6
- AUGLÝSING ER GULLS ÍGILDI -
A imiUJmnjjNIJLUJiiJUJJJUllilUiJLgiAlUJJALn