Morgunblaðið - 15.04.1954, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 15. apríl 1954
w
Skugginn og tindurinn
SKÁLDSAGA EFTIR RICHARD MASON
Framhaldssagan 17
hafði gert, og hvers vegna hún
hafði gert það og hún var hvorki
glöð eða hrygg yfir því hvernig
Jarið hafði. Henni datt ekki í hug
• «ð gera aðra tilraun. Hún fór að
„velta því fyrir sér, hvað hún ætti
9iú til braðs að taka, en þá kom
iæknirinn til hennar og tilkynnti
lienni að þó að gestrisni væri
anikil í Mexíkó þá kærðu þeir
isig ekki um fólk sem reyndi að
rfremja sjálfsmorg og þar eð hún
iitti ekki nógu mikla peninga til
.ið komast til Evrópu þá ráðlagði
hann henni að fara til brezku
„Vestur-Indía. Viku síðar var hún
komin til Jamaica.
Tveim dögum eftir komuna
þanagð, bað hennar ríkur Jama-
icubúi. Hann hafði hún hitt nokkr
um klukkutímum eftir komuna
til eyjarinnar. Hann var einmana
og Judy vorkenndi honum. —
Hann hafði einu sinni áður verið
ástfanginn af enskri stúlku. For-
eldrar hennar höfðu ekki viljað
samþykkja ráðahaginn vegna
þess að hann var kynblendingur.
• fítúlkan ætlaði þó að giftast hon-
um en þá komst hún að því að
hann hafði átt þeldökka ástmey
á búgarðinum hjá sér. Það varð
mikið áfall fyrir stúlkuna. Hún
sendi honum hringinn í bréfi.
Judy velti því fyrir sér, hvort
hún ætti að taka bónorði Jama-
ieumannsins. Eftir sjálfsmorðs-
tilraunina hafði henni fundist líf
sitt ákaflega tilgangslaust. Hún
vildi fá einhvern tilgang í lífinu.
Hún mundi aldrei elska Jama-
icumanninn, en hún vissi að hún
mundi geta hjálpað honum á
margan hátt. Hún ákvað með
sjálfri sér að þetta hlyti að vera
köllun hennar í lífinu. Hún ætl-
aði að segja honum það næsta
dag og alla nóttina lá hún vak-
andi og hugsaði um það hve dá-
samlegt það væri að eiga köllun
í lífinu. En næsta morgun fór
hún að efast um hæfileika sína
til að fórna sér þannig fyrir
aðra. Hún mundi vera Jamaicu-
manninum ótrú áður en vikan
væri á enda. Hún mundi gera
honum lífið grátt. Hún ákvað að
reyna að fá sér heldur einhverja
vinnu.
Fyrst fór hún til tveggja skipa-
fyrrtækja, en án árangurs og síð-
an til flugfélags. Venjulega var
íólk eingöngu ráðið á flugvél-
arnar í Englandi, en þar sem svo
vildi til að einmitt vantaði flug-
freyju, þá var skeyti sent til Eng-
Jands og leyfi fengið til að ráða
hana. Hún var sett í reynsluflug,
henni var lánaður einkennisbún-
ingur og síðan send í ferð til
-Trinidad undir handleiðslu ann-
arrar flugfreyju, sem var vön
-starfinu. Þegar hún kom aftur úr
Í»eirri ferð, vann hún vikutíma
á skrifstofunni í Kingston. Þetta
var önnur ferðin hennar, þegar
-slysið varð.
Vélin var að fara til Cúbu og
Miami og átti að koma aftur um
kvöldið. Um leið og vélin hafði
hafið sig til flugs frá flugvellin-
um í Kingston, fóru flugfreyjurn
ar aö taka til morgunkaffi handa
farþegunum. Flugvélin flaug í
hring yfir bæinn til að komast
upp í nægilega hæð og stefndi
síðan til Camaguey. Skömmu
eftir að þau voru komin yfir hæð
irnar fyrir framan Bláufjöli var
viðvörunarmerki gefið. Judy og
hin flugfreyjan hvöttu farþegana
til að spenna á sig öryggisbeltin.
Helmingurínn af þeim vildi ekki
gera það. Sumir höfðu komizt að
því að ekki var allt maði felldu
og vildu vera lausir við sætin til
að fleygja sér út, ef þörf krefði.
Flugvélin var komin inn yfir dal-
inn og þar var hvergi autt svæði
til þess að hún gæti nauðlent.
Judy reyndi hvað hún gat til
að fá fólkið til að spenna á sig
, beltin, en þá sagði ein konan
I henni að maður hennar hefði far-
j ið aftur í flugvélarstélið, þar sem
salernið var. Judy fór þangað og
I barði að dyrum. Um leið fann
I hún mikinn kipp, sennilega þeg-
ar vélin snerti trjátoppana og
| hún mundi eftir því að hún ríg-
hélt sér í einhverjar hillur og svo
hvarf allt í myrkur, alveg eins
, og þegar hún hafði ætlað að
skera á slagæðina með rakvélar-
blaðinu.
Judy var alvarleg á svipinn á
! meðan hún var að segja frá þessu
en henni var ekki eðlilegt að
j vera alvarleg lengi í einu. Hún
i yppti öxlum og bætti við:
I „Ég býst við að hitt fólkið hafi
lika fundið þetta sársaukalausa
myrkur, en það vaknaði bara
ekki aftur til meðvitundar“. Hún
brosti við. „Ég fer að verða vön
því að hugsa mér að ég sé dáin.
Það hljóta einhver álög að hvíla
á mér. Úr því ég fórst ekki, þá
átti ég ekki að farast. Ég er orðin
örlagatrúar. Ert þú það?“
o---------------O-----o
Þau sátu þegjandi góða stund.
Douglas tók upp sígarettupakka
og bauð henni. Hann virti hana
fyrir sér þar sem hún sat uppi í
rúminu með handleggina um
hnén, í stóra náttkjólnum af frú
Morgan, og horfði með vandlæt-
ingu á hálfmálaðar neglurnar á
sér.
4. kafli.
Það var engu líkara en ekki
væri nóg meg flugslysið, heldur
þurfti nafnlausa bréfið um John
að koma í sömu vikunni.
Sama daginn hafði Douglas
haft kennslustund með börnun-
um í brekkunni úti undir beru
lofti. Honum hafði alltaf fallið
fremur illa að kenna úti og hann
lét því alla meiriháttar kennslu
fara fram inni í sjálfu skólahús-
inu á morgnana — vegna þess að
hann vissi að éftirtekt og ástund-
unarsemi barnanna fór þverr-
andi með hverjum klukkutíman-
um sem leið á daginn og úti var
alltaf eitthvað, sem varð til þess
að dreifa huga barnanna frá
náminu. Það var heldur ekkert
undarlegt. Útsýnið úr brekkunni
var sérstaklega fagurt, yfir King-
ston og höfnina. Stundum hvíldi
að vísu þokumóða yfir húsunum
en stundum mátti jafnvel greina
einstaka byggingar, svo sem éins
og. pósthúsið og Myrtle Bank
gistihúsið og stjórnarráðsbygg-
ingarnar. Sum börn gátu janfvel
greint heimili sín.
Sömuleiðis vöktu brottfarir og
komur skipa athygli barnanna og
það sem fram fór á flugvellinum,
þegar flugvélarnar voru að koma
og fara. Stundum var engu líkara
en flugstjórarnir hefðu reiknað
vitlaust út hvar flugvélin átti að
koma niður og öll líkindi voru
til þess að flugvélarnar færu í
sjóinn í stað þess að lenda á vell-
inum.
I þessum útikennslustundum
var það nokkurs konar prófraun
fyrir kennarann að keppast við
öll þessi atriði um athygli barn-
anna — að ógleymdum skordýr-
unum sem gerðu vart við sig í
grasinu. Douglas gerði sér ekki
mikig far um að halda uppi
kennslunni úti. Hann eyddi tím-
anum með sögulestri eða
skemmtlegum frásögnum.
Tíminn var varla byrjaður
þerlnan dag, þegar einhver kom
auga á stórt seglskip, sem var að
koma fyrir oddann og stefndi
inn á höfnina. Allir horfðu á
skipið góða stund og svo fóru þau
að geta sér til ýmislegt um skipið
sjálft og fólkið, sem væri um
borð. Það var ágætt til að auðga
ímyndunaraflið og engum leidd-
ist.
John var duglegastur við að
búa til sögur. Hann var einn nem
andanna í bekknum. Hann kunni
eins vel að búa til sögur eins og
hann kunni vel að búa til hús *
uppi í trjám. Sagan hans var um
hégómlegan, gamlan skipstjóra,
sem stærði sig af því að eiga hrað
skreiðasta skipið og stærsta á
Karabíska-hafinu. Ungur maður,
sem var einn af áhöfninni hataði
skipstjórann og dag nokkurn
í
Aðvenikirkjan
Föstudaginn langa — Guðsþjónusta kl. 8 s. d.
Páskadaginn — Guðsþjónusta kl. 5 s. d.
Allir velkomnir.
Aðventsöfnuðurinn.
D/CW BIFREIÐIR
Vandaðar
Ódý
rar
Sparneytnar
S Útvegum með stuttum fyrirvara frá Þýzkalandi, gcgn
■ nauðsynlegu leyfi, hinar heimsþekktu DKW bifreiðar.
■ Leyfishafendur geta valið um 7 tegundir fólksflutninga-
■
! bifreiða og 5 tegundir flutninga- og sendiferðabifreiða.
■
■
■
■
• Leytið nánari upplýsinga hjá umboðsmönnum.

vetvm /^onóáon
& C-o.
Vesturgötu 5 — Reykjavík.
Höfum fengið sérstaklega
fallegt úrval af Mont Blanc
lindarpennum. ^
Margar nýjar gerðir.
Idlaric
k (indarpenmnn
er uinsœlaita
I40H1
) i fennincjat'^opn
Úrvalið er hjá okkur.
Bækur og ritföng h.f. — Helgafellsbúðir.
Austurstr. 1. Laugavegi 39. Njálsgötu 64, Laugav. 100.

KÖTLU-DRAUMUR
4-
Kári lét mig þá drekka af horni, er hann hafði áður drukkið
af, og kvaðst fyrr vildi bíða helstríð en sjá mig hrygga. j ■
Bað hann mig þá huggast láta, og hét að mér skyldi verða i
bráðum fylgt heim aftur. Var ég svo þar tvær nætur, hrygg :
í huga. Enginn vildi þar angra mig, heldur gleðja mig.
Segir þá Kári við mig, að við munum eiga son í vonum. I
Bað hann mig kalla hann Kára. Hann tók þá belti ágætt og E
hníf og fékk mér. | jj
Bað hann mig að fá það syni okkar, að það fylgdi nafni. jj
Hann bað mig leggja skrúðklæði mín og gersemar allar í :
skjóðu, og kvaðst hann mundu unna mér þeirra bezt að *
njóta. j
„Skaltu sýna það allt,“ segir hann, „Már, manni þínum, :
og inna honum satt frá öllu, þótt þér þyki það sárt og sviða- :
mikið. — Þið skuluð gera ykkur nýjan bústað yfir á Þverá. •
Muntu finna þar fuglþúfur tvær við endann á skála mín- :
um, og verða það féþúfur ýkkar. | :
Þar mun lifna af ykkur mikill ættbogi, er frægur mun ;
þykja. Nú mun ég verða að skiljast við þig og aldrei líta ■
þig augum framar, enda veit ég eigi, hvað langra lífdaga :
mér verður auðið héðan af.“ i :
Síðan leiddi Alvör mig harmfull í huga út, og heyrði ég ■
þá brest mikinn í skálanum, er Kári sprakk af harmi, mín \
vegna.“ ,V.