Morgunblaðið - 18.07.1954, Blaðsíða 14

MORGUFIBLAÐIÐ
Sunnudagur 18. júlí 1954 ^
Skugginn og tindurinn
SKÁLDSAGA EFTIR RICHARD MASON
Framhaldssagan 87
„Ég verð að segja að mér finnst
l>að mjög misráðið að setja þetta
oáeilbrigða stúlkubarn í hend-
'irnar á algerlega óreyndum
xennara .. þó að mér hafi áður
:,ý,nst það á herra Lockwood að
hann væri mjög fær. En ég er
ckki hingað kominn til að....“
líann hallaði sér aftur á bak til
-ð heyra betur hvað Bennett var
. ð segja. Það var eins og hann
æri í hálfgerðum vandræðum
ineð að bera fram spurningu
Cennetts, hann hugsaði sig um
, óða stund, ráðfærði sig svo aft-
m- við Bennett. Svo sagði hann:
„Mér þætti gaman að vita,
’; vort þér getið hjálpað mér,
Z ockwood .... hafið þer nokkra
liugmynd um, hvort nokkuð
:,!;eði síðari hluta dags á laugar-
<i iginn .... nokkuð sérstakt á ég
við .... sem gat orsakað þetta
háttarlag hennar? Ég spurði yður
■g því áðan hvort þér hefðuð séð
liana sjálfa. Þér eruð auðvitað
a I veg viss um að. . . . “
Hann forðaðist augnaráð Benn-
etts, en hann vissi að hann mundi
okki geta sagt ósatt aftur. Hann
si eins og í móðu andlit foreldr-
;mna og blaðamannanna, sem
r.’iðu í eftirvæntingu.
„Ég sá hana“, sagði hún. „Hún
kom til mín“.
„Var hún eins og hún átti að
scr að vera?“
„Nei“, sagði hann. „Ég hafði
ekki átt von á henni, og ég var
ekki einn. Þess vegna komst hún
úr jafnvægi".
„Ég skil ekki....“, sagði lík-
,-koðarinn.
Hann sá út undan sér náfölt
andlit frú Pawley. Það var eins
og hún hefði minnkað og dregist
-iman, eins og fólk gerir þegar
'•að er að deyja.
„Það var innfædd kona hjá
rnér“, sagði hann.
Ekkert rauf þögnina nema
.krjáfið í blýöntum. Honum datt
: hug að nú mundu allir gruna
Ivy, svo að hann bætti við:
„Kona neðan úr dalnum“.
Það var engu líkara en líkskoð-
o-inn iðraðist þess að hafa spurt.
< fann beið eftir ráðleggingu frá
T!ennett. Bennett lét ekki á henni
standa. Sennilega yrði hann
dómari áður en hann næði fertugs
: idri.
„Já, ég er eiginlega á sama
mali“, sagði líkskoðarinn og
kinkaði kolli. „Það hefði sparað
okkur mikinn tíma, ef herra
T,ockwood hefði sagt okkur þetta
fyrr“.
það kostað hann töluverða fyrir-
höfn að koma því saman.
Það hljóðaði svo:
„Kæru foreldrar!
Enda þótt það hafi komið í ljós
að mistök þau, sem orðið hafa
hér í skólanum, séu um að kenna
aðeins einum meðlimi starfsliðs-
ins, þá skal það yður gert það
' kunnugt, að ákveðið hefur verið
í framtíðinni að hafa nánara og
strangara eftirlit með börnunum.
Þar með er ekki átt við að við
trúum ekki lengur á hinar ný-
tízku uppeldisaðferðir og við
munum halda áfram að notast
, við þær, þegar og eins og okkur
, finnst ákjósanlegast....“
| Douglas nennti ekki að lesa
meira. Hann lagði blaðið á borð-
ið.
j „Þetta er ágætt þarna „þegar
og eins og....“, sagði hann.
j Pawley lét eins og hann skildi
það ekki. En brosið hvarf af vör-
um hans og hann hristi höfuðið.
„Ég skil ekki, hvers vegna þér
, komuð ekki til mín og sögðuð
mér, hvernig Silvía kom fram
við yður, Lockwood. Þér vissuð
að ég var alltaf reiðubúinn til að
' spjalla um hlutina, og ef við hefð-
j um lagt á ráðin, þá hefði verið
hægt að komast hjá öllum þess-
j um vandræðum“.
j „Mér þykir það leitt“, sagði
j Douglas. „Ég hefði líka átt að
segja yður frá innfæddu konunni
neðan úr dalnum“.
Pawley varð vandræðalegur á
svipinn.
„Eins og þér vitið skipti ég mér
aldrei af einkamálum starfsliðs-
ins“. Hann hándfjatlaði blýant-
inn og hélt svo áfram: „Vel á
minnst, ég verð að hryggja yður
með þeim fréttum, að John fer
| úr skólanum núna fyrir fullt og
allt. Móðir hans kom hingað í
| dag. Maðurinn hennar er stung-
inn af með þessum kvenmanni.
Hún hefur ekki ráð á að láta
John vera í svona góðum skóla
lengur".
„Það getur verið að strangari
gæzla hafi heldur ekki átí við
John. Hann var. alltaf fremur
fyrir það að vera sjálfstæður“.
„Við ætlum ekki að gera nein-
ar miklar breytingar“, sagði
Pawley. „Mér finnst bara ég hafa
ekki verið nógu vel vakandi. • • •“ |
„Auðvitað“, sagði Douglas.
„Þér verðið framvegis að reyna
að sjá um að fleiri fremji ekki
sjálfsmorð". !
„Jæja, þér viljið auðvitað fá
að kveðja konuna mína“, sagði
hann og stóð upp um leið og hann
rétti honum hendina. Honum gat
ekki dottið neitt viðeigandi í hug
að segja og Douglas ekki heldur.
Svo sagði Pawley:
„Ég er viss um að þér gerið
rétt í þyí að hætta kennslustörf-
um, Lockwood. Ég held ag þér j
séuð ekki sérlega vel til þess,
fallinn". Hann brosti enn breið- j
ara eftir þessi skilnaðarorð og
fór út.
Augnabliki síðar kom frú Paw-
ley. Hún hafði ekki snyrt sig,
var ellileg með dökka bauga und-
ir augunum. Hún dró skeyti upp
úr vasa sínum og rétti honum:
„Þetta kom til þín áðan,
Douglas“.
Hann opnaði það. I því stóð:
„Öllu lokið, kem til Jamaica
fimmtánda, Judy“.
Hann reif það.
„Ég las það ekki núna“, sagði
frú Pawley og reyndi að brosa.
„Það var ekki sérlega merki-
legt“. Hann tók upp töskuna.
„Dougls .. ég vona að þú get-
ir stundum hugsað um mig án
þess að hata mig“.
„Því skyldi ég hata þig?“
„Mér finnst þetta allt vera mér
að kenna“.
Hann hló. „Finnst þér það líka?
Frú Morgan finnst það vera sér
að kenna, af því að hún sofnaði,
STORKARiMIR
Hann var ekki lengi að tína
raman pjönkur sínar. Hann hafði
okki nema eina tösku meðferðis
þegar hann kom. Ferðamiðarnir
á henni voru ennþá lítið þvæld-
ir og nýlegir. Hann lokaði tösk-
unni og leit í kring um sig til að
vita, hvort hann hefði gleymt
nokkru. í krukku á borðinu voru
nokkur frímerki, sem hann hafði
safnað handa John, en gleymt að
' gefa honum. Hann fleygði þeim í
bréfahrúguna. Svo hélt hann á
toskunni heim til Pawleys.
Pawley sat við borð sitt. Hann
stóð á fætur þegar hann kom inn
og brosti vandræðalega.
„Þér eruð þá að fara“, sagði
hann og tók upp blað um leið
af borðinu, sem hann hafði verið
að skrifa. „Ég ætlaði að ljúka við
þetta áður en þér færuð. Mér
finnst sanngjarnt ag sýna yður
það fyrst“.
Hann rétti blaðið að honum.
í>að var bréf með mörgum út-
Ijlrikunum. Auðsjáanlega hafði
Danskt ævintýri
5
Þetta var mjög gott. Seinasti vængjaslátturinn var svo
einstaklega fallegur og réttur, og því skal ég nú lofa ykkur
að fara með mér út í mýrina á morgun. Þar kemur fleira
af heldra storkafólki með börn sín. Látið nú á sannast, að
ég eigi nettust börnin, og munið að kerra hnakkann. Það
skartar vel og aflar álits.“ I
„En eigum við þá ekki að klekkja á strákunum?“ spurðu
ungarnir. |
„Lofið þeim að garga, eins og þeir vilja. Þið fljúgið, hvort
sem er, upp til skýjanna, og þið komið til pýramídalandsins,
þegar þeir híma í kuldanum og hafa ekki svo mikið sem
grænt laufblað eða eitt sætt epli.“ I
„Já, hefnast viljum við,“ sögðu þeir í hljóði hver við ann-J
an, og var svo aftur tekið til æfinga.
Enginn allra drengjanna á götunni, sem sungu háðvísuna
um storkana, var verri en sá, sem fyrstur hafði byrjað á
því, og var hann þó ekki nema dálítill hnokki, ekki eldri en
sex ára eða þar um bil.
Ungu storkarnir héldu revndar, að hann væri hundrað
ára, því að hann var svo miklu stærri eú móðir þeirra og
faðir. En hvað myndu líka storkar geta ætlazt á um aldur
barna eða fullorðinna? Öll hefnd þeirra átti að koma niður
á bessum eina dreng, því að hann hafði byrjað fyrstur og
hélt alltaf áfram.
Ungarnir voru ákaflega æstir og ýfðust æ meira að því
skapi sem þeir urðu stærri og eldri.
Móðirin varð loksins að lofa þeim, að þeir skyldu fá hefnd
harma sinna, en gat þess, að ekki myndi hún koma hefnd-
inni í verk fyrr en síðasta daginn, sem þau væru í landinu.
„Við verðum fyrst að sjá hvernig ykkur reiðir af við
stóra flugprófið. Skyldi ykkur illa takast, svo að foringinn

Ii-Iyitisóiar
fyrir flatfót og þreytta fætur
Léttari og þægilegri en tíðkast hefur
Pósthússtræti 13 — Sími 7394
BÆNDUR OG AÐRIR, sem þarfnast 10 ha. fyrsta flokks
DIESELVELAR, hvort heldur væri við heyblásara, raf-
magnsframleiðslu eða annað, ættu að kynna sér kosti
June Munktell, sem myndin er af. — Vélin fullnægir
öllum kostum góðrar Dieselvélar. — Verðið mjög hag-
kvæmt. — Leitið upplýsinga hjá umboðsmanninum.
UIMiVERSAL
trillubátavélarnar eru landsþekktar
Vanti yður slíka vél, eins, tveggja eða fjögra cylindra,
ættuð þér að tala við umboðsmanninn.
Sisli cT. úöRnsan
Reykjavík — Túngötu 7 — Símar 2747, 6647
INIokkru vana háseta
vantar á 100 tonna mótorskip, með nýrri vél, sem
fer á síldveiðar með herpinót n. k. mánudag.
Uppl. í síma 9464.