Morgunblaðið - 09.11.1954, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLADI9
_ Þriðjudagur 9. nóv. 1954
— Bílakaup
Framhaldasagan 88
hamingju yfir því að fá að hafa
einn son sinn hjá mér, beið hún
með óþreyju eftir hinum tveim-
ur. Það var von á Ross heim frá
skólanum. Hvernig skyldi hann
líta út, hugsaði Nicole. Hávax-
inn, líklega og herðabreiður eins
og bræður hans. Hann var nú 18
ára eftir nokkra daga. Átján ára
.... og allt í einu fannst henni
hún vera orðin gömul. Ef Trá
voru talin þessi bréf, sem þau
liöfðu skrifað hvort öðru, þá var
hún og Ross nú óþekt hvort öðru.
En bréfin höfðu brúað bilið að
nokkru. Hún vissi hvað Ross
gerði, hvernig hann hugsaði og
hverjar skoðanir hans voru til
málanna. Þannig þekktu þau að
nokkru leyti hvort annað. Ross
var var líkur báðum bræðrum
sínum. Hann var líkur báðum
hræðrunum, hafa tilfinningu Ric-
hards fyrir öllu fögru en var stað
fastur og öruggur eins og Alan.
Áætlanir hans um að fara til
Cambridge myndu raskast nú,
hann var næstum því 18 ára, og
því sennilega tekinn í herinn. Þó
fannst honum sennilegt að hann
myndi feta í fótspor Richards, —
flugherinn myndi einnig freista
hans. Richard sagði að þeim mun
yngri sem þeir væru, því betri
flugmenn yrðu þeir .... Þeir
vildu hafa orustuflugmennina
■unga, — það var það sem Ric-
hard hafði sagt. Flugherinn var
yfirfullur af ungmennum eins og
Ross. Richard hélt því fram að
það væri hugrekki og líkams-
þróttur, sem væri þeim fyrir
heztu, en Lloyd hafði verið á
öðru máli. Hann hélt því fram
að hugrekkið og líkamsþróttur-
inn leiddi þá til glötunar. Þeir
væru óstöðuglyndir á þessum
aldri, sagði hann, þeir hefðu ekki
stöðuglyndi eldri manna. — Ef
maðurinn átti konu, sem beið
hans, eða börn, að stríðinu
loknu, þá hefði hann eitthvað til
að lifa fyrir, þá færi hann gæti-
legar, — líf hans var þýðingar-
mikið og hann vildi fyrir alla
muni gæta þess vel. Richard
hrosti hæglátlega. Hans líf var
einnig þýðingarmikið, ekki vegna
þess að hann ætti eiginkonu, sem
hiði hans að stríðinu loknu, held-
ur vegna þess að hann var lífs-
glaður.
Hún leit á Gerry. Hann bar
einkennisbúning sinn kæruleysis-
lega. Hann var orðinn grennri
nú, heldur en áður, en hann
hafði ekki misst neitt af sinni
öruggu framkomu. Hann virtist
eldri heldur en þrjátíu og tveggja
ára, en aukinn þroski hans gerði
hann ögn virðulegri. Örið, sem
var á milli augnabrúna hans var
enn þá sýnilegt, og gaf honum
enn skemmtilegt og spyrjandi út-
lit. Hún vonaðist til þess að fá
tækifæri til þess að ræða við
hann einslega, áður en hann
íæri aftur. Það var svo ótal
margt, sem hana langaði til þess
«að spyrja hann um. Umgengst
hann enn sama fólkið? Hvar
voru sameiginlegir kunningjar
þeirra. Hann hlaut að geta sagt
henni eitthvað um Brendan. —
Skyldi hann líka vera í hernum?
Og Derrick Greerson? .... Nú
átti flotinn stór verkefni fram-
undan. Hana langaði að vita eitt-
hvað um Bentley-fólkið og Mar-
ciu Tiltman. Charles hafði farið
að tala um annað. er hún spurði
hann um þau. Gerry mundi vita
þetta, og hann dró aldrei neitt
undan.
Það var eins og Gerry hefði
lesið hugsanir hennar, því hann
sagði: „Hittir þú nokkurn af
okkar gömlu kunningjum á með-
an þú stóðst við í London?“
„Nei“, svaraði hún. „Ég
reyndi að forðast þá“.
„Ég hitti Frank Meredith“,
sagði Lloyd.
Richard brosti. „Meredith hef-
ur mikið að gera þessa dagana
.... hann situr svo lengi á gljá-
fægðum skrifstofustólum, að það
fer hálf illa með buxurnar hans“.
Arthur, sem vegna þessara
orða varð hugsað til skrifstofu
stóls síns á upplýsingaskrifstofu
hersins, hóstaði lítillega til að
I vekja athygli á sér. „Það verða
| einhverjir að sitja við skrifborð-
ið, Rick“, sagði hann. „Ég býst
ekki við að við kæmust langt, ef
við værum allir flugmenn, en
enginn væri til að ákveða hvert
fljúga ætti“.
Richard varð hálf kjánalegur á
svip. „Fyrirgefðu, Arthur, ég
hugsaði ekki út í það hvað ég
sagði“.
| Judy andvarpaði. „Þú ert elsku
legur drengur oftast, Rick, en
stundum særir þú óafvitandi til-
finningar annara“. Síðan sneri
hún sér að móður sinni og kvart-
aði um að hún væri svöng. Og
það var ákveðið að bíða ekki
lengur eftir Ross og Alan, því nú
var ekki fleiri lesta von fyrr en
eftir alllangan tíma.
| Undir borðum var ekki minnzt
á hernað. Gérry hafði rétt áður
en stríðið skall á komið úr langri
Miðjarðarhafsskemmtiferð.
j „Það var dásamlegt ferðalag",
sagði hann. „Ég mundi vilja fara
í annað eins um leið og lífið
kemst aftur í eðlilegar skorður“.
| „Þú ert ekki bugaður af á-
hyggjum, Gerry“, sagði Judy.
„Þú getur farið og komið þegar
þú villt. Þú getur gert hvað sem
þér dettur í hug. Þig binda engin
bönd, ekkert sem krefst þess að
þú sért á Englandi, ef þú villt
heldur vera einhvers staðar ann-
ars staðar“.
| Gerry yppti öxlum. „Ég minn-
ist samtals, sem ég átti við fá-
tækan fiskimann í Penzance. —
Hann hafði misst sjón á öðru
auga, hann átti 9 börn, öll undir
tíu ára aldri, og hann átti ekki
grænan túskilding. Samt sem
áður sagðist hann vera hamingju-
samasti maður, sem lifði undir
sólirini. Það er meira heldur en
ég gæti nökkru sinni sagt við
sömu ástæður".
„Ánægja er hamingja, Gerry“,
sagði Margaret.
„Það er satt, frú Fenton", sam-
þykkti Gerry“, en eini maðurinn,
sem ég nokkru sinni hef hitt,
sem var reglulega hamingjusam-
ur var þessi fiskimaður. Það
hjálpar mér ekki, nema“, bætti
hann við með brosi, „að ég færi
kannski að stunda fiskveiðar".
„Hvers vegna ekki það?“ stakk
Lloyd upp á. „Það er gaman að
veiða. Það er mjög ánægjuleg
dægrastytting. Sólskin og engar
áhyggjur .... Það er vissulega
leið að sannri lífsánægju".
„Menn hafa misjafnan smekk“,
sagði Gerry.
„Vissulega. Ef við íhugum nán-
ar um okkur hér við borðið, þá
sjáum við t.d. að mesta ánægja
Joan væri að heyra Alan stinga
ýykli sínum í skrána. Margaret
gæti ekki átt meiri ánægju að
fagna, en að synir hennar, sem
nú eru ókomnir, væru komnir.
Rick vill ekkert nema tónlist, þá
er hann ánægður og ég er það ef
ég fæ að vera nálægt Nicole og
Judith og ef ég kemst í veiði-
ferðir“.
„Judith“, sagði Gerry og leit á
Judy.
Judy brosti. „Ég er ekki Jud-
ith, sem um er að ræða. Lloyd á
við dóttur sína“.
Gerry starði forviða á svip.
Nicole varð fyrir svörum. „Við
eigum dóttur", sagði hún lágt.
Richard hóstaði af uppgerð.
„Ég hefði nú kannski átt að vera
búinn að segja þér frá því, en þið
vitið hvernig þetta er .... ég
gleymdi alveg að.... “
„Komuð þið með hana til Eng-
lands?“ spurði Gerry.
„Já, hún er hér hjá okkur“,
sagði Nicole. „Hún er háttuð,
uppi“.
„Ég hefði gaman að sjá þá
Höfum fil sölu:
Station bíl model 1952 í mjög góðu lagi.
Dodge 6 manna, model 1940
Dodge 6 manna, model 1942
Renault 4 manna, model 1946
Óskum eftir að kaupa jeppa
Kaupum bíla — Seljum bíla — Tökum bíla í umboðssölu
Columbus h.f.
Brautarholti 20 — Símar 6460 og 6660
Eskihfíðarskólinn
tekur til starfa 10. þ. m.
Börn fædd 1946 (8 ára) mæti þá í skólanum kl. 11
fyrir hádegi og börn fædd 1947 (7 ára) mæti
klukkan 2 e. h.
Skólastjórinn.
^xoJL JíveinAáJor)
verkfrceíinqur cand.polyt. f(ársnesbraut 22 simi 22QO
A(i5óío^thiIjiLkmrigaA ^ÓAnoJjiiJaxuxqaA UÍbo^úlxjóinqaA
Œábqjifendi UÆAkjjúj^AinquA i bqqqinqtWJink^usbí
KVENKÁPUR 09 DRA6TIR
Tckið upp í dag, nýtízku vetrarkápur og svartar
dragtir frá London. Stór og lítil númer. — Sér-
staklega falleg snið og verðið mjög hagstætt.
N.B.: Aðeins ein kápa af hverri tegund.
Verzlunin HELMA
Þórsgötu 14 — Sími 80354

■ ■■■■■■■■■■■■■■■■• al
Jóhann handfasti
ENSK SAGA
48.
Aðeins konungurinn var glaður og heilbrigður, eins og
hann var alltaf, veðurofsinn gat hvorki bugað matarlyst!
hans né hugrekki. Hann fullvissaði okkur um að engin hætta
^væri á ferðum, því að grámunkarnir hefðu lofað að biðja
fyrir honum á hverjum degi á meðan hann væri í herferð-
inni.
„Hugrakkur, góði Reiddi hnefi“, kallaði hann um leið
og hann gekk fram hjá mér. „Þú verður að skoða þetta sem
syndarefsingu. Mundu að þú ert heilagur pílagrímur."
„Ef að þessu fer lengi fram“, sagði ég stynjandi, „verð
ég bráðum heilagur píslarvottur."
Um miðnætti slotaði rokinu, fyrir Guðs náð, og konungur
lét kveikja á ljóskeri og hengja það á framstafn French la
Mer til þess að leiðbeina skipunum.
En flotinn var eins og sauðahjörð, sem úlfur hefir tvístrað,
og þegar við komum til Kríteyjar, kom það í ljós, að tuttugu
og fimm skip vantaði, þar á meðal skip það, er flutti systur
konungs og heitmey hans. Konungur var svo hryggur og
reiður, að því verður ekki með orðum lýst. Hann skipaði
að létta akkerum og svo var haldið til Kypruseyjar ef verið
gæti að skipin, sem vantaði, hefðu leitað hælis þar. Við höfð-
um heyrt að keisarinn á þeirri eyju væri harðstjóri og vinur
hina vantrúuðu, og við vorum mjög áhyggjufullir á meðan
við vissum ekki um afdrif hinna konunglegu hefðarkvenna
og félaga okkar.
■
Aigreiðslustarf
■
Afgreiðslustúlka óskast strax. Uppl. milli kl. 3 og 7 ■
■
í veitingastofunni Adlon, Laugaveg 11. ;
HÓTEL BORG
STIJLKUR VANTAR
Talið við yfirþernuna
HÓTEL BORG