Morgunblaðið - 07.01.1955, Page 14

14
MORGUNBLABiB
Föstudagur 7. jan. 1955
ÚR HELJARGREIPUM
SKÁLDSAGA EFTIR A. J. CRONIN
'$Sc
Framhaldssagan 20
skýli, bara að nóttin vildi skella
á allt í einu til þess að myrkva
þessar óendanlegu hvítu snjó-
breiður. En það var enn hálf-
tími, þar til byrjaði að rökkva.
Skothríðin hélt áfram, og í
þetta skipti enn hnitmiðaðra. —
, Ein kúla sprakk rétt hjá þeim,
og losaði snjóskafl, sem þaut nið-
* ur hjallann, en stanzaði síðan
nokkrum metrum neðar. Jafnvel
þær kúlur, sem hitta ekki, hugs-
aði Harker, geta orsakað svo
rnikla snjóskriðu, að við gætum
bæði dáið í henni. Önnur kúla
þaut fram hjá, og í þetta sinn enn
nær. Harker skalf og nötraði og
kaldur sviti spratt út um hann
allan. Það var allt annað að taka
íífldjarfa ákvörðun um að hættá
lífi sínu, eða að horfa á byssu-
kúlurnar þjóta allt í kringum
mann.
Hann fann skyndilega, nærri
ómótstæðúega lóngun tii að gef-
ast upp. Hann haioi ekki framið
neinn giæp. Hann mundi aðeins
verða senaur til Vín, eða hann
taldi sér tru um það, og í fram-
tiðinni mundi honum vera neit-
að um ieyii til að ierðast á rúss-
neska hernámssvæðinu. Það var
voniaust að haida þessu áfram.
Onunr kúia þaut inn i snjóinn.
Hann bjóst við þvi á hverri
siundu að fá kulu í bakið. Það
ema skynsamlega var að fara
mður með upprettar hendur. —
liann var að pvi kominn að snúa
við, er hann leit á Madeleine,
hún var föl, óttaslegin og
þreytuieg, en samt hortði hún
biðjanai a hann og beið eftir þvi,
livað hann segði henni að gera.
Hún treystir þér, hugsaði hann,
hun trúir á þig. Haitu áfram,
auminginn þinn, sagði hann við
sjálían sig, haitu áfram.
Hann tók í hönd Madeleine og
þau heidu þvert yfir gilið í átt-
ma að dántlum hrygg, sem var
þó ekki stærri en snæviþakin
þuía. Þótt þetta væri 1 alia staði
oiulinægjanai, var þetta bezta
vórnin, sem hann gat fundið. —
Þegar þau komu aö hryggnum,
aro hann Madeieine niður bak
við hann og siðan sópaöi hann
lituta af snjonum burtu, svo að
þau gætu betur huiizt bak við
kiettinn. Héöan gæti hann að
minnsta kosti komið skammbyss-
unni við. '
Skothríðin hætti skamma
stund, pvi næst hoist hún aftur
og nu enn akafar en aður, og
var nú skotið á klett, sem var
bak við þau. Þeim varð ekki
ineint af hinni ákofu skothrið,
en kraítur sprengingarinnar los-
aði snjodyngju, sem féil fram.
Harker helt, að skriðan mundi
taka þau, en kletturinn skýldi
þeim. Snjóskriðan þaut áfram
með enaurnýjuðum krafti og
liraða niöur gnið, um eitt eða tvö
hundruð metra, svo að undir tók
í fjöiiunum, en þá skali hún á
kiett, og þar hrúgaðist snjórinn
upp, svo að hann lokaði giiinu (
aö neðan. j
í fyrstunni var Harker of
ringlaður vegna hins skyndilega
snjóflóðs til að átta sig á, hvað
raunverulega hafði skeð, og það
var ekki tyrr en eftir nokkrar
mínútur, að hann varð þess var,
að skothríðin var hætt. Hann
gægðist varlega yfir klettinn.
„Earið vanega", sagði Made-
leine. „Þetta gæti verið gildra".
En Harker hafði risið upp og
athugaði nú snjoflóðið. „Snjór-
inn hefur lokað skotmarki
þenra'.1, sagði hann, „en ég er
viss uhi,’áð ifamí hafi- Ííka
lokað leiðinni hingað til okkar“.
Hann fann, að hún stóð fast
við hann og horfði yfir kambinn.
„Er engin leið önnur upp gilið?“
spurði hún.
Hann hristi höfuðið. „Ég man,
að ég var einmitt að leita að
einhverri leið, þegar við komum
að gilinu“.
Þau horfðu nú á hina risastóru
snjódyngju íyrir framan þau. —
Það mundi vera ómögulegt fyrir
mennina að komast gegnum
hana. Og ef engin leið önnur
lægi upp á hjallann nú þegar
myrkrið væri að skella á ......
Hann hefði getað hrópað upp
yíir sig af fögnuði.
„Við skulum komast héðan
burtu, meðan allt er hljótt",
sagði hann.
Ofan af fjallatindunum næddu
ískaldir vindar, en ekkert gat
haft áhrif á hina djúpu fagnaðar-
tilfmningu Harkers, það var eins
og hann hefði unnið sigur á sjálf-
um sér. Hann fann ósjálfrátt, að
hann hafði boðið óttanum birg-
inn á mestu hættunnar stund.
Það skipti engu máli, hversu
miklar hættur biðu þeirra, hann
mundi ekkert óttast framar.
Er þau höfðu gengið stöðugt í
tuttugu mínútur, byrjaði að
rökkva. Þetta örvaði Harker,
sem fór nú að halda, að heppnin
væri með þeim, ef til vill tækist
þeim að komast yfir, þrátt fyrir
allt. Hann skyggndist nú ákaft
um, og er þau komu fyrir kletta-
snös, sá hann dökkan ferkantað-
an díl í dálítilli fjarlægð í norðri.
Eftir nokkrar mínútur sá hann
að þetta var klunnalegur stein-
kofi.
Það var komið myrkur, þegar
þau komu að kofanum, sem var
hrörlegur mjög og á honum var
hálfónýt hurð, en engir gluggar.
Þegar þau litu inn í kofann, sáu
þau, að hann var galtómur nema
nokkur strá, sem lágu á moldar-
gólfinu. í einu horninu var arinn,
kolsvartur og fullur af votri
ösku.
„Hér er ekkert heitt kaffi að
fá“, sagði Harker, en hér er að
minnsta kosti þurrt. Þér eruð
rennvot".
| Fyrir utan fann hann höggv-
inn eldivið, og með honum
J kveikti hann upp í arninum. —
Hann lét Madeleine fara úr frakk
, anum, og breiddi hann til þerris
upp á sperrurnar, en hún sat
fast við eldinn. Hún fór úr renn- j
j voutum skónum og sokkunum og
setti þá til þerris við arininn. — j
Hann tók ftir því að frostbólga I
var komin á tærnar, og þrátt fyr- j
ir hlýjuna hríðskalf hún.
„Lofið mér að sjá þetta“. Hann
sagði þetta snögglega til að dylja í
tilfinningar sínar, en kraup á •
kné og fór að nudda fætur henn-
ar fyrst varlega, en síðan kröftug
lega. Það liðu nokkrar mínútur
þar til blóðrásin var komin í samt
lag aftur. Um leið og Harker
yljaði henni smátt og smátt, fann
hann, hvernig ylurinn færðist
um hann sjálfan.
Nokkrar kartöflur voru í einu
horni kofans. Þær voru þurrar
og moldugar og voru farnar að
spíra, en þær voru samt ætar.
Hann setti þær í glóðina og sett-
ist niður til að horfa á þær soðna.
Það leið ekki á löngu þar til þær
fóru að springa eins og steiktar
hnetur. Þau borðuðu þær með
áfergju og skeyttu ekkert um
það, þótt þau brenndu sig í fing-
urna.
„Það er ekki beinlínis hægt að
segja að þetta sé eins og á Ritz-
hótelinu“, sagði hann brosandi,
og Madeleine brosti líka, og hann
tók eftir því að þetta var í fyrsta
sinn, síðan hann hafði kynnst
henni, sem hún raunverulega
brosti. 1
Til að svala þorstanum,
bræddu þau snjó og drukku úr
málskönnu, sem þau fundu í kof-
anum.
Jóhann handfasti
ENSK SAGA
78
aðstöðu til að leika knettinum á milli sín, án þess að við
fengjum að gert. Að þessu sinni tókst þeim að komast fram
hjá vörn okkar og senda knöttinn í mark okkar með óverj-
andi skoti.
Ein heppnin virðist bjóða annarri heim. Skömmu seinna
tókst liði A1 Adíls að skora annað mark, okkur til mikillar
skapraunar. Við tókum aftur stöðu okkar á vallarmiðjunni,
sprengmóðir og hryggir í huga. Ég sá það á svip félaga
minna, að þeir voru vonsviknir og daprir í bragði. Ég hafði
ekki verið í þjónustu Ríkarðar konungs í nokkur ár án
þess að læra það, að það er skylda foringjans framar öllu
öðru að vekja traust manna sinna. Ég vissi að ég varð að
gera eitthvað óvænt og hjálpa þannig til að snúa ósigri okkar
upp í sigur.
Um leið og knettinum var kastað niður, reið ég þvert fyrir
A1 Adíl, reiddi kylfuna vinstra megin við mig og hest minn
og sló knöttinn fyrir framan framfæturna á hesti hans. Ég
fylgdi knettinum eftir og kom honum til Sarafíns, sem skaut
honum fimlega lengra áleiðis, þannig, að ég fékk ráðrúm
til að skjóta honum í mark andstæðinganna. Skömmu seinna
skoraði Sarafín annað mark með beinu og löngu skoti, sem
var svo glæsilega fallegt, að áhorfendur lustu upp háum
hrópum af aðdáun og hrifningu.
Þannig stóðu þá leikar, að hvort liðið fyrir sig hafði skorað
tvö mörk. Við höfðum bjargað okkur frá ósigri, en það var
ekki nóg. Mér varð hugsað til Núradíns, sem lá veikur f
rúmi sínu og beið þess með eftirvæntingu að frétta um
úrslitin, og ég einsetti mér að vinna sigurmarkið. En nú var
orðið svo liðið á leikinn, að eftir aðeins fimm mínútur mundu
íúðrarnir vefðá þhyttiUá tíy og leiknum þar með vera lokiðl

kæíiskápar
model 1955 eru nú fyrirliggjandi, fallegri og þægilegri
en nokkru sinni áður.
Kynnið yður þessa kæliskápa, áður en þér ákveðið
kaup annars staðar.
HEKLA H.E.
Austurstræti 14 — Sími 1687
HELLU-ofnar
í öllum stairðum
Gæði á borð við
beztu erlenda mið-
stöðvarofna.
Eru léttan, minni
fyrirferðar, fallegri
og mun ódýrari.
Verðtilboð gefum
við fúslega.
H/fOFNASMIÐJAN
IIHNðtn «0 - mVMAVÍ* - ÍILANOI

■■■■■■■■■■■■
Húsnœði
óskast fyrir léttan iðnað, 30—50 fermetrar
Uppl. í síma 6190.
REGNKAPUH
Aldrei meira úrval af stórum stærðum
No. 44 — 46 — 48 — 50
MARKAÐURINN
Laugavegi 100