Morgunblaðið - 14.01.1955, Blaðsíða 11
Föstudagur 14. jan. 1955
MORGVNBLAiHÐ
n
Ingibjörg Cuðmunds-
dóffir frá Hellatúni
Oddur J. Bjamason
skósmíðameislari.
Hákon Einarsson — kveðjuorð
Minningarorð
NEÐARLEGA á Þjórsárbökkum
er holt eitt, sem ber nafnið
Burðarholt, þar mótar enn fyrir
fornum bæjarrústum, því að
fram á síðari hluta 19. aldar stóð
þar bóndabær samnefndur holt-
inu.
í litla bænum Burðarholti
fæddist fyrir 85 árum meybarn.
Ingibjörg hét það, og var Guð-
mundsdóttir en móðir litlu stúlk-
unnar hét Ragnhildur. Nú er
Bu.rðarholt aðeins til sem býli í
hugum elztu kynslóðarinnar.
Spor þeirra, er síðast bjuggu þar
búi eru grasi gróin og litla stúlk-
an, sem fyrst leit þar dagsins
Ijós fyrir 85 árum hefur stigið
hi nstu sporin.
Fátæktin hafði orðið hlutskifti
hjónanna í Burðarholti eins og
tnargra annarra á landi hér, er
kotbýlin byggðu á s.l. öld. Ingi-
björg litla hlaut því það hlut-
Bkifti að fljúga kornung úr
hreiðri foreldrahúsanna til fjar-
lægari staða. En ósýnileg vernd-
arhönd fylgdi litlu stúlkunni úr
föðurranni og fósturheimilið bjó
henni líkn og skjól, sem hún
minntist æ síðan gegnum æfiárin,
með hlýjum huga og djúpri þakk-
arkennd.
Það var að Ölversholti í Holt-
Um, sem bernskusporin lágu, um
mýrarnar og holtin þar. Minntist
hún oft ástríkra gleðistunda frá
Uppvaxtarárum sínum í Ölvers-
holti. Veru þær minningar merl-
aðar mildi og hlýju og báru vott
um sanna tryggð til æskuátthag-
anna og samferðafólksins, sem
hún lifði með í Holtasveit. En
aftur lágu leiðir vestur á Þjórsár-
bakka því að í Háfshól sleit hún
skóm sinna ungdómsára. Frá
Háfshól fluttist hún að Áskoti,
en þar skein lífssól hennar heið-
ust í hádegisstað og vermdi hana
ylgeislum móðurástarinnar, þar
sem hún eignaðist dóttur sína
Margréti, sem úpp frá því var
hennar lýsandi ljós á lífsleiðinni.
Og þegar vinafólkið hennar flutt-
ist frá Áskoti að Hellatúni fylgdi
hún hópnum ásamt dóttur sinni.
Við Ilellatún batt hún órofa
tryggð, þar sleit hún orku og æfi.
Glöð og reif gekk hún að hverju
starfi, þrekið og orkan skyldu
tæmd í grunn. Það var engin fórn
of stór í þágu heimilisins í
Hellatúni. Eftir að dóttir hennar
fór að búa í Reykjavík dvaldi
hún hjá henni og manni hennar
á veturna, en þegar vorið kom og
sunnan þeyrinn andaði hlýjum
svala yfir sveitina hennar fyrir
austan fjall kom hún ávallt á
sínar dáðu fomu slóðir til að
njóta sumarlífsins — gróður-
ilmsins —- og til að leggja fram
hjálpandi hönd við störfin í elsk-
uðum vinahóp. Og nú þegar æfin
þín er öll, geymum við vinirnir
þinir frá Hellatúni minningar
ljúfar og heiðar um vökukonuna,
sem aldrei brást. Ég minnist þín
Imba mín frá samveruárunum
mörgu, þegar þú leiddir mig lít-
inn dreng,- um vorlöndin hér
heima, lékst þér með okkur
krökkunum, sagðir okkur sögur
og ævintýri og lézt svo að loknum
leik fylgja hamingjuósk okkur til
handa í litlu ljóði frá eigin
brjósti. Mannsæfin líður, hún
fellur áfram líkt og straumvatn
og stöðvast þegar alfaðir ræður.
En handan við elfuna miklu bíða
ódáins löndin, ég er þess fullviss,
að þar sé verk að vinna fyrir
vökukonuna, sem ávallt vakti
yfir velferð annarra.
Ó. H. G.
mAlflutnings-
SKRIFSTOFA
Einar B. GuSmundsson
GuSlaugrur Þorláksson
Guðmundur Pétursson
Austurstræti 7.
Símar 3202, 2002.
Skrif stofutími:
kl. 10—12 og 1—5
A BEZT AÐ ATJGLÝSA
I WORGinvBLAÐINU
ÍTSALA
Netefni
Dúkar
Bútar *
Stakar baðmottur
10—40% afsláttur
Gardínubúðin
LAUGAVEGI 18.
Inngangur um verzl. Áhöld.
IJngur maður
óskast við léttan iðnað nú þegar. Hentugt fyrir mann,
sem ekki getur unnið útivinnu.
Tilboð sendist Mbl. merkt: „J E A —538.“
ODDUR J. Bjarnason er horfinn
héðan af vettvangi mannlífsins
og megum vér, sem áttum við
hann skipti í sambandi við iðn
hans minnast hans sem góðs og
lipurs iðnaðarmanns. Má með
sanni svo kveða að orði, að hann
hafi verið óeigingjarn, enda mun
hann ekki hafa hirt um að safna
sér jarðneskum fjármunum.
Oft ræddum við Oddur heitinn
um ýmislegt eins og gerist og
gengur og fræddi hann mig um
marga hluti, enda var hann at-
hugull og fróður um margt. Hafði
hann margt reynt í skóla lífsins,
sem áreiðanlega er bezti skólinn,
þótt hann sé oft og einatt strang-
ur.'
Annars á þessi stutta ritsmíð
ekki að vera nein dyggðaskrá.
Oddi Bjamasyni var slikt fjarri
skapi, enda var honum vel ljóst
að dómar vorir mannanna eru
oft og einatt byggðir á sandi og
gerðir oftast til þess að þóknast
mönnum.
Og tilgangslítið er að þylja lof
yfir oss látnum, því í raun og
veru er allt slíkt hégómamál,
þegar vér stöndum frammi fyrir
hinum mikla og réttvísa dómara
allra hluta.
Orð þessi eiga að vera kveðju-
orð frá oss, sem eignuðumst Odd
að vini og samferðamanni á lífs-
leiðinni Margt gleymist og fyrn-
ist í þessum ófullkomna og fall-
valta heimi. Hér er allt á hverf-
anda hveli. Árin líða og straumur
tímans heldur óðfluga áfram að
renna.
Árið 1955 er fyrir skömmu
byrjað. í full sjötíu ár fékk Odd-
ur heitinn Bjarnason þá náð af
höfundi lífsins að megi lifa og
starfa hér á meðal vor. Mér
fannst ég ávalt auðgast af því, að
hitta hann og finna að máli. Af
þeim sökum langar mig til þess
að koma þessum línum í blaðið,
sem hinztu kveðju, þótt slíkt sé
í raun og veru hégómi og fánýti.
En minningin víst mun þó
vaka eins og stendur í sálminum
fagra.
11. janúar 1955
Ragnar Benediktsson.
HÁKON EINARSSON, bóndi í
Flatey á Breiðafirði er fæddur í
Svefneyjum 12. ágúst 1891, og
andaðist 2. jan 1955.
Eg kynntist honum fyrst þegar
ég var á fermingaraldri. Síðan
hefur kunningsskapur okkar
haldizt.
Það má segja að ævi hans hafi
verið hversdagsleg að mestu, en
þó hefur hver einasti maður eitt-
hvað til að bera, sem er meira
og minna sérstætt, ef betur er
að gáð, og vil ég í þessu sam-
bandi minnast á það, sem vakti
athygli mína á Hákoni Einars-
syni.
Hann var fyrst og fremst einn
þeirra manna, sem ekki gat eign-
azt óvin, og var það hans sér-
stæða skapgerð, sem olli því,
enda var hjálpsemi hans frábær.
Hann var djarfur, hreinskilin,
skapstór og fór ekki í manngrein-
arálit. — Hann lét ekki hlut sinn
fyrir neinum og hvikaði ekki frá
sannfæringu sinni.
Hann var vinur vina sinna í
orðsins beztu merkingu og hafði
sérstaka vanþóknun á allri sund-
urgerð.
Hákon Einarsson hafði næma
tilfinningu fyrir náttúrufegurð,
enda óvíða meiri fegurð en í
Flatey. — Hann tók líka þá
tryggð við Flatey, að honum
fannst að þar ætti hann að eiga
heima og hvergi annars staðar.
Flatey hefur slíkt seiðmagn, sem
þeir einir finna, sem þar hafa
slitið barnsskónum. Ein vornótt
í Flatey getur fært manni þann
unað, sem aldrei gleymist.
Flestum mönnum öðrum frem-
ur lagði Hákon sig fram til þess
að fórna kröftum sínum fyrir
sína ágætu konu og börn, sem
hann lagði sinn metnað í að láta
líða sem bezt og láta heimili sitt
ekki vanta neitt af því, sem tök
voru á að veita en lét sér í léttu
rúmi liggja með sjálfan sig.
Barngóður var Hákon með af-
brigðum og nutu þar góðs af
annara börn til jafns við hans.
Síðast, þegar fundum okkar
Hákons bar saman, var hann á
heimili Maríu dóttur sinnar, og
auðvitað var hann með eitt dótt-
urbarnið sitt í fanginu og lék við
það eins og faðir, sem fagnar
fyrsta barni sínu, enda veit ég
það fyrir víst, að mörg eru nú
börnin, sem sakna Hákonar Ein-
arssonar. — Börnin eru ef til vill
beztu vinirnir, sem menn eiga.
Það er einkum fyrir tvennt, sem
ég stend í þakkarskuld við Hákon
Einarsson. Öll þín velvild og
hjálpsemi í minn garð og míns
fólks og síðast en ekki sízt þín
glaðlega og uppörvandi fram-
koma — að koma svo oft mér og
öðrum í gott skap, þegar eitt-
hvað var þungt fyrir fæti.
Sá, sem hefur þann eiginleika
að geta glatt og uppörvað sam-
ferðamenn sína, hefur unnið þeim
ómetanlegt gagn, annað hvort vit-
andi, eða óvitandi þess, að gleð-
in er það bezta, sem veröldin
á til.
Nú er æviskeið þitt á enda og
að baki þér mikið erfiði, margir
erfiðir dagar og lika mörg ó-
gleymanleg ánægjustund með
þinni ágætu konu og börnum,
sem nú eru eftir á „ströndinni"
og syrgja þig og reynist þáð svo
að annað líf betra þessu taki við
eftir þetta, sem við vonum, þá
átt þú eftir að fagna ástvinum
þínum aftur í eilífri gleði, þegar
þar að kemur. Og nú munu börn-
in þín, sem farin eru á undan
hafa fagnað þér og boðið þig
velkominn til landsins, þar sem
sorgir og þrautir þekkjast ekki.
Böðvar Pétursson.
Kærar þakkir
KVENFÉLAG Akraness hefur
haldið þeirri fallegu venju á und-
anförnum árum að bjóða eldra
fólki bæjarins til sameiginlegs
fagnaðar einu sinni á ári. Sam-
komur þessar, sem hafa verið
haldnar í janúar, hafa verið veL’
sóttar og öllum viðstöddum til
mikillar ánægju, enda hafa
konurnar lagt sig mjög fram til
að gera öllum stundina sem gleði
ríkasta.
5. janúar s.l. hélt kvenfélagið
uppteknum hætti í stóra salnum
í Hótel Akranes. Gat að líta stór-
an hóp kominn þangað í boði fé-
lagsins. Þar var glatt á hjalla,
mikið sungið, spilað og stiginn
dans. „Ógleymanleg stund“, hafa
hinir mörgu sagt, sem hafa beðið
mig að koma á framfæri inni-
legu þakklæti sínu til Kvenfé-
lagsins. Ég geri það hér með.
Kvenfélagskonur, verið bless-
aðar fyrir það, sem þið hafið
verið fyrir samborgara ykkar.
Jón M. Guðjónsson.
EGGERT CLAESSEN og
GtSTAV A. SVEINSSON
hæstaréttarlögmenn,
Þór»hamri við Templaraeund.
Sími 1171- I
ALLT
FYRIR
KJÖTVERZLAWÍR
lóiiii' KTntiia- Grctlijjólu 3. sim* 80360. j
Hörður Ólafsson
Málf lutningsekrifatof a.
Laagavegi 10. - Simar 80332. 7673
kóútsala
Hlargar gerðir af
kvenskóm
seljast með mjög miklum
AFSLÆTTI
3JJur Lf.
Austurstræti 10
.5ÍÍ