Morgunblaðið - 01.02.1955, Blaðsíða 7

Þriðjudagur 1. febrúar 1955
MORGUNBLAÐIÐ
7
Henrik Schumann Wagle - minning lnsó!fyr RuMifsson
minning
Henrik schumann wagle
sem í dag er til moldar bor-
inn var fæddur í Stavanger í
Noregi 10. júní 1894 og var því
á 61. ári er hann lézt.
Hann nam vélfræði í æsku.
Var í siglingum um tíma, svo
sem títt var og er um samlanda
hans fyrr og síðar. Á þeim ár-
um kom hann meðal annara
landa til íslands, þá 18 ára gam-
all. Kom hann þá til norður-
lands snemmsumars í kuldatíð.
Geymdist mynd þeirra fyrstu
kynna af landinu í huga hans.
Er hann hætti siglingum hóf
hann störf við hinar frægu nið-
ursuðuverksmiðjur Bjellands í
Stavanger. Varð það honum
skóli að síðara lífsstarfi, sem að
mestu ásamt vélgæzlu lá innan
niðursuðuiðnaðarins.
í Stavanger kynntist Henrik
eftirlifandi konu sinni, Önnu,
dóttur ágætishjónanna Elínar
Ólafsdóttur og Árna Eiríkssonar
Gerðakoti á Miðnesi. Gengu þau
í hjónaband 29. marz 1917. Þau
hjón bjuggu í Stavanger til árs-
ins 1930 að þau fluttu til íslands
og komu hingað 24. ágúst það
ár. Þau eignuðust 4 börn, Ellen,
sem fórst með Goðafossi ásamt
ungum syni í nóv. 1944, Herdísi,
gifta Einari Jónssyni fulltrúa,
Elísabet, gifta Sveini Torfa
Sveinssyni verkfræðing og Árna
rafvirkja, kvæntan Helgu Hen-
rysdóttur.
Skömmu eftir komuna til ís-
lands hóf Henrik störf hjá Slát-
urfélagi Suðurlands og vann þar
unz Niðursuðuverksmiðja S. í. F.
hóf undirbúning að niðursuðu,
starfaði þar og vann því fyrir-
tæki og arftaka þess, Matborg,
meðan líf entist.
Kynni mín og hins látna hóf-
ust skömmu eftir komu hans til
landsins. Þau voru góð frá upp-
hafi og því betri, sem þau urðu
nánari.
Henrik var starfsamur, starfs-
glaður og velvirkur. Snyrti-
menni hið mesta. Trúr og skyldu-
rækinn. Vandur að virðingu og
í verkum. Snyrtimennska hans
birtist í fleiru en skyldustörfun-
um. Hagleikur var honum í merg
runninn og listfengi í blóð bor-
ið. Dráttlist unni hann og gerði
þar margt vel. Músikalskur með
afbrigðum. Lék á mörg hljóðfæri
og töfraði tóna úr öllum hlut-
um. Söngrödd hafði hann góða
og fór einkar vel með hana. —
Hann var óáreitinn, umgengis-
góður og því vel liðinn af þeim,
sem með honum störfuðu. Vin-
fastur og vinavandur. — Heim-
ilisfaðir var hann ágætur. Heim-
ilið var honum allt, þar var hans
vettvangur. Þar kunni hann bezt
við sig og dvaldi þar oftast utan
starfa. Bar heimili þeirra hjóna
þess glögg merki og birtist árang-
urinn í þeirra góðu börnum.
Hann var tilfinninganæmur en
dulur, sem bezt lýsti sér er þau
misstu elztu dótturina á svipleg-
an hátt.
Ættingjar og vlnir minnast
margra ánægjustunda er saman
var komið við ýms tækifæri. Við
minnumst hins hversdagshæga og
prúða manns þegar söngur og
hljóðfærasláttur ómaði. Þá var
hann allra manna glaðastur og
sá sem setti svip á samkomuna.
í gleðinni geislaði frá honum
góðvildin.
Fyrstu árin eftir komuna til
íslands hygg ég að hann hafi
haft heimþrá. Það duldi hann þó
og eftir að hann skrapp til æsku-
stöðvanna árið 1949 held ég að
hann hafi fullkomlega sigrazt á
henni. — Hann unni íslandi og
vildi vera því jafngóður sonur
og þeir heimabornu. Það var
hann líka.
Henrik veiktist fyrir nokkrum
árum og var frá störfum um
tíma, en komst til heilsu á ný.
Stundaði hann vinnu sína sem
áður. Hann hafði kennt lasleika
í vikunni fyrir andlátið og dvalið
heima, en fór til vinnu mánudag-
inn 24. þ. m. Þar veiktist hann
snögglega og var fluttur heim og
þaðan í sjúkrahús samdægurs.
Þar andaðist hann að kvöldi
sama dags. i
Þetta er í stórum dráttum lífs-
og starfssaga hins látna. Hvers-
dagsleg út á við eins og saga
okkar flestra.
Við tengdafólkið, sem vitum
hvað kona hans, börn og barna-
börn missa af ástúð og umhyggju
við hið snögga fráfall heimilis-
föðurins, vottum þeim okkar
dýpstu samúð, og við ásamt
þeim geymum í hugum okkar
ljúfar minningar um góðan og
göfugan samferðamann og bless-
um minningarnar. Að heiisast og
kveðjast það er lífsins saga.
Þ. St. E.
Lifrarmagn
Hafnarfjarðarbáfa
HAFNARFIRÐI: — Afli hefur
verið frekar rýr hjá línubátunum
síðustu daga. Hafa flestir þeirra
tæplega náð 10 skippundum í jóðri.
Þó hefur einstaka bátur fengið
stöku sinnum nokkuð meira. —
Um 20 bátar eru nú á línuveiðum.
„Ársæil Sigurðsson“ er á netjaveið
um.
Núna um mánaðamótin var
aflamagn bátanna, sem hér segir:
Ársæll Sigurðsson 2029, Asúif-
ur 874, Bjöi-g 2554, Dóra 1698,
Fagriklettur 2414, Faxaborg 1940,
Fiskaklettur 2863, Fjarðarklettur
1456, Fjölnir 993, Fiam 2845,
Fróðaklettur 3166, Goðaborg 1010,
Guðbjörg 1911, Hafbiörg 2603,
Hafdís 4019, Hafnfirðingur 1328,
Reykjanes 3722, Stefnir 1876,
Stjarnan 1425, örn Arnai-son
2039. — G.E.
Ágæf íslandtkvik-
mynd
VIÐ lát vinar míns Ingólfs Run-
ólfssonar kennara, duttu mér
í hug hin merku orð:
I „Hann var drengur góður“.
I Þessi orð eiga vel við er hins
látna vinar míns, Ingólfs Runólfs-
sonar kennara, er minnst.
Ingólfur var óvenjulega hrein-
iyndur og trygglyndur maður.
Hann vildi hvers manns vanda
j leysa ef það stóð í hans valdi að
geta það.
Hans öra lund og hreinskilni
olli því að sumum þeim, er
þekktu hann lítið eitt misskildu
þennan gáfaða hæfileikamann.
Ingólfur var kennari að menntun
og hlaut menntun sína í Kenn-
araskóla fslands.
Eg var samkennari hans á Akra
nesi tvo vetur og voru það okkar
fyrstu kynni. Þau kynni færðu
mér heim sanninn um það, að
hinn iátni var stjórnsamur kenn-
ari, samvizkusamur og duglegur.
Ingólfur er fæddur 2. febrúar
1912, d. 26. jan. 1955. Foreldrar
hans voru sæmdarhjónin Krist-
björg Pétursdóttir og Runólfur
Hannesson, er bjuggu sinn bú-
skap í Böðvarsdal í Vopnafirði.
Ingólfur var yngstur 10 systkna
og lifa átta þeirra sinn látna
bróður sem iézt á bezta aldri.
Ingólfur átti lengi við van-
heilsu að stríða, sem ágerðist ört
hin síðustu ár. Þá vanheilsu bar
Ingólfur með karlmennsku og
þraufscigju og starfaði af kappi á
me'hr. krr/t?.r entust. Samvizku-
sen.: cg írúrr.er.nska einkenndi öll
har.s ct'irf, og allir þeir, sem
þekirtu hann komu strax auga á
þessi glöggu einkenni í fari hans.
Ingólfur var kvæntur Jónínu
Bjarnadóttur. Þau hjón eiga þrjár
dætur, er ásamt móður sinni
syrgja hinn látna ástvin, en þann
söknuð megna orðin lítt að tjá.
Þó vii ég hér með tjá hinni
eftirlifandi ekkju vinar míns,
dætrum hennar og öðrum ástvin-
um hins iátna, mína dýpstu sam-
úð, í sorg þeirra.
Og nú ertu horfinn héðan burtu
frá okkur Ingólfur. Ég gleðst af
þvi að þú ert nú laus við kvalir
sjúkdómsáranna. En ég sakna þín
sárt. Það gera efalaust allir þeir.
sem þekktu þig nokkuð að ráði.
Farðu vel. Minningin um þig lif-
ir í hjörtum okkar vina þinna.
Minningin og minningarnar, sem
þú skilur eftir hjá vinum þínum,
eru þeir bautasteinar, sem tímans
tönn getur ekki unnið á.
Vertu sæll vinur minn. Þökk
fyrir ógleymanlegar samveru-
stundir, samstarf og hreina og
trygga vináttu.
Þórarinn Jónsson.
Sextugur / dag:
Einar Erlendsson Vík í Mýrdal
í DAG reikar hugurinn til æsku-
stöðva minna, austur í Vík í
NYLEGA var frumsýnd í Gamla
Bíói, íslandskvikmynd, sem
Nordisk Tonefilm tók hér á
landi s. 1. sumar á vegum sam-
vinnusambanda Norðurlandánna.
Kvikmyndastjóri var rithöfund-
urinn Jöran Forsslund.
Áður en sýning myndarinnar
hófst, ávarpaði Erlendur Einars-
son, forstjóri SÍS, sýningargesti.
Mj'nd þessi er skiljanlega
fyrst og fremst miðuð við starf
samvinnumanna hér, þótt víðar
sé komið við. Þá sýnir hún og
hina miklu orku, bæði hvera-
orkuna og vatnsaílið, sem í landi
voru býr. Þar eru og margar,
fagrar og hrikalegar landslags-
myndir. Myndin nefnist „Viljans
merki“. Ágætur talaður texti
fylgir myndinni, og flytur Bene-
dikt Gröndal, ritstjóri, hann.
1. umlerS
SKÁKÞINK Reykjavíkur hófst s.
l. sunnudag. í fyrstu umferð urðu
úrslit, sem hér segir:
Jón Pálsson vann Reimar Sig-
ui'ðsson, Ingi R. Jóhannsson Ingi-
mar Jónsson frá Akurevri. Anton
Sigurðsson Óiaf Sigui-ðsson (Hafn
arfirði), Arinbjörn Guðtnundsson
Stcingrim Guðmundsson, Stígur
Herlufsson (ísafirði) vann Benó-
ný Benediktsson, Freysteinn Þor-
bergsson Margeir Sigurjónsson,
Eggert Gilfer Gunnar Ólafsson,
Gunnar Gunnarsson vann Hauk
Sveinsson, Hjálmar Theódórsson
Ingimund Guðmundsson. — Bið-
skák varð hjá Ólafi Einarssyni og
Ágústi Ingimundarsyni. Guðjón
M. Sigurðsson átti frí.
Önnur umferð var tefld í gær-
kveldi i Þórskaffi og biðskákir kl.
8 á miðvikudagskvöld í fundarsal
Slysavarnafélagsins.
MURARAFELAG Rekjavíkur
hefur, að viðhafðri allsherjar at-
kvæðagreiðslu, samþykkt að
segja upp gildandi kjara- og
kaupgjaldssamningum við Múr-
arameistarafélagið.
Þrír frömdu sjálfsmorð
á 1 klst.
NEW YORK. — S.l. sunnudag
frömdu þrír menn sjálfsmorð
með því að kasta sér út um
glugga á sjöttu hæð í húsum í
bæjarhlutanum Queens í New
York. Öll sjálfsmorðin áttu sér
stað á einni kiukkustund.
Mýrdal, til þess að ílytja kveðj-
ur og árnaðaróskir, vini minum,
Einari Erlendssyni, fulltrúa, hjá
Kaupfélagi Skaftfellinga, en
hann er sextugur í dag. Sízt vil
ég rengja það, sem í kirkjubók-
unum stendur, en harla ótrúlegt
finnst mér, að Einar sé sextugur
orðinn, svo lifandi er í huga mér
mvndin af honum sem ungum
manni.
Einar er fæddur að Engigerði í
Mýrdal 1. febr. 1895 og voru for-
eldrar hans, Erlendur Björnsson
og Ragnhildur Gísladóttir, er þá
bjuggu i Engigerði, voru þau
mestu merkishjón og ógleyman-
leg öllum, salrir mannkosta. Voru
þau meðal hinna fyrstu landnema
í Víkurkauptúni. Erlendur stund-
aði allskonar smíðar, en fékkst þó
einkum við húsasmíðar og skipa-
smíði, á vetrum stundaði hann sjó
og var heppinn formaður. Ragn-
hildur kor.a hans var hin mesta
gæða manneskja, gestrisin og
barngóð svo af bar. Öll börn elsk-
uðu hana og virtu og þegar ég
var drengur fannst mér hún alltaf
sem önnur móðir.
Einar ólst upp upp í Vík og
hefur jafnan dvalið á æskustöðv-
um sínum. Hann tók ungur að
stunda verzlunarstörf, fvrst við
Brvdes-verzlun og síðar hjá Kaup
félagi Skaftfeliinga og mun hann
nú hafa verið starfsmaður kaup-
félagsins um 40 ára skeið.
Verzlunar- og sknfstofustörf
hafa því verið ævistarf Einars, en
á mörg önr.ur störf hefur hann
lagt gjörva hönd, i nokkrar ver-
tíðir var hann formaður, og veiði-
skap stundaði hann af kappi, i
framan af ævi, bæði í fuglabjörg-
um og einnig silungsveiði.
Öll störf sín hefur Einar leyst
af hendi af mikilli vandvirkni.
Verzlunarbækur kaupfé'agsins
munu lengi bera vitni um snyrti-
mennsku hans og góðan frágang
og reglusemi og nákvæmni hefur
hvarvetna gætt í störfum hans.
Einari hafa verið falin mörg trún-
aðarstörf i hrepps- og félags-
málum og hrókur alls fagnaðar
hefur hann löngum verið á g'eði-
mótum. Um langt skeið var hann
forystumaður í bindindismálum
kauptúnsins og í safhaðarmélum
tók hann mikinr. þátt og átti góð-
an hlut í byggingu Víkurkirkju.
Minnist ég þess ekki að hafa
frétt um nein veruleg framfara-
mál i Víkurkauptúni hin síðari ár,
án þess að Einar Erlendsson hafi
komið þar eitthvað við sögu. Þó
að hann sæki lítt eftir mannvirð- ,
ingum og sé að eðlisíari hlédræg-
ur, þá er hann bæöi greindur og
gætinn, lipur í allri samvinnu,
réttsýnn og tillögugóður og r.ýtur
því almenns'trausfs og vinsælda.
Það hefur verið happ Vikur- j
kauptúns að njóta starfskrafta
hans svo lengi og ungum mönn-
um hefur hann verið fyrirmynd |
i prúðmennsku og reglusemi. 1
Einar er kvæntur Þorgerði
Jónsdóttur, Brynjólfssonar í Vík,
hinni ágætustu konu og hafa þau
hjón verið mjög samhent í störf-
um og eigum við vinir þeirra ó-
gleymanlegar minningar um
gestrisni og ánægjustundir á
heimili þeirra. Þegar ég gisti hjá
þeim í Vík fannst mér ég allt af
vera kominn heim.
Börn þeirra hjóna eru þriú:
Erlendur, forstjóri Sambands ís-
lenzkra Samvinnufél., kvæntur
Margréti Helgadóttur, frá Segl-
búðum. Steinunn, hjúkrunar-
kona, gift í Bandaríkjunum, og
Erla, íþróttakennari, gift Gisla
Felixsyni kennara á Sauðárkróki,
Björn Björnsson, bróðursonur
Einars er, að nokkru leyti, alinu
upp á heimili þeirra hjóna. Hann.
er kvæntur Ólöfu Helgadóttur
frá Seglbúðum.
Þessi fáu orð eru aðeins fátæk-
leg afmæliskveðja til Einars Er-
lendssonar í Vík, hér hefur ekk-
ert verið of sagt, eins og þeír
bezt vita, sem til þekkja.
Um leið og ég óska þess, að
Einar eigi enn mikið starf fyrir
höndum og fái að njóta margra og
góðra lífdaga, flyt ég honum,
konu hans og börnum innilegustu
kveðjur mínar og árnaðaróskir
og þakka alla gestrisni og góðar
stundir á heimili þeirra í Vík.
Óskar J. Þorláksson.
Áðalfundtir Fél. ís.
ahrinnuflugmenna
AÐALFUNDUR Félags ísl. at-
vinnuflugmanna var haldinn s.l.
föstudagskvöld. Stjórnin var öll
endurkosin samhljóða, en hana
skipa: Gunnar V. Frederiksen, for
maður, Björn Guðmundsson,
gjaldkeri, Stefán Magnússon, rit-
ari og meðstjórnendur Jóhannes
Markússon og Sverrir Jónsson.
Meðlimir félagsins eru nú 43,
og starfa flestir þeirra hjá Flug-
félagi íslands h.f., og Loftleiðum
h.f.
Eins og er standa yfir samn-
ingar við flugfélögin. Félagið
beitir sér eins og áður fyrir bættu
öryggi flugsins í heild, og fylgist
með öllum nýjungum á sviði flug
tækninnar.
„Sólarkaffí
í Keflavík
SUNNUDAGINN 23. janúar
efndu Norður-ísfirðingar, búsett-
ir í Keflavík til „Sólarkaffis" í
Keflavík, en það er hinn þekkti
siður Norður-ísfirðinga, og haldið
í tilefni þess, að sér til sólar aft-
ur eftir lángt skammdegi. Var
fagnaður þessi haldinn fyrir for-
göngu frú Fríðu Sigurðsson, og
sótti hana um 60 ísfirðingar og
fólk úr norðursýslunni, ásamt
nokkrum Keflvíkingum, sem gift-
ir eru Vesífirðingum.
Fór hófið hið bezta fram, og
stjórnaði frú Fríða Sigurðsson þýí
af miklum skörungsskap. Undir
borðum töluðu Gunnar Sveinsson
kaupfélagsstjóri, Helgi S. Jóns-
son og Jón Ásgeirsson.
Var bundizt fastmælum um að
mynda samtök þeirra er ættaðir
eru af ísafirði og úr Norður-ísa-
fjarðarsýslu, og var ákveðið að
hittast tvisvar til þrisvar á ári,
til að halda við átthagaböndum
við Vestíirði. Til undirbúnings
voru kosnar þær Fríða Sigurðs-
son, Guðbjörg Jónsdóttir og Guð-
rún Guðmundsdóttir
„Sólarkafíið" var hin ánægju-
legasta samkoma og hlakka Vest-
íirðingar, sem búsettir eru í Kefla
vík nú, til frekari kynna og sam-
starfs. I