Morgunblaðið - 08.02.1955, Blaðsíða 11

Þriðjudagur 8. febrúar 1955
MORGVNBLÁÐIÐ
11

SKÓÚTSALAN
heldur áfram. — Höfum bætt við mörgum skótegundum.
— Háhælaðir kvenskór —
— Kvenskór með lágum hæl —
— Kven inniskór úr skinni og striga —
. — Karlmannainniskór úr skinni —
— Barnainniskór —
STÓBFELLD VERÐLÆKKUN
SKÓBÚÐIN Spítalastíg 10
^ARGRÍT GUflMUIVDSDÓTTIR
Höfum fyrirliggjandi ferskar og safamiklar
Jaffa-appelsínur
og góða tegund af
Kalterer-eplum

1 MAGNUS KJARAKI,
Umboðs- og heildverzlun
Símar:
1345, 82150 og 81860
Vanti yður 1. flokks saumuð föt
þá hringið í síma

002
Imm
m
:
Viljum ráða
| verkfræðinga og iðnfræðinga
; í þjónustu vora. — Skriflegar umsóknir, ásamt upplýs-
þ ingum um menntun og fyrri störf, óskast sendar í skrif-
P
5 stofu vora, Skólavörðustíg 3, fyrir 12. þ. m.
Sameinaðir verktakar
s
(ea
fsw,
Aftvinna
Tvær duglegar og reglusamar stúlkur vantar nú þegar
til afgreiðslustarfa í veitingastofu. í Keflavík.
Gott kaup, frítt fæði og húsnæði.
Upplýsingar í síma 4288 í dag.
L í T I Ð
stálarmbandsúr
(kvenúr), tapaðist á sunnu-
dagskvöldið, einhvers staðar
á leið frá Ásvallagötu yfir
Landakotstún og niður Æg-
isgötu, eða í Vetrargarðin-
um. Finnandi vinsamlegast
geri aðvart í síma 4949.
Verkstjórar —
Skóverksmiðjur
Danskur sérfræðingur ósk-
ar eftir atvinnu. Þekkir all-
ar skóvinnuvélar, sérstakl.
Randflex-California og
Dameluxus. Uppl. í síma
6586 frá kl. 10—2.
OTTO JENSEN.
MARGRÉT GUÐMUNDSDÓTT-
IR fæddist 9. október 1875 í
Götuhúsum á Akranesi, en lézt
hér í Landakotsspítala 1. þ. m.,
og var því komin fast að átt-
ræðu. Foreldrar Margrétar voru
þau Ragnheiður Bjarnadóttir
Straumfjörð og Guðmundur
Ólafsson, sjómaður. Systkinin
voru 12 að tölu, og þurfti Mar-
grét því fljótt að taka til hend-
inni til fyrirvinnu, enda fluttist
hún hingað til Reykjavíkur um
tvitugsaldur og hefur síðan alið
hér aldur sinn og unað hag sín-
um vel. Fyrstu árin var hún í
vistum á góðum heimilum, sem
hún tók ævarandi tryggð við,
en síðustu 37 árin hefur hún
starfað hjá Nathan Á Olsen h.f.
og leyst störf sín af hendi af
vandvirkni og trúmennsku þar
til er hún veiktist á s. 1. sumri.
Átthagatryggð hennar má
marka á því að síðustu árin fékk
hún lifandi áhuga á knattspyrnu,
og fylgdist vel með hverjum leik,
er Skagapiltarnir háðu.
Eina dóttir, Hrefnu Halldórs-
dóttir, sem búsett er í Hafnar-
firði, eignaðist Margrét, og eru
frá henni komnir margir afkom
endur.
Við samstarfsfólk og hús-
bændur Margrétar, sem áttum
því láni að fagna að njóta verka
hennar um áratugi, þökkum
henni störfin, vináttu hennar og
móðurlega umhyggju fyrir vel-
ferð okkar allra. Minningin um
heilsteypta og vandaða konu
mun lengi varðveitast meðal
okkar. M. Sv.
ANDLÁTSFREGN gamallar
konu, sem komin er fast að
áttræðu, kemur engum á óvænt.
Aðeins fáir ná svo háum aldri
og þeim er hvíldin oftast kær-
komin. Ævikvöld þeirra, sem
áttræðir verða eða meira, er oft-
ast kyrrlátt og stundum dálítið
einmanalegt. Vinirni'r og sam-
ferðamennirnir frá blómaskeiði
ævinnar eru flestir farnir á und-
an. Margt gamalmennið lifir því
að miklu leyti í sínum eigin
minningaheimi, utan við ys og
þys hins starfandi lífs, og sum-
um þeirra veitist erfitt að skilja
viðhorf hinnar yngri kynslóðar
og semja sig að breyttum sið-
um.
Nokkrir standa þó til hinztu
stundar í svo lifrænu sambandi
við umhverfi sitt og samferða-
menn, að ellinni tekst ekki að
einangra þá eða slíta þá úr
tengslum við samtíðina. Svo
virðist, sem konum veitist auð-
veldara en körlum að halda þessu
sambandi við lífið og eiga sam-
leið með öllum aldursflokkum.
Það er lærdómsríkt að veita því
athygli, hve vel sumar gamlar
konur hafa lært listina að lifa.
Þess vegna eiga þær svo sterk
ítök í hugum okkar, sem yngri
erum, og þess vegna viljum við
ekki missa þær inn í hina ósýni-
legu veröld, þótt þær séu sjálfar
His Masters Voice
Rafmagnsofnar með viftu,
nýkomnir. —
F Á L K I N N
við kallinu búnar og jafnvel
farnar að þrá vistaskiptin.
Margrét Guðmundsdóttir, sem
við kveðjum í dag og fylgjum
síðasta spölinn, er ein af þeim
konum, sem skilja eftir þakk-
látar minningar og söknuð í
hjörtum margra manna. Um
rúmlega 30 ára skeið vann hún
hljóðlátt og að nokkru leyti
leynilegt þjónustustarf, þar sem
mjög reyndi á háttvísi og trú-
mennsku. Hún þurfti að um-
gangast fjölda manna á öllum
aldri og úr ýmsum stéttum, ný-
ir menn voru sífellt að bætast
í þann hóp og aðrir að hverfa,
eins og gengur, en allir, sem um
þá sali gengu, kynntust Möggu
okltar að meira eða minna leyti,
og allir munu ljúka upp einum
munni um þau kynni. Hún var
fáskiptin að eðlisfari og fagur-
gali og blíðmæli lágu henni ekki
á tungu, en trausta og einlæga
vináttu hlutu þeir að launum,
sem sýndu henni tillitssemi og
trúnað. í vissum skilningi var
hún okkur mörgum eins og móð-
ir, sem við gátum leitað til og
lært af. Og þótt við værum flest-
ir fullorðnir menn þegar við
kynntumst henni, komum við
þó oft til hennar eins og drengir,
með ýmis konar óskir og rell,
sem henni bar engin skylda til
að sinna. En alltaf var viðmótið
eins, hjálpfýsin og fórnarlundin
hin sama.
Og nú þegar vegirnir skiljast,
samverunni er lokið og „silfur-
þráðurinn" slitinn, fylgja henni
þakklátar minningar frá mörg-
um hjörtum. Við kveðjum hana
með söknuði, en gleðjumst yfir
því, að á hinni ókunnu strönd.
munu bíða hennar útréttir arm-
ar margra einlægra vina, til þess
að taka á móti henni og leiða
hana fyrstu sporin í hinum nýju
heimkynnum. Og samkvæmt því
fyrirheiti, að launin bíði þeirra,
sem hafa starfað af dyggð og
trúmennsku, ætti hennar skerf-v
ur að verða stór þegar þeim
verður úthlutað.
Nokkrir vinir.
II. vélstjóri
óskast á M.b. Hafdís.
Uppl. um borð í bátnum við Verbúðabi’yggjurnar
eða síma 82420.
Skrifsftofusftúlka
ó s k a s t — aðallega til símavörzlu og sendiferða.
Hörður Ólafsson,
Sigurður Reynir Pétursson
Málflutningsskrifstofa, Laugavegi 10