Morgunblaðið - 10.02.1955, Síða 7

Morgunblaðið - 10.02.1955, Síða 7
Fimmtudagur 10. febrúar 1955 MORGUNBLAÐIÐ 7 Hvemig brezki togara- skipstjórinn rægði Is- lendinga við biaðamenn Sar fyrir sig búlkun veiðarfæranna MORGUNBLAÐIÐ hefur nú fengið ýtarlegar fregnir af samtaH því, sem brezki togaraskipstjórinn Bob Rivett átti við 50 blaðamenn, þar sem hann sakaði íslendinga um að eiga sök á því að tveir brezkir togarar með samtals 40 sjómönnum fórust. Bob Rivett var yfirmaður á Hull-togaranum Kingston Zircon, sem var staddur skammt frá togurunum tveimur í fórviðrinu. Hér fer á eftir frásögn hans eins og Fishing News birtir hana. íslendinga skortir kunndttu rnenn í niðursuðu SÖKIN ISLENDINGA „Til frekari skýringar á slysinu, sagði Rivett skipstjóri frétta- mönnunum frá því, að vegna hinnar útvíkkuðu landhelgislínu og fiskveiðitakmarkana íslend- inga gætu togarar ekki leitað skjóls í fjörðum landsins þegar slík ofsaveður kæmu, en það gátu þeir áður en landhelgin var víkk- Uð. Vegna fiskveiðabannsins yrðu togararnir að stunda veiðar miklu norðar en áður var venjulegt og þess vegna var það sem togar- arnir tveir lentu í ofsastormin- um og öðrum veðuraðstæðum, sem ollu sjóslysunum. RANGFÆRSLUR UM BÚLKUN ísland leyfði skipum því að- eins að leita vars í landhelgi, að öll veiðarfæri væru búlkuð. Eins og á stóð var óframkvæmanlegt að búlka veiðarfærin. Það var blátt áfram enginn tími til þess.“ Eins og allir þeir sem þekkja til útgerðar vita, er alvarlegasta rangfærsla skipstjórans fólgin í blekkingunni um að ekki sé hægt að búlka veiðarfærin. Þvert á móti verður það að ganga fyrir öllu, þegar stormur skellur yfir togara, að búlka veiðarfærin. Því að ef varpan væri laus þegar stormur skellur yfir væri stór- hætta á að hún flæktist í skrúf- una. Sömuleiðis væri mikil hætta á því ef flekarnir væru lausir á þilfari, að þeir gætu valdið stór- tjóni, er þeir fengju að velta cg kasta til. FYRSTA ÖRYGGISRÁÐSTÖFUN Togurum bæði innlendum og érl. er gert að skyldu að vera með búlkuð veiðarfæri í landhelgi. Er það ákvæði vegna þess að ella er hætta á að landhelgisbrjótur geti verið með undandrátt. Fyrir skip í stormi og öðrum sjávar- háska skiptir þessi regla engu máli. — VEGNA ÞESS AÐ FYRSTA ÖRYGGISRÁÐSTÖFUN TOG- ARAMANNA ER AÐ BÚLKA VEIÐARFÆRIN. Þetta vita allir togaranienn. Hins vegar virðist brezki skipstjórinn vita að al- menningur skilur þetta ekki og því sér hann þarna gott tækifæri til að læða inn rógi á íslend- ínga. Mistökin valda því að framleiðslan selst eltki NIÐURSUÐUIÐNAÐUR íslendinga var mjög til umræðu á Alþingi í gær í sambandi við tillögu Magnúsar Jónsson- ar og Bernharðs Stefánssonar um ráðstöfun niðursuðuverk- smiðju í Ólafsfirði. En þannig hagar til um hana, að þrátt fyrir það að hún er búin fullkomnustu tækjum, hafa til- raunir til að reka hana reynzt óframkvæmanlegar. Virtist það samdóma álit flcstra þingmanna, að það sem einkum og sér í lagi háði niðursuðuiðnaðinum væri skortur á kunnáttumönnum. Vöktu nokkra athygli upplýsingar sem Kjartan J. Jóhannsson þingmaður ísfirðinga gaf um það að Norðmenn hefðu neitað að taka íslendinga til náms í niður- suðu vegna þess að íslendingar væru hættulegir keppinautar. Magnús Jónsson flutti fram- söguræðú fyrir tillögu um ráð- stöfun niðursuðuverksmiðju í Ólafsfirði. Hann lýsti aðdraganda að byggingu hennar. Meðal ráð- stafana eftir stríðið til að gera I atvinnulíf landsmanna fjölbreytt ara var að byggja niðursuðuverk smiðjur og var slík verksmiðja j reist í Ólafsfirði. Er hún búin t fullkomnustu og nýjustu tækjum. En rekstur þessara verksmiðja hefur gengið illa víðast hvar. Þessi verksmiðja var fyrst bæj- arfyrirtæki. En eftir að bærinn hafði lagt mikið fé til hennar og orðið fyrir stórum áföllum, var CHICAGO — Vísindamenn í Indiana háskólanum skýra frá því að tilrauna-tannkrem, sem inniheldur fluor efni, hafi dreg- ið úr tannskemmdum hjá ákveðn um barnahóp um 50 af hundraði. I bráðabirgðaskýrslu, sem birt er í „Journal of the American Dental Association“, segir að fluor-tannkremið „lofi góðu“, en gera þurfi nákvæmar rannsóknir á gildi þess. reksturinn stöðvaður. Því næst var stofnað hlutafélag um verk- smiðjuna, en það bar heldur ekki árangur. Er nú hartnær ár síð- an ríkinu var lögð verksmiðjan út sem ófullnægðum veðhafa. — Stendur verksmiðjan auð og ónot uð. Ber brýna þörf'til að svo verði ekki lengur, þvi að atvinnuþörf í Ólafsfirði er mikil. Meðan verk- smiðjan er ónotuð er hún verð- laus fyrir ríkið og þegar tekið er tillit til atvinnuskorts má ekki dragast lengur að gera ráðstaf- anir til að fyrirtækið verði hag- nýtt. • Hannibal Valdimarsson tók til Fta ára fangelsisdómur þlÓÐVILIINN M*»>S*fc*x*x« >. v»n>», IKn _ so. krtvttat - fír <kki Hét'tfi ««) hakka kaup rorknfúík*? l'm 100 millj. kr. f 4 milliliði Vátryggingafélogin, flufr.lngaskipin, olíuhríngarnir og úlflíitrvngseinokunin safna óhemjugróSa árlega I>jó6vti)ínn hefnt r«kið unð«at>irí8 bv«mig sijómír; 03 iwnfwntr hiri* 170 mlHmrJHt krár« «( «Ím«nnm9< anfnm j>*rfír. tn þaÁeru fidrf j w, sm>*> 'i íðiiar »«i» ««g« *ð stiuuU éimtnn* opiabntá j»jdn-|«í»« j; «skíölí tik«*vaid*Mw,«« hnqrnfti þá «8«ið6u «1 ■><5 hirÁt «i þjóðuuu Þa3l oq itítui iuqi raiiljÓAs ktíma : . : bntwííaíxí. t -iíw Miíar i ssmkooiuiarMlt i Oiittiin skipadeilanei | I Mff tátfavnfórt rfkinm fvaá #r tatíMíim woríeradu- -. * Vútrysjpngafelríttm j rírrttnvr, <» 06 >l" 0* - ror.<,í <■• ! > KowiMft*. £<■»>, Wrtt „ rtaíj nmrrsA ííwt iMHrtaHnn fnt pti W. i tWtfn , ; ♦«» vVu#« «<*« j s i pmwuKgum tpnn i&i. i •" / MitoKh affratuiKff* f wntotivOtíQxéíi « t**oW4tí ’ M&& ' ' ‘ l Ekkert sðmkcmulag í t**0W4t t, M’* j- 1m*M, xmt **. s**#*us.Uii, v« ... ’i <uels.<>rí<ut ag flM < im pt vArao. ntnta t,& , . > t ínn hPfftu roriS befttd«► (nsmhaxtsn-i ra*»r i i*t*itr<rítti ’ • : « eru afi H+-1 Wtvfnr' 5 tVpKU (ferfWttKMT | Fulltrúar bji'nnanna æthdlu aíi ^öVettiHflgíl Uftl ffliSstíff 11 ' Ojáfl* í aMrgun mn ástanrlið við TaivacV uMiumvn IV k4''8k<J»u<*g náóAt í tyrunöfí míi« tnli- t immkh <. ,*** >* --... - ' < ™ ,/asn. Síðdeg-u i gm léilu vtgwifefœean ir« tnamæj a<5 ípu* m« tomrxta &tpa# tsofar „r.** --««rx» t<nr. tínum um «3 tmit harftkua og r48- •’wr5u íaflrfuw sjómaa&a aj fífáit* Um í wergun J------- ' 3)á»dna«íé)dgiá Johmn oq Vélstfótftéhq V*»t- a * FltítnÍtigntkipin s smá* «*>•*-*»> ’ . •—- Hjjmdhfraeyjd h«l<iu Ittid «m m«ii0 i.gmrlwalrfi, ***** , b»kk*í hx»v*mt V*r )«) tenát ZtorátJZJ 1 +*»**• * Mri u ».3n li«aue >n«r, m, ,4 ~ *ly****1* -* *lM “ *****} é*r T •»***»»** J.4.XW *>sU >««» ut toss < tncvnorvM . » Vwr fstmfvr trrS, ) JÍKJ,) of >ir<WóH, U noMUnvssk^rrrm <*** <*■'*)(* <•>< <sáb tv H.illlKúOH * Öfí«Krtng«rmr ***>* ««* tustroh^. «tM**&m* erA orffua, irowntit fftrtnutú ðrmt, •*****ðttl t»í»r vnit -MðnóS *«« t, uotPK um ttxkinu t-M* 9ú <■< pAth rr.o txtxsvorin, ««» * <«> <tfl «ink»H(> # <t8ao> <4 tr»m KaW>. »!?a JunnU hettttni ** wHftaycm 1 <SK» k»fx! < »y»w>.>m- 0* IrrtaViiðnsfr XuxU k»«tui> »| UfctflHttvar M trt S'ílBfar* *Wr ommr u. MxffOm, itvs, tW M«*»t iaZir** * Áltíkt »W*>o» n*frs túMrifur w* fmm fmiiivo vtMt 9 Mffpi I **r. ðff kotmt K WN U) -muéks uni »**<» iHtn* flffánt 9<arp» htáM. fvo *ftqr kfc 4 < t»t Of tófcyiKdu M roif-. óipstéðmrðsaði ns þ*ir «i,W tfl yttreto wo V*Ntj5r»ÍK!xR>«tt í * fcíftír v<i)fciA xtmpfi \ «*r rfcflRWtW • •>**»>»*» > Kvrját*. *r-fAkx »»rti fc«q>, ttS't)# fcrtC- Ut V«>*Bitt>***j>jft 1 »wt " M W»W«rff htvfl Wú . t*Wd tsMf / phtor fssi, - ... xrtwSfc-rTx^ .... mM twCtuid. •< M«M>. tyr< :«*. tnsí Íy'sáX «*S«' i Stootatt W. . .o,k» , hvt a* f*»«rr**» <,«1 t-ík-a x.rv »| toit^ **» . »»«íi*t<» )«*»* *e «*»*.,>• fc*f* , þvl *»st*»'**r< K<W> M-, ■ ••■' <K t* ffiu-f KtWfc »- : j fxtttrí* 4 r«*.t***iMit> .>-«***tNkt«i»rt»t' junu Mal^afcafl «<'»fr «f «>r, ttútgmtlu marsktUkur Irktti T iMtd ris ík>rHrtt&t&í teyivU i *«r <*»)*) ttajfcpfc., «.»,<,*»fc« B- »>«,„ » °rf rf* »Wíu«j VlVlM^O^lMIIV. Kifcot&i au)g<mmjíM *«« ÚóáflS * *>m fc*> t*»ta« ••-* »> ,» ><. i 4tM»«an(r »ftr *ímttx t» nð oýia im «fcbús*>* i»*«T «*<'• r*«s »*m wm- <"Jx.r hot&Smrt»«t. -tx-ttt xfcfk mlAvWMfc mrtrt «**, tóí t M»k<wf *>•<*« <4<fc) h»f0 »í utft-m* ** .* )»•-*) «»),»*» n f f*st «ft> t< ;»< .ójMtt Wí* ttti. :ÍW H*fc«,»»tt, «»»> Wl fwfct- ;{)«, 4x»ho írtjfttft sitameasi .r* 1*»«M> Ulaa,,. '*r‘t *>“ «**• ««» «t »>m «d ''ílfcSfðöfct,: •«, l**ro (tittí «*»' vÚfctr MMMft •» «*•*< «*#, tót f trí, 5t»«>ót«í'<fc»W' «fc» "■'***»* tT- t HfctiHo «* h*>nr «*»«> •r-'.x. <"MM t* c«atfc<ki>da« <o u' fwwpuv »ÍW» o» t>vtt»»«o<tt r< t o* rts »,1 » wvidu o* »<x4u««*r»* t i fciox «dntf *fett Vftofc. O* *o» t»,fc> M t»* l »w> >M U*«. Stú^SÚISfftt trrtsf 6ttfc»fcm«<>ttti «* *« »&« lufcfc «»<10, ■ fc«Mtt i><m>»tt*i><.>fc> - fct>«. »»Wi ',.>#> >»» •#««, ■ tfcócUo'vtt. t t% hfclrt x* fcfifc x «• fcít, Jfe'Otfcl K (o»k<t,x * tVtor , trrif Kkoí «>:8«tÁ< - J*>»«;«i Jfcj.WSO K-:- UcyX.Jkoriifetirtfc > ' tttjKKU «** *‘-)trr.: fc;> - «*kl *t»M WR ** • Þannig leit forsíða kommúnistabiaðsins út þegar það tilkynnti þau tíðindi að voldugasti maður Sovétrikjanna hafði lýst því yfir, að hann */æri „óhæfur“ til að stjórna. Var fregnin höfð neðst á síðunni eins og hcr væri um daglegan atburð að ræða. Þykir kommúnista- blaðinu þetta lítil frétt, eða voru þeir af ásettu ráði að gera lítið úr Sovétríkjunum? IGÆR var í sakadómi Reykja- viKur kveðinn upp dómur í máli ákæruvaidsins á hendur Sigurði Ellert Jónssyni kaup- manni hér í Reykjavík. Málsatvik eru í stórum drátt- um þau er nú skal greina: ' Aðfaranótt hins 13. júlí, fór Sigurður Ellert inn í vöru- geymslu verzlunar sinnar að Framnesvegi 19, en verzlunin var í kjallara þessa húss. Þar bar hann eld að bréíi undir pappa- kassa í þeim tilgangi að brenna vörubirgðir allar. Næsta morgun varð þess vart, að kviknað hafði í verzluninni og var þá slökkviliðið þegar hvatt á vettvang. Kæfði það eld- inn á svipstundu. Vörubirgðir höfðu þá verulega eyðilagzt af völdum eldsins. ADEINS HÆTTULEGT FYRIR ÍBÚA HÚSSINS Dómkvaddir menn, sem kvadd voru til, álitu, að engin hætta hafi verið á þvi að eldurinn kynni að breiðast út til næstu húsa, en þetta hús var ein hæð og kjall- ari. Matsmennirnir töldu, að fólki, sem væri í svefni, stafaði hætta af ef eldur kæmi upp í húsinu. Var íbúðin fyrir ofan verzlunina og þar bjuggu tveir aldraðir menn. Annar þeirra var ekki heima þessa nótt en hinn, Magnús Ás- mundsson, var þar ikveikjunótt- ina. Hann lézt af kolsýrueitrun út frá eldinum, er reyk lagði upp með miðstöðvarrörum til her- bergis hans. ÆTLAÐI AB HEIMTA VÁTRYGGINGUNA Sigurður Ellert viðurkenndi að hafa framið ikveikju þessa til þess að heimta vótryggingarfjár- hæð vörubirgðar og óhalda verzl unarinnar, sem hann tryggt hjá tveim vátryggingafélögum hér í bænum, fyrir samíals 400 þús. krónur. Dómurinn taldi sannað, að Sig urður Ellert hafi hiotið að álíta, að tryggingar þessar væru í gildi, er hann framdi ikveikjuna. Og það hafi verið ásetningur hans að heimta trygingarupphæðina, sem var tæplega níföld á við útsölu- verð þeirra vara, er hann hafði tryggt í verziun sinni. ATHUGADI LAUSLEGA I Sigurður Ellert viðurkenndi einnig, að sér hafi verið kunnugt um það, að Magnús heit. Ás- mundsson bjó á hæðinni fyrir of- an verzlunina. Ekki tók réttur- inn tillit til þeirra staðhæfinga Sigurðar Ellerts, um að Magnús hafði sagt honum að hann væri að hugsa um að fara út úr bæn- um. Taldi Sigurður Ellert sig hafa gert árangurslausar tilraun- ir í síma, þetta kvöld, til þess að vita, hvort Magnús væri ekki far inn. Frekari tilraunir til þess að fullvissa sig um að svo-væri, gerði Sigurður Ellert ekki. Framburður vitna bendir til þess, að ósennilegt hafi verið, að Magnús hafi ætlað sér út úr bæn- um á þessum tíma. Þá viðurkenndi Sigurður Eilert einnig, að sér hafi verið kunnugt um að Magnús heit. hafi jafnan verið heima hjá sér á kvöldin, svo og, að aðeins hafi verið trégólf milli verzlunarinnar og íbúðar- innar. Því taldi dómurinn, að á- kærði hafi hlotið að vita, að í- kveikjun hans gat valdið manns- bana í húsinu, sem og raunin varð. AFBROT ÁKÆRDA Sakadómur taldi Sigurð Ellert hafa gerzt brotlegan gegn 164. gr. hinna almennu hegningarlaga frá 1940, þ. e. að eldsvoða, sem hefur í för með sér almenna hættu. Einnig, að hann hafi brot- ið gegn 248. gr. þessara sömu laga, þ. e. gerzt sekur um tilraun til vátryggingasvika.. Og loks að hafa brotið gegn 215. gr. þessara laga: valdið mannsbana að gá- lausu. En með skírskotun til þess, að ákærða var kunnugt um, að tveir aldraðir menn bjuggu á hæð inr.i fyrir ofan verzlunina og að eingöngu trégólf var á milli, — svo og að íkveikjan var framin að næturlagi. Og í öðru lagi með tilliti til málsatvika, taldi sakadómur sann að, að ákærði hafi hlotið að sjá fram á, að mönnunum myndi vera bersvr.ilegur lífsháski húinn af íkveikju hans, og því ber að meta refsingu hans samkvæiYit því. En í dómsorðum segir, að Sigurður EUert Jónsson sæti fangelsi í 5 ár, en gæzluvarðhalds vist hans frá 21. júlí til 6. ágóst fyrra árs, skal koma til frádráttar refsingunni. Frá birtingu dómsins skal ákærði sviptur kosningarétti og kjörgengi. Og þá var honum gert að greiða alian málskostnað. máls. Hann sagði að það sem eink um væri þröskuldur í vegi fyrir þróun niðursuðuiðnaðar í land- inu væri að útflutningssamtökin hefðu ekki gegnt skyldu sinni um að selja afurðirnar. SKIPULAGNING OG SAMEIN- TN NIDURSUÐUVARNINGS Gísli Jónsson rakti það, að um 20 ár eru nú liðin síðan fyrsta niðursuðuverksmiðjan tók til starfa. Var ætlunin að hún yrði upphaf miklu víðtækari niður- suðu og starfaði hún sem eins konar móðurverksmiðja fyrir smærri verksmiðjur úti á landi. En þetta heíði misheppnast. — Seinna hefði Fiskiðjuverið lagt mikla áherzlu á niðursuðu, en það gengið illa. Nú, sagði Gísli, að Iðnaðarmála stofnunin hefði verið beðin uð athuga, hvernig hægt væri að skipuleggja niðursuðuiðnaðinn i landinu og hefði verið bent á að nauðsynlegt væri að hafa ein- hverja eina sameiginlega stofn- un eða stjórn fyrir niðursuðuverk 1 smiðjurnar. Ef þetta væri skipu- lagt umhverfis stóra móðurverk- smiðju, sem gæti látið í té eftir- j lit og leiðbeiningar og sameigin- | legar umbúðir, myndi málið I horfa vænlegar. Því að íslending- ar hafa bezta hráefni, sem til er í heiminum. VÖRURNAR HAFA VERID GALLAÐAR Björn Ólafsson ræddi nánar orsakirnar til hins bágborna á- stands niðursuðuiðnaðarins, hvers vegna ekki hefði verið uftnt að reka verksmiðjur með full- komnum tækjum. Ástæðan er fyrst og fremst sú að okkur skortir kunnáttumenn og af því leiðir m. a., því miður, að íslenzkar niðursuðuverksmiðj ur hafa illt orð á sér á erlendum mörkuðum. Gat hann þess að • gerðar hefðu verið tilraunir til að selja niðursoðnar fiskafurðir ; í Ameríku. j En viðskiptamennirnir komu * aftur með dósirnar og sýndu að þær voru skemmdar. Slíkt er (mjög alvarlegt, sérstaklega í j niðursuðuiðnaðinum. — Fólk kaupir ekki slíkar vörur aftur og kaupmennirnir panta þær held ur ekki aftur. Því að sannleikur- inn er sá að niðursuðuiðnaðurinn er orðinn svo fullkominn annars staðar, að skemmdir í dósum þykja hneyksli og koma nær því alls ekki fyrir. — Þetta m. a. veldur því að framleiðslan selzt ekki. Á því strandar rekstur nið- ursuðu verksmið j anna. Magnús Jónsson tók aftur til máls og skýrði m. a. frá þvi að vandræðin á Ólafsfirði hefðu verið þau að framleiðslan seldist ’ ekki. Tók hann sérstaklega und- ir þá tillögu að nauðsynlegt væri að stofna samtök um söluna. ͧLENDINGAR HÆTTULEGIR! Að lokum tók til máls ívjnrt an J. Jóhannsson og vakti ræða hans athygli. Hann skýrði fra því, að nokkrir ung j ir ísfirðingar hefðu mikinn á- huga á nð kynna sér sem bezt niðursuðutækni. Hefði einn þeirra sótt um skólavist í r.ið ursuðuskóia í Noregi. Var því í fyrstu vekið líkiega, eu þá frétti skólaneíndarformaður- inn að umsóknin væri frá ís* lendingi. Lagði hann þá foiátt barn við því að inntökubeiðn- in vaeri samþykkt „þvi að ís- lendingar eru hættulegnslu keppinautar okkar“. Þvkir þetta undárleg frarokværnd á norrænni samvinnu. Skýrði Itjartan frá því að niðursuðuverksmiSjan á ísa- firði væri undantekning frá reglunni um að reksíur þeii-ra gengi illa. Niðursuða á rækj- um á ísaTir'ði heppnaðist ágæt- lega og seldist framleiðslan jafnóðum. enda eru ísfirzkar rækjur eftirsóttar. ■

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.