Morgunblaðið - 13.03.1955, Blaðsíða 14

r
14
MORGUNBLAÐIÐ
Sunnudagur 13. marz ’55
EFTIRLEIT li- -3K.J
- EFTSR EGON HOSTOVSKY -a-E sL
Framhaldssagan 44
Sörnin ráku upp öskur. Annar
Unglingurinn tók einnig til fót-
ánna, en sá þriðji greip um byss-
Una báðum höndum og rak upp
eitthvert hljóð, sem nálgaðist
,ÍEe“! og því næst miðaði hann á
brjóst Kapouns. Hann skaut fimm
bkotum í allt. Því næst lagði hann
emnig á flótta.
FIMMTANDI KAFLI
, I byrjun marzsmánaðar komst
Hfic Brunner smátt og smátt yfir
efasemdir sínar og fór nú að trúa
því, að með kommúnistabylting-
unni hefði runnið upp betri tímar.
Smáatvik komu honum til að
ti'úa, að hann hefði valið réttu
Ipiðina, svo sem eins og þegar
skósmiðurinn kom með skóna til
hans einn góðan veðurdag. Ann-
að atvik var það, að húsnæðis-
skrifstofan tilkynnti honum, að
Kann mundi fá nýja þriggja her-
liergja íbúð innan þriggja vikna.
Að lokum, og það var ekkert smá-
atvik, voru það fréttirnar, sem
1^'rtust á forsiðum allra dagblað-
inna, að Alois Kapoun hefði ver-
if> drepinn og Oldrich Borek væri
Sættulega særður. Eric var mjög
ðestur og reiður, er hann las þess-
ar tilkynningar, og hann sagði
við sjálfan sig: „annað hvorí ertu
með þessum morðingjum eða
kommúnistunum."
m
1 Hann hugsaði mikið um Borek
þessa dagana. Hann mundi eftir
fundum þeirra á*Sharpshooters
Arms kránni, hvað þeir höfðu tal-
að um Kral, hvernig Borek hefði
sagt honum leýndarmál Kapouns
og hvar hann væri í felum,
jærnig hann sjálfur hafði kom-
hjá að segia Matejka þessar
f|éttir, þegar hann sagði honum
útlt, sem máli skiptir um hinn
raunverulega föður Joan, hvern-
ig Gerard Morgan hafði getið sér
til felustað Kapouns í Prag,
{rernig Morgan hafði árangurs-
ust reynt að fá hjá honnm felu-
aðinn — og hann fann til feigin-
iks, er hann vissi að þetta atvik
var alls ekki honum að kenna,
bótt hann vissi ef til vill meira
|in þetta en nokkur annar. Hann
j|ar svo gjörsamlega sannfærður
Sm, að hann hefði á engan hátt
uðlað að þessum örlögum Alois
JCapouns og Oldrich Borek. Hann
^kvað að heimsækja Borek á
gjúkrahúsið strax, þegar hann
mætti.
jý En Olga trúði ekki á betri fram
#ð og fregnin um nýju ibúðina
Bafði ekki þau áhrif, sem Erich
jafði búist við. Hún hafði eyði-
íkgt ánægju Erics, er hún sagði:
SErtu viss um, að þetta sé ekki
íbúð einhvers, sem hefur verið
settur í fangelsi?“ En hún ræddi
ékki um þetta við mánninn sinn
pg hann var sannfærður um að
hún mundi sjá hlutina í réttu
Ijósi fyrr eða síðar. Hann var
einnig sannfærður um, að gott
samkomulag yrði milli ameríska
sendiráðsins og utanríkisráðu- j
neytisins fþví að Ameríkanarnir j
voru raunsæismenn!), svo að j
hann þyrfti ekki að hitta ungfrú
Pollinger á leynifundum í hvert
sinn er hann langaði til að finna
fjóluilminn af henni og horfa í
falslausu, hreinskilnu augun
Jiennar.
Dr. Matjeka hafði ekki kallað
hann til sín, það var augljóst að
atburðirnir í febrúar höfðu kom-
ið í veg fyrir þetta starf, sem '
honum hafði verið ætlað. Og það ,
mátti hamingjan vita, hvað yrði
um Kral. I
Já, himinin var sannarlega heið
ur og ekkert benti til þess, að
stormur væri í aðsigi.
Husner fór ekki úr. frakkanum
og tók ekki af sér hattinn, er
hann , kom á skrifstofu Erics
snemma morguns. Hann lokaði
hurðinni vandlega á eftif sér og
settist jafnvel enn varlegar nið-
ur mjög nálægt Eric Hann talaði
i stuttum setningum, eins og hon-
um væri eríitt um mál og hann
ætti erfitt með að segja það.
| „Eric, yfirgefðu allt og farðu
héðan. Matejka hefur vitað nú í
tvo daga, að þú hefur hitt Gerard
Morgan. Hann er alveg sjóðandi
vondur, og ef þetta hefði ekki
komið fyrir Kapoun og Borek
mundir þú vera kominn í fang-
elsi. En Matejka hefur haft nóg
að gera í sambandi við þessi
morð. Ég veit ekki, hvað þú ætl-
ar þér, ég veit heldur ekki, hvað
þú hefur talað við þennan
ameríska njósnara, þar sem
Matejka varaði þig við honum.
Ég er vinur þinn og segi þér sann
leikann.“
Eric varð ekkert bilt við og
hann var heldur ekki hræddur,
aðeins hissa og forvitinn. Hann
spurði kjánalega: „Hvernig komst
Matejka að þessu?“
,.Ég sagði honum það.“
Enn var hann ekki reiður eða
sár, aðeins forvitinn: „Og hvernig
vissir þú það?“
„Hlustaðu nú á mig, Eric, þú
áttir að njósna um Kral og ég átti
að njósna um þig. Matejka bjóst
við, að ungfrú Pollinger mundi
bjóða þér á Ensk-ameríska klúbb
inn fyrr eða síðar. Yfirþjónninn,
sem engan grunar, er njósnari
fyrir innanríkisráðu.neytið, og ég
hef verið í sambandi við hann.
Það virðist sem engan gestanna
gruni hann nema ungfrú Poll-
inger. En Morgan er ekki eins
varkár. Fyrir nokkrum dögum
síðan minnti hann ungfrú Poll-
inger á, þegar þið höfðuð verið á
einhverjum næturklúbb og þú
hefðir verið að tala um Matejka.
Yfirþjónninn heyrði þetta og
hringdi til mín, og ég varð að
segja^Matejka það. Þetta er allt
og sumt,, og það getur verið að
það sé betra fyrir þig, að sofa
ekki heima lengur.“
Nú varð Eric gagntekinn ótta
í fyrsta sinn, en enn var hann líka
forvitinn. „Hvers vegna ertu að
vara mig við, úr því að þetta er
allt þér að kenna?“
„Ég veit ekki hvernig á að
svara þessu, Eric. Eg er hlýðinn
meðlimur flokksins, og ef flokkn-
um væri ógnað, mundi ég taka
mér byssu í hönd og berjast fyrir
honum. Ef til vill er auðveldara
að deyja fyrir flokkinn en að
framkvæma skipanir hans. Ég
veit það ekki. Ef til vill eru til
hlutir, sem við álítum enn ein-
hvers virði, en flokkurinn gerir
það ekki. Eg má ekki vera hérna
lengur, það gæti vakið grunsemd-
ir. Gangi þér vel! Verkamenn
sameinist!"
Eric svaraði hljómlaust: „Verka
menn sameinist“. Því næst stóð
hann á fætur og gekk að glugg-
anum. Úti var glaða sólskin. Hann
horfði í sólina og var undrandi á
því, að hún skyldi ekki blinda
hann. Því næst lokaði hann aug-
unum en hann gat samt séð hana
enn. Hann stakk tungunni út á
milli þurra varanna. Hann tók
frakkann sinn, trefil og hatt, gekk
aftur að skrifborðinu til þess að
taka til á því, lokaði skúffunum
og gekk síðan út.
Sólin skein á beru trén og gljá-
andi þökin, og hann hugsaði, hve
dásamlegt það væri að geta lagst
niður á jörðina eða þreifað sig
áfram eins og svefngengill í átt-
ina til sólarinnar, burtu frá öllu,
burtu frá þessum bróðurmorð-
um, frá hinu illa í heiminum.
Hann stanzaði ekki fyrr en
hann var kominn að Kastalanum.
Hann hallaði sér að rökum veggj-
unum og horfði á Prag, hann
horfði á Ijómandi hallirnar, á
brýrnar á ánni, á kirkjurnar og
turnspírurnar, á bogagöngin og
á umferðina á götum borgarinn-
ar. Hann fann ekki til neins
sársauka, en augu hans voru full
af tárum.
„Góðan dag, Eric. Er Prag ekki
yndisleg?"
Hann þurrkaði sér um augun
í flýti og sneri sér í áttina til
raddarinnar. Frammi fyrir hon-
um stóð Jan Masaryk. Þeir litu
einkennilega og feimnislega hvor
Alhliða uppþvotta-, ^votta- og
hreinsunarduft allt / sama pakka
í því er engin sápa eða lút-
arsölt, þess vegna algjörlega
óskaðlegt finustu efnum og
hörundinu.
HÚSMÆÐUR!
Látið ,.REI“ létta heimilis-
störfin! Notið „REI“ í upp-
þvottinn,—uppþurkun spar-
ast. Gerið hreint með því, —
þurkun sparast. „REI“ eyðir
íitu, óhreinindum, fisklykt
og annarri matarlykt, einnig
svitalykt. Þvoið ailan við-
kvæman þvott úr „REI“, t. d.
ullar , silki-, bómullar,
nælon , perlon- og önnur
gerfiefni, auk alls ungbarna-
fatnaðar. „REI“ festir lykkj-
ur. Hindrar lómyndun. Skýr-
ir liti.
lotið þvs heldur
REI
Sinfóníuhljómsveitin Ríkisútvarpið
TONLEIKAR
í Þjóðleikhúsinu, þriðjudaginn 15. marz kl. 9 síðd.
Stjórnandi: OLAV KIELLAND
Einleikari: ÁRNI KRISTJÁNSSON
Verkefni:
Beethoven: Píanókonsert nr. 5 í Es.-dúr op. 73
(„Keisarakonsertinn")
Brahms: Sinfónía nr. 1 í c-moll op. 68.
Aðgöngumiðasala í Þjóðleikhúsinu.
SUPUH
^ftcA /ufebc
{HkuJtMk
ASPAS-, BAUNA-, GRÆN-
METIS-, UXAHALA-, LYON-
ESA-, KJÖTKREM, BLÓM-
KÁLSSÚPA
Magnús Kjaran
umboðs- og helidverzlun
TZÍ/d;
V
frá T O N I
sem nýtur sívaxandi hylli alls staðar.
HEKLA H. F.
Hverfisgötu 103 — Sími 1275.
I.4M *'