Morgunblaðið - 18.03.1955, Blaðsíða 7
Föstudagur 18. marz 1955
MORGVISBLAÐIÐ
Skipið gat ekki rekið
1,4 sjómilur á V* klst.
U\\\ því sannað, að það var að veiðnm
innan landhelgi.
Búsiaðasékn fær
nýjan messusal
ÞEGAR Bústaðasöfnuður var
stofnaður fyrir tæpum 3 árum,
var það að sjálfsögðu eitt af
megin hlutverkum safnaðar-
nefndarinnar að leita eftir stað
til gúðsþjónustuhalds og fyrir
barnasamkomur. Kom þá strax
á daginn, að ekki var um annað
að ræða en að sækja um leyfi
til að fá Fossvogskirkju til þess-
ara afnota Því að í sjálfu Bú-
staðahverfinu eða annars staðar
innan sóknarinnar hefur til þessa
enginn samkomustaður verið fyr-
ir hendi.
Umráðamenn Fossvogskirkju
tóku málaleitun safnaðarnefnd-
AKU REYRARBRÉF
Ritstjóri Dags á undanhaldi — Hrútur
i spili — Snoppungur Páís
HÆSTIRÉTTUR hefur kveðið upp dóm yfir franska togaraskip-
stjóranum Jean Baptiste Germe, sem var handtekinn á togar- .
anum Cabillaud frá Boulogne að veiðum skammt undan Ingólfs- . annnar mjog vel, og hafa með
höfða. Skipstjórinn viðurkenndi að hafa verið innan landhelgis- i ,usu J U, U3U ana 11 luna
línu, er hann var tekinn. Hinsvegar neitaði hann að hafa verið ^
að veiðum en taldi að skipið hefði rekið ferðlaust inn fyrir land-
helgina. Hæstiréttur taldi slíkt ekki geta staðizt miðað við tíma-
ákvarðanir en taldi sannað að skipið hefði verið að veiðum þarna,
enda var nýr og spriklandi fiskur á þilfari og varpan rennvot. I stj. Sigurb. Þorkelssyni, svo og
Verður hér sagt í helztu dráttum frá málavöxtum og undanbrögð- öðrum starfsmönnum Fossvogs-
kirkju.
Hitt var fvrirfram vitað, að
an var þá dregin inn. Taldi hann sakir ]egu sjnnar VJ,r kirkjan
sig þá hafa verið aðeins utan við mjög óhentug til s]íkrarstarfsemi.
Sóknarnefndin þakkar hér með
þá gestrisai sem henni hefur
ávallt verið sýnd af hr. framkv,-
um skipstjórans.
1,4 MÍLU INNAN
LANDHELGI
Aðfaranótt 4. janúar 1955 var
varðskipið Þór, skipstjóri Eirík-
ur Kristófersson, á eftirlitsferð
við Ingólfshöfða. Kl. 5,30 um
morguninn sást til togara, sem
víst þótti að væri í landhelgi.
Samkvæmt — staðarákvörðun
reyndist togarinn þá vera 1,4 sjó-
mílu innan fiskveiðitakmarkana.
Sneri þá togarinn á stjórnborða
og virtist vera að vinda upp
vörpu. Vinnuljós voru ó þilfari
hans og fiskiljós á siglutrjám.
Skömmu síðar sneri togarinn og
setti á ferð út og austur. Varð-
skipið Þór skaut nú fimm púður-
skotum og einu kúluskoti að tog-
aranum, sem í hálftíma hægði
ekki ferðina, fyrr en öðru kúlu-
skotinu var beint að reykháfi
hans, að þá nam hann staðar.
Fór varðskipið að hlið togarans.
Var þar gerð önnur staðar-
ákvörðun og reyndist togarinn
þar vera 1,5 sjómílur innan land-
helgi.
VARPAN ÓBUNDIN OG
BLAUT Á ÞILFARI
Þetta var franski togarinn
Cabillaud frá Boulogne. Voru
stjórnborðshlerar hans hang-
andi í gálgum utanborðs.
Stjórnborðsvarpan var óbund-
in á þilfari og rennvot, fiskur
iifandi á þilfari og í netinu og
óaðgerður fiskur hafði verið
látinn niður í lest.
SPRIKLANDI FISKUR
Germe skipstj. var nú tekinn
og settur um borð í varðskipið.
Var honum bent á að hann
hefði verið að veiðum í land-
helgi. Viðurkenndi hann að
hafa verið á landhelgissvæð-
inu en neitaði að hafa verið
að veiðum. Voru þá sóttir þrír
iifandi fiskar yfir í togarann
og ákærða sýndir þeir. Bera
skiph. varðskipsins og tveir
stýrimenn varðskipsins að
þessir fiskar hafi verið sprikl-
andi. En skipstjórinn bar fyr-
ir rétti síðar að hann hefði
ekki séð fiskana sprikla.
Var nú siglt með togarann til
Reykjavíkur eftir samkomulagi.
STAÐARÁKVÖRÐUNIN
JÁTUÐ — EKKI AÐ
VEIÐUM
Fyrir rétti játaði togaraskip-
stjórinn að allar staðarákvarð-
anir varðskipsins væru réttar.
Hinsvegar neitaði hann því að
hafa verið að botnvörpuveiðum.
Sagði hann að staðið hefði yfir
viðgerð á botnvörpu togarans og
hann þá rekið inn fyrir land-
helgislínuna, án þess að hann
gerði sér grein fyrir því.
FRÁSÖGN SKIPSTJÓRA
Sagði skipstjórinn þannig frá,
að hann hefði byrjað að toga kl.
2 um nóttina eftir íslenzkum
tíma. Togaði hann tvö tog og'
lauk hinu síðara kl. 5,15 og varp-
landhelgislínu. Var varpan þá
innbyrt og lá togarinn síðan ferð-
laus og lét reka þar til hann
setti á ferð út og austur, að því
er skipstjóri segir.
Þegar varpan var innbyrt segir
hann að komið hafi í ljós að hún
Hún er elcki aðeins næsta ein-
angruð, heldur eru beinar og
hentugar strætisvagnaferðir til
hennar frá íbúðarhverfunum í
sókninni engar, svo nota megi
þær til að auðvelda mönnum
var rifin á um tveggja metra ! kirk^usókn- TUraunir safnaðar-
kafla og var þá farið að gera ]nefndar.t]1 að.raða bót á þessu
við bilun þessa. Tveir skoðunar- með Þv’ að leigia vagna í sam-
menn staðfestu að varpan væri 1)andl við niessuferðir höfðu og
nýviðgerð og að svo liti út, sem
hún hefði ekki komið í vatn eft-
ir þá viðgerð.
Skipstjóri kvaðst ekki hafa
verið að flýja undan varðskipinu.
Hann hefði ekki heyrt nema
þrjú síðustu skotin. Rétturinn
telur hinsvegar öruggt, þar sem
hann var á stjórnpalli togarans
ymsa annmarka.
Safnaðamefndin hefur því
jafnan haft mikinn hug á því,
að leita fxekari úrræða, unz
söfnuðurinn getur reist sína eig-
in kirkju, sem vonandi á ekki
mjög langt í land.
í byrjun þessa vetrar var nýr
smábarnasKóli tekinn í notkun
allan tímann að hann hafi heyrt j við Háagerði, þar er allrúmgóð-
fleiri skot varðskipsins og sé því ur kjallari sem forráðamenn
ljóst að hann hafi ætlað að flýja
undan varðskipinu.
GAT EKKI REKIÐ SVO
LANGT Á STUNDAR-
FJÓRÐUNGI
í Hæstarétti er skipstjórinn
talinn sekur um botnvörpu-
veiðar innan landhelgi. Bygg-
ist sá dómur aðallega á því,
að skipstjórinn sagðist hafa
hafa nú vóðfúslega lánað sókn-
inni til afnota.
Undirritnður form safnaðar-
nefndar hóf þégar í upphafi um-
ræðu.r við fræðslufulltrúa, Jón-
as B. Jónsson um það, hvort
söfnuðurinn gæti fengið þarna
messusal.
Fræðslufulltrúi tól; málaleitan
þessari strax með fydsta skiln-
dregið 'vörpuna inn kl'. 5,15] ingi °- samhug. Er skemmst frá
* * því að segja, að hann hefur í
einu og öllu viljað gera það, sem
í hans valdi stendur, til þess
að söfnuðurinn geti hlotið
Allur afli og veiðarfæri tog-
arans voru gerð upptæk.
en stundarfjórðungi síðar eða
kl. 5.30 var hann 1.4 sjómílur
innan IandhelgL Svo langa
leið gat togarann ekki rekið
á stundarfjórðungi og þykir! þarna viðurandi athvarí meðan
því ljóst, að þegar togarinn • málum er svo kcmið sem nú.
var að veiðum hafi hann ver- Staður þessi ér hinn ókjósan-
ið innan landhelgi. Þetta er legasti að því leyti, að hann er
og stutt þeim staðreyndum, að mjög miðsvæðis, enda ekki fjarri
vörpuhlerarnir voru hangandi hinum fyrnhugaða kirkjugrunni.
í gálgum utanborðs og varpan \ Salurinn er og allur mjög rúm-
óbundin og rennvot á þilfari.! góður, mjög snyrtilega málaður,
Skv. þessu var skipstjórinn , bjartur og viðfeldinn. Sá er
dæmdur til að grciða 74 þús. helzti ókosturinn, að fremur lágt
kr. sekt til Landhelgissjóðs. er undir loft, svo nokkur vand-
hæfni er á því. að koma fyrir svo
góðu hljóðfæri sem hæfir hinum
ágæta og ahugasama kirkjukór
undir stjórn Jóns G Þórarins-
sonar organleikara. *
Verður ramt ráðin hér bót á
eftir föng’.'m.
Laugarnossókn hefur góðfús-
lega lánað bráðabirgðar altari
og prédikunarstól, en altarismynd
hefur verið fengin að láni annars
PARÍS 16. marz. — Edouard staðar frá
Herriot, hinn gamli og vitti Næsta sunnudag f20. þ. m.)
franski stjórnmálamaður, lagði hefst starf.ð í þessum nýja sal.
í dag niður embætti sem heiðurs- ' Kl. 10 r. h hefst barnasam-
forseti radikal-sósíalista flokks- koma.
ins, til þess að mótinæla á þann Kl. 14,00 (2e.h.) verður almenn
hátt þeirri ákvörðun miðstjórnar guðsþjónusta.
flokksins að neita að verða við Það er finlæg ósk safnaðar-
kröfu hans um að kalla saman nefndar og sóknarprests, að þessi
flokksþing til þess að taka af- breyting marki gæfuríkt spor í
stöðu til þeirra þingmanna ílokks lífi safnaðarins
ins, sem greiddu atkvæði með Söfnuðurmn verðui að sjálf-
vantraustir.u á Mendes France. sögðu samt enn um hríð að leita
Herriot hefir á hinn bóginn aft- til kirknanna þegar um sérstak-
urkallað lausnarbeiðni sína, sem ar helgiathafnir (fermingar, út-
borgarstjóri i Lyon, en þar hefur varpsmess ar, greftranir o. s. frv)
hann verið borgarstjóri síðan ár- er að ræða Nú gefst mönnum
ið 1905, að fráteknum hernáms- samt tækiíæri til að sækja al-
árunum. i Framb. á bla. 12
SVO örþrota er nú ritstjóri
„Dags“ orðinn í vörn sinni út
af þvættingi sínum við afgreiðslu
laga um Brunabótafélag íslands
á Alþingi, að síðasta hálmstrá
hans er að segja mig birta grein
eftir Jónas G. Rafnar og kalla
eftir mig. Það væri betur að
aldrei hefði hent þenna grand-
vara og reglusama (!) ritstjóra
meiri slysni en sú, að niður félli
I í prentun ein einasta setning þar
sem getið er heimildar. Annars
geta allir, sem báðar greinarnar
hafa lesið, séð að einn þriðji hluti
greinar minnar er tekinn upp úr
grein alþingismannsins og þurfti
engan gáfumann á borð við rit-
stjóra „Dags“ til þess. Er það sá
kafli greinarinnar, þar sem vitn-
að er í lagafrumvarpið og sagt
frá hvað það hafi, að efni til, inni
að halda, að undanteknum 9 lín-
um. Ég álít að rithátturinn á til-
vitnun í lög eða lagafrumvörp
skipti ekki máli, þegar rétt er
farið með. Þarna lítur ritstjóri
„Dags“ öðrum augum á, og er
það skiljanlegt þegar þess er
gætt, að allur málflutningur
hans hefur verið rakalaus upp-
spuni um frumvarpið. Hann tel-
ur sig hafa svarað grein Jónasar
Rafnars í blaði sínu 9. marz. —
Svarið er i því einu fólgið, að
endurtaka þvættinginn. Hann
segir um grein míná, að hún sé
ekki svaraverð, frekar en annað,
er úr penna mínum drjúpi Þökk.
HRÚTUR í SPILI
Er ég las í grein þessa dýra-
vinar, þar sem hann talar um
frelsi fjárréttarinnar, datt mér
í hug geðvondur hrútur í ramm-
gerðu spili. Hann gengur afturá-
bak og veður í flækju síns eigin
þvættins, en rennur síðan á ramm
gert spil staðreyndanna.
Ritstjórinn spyr „hvers vegna
landsmenn úti um byggðirnar
búi við annan rétt í trygginga-
málum að landslögum en Reyk-
víkingar“. Veit hann ekki að
Reykjavík hefur aldrei verið í
Brunabótafélagi íslands og um
haná hafa því aldrei gilt sömu
lög. Einmitt lögin, sem staðfest
voru s.l. föstudag, færa þennaii
fyrri mismun til samræmis. — I
lögum um brunatryggingar í
Reykjavík segir svo: „Bæjár-
stjórn Reykjavíkur er heimilt að
taka í eigin hendur brunatrvgg-
ingar allra húseigna í lögsagnar-
umdæminu eða semja við eitt
vátryggingafélag eða fleiri um
slíkar tryggingar eða um endur-
tryggingu á áhættu bæjarins að
undangengnu almennu útboði“-
tLeturbr. hér). í hinum nýju lög-
um um B. í. segir, að náist ekkí
samningar við félagið um trygg-
ingar geta bæjar- og sveitafélög
sagt sig úr Brunabótafélaginu og
samið um tryggingarnar við önn-
ur tryggingafélög. Hér er því,
meginmunurinn ekki annar eri
sá, að bæjar- og sveitafélögin
geta ekki tekið tiyggingarnar í
eigin hendur, en Framsóknar-
menn börðust einmitt gegn því
að Reykjavíkurbær öðlaðist þann
rétt á sínum tíma. Kannske vill
nú þessi fulltrúi réttlætis
og Framsóknar-samvinnu-hug-
sjónarmaður taka það upp sem
baráttumál í blaði sínu, að basjar-
og sveitafélög taki brunatrvgg-
ingar í sínar eigin hendur?
SNOPPUNGUR
PÁLS ZOPIIONÍASSONAR
Ekki verður annað séð, en að
háttvirtur þingmaður Norð-Mýl-
inga hafi snoppungað Dagsrit-
stjórann hálf ónotalega, með því
að samþykkja hið nýja frumvarp
um Brunabótafélag íslands. Það
gæti hugsast að ritstjóranuni
revndist erfitt að saka þennan.
gamla Framsóknarjöfur um kúg-
un og drottinsvik við fólkið útí
á landi.
Ekki skulu nú í bili hlaðnir
fleiri garðar raka að þessum fljót
færna ritsnillingi Framsóknar,
heldur látið nægja, að benda hon-
um góðfúslega á, að grunda mál-
in lítið eitt betur áður en hann
rennur fram í blekkingavaðli sin-
um eins og geðillur hrútar í spili.
Yignir.
Gamall iefðfogi
móimælir
Skagfirzkir
byggingar
SAUÐARKROKI, 14. marz. —
Föstudagirtn 11. marz komu
nokkrir bændur í Skagafirði sam
an til fundar á Hótel Villa Nova
á Sauðárkróki.
Á fundinum hafði Haukur Haf-
stað bóndi í Vík framsögu um
byggingar útihúsa í sveitum. —
Taldi hann vafasamt hvort hinar
varanlegu og dýru steinstevptu
bygginar ættu rétt á sér, þar sem
hægt væri að koma upp góðum
og miklu ódýrari bvggingum.
Þar til nefndi hann járnboga-
skemmurnar, er hann taldi mjög
hentugar sem fjárhús, heygeymsl
ur og verkfærageymslur. Þá taldi
hann athyglisverðar þær tilraun-
ir, sem nú er verið að gera með
lausgöngu- eða rimlafjós, og
hvatti bændur til að fylgjast vel
með þeim athugunum.
Miklar umræður urðu um mál
þetta og stóð fundurinn frá kl. 2
e. h. til kl. 6 e. h. Lögð var áherzla
á, að byggingaframkvæmdir í
sveitum þyrfti að skipuleggja
betur en nú væri. Starfandi séu
bvgginganefndir í öllum hrepp-
um sýslunnar. Aukin væri leið-
Ijeiningarstarfsemi á sviði bygg-
ingamála Fylgzt vel með nýjung-
um á síviði bygginga og gerðar
væru tilraunir með hvaða gerð
peningahúsa hentaði bezt fyrir
islenzka staðhætti, bæði með til-
liti til kostnaðar og notagildis.
mm 8!
1
Til að ákveða og sjá um máÞ
efni á næsta fundi voru kjörnir;
Egill Bjarnason, ráðunautyr,,
Sauðárkróki; Vigfús Helgason,
kennari, Hólum og Hjörleifur. -
Sturlaugsson, bóndi, Kimbastöðn-
um.
í tilefni af áður komnum blaða-
fréttum varðandi stofnun Bænda-
félags í Skagafirði, skal þetta
tekið fram:
Laugardaginn 5. febr. s.l komu
nokkrir skagfirzkir bændur sapi-
an á fund á Sauðárkróki. Á fundi
þessum var m.a. rætt. um hvort
stonfað skvldi bændafélag eða
koma á málfundafélagsskap með
frjálsu sniði. Samþykkt var að
stofna frjálsan félagsskap bænda
(bændaklúbb eða málfundafélag)
til viðkynningar og umræðna um
ýmis áhuga- og framfaramál hér-
aðsbúa. Haldnir skyldu umræðu-
fundir t.d. einu sinni i mánuði og
kosin þriggja manna nefnd i lók
hvers fundar til að ákveða og sjá
um málefni á næsta fundi. Þoð
er því ekki rétt að stofnað hafi
verið bændafélag í Skagafirði ög
kosin stjórn þess, heldur er Nér
um að ræða frjálsan félagsskáp
og þeir menn, sem getið er um,
að kosnir hafi verið í stjórn fé-
lagsins, voru hins vegar koshir
á þessum fyrsta fundi til þess að
sjá um næsta fund. — jón.