Morgunblaðið - 22.03.1955, Page 14
14
MORGUNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 22. marz 1955 1
EFTIRLEiT
J
M|allhvítar-hveitið
fæst 1 öllurrs búðum
EFTIR EGON HOSTOVStíY
r
Framlialdssagan 51
næstu þrjá daga, ekki einu sinni
konu hans. En síðan hafði Borek
verið mállaus.
Borek hefði skrifað lækn-
tmum hvers vegna hann hefði
misst röddina, mundu þeir varla
hafa skilið skýringar hans. Hann
gát talað, en hann gerði það ekki
végna þess að mannsröddin hafði
orðið gagnstæð honum.
Þegar hitinn var farinn að
lækka, var öðrum gesti leyft að
koma til hans. Það var Kvapil,
vinur og samherji við Frjálsa
Rödd. Þá fyrst kom Irene til
haíns, en hún hafði síðast séð
hann meðvitundarlausan fyrir
uppskurðinn.
Kvapil færði sjúklingnum blóm
og einkennilegar fréttir Árásin
á Oldrich Borek hafði vakið
gremju hjá báðum aðilum. Það
liafði hjálpað mörgum til að taka
afstöðu sína í stjórnmálunum.
Allir höfðu dáðst að Borek, eng-
inn hafði grunað að Borek hafði
verið leynimeðlimur í kommún-
istaflokknum. Þessir atburðir
höfðu gert það að verkum að
fimm meðlimir i ritstjórn Frjálsr
ar Raddar höfðu gengið að sjálfs-
dáðum í kommúnistaflokkinn.
Það var ekki nokkur almenni-
legur maður, sem ekki hafði sam-
úð með Borek, og honum væri
víst sama um þótt B.B.C. kallaði
liann svikara og hræsnara í
tékkneska útvarpinu. Og vissi
hann ekki, að Irene konan hans
hafði einnig gengið í kommún-
istaflokkinn og hafði ávarpað
samtök tékkneskra kvenna? Hún
hafði játað að hingað til hefði
hún verið mjög ópólitísk, en augu
hénnar hefðu opnast, þegar at-
búrðirnir gerðust heima hjá
henni, og nú vissi hún, hvar
henni bar að vera. Jan Kvapil
endaði samræður sínar á per-
sónulegri bæn. Hann var því mið
ur óvinsæll meðal kommúnista
og var í stöðugum ótta að vera
rekinn, en ef Borek vildi skipta
sér af því, mundi hann geta kom-
íð í veg fyrir það.
unni, hafði hún nærri fallið í
yfirlið.
Næsta dag hafði Kvapil komið
og sagt honum frá hinu nýtil-
komna trausti, sem hann hefði
fengið á kommúnistaflokknum og
þá krækti Borek allt í einu fram-
an í hann.
Hinn frægi blaðamaður hefði
eflaust verið settur á geðveikra-
hæli, ef hann hefði ekki fengið
röddina aftur.
Borek talaði í fyrsta sinn við
Oscar son sinn. Það skeði í viður
vist Irenu og yfirlæknisins.
Drengurinn hafði ekki séð föður
sinn lengi, var feiminn við föla,
hreyfingarlausa andlitið á kodd-
anum, sem virtist allt í einu vera
orðið svo hörkulegt og ásakandi.
En smátt og smátt varð hann hug
aðri og stakk höndinni í lófa föð-
ur síns og hann fann, að fingur
föður hans opnuðust og lokuðust
um hönd hans, eins og hann væri
að leika sér við hana. Hann tók
í litla fingur föðurins, en hann los
aði sig og kitlaði hann í lófann.
Oscar hló og leit í augu föður
síns.
„Við skulum vita hver deplar
fyrst augunum, pabbi?
Eitthvað hreyfðist í andliti
Borek og litlu síðar lék bros um
varir hans.
Skyndilega hljómaði rödd:
„Hvernig líður þér, sonur minn?“
„Vel, pabbi“.
„Veldurðu ekki ömmu þinni
áhyggjum?"
„Hún veldur mér áhyggjum."
Irene fór að gráta og yfirlækn-
irinn flýtti sér til samstarfsmanna
sinna til að segja þeim frá krafta-
verkinu, sem hann hefði verið
viðstaddur.
Frá þessu augnabliki hresstist
sjúklingurinn fljótt Aðalatriðið
var, að hann var farinn að tala,
að vísu ekki mikið, en hann tal-
iaði samt. Vinum hans fannst
hann vera orðinn dálítið undar-
legur, hlédrægur og eitthvað ein
kennilegur, en þeir voru ekkert
hissa á því, eftir allt, sem komið
hafði fyrir hann. Irene var dálít-
ið hrædd við hann og dálítið
óhamingjusöm, því að hann var
hættur að sýna henni þá blíðu,
sem hann hafði gert áður, en samt
sem áður laðaðist hún enn frek-
ar að honum en fyrr. Það var aug-
ljóst, að Borek hafði aftur fengið
áhuga á heiminum. Hann hlustaði
með athygli á gestina, sem til
hans komu. Og hann bað jafnvel
fólk að koma til sín, en það voru
mest megnis kommúnistar. Og
allir álitu þeir Borek nýjan félaga
og svöruðu spurningum hans hik-
laust og óhindrað, en í þessum
samræðum var alltaf eitt nafn,
sem oftast var nefnt, en það var
dr. Matepka.
Dag nokkurn bað hann Irene
að koma með ritvélina sína og
pappír á sjúkrahúsið. í fyrstunni
vann hann myrkranna á milli og
stöku sinnum reif hann pappír-
inn úr vélinni og brenndi blöðin
í öskubakkanum, en að lokum
hætti hann að vinna svo mikið og
það lék sigurbros á andliti hans, '
er hann braut blöðin saman vand
lega og faldi þau undir koddan-
um.
„Má ég taka ritvélina burtu?
Hún vegur heilt tonn! Hvað hef-
urðu verið að skrifa svona mikið?
Má ég sjá það?“
„Það er samningur við Al-
mættið."
„Þú ert alveg ómögulegur. Ég
veit ekki, hvað ég hef gert þér
til þess að þú talir við mig eins
og þjónustustúlku." |
Hann svaraði grafalvarlegur.
„Þú hefur ekki gert mér neitt.
Ég hef alltaf tekið svari þínu við
aðra og ég held áfram að gera
það, en ég get ekki tekið svari
þínu við þig sjálfa. Það getur
verið, að þú skiljir betta einn góð
an veðurdag.“
Aftur fór hún að gráta. Hún
hafði aldrei grátið eins mikið og
síðustu daga. „Ef ég bara skildi
þig!“
„Ef þú bara gætir beðið!“
„En Oldrich. — Ertu að tala
í alvöru? Veiztu ekki hvað flokk-
: Þegar Kvapil hafði talað, höfðu
aúgu Boreks stækkað af undrun
og varir hans höfðu hreyfst, en
ekkert heyrðist.
i Það sama kom fyrir, er Irene
séttist á rúmið hans nokkru síð-
ar, lýsti því yfir hve mikið hún
elskaði hann og sagði honum frá
stjórnmálunum og hinum nýju
ejskulegu vinum sínum í komm-
úpistaflokknum. Borek hafði þá
ekkert sagt, en það mátti lesa
angistaróp í augum hans.
i Læknunum hafði tvisvar dott-
iti í hug, hvort ekki ætti að setja
hjann á geðveikrahæli. f fvrra
spm þegar Irene var hjá honum.
ijíún hafði frekar legið en setið
áí rúminu og fjasað mikið um ein-
livern félaga Mares, sem hafði
sýnt henni og börnunum mikla
vinsemd og sem yrði áreiðan-
lega bezti vinur hans með tím-
anum. Þótt hún horfði í augu
manns síns, var eins og hún
horfði fram í tímann og væri að
velta því fyrir sér hve lengi hún
gæti lifað á frægð manns síns og
hvað mundi ske, ef honum batn-
aði ekki aftur. Það má hamingj-
an vita, hvers vegna Eorek varð
allt í einu svona reiður. Hafði
Willys jeppi
til sölu. — Hefur verið í einkaeign.
Upplýsingar í síma 5012.
Einbýlishús í Kópnvogi
til sölu. — Uppl. gefur málflutningsskrifstofa Einars B.
Guðmundssonar, Guðlaugs Þorlákssonar og Guðm. Pét-
urssonar, Austurstræti 7, símar 2002—3202.
Gólfteppi
Wilton gólfteppi og dreglar, mjög vandað.
hann getað lesið hugsanir henn-
ar eða höfðu atlot hennar komið
upp um hana. En allt í einu sló
Qldrich, hinn blíði Oldrich, hana
í| andlitið og áður en hún hafði
íjttað sig hafði hún fengið annað
liögg á hinn vangann. Hún rak
i|pp öskur og áður en hægt var
að koma henni út úr sjúkrastof-
PPHRÍMN
Símar 1946—1498.
H
F
Er ~J\
SnowWhitesj^
SnawVVíiite'sj^
5 punda bréfpoki 10 punda léreftspoki
Biðjið ávallt um
„Snow White" hveiti
( Mj allhvítar-hveiti)
Wessanen tryggir yður vörugæðin
MARKAÐURINN
Bankastræti 4
Bezta leiðin fil að kaupa
bezlu blöðin
Cillette
málmhylki
10 BLÁ GILI.ETTE BLÖ9
Kr. 13,25
Bláu Gillcttc Blöðin
Þér borgið aðeins lyrir blöðin.
Máimhylkin kosfa ekkert.
Nýtt blað tilbúið til notkunar án fyrirhafnar.
Bláu blöðin með heimsins beittustu egg eru al-
gjörlega varin gegn skemmdum og ryði. Sérstakt
hólf fyrir notuð blöð. Þér fáið fleiri rakstra og
betri með því að nota __