Morgunblaðið - 24.03.1955, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 24. marz ’55
r
EFTIRLEIT
CFTIR ECON HOSTOVSKY
Kdkósmjöl og kjortnsalt
nýkomið
Sími 1755.
Framhaldssagan 53
aö til mín. Nú langar mig til að
sþjalla dálítið við þig.“
i„Hlustaðu nú á mig, Oldrich",
sagði Matejka hægt og kuldalega
og hnyklaði brýrnar. „Ég skal
véra kyrr, ef þú ætlar að segja
mér eitthva mikilvægt, en tími
minn er of dýrmætur til að
sþjalla."
„Fyrirgefðu, ég skal koma að
efninu. Þykir þér vænt um
tékkneskuna?"
; „Nú þetta finnst mér nú
dálítið —“
„Vertu rólegur, mér er alvara.
í; okkar máli notum við hvers-
dágsleg ávörp um þá, sem standa
ojkkur næst, ég spyr þig nú, hvort
þér þyki vænt um tékkneskuna
til þess að vita hvernig þú notar
hana eða með öðrum orðum hvar
við tveir stöndum gagnvart hvor
öðrum.“
Matejka stóð upp og settist
strax niður aftur. Andlit hans var
þreytulegt eins og hann hefði
skyndilega orðið allur rýrari, og
þpð var eins og hann hrevtti út
ú'r sér orðunum: „Hættu þessum
fíflalátum og hlustaðu á mig. Mér
héfur skjátlast með þig Mér
skjátlaðist er ég sá ekki, að þú
varst aðeins ánægður og kurteis
til að geta móðgað mig og sýnt
mér fjandskap á eftir. Viltu vera
eins og maður eða ekki?
Rödd Boreks var undurblíð
eins og hann bæði um friðþæg-
ingu og skilning.
„Trúðu mér, mér er alvara. Þú
ert þó ekki hræddur við mig?
Heldurðu að ég viti ekki, hver
þú ert og hvers þú ert megnugur.
Sjeiztu ekki, að ég hef fyrir fjöl-
iikyldu að sjá og hef því ekki
efni á að reita þig til reiði.“
„Hvað fjandann viltu mér?
Hvað á þetta að þýða? Hvers
végna skyldi ég vera hræddur við
þig?“
„Það veit ég ekki, en þú ert
Irræddur við mig og skammast
i|ÍTi fyrir það. Ég spyr þessara
spurninga vegna þess að ég er
ýíss um, að þú þolir sársauka
Éki vel. Mér var sagt að þegar
hafir einhvern kvilla, hafi
imkoma þín verið alveg óþol-
Btdi. Mér ríður á að vita, hvort
tf|ð sé rétt.“
„Þetta hefur haft einhver áhrif
heilann á þér, en ef til vill líð-
bað hjá. Vertu sæll, Borek.“
Hann stóð upp dálítið móðgað-
, en Borek greip hönd hans og
It honum föstum. Þeir störðu
1 H'or á annan og Matejka fannst
I finn vera svo átakanleea hiáln-
í fvana. Hann vissi ekki, hvað
1 ann átti að gera.
„Slepptu mér. biáninn hinn. Ef
þú vilt stvttar þér stunHir, ætt-
ifcðu heldur að kalla á hjúkrunar-
Tponuna og fá hana í rúmið til
þín. Þið gætuð bæði ha.ft góða
íikemmtun af því. Nú er ég að
tara.“
„Nei, þú ferð ekki “
Borek varð öskugrár í framan
og úr aueum hans mátti lesa
miskunnarlevsi. Nú varð Mateika
raunveruleea hræddur, en hann
skammaðist sín fvrir að kalla á
hjálp. Þegar allt kom til alls var
þetta sjúklingur, sem hann átti
við að etja og ef.til vill geðsjúk-
ur maður þar að auki. Hann fann
til í höndunum og það var eins
og beinin moluðust undan hönd-
um hins ofsterka manns. Hann fór
að stynja. ..Vitfirringurinn þinn,
^eiztu hvað þú ert að gera Þú
<Jrt búinn—“.
, Líkaminn í rúminu settist unn
ftins og vnfa ng Borek sló með
hinni hendinni Matejka á munn-
inn svo að hann mundi hafa fall-
ið um koll, ef Borek hefði ekki
haldið í hann. Hann var að því
kominn að kalla á hjálp, þegar
Borek náði taki á hálsinum á
honum. Kvalirnar urðu óþolandi
og honum var ómögulegt að koma
upp nokkru orði. Hann barðist
um í rúminu og reyndi að gefa
frá sér einhver hljóð, en blánaði
allur í framan og fyrir eyrum
hans hljómuðu miskunnarlaus
orð.
* „Þú verður kyrr, Matejka,
vegna þess að þú hefur áhuga á
að heyra hvernig ég er búinn að
stokka upp spilin. Nú muntu
alltaf halda að einhver væri að
kyrkja þig, dag og nótt og þú
munt ekki geta barist á móti því
eða kallað á hjálp, Rétt eins og
núna —- já, rétt eins og núna!
Já, þeir höfðu rétt fyrir sér, sem
sögðu, að þú gætir ekki þolað
sérsauka og það kemur sér vel
fyrir mig — það er einmitt það,
sem mig langaði til að vita.
Setztu nú niður eins og þægur og
góður drengur og hlustaðu á: ég
ætla ekki að kyrkja þig, ég ætla
aðeins ag lofa þér að finna smjör-
þefinn af því hvernig þú heíur
farið með aðra. Og mundu það
Matejka, að ef þú sýnir einhvern
þráa eða revnir að flýja, skal ég
hálsbrjóta þig.“
„Undir koddanum mínum er
síðasta eintakið af samhljóða
bréfum, en sérhvert þeirra er i
öruggum höndum. Bréfin eru öll
til innanríkisráðherrans okkar
herra Nosek. Þessir tíu trúverð-
ugu menn munu sjá til þess, að
ekkert komi fyrir mig. Þeir vita
ekki hver um annan, svo að þeir
geta ekki komizt að því hverjir
það geta verið. Og það sem meira
er, þú getur ekki losnað við mig,
því að ef ég er drepinn, eða ef
ég hverf eða er settur á eitthvert
hæli, mun það orsaka, að bréf
j mun koma til innanríkisráðherr-
ans um það, að þú hafir notað
Eric Brunner sem njósnara til að
koma á sambandi við Ameríkana.
I bréfinu segir, hvernig þú lést
Eric koma mér inn í þetta mál
og hvernig hann lét mig fá pen-
inga, sem hann fékk frá þér og
hvernig þú ætlaðir þér að koma
á öruggu sambandi milli þín og
Gerard Morgan. Nú hefurðu geng
ið í gildruna. Gerard Morgan og
Eric Brunner munu fylgja þér til
dauðadags. Seztu nú niður og
hugsaðu vel um það, hvort þú
vilt heldur vera kyrr og hlusta
á það, sem ég hef að segja eða
fara og kalla á lögregluna." í
Hann losaði takið á hálsinum á
Matejka og hendinni og settist
betur upp í rúminu og beið eftir
því, hvað hann mundi gera.
Augu Matejka voru blóðhlaup-
in og starandi. Hann hrissti dofnu
fingurna en nuddaði hálsinn með
hinni hendinni. Hann leit til dyr-
anna eins og villidýr, sem er
lokað inni í búri. Hann teygði
sig eftir bjöllunni, en áttaði sig
strax aftur. Hann horfði haturs-
fullum augum á Borek.
„Hvers konar bölvaða lygi hef-
ir þú búið til? Þú — þú —
Hann leitaði árangurslaust eftir
viðeigandi orðum, en síðan kom
yfir hann hræðslutilfinning og
hann lét fallast niður í stólinn. j
Borek hélt áfram: „Ég veit
heilmikið um þig frá gæðingum
þínum eins og leyndum óvinum.
Ég veit, að þegar þú hniprar þig
saman í stólnum, ertu alveg viti
þínu fjær, og þegar vinstra aug-
að fer að titra eins og núna, ertu
alveg að því kominn að falla í
yfirlið. En það verður ekkert úr
því núna. Matejka, það er eins
gott að gefast upp sem fyrst, þar
sem ekkert getur hjálpað þér
héðan í frá. Þú ert fastur í þinni
eigin snöru. Ég hef lagt á ráðin
með mikilli varúð og þar er eng-
in smuga. Og jafnvel þótt þú
hefðir ekki komið til mín í dag,
mundi ég hafa komið til þín eftir
nokkra daga. Hvað er það, sem
þú ætlar að segja mér? Haltu
áfram og talaðu.“
„Heldur þú að svona gáfaður
náungi eins og Nosek ráðherra
muni trúa öðrum eins svívirðing-
Félag íslenzkra iðnrekenda
Almennur félagsfundur verður haldinn í Þjóðleikhús-
kjallaranum föstudaginn 25. þ. m. kl. 12 á hádegi.
Til umræðu verða kaupgjaldsmál og fleira.
- FÉLAGSSTJÓRNIN
■ . . ■ /£j ■ f „Töfrar barnsins“ \
. . ■ . ■ ■ . 1 ÆBam frá MEKMEN |
. . ■ . ■ ■ er óviðjafnanlegt.
. . . ■ ■■ ■ ||||F Fæst í plast-flöskum, sjálf- :
. ■ . Éw sprautandi, einnig í venjulegum \ ■
■ ■ . ! . | glösum til enduráfyllinga. ■ ■ ■
7/7 sölu
tvö herbergi og eldhús 1 kjallara í Vogunum. — Uppl.
gefui málflutningsskrifstofa Einars B. Guðmundssonar,
Guðl. Þorlákssonar og Guðm. Péturssonar, Austurstræti
7, sími 2002 og 3202.
Ný 4ra herbergja
ibúdarhæd
í Laugarneshverfi til sölu. — Uppl eftir hádegi.
HAUKUR JÓNSSON hdl.
Hafnarstræti 19 — Sími 7266

■■■■■■■■■■■■■■■•
Jóhann handfasti
INSK SAGA :
125.
mér lökin, sem voru í þvælu utan um mig. Þvottakonurnar j
héldu að ég væri illur andi og flýðu æpandi og skrækjandi ‘‘
eins og fætur toguðu. Ég þaut á fætur og þaut af stað, en ;
einn af bogmönnunum í varðhúsinu var fljótur að skilj-t •
hvað ég í rauninni ætlaði mér. Hann dró upp boga sinn :
og sendi ör á eftir mér. Ég fann stingandi sársauka í fæt- :
inum og hrasaði og féll og jafnskjótt réðust fjórir eða ■
fimm hermenn að mér. Þeir báru mig ofurliði og drógu mig •
inn í kastalann aftur. en ekki fyrr en ég var búinn að gefa :
þeim nokkur glóðaraugu til minningar um mig, það getið :
þið alveg reitt ykkur á. •
Þannig fór þessi flóttatilraun algerlega út um þúfur hjá •
mér, það eina, sem ég hafði upp úr henni var það, að ég :
særðist á fæti og varð að liggia í rúminu allmarga daga, og
svo bað. að eftir þetta var mér haldið í jafn ströngu varð-
haldi og konunginum sjálfum. ■
Samt varð það mér til huggunar og hughreystingar, hvað •
konungur varð auðsjáanlega feiginn að sjá mig aftur. „Sat': :
að segja var ég farinn að sakna þín, Reiddi hnefi“. sagði ■
hann. „í öðru eins fangelsi og þessu er gott að hafa að ■
minnsta kosti einn tryggan vin hjá sér, sem einnig er fangi“ j
Þetta kom mér til að roðna að fögnuði, því að mér þótti mikil :
virðing að því að þessi frábæri konungur skyldi kalla mig ;
vin sinn. , :
— Morgunblaðið með morgunkaffinu —
Hafnarfjörður
Vantar 2—3 herbergja íbúð í nýju húsi 14. maí eða
fyrr. Tilboð sendist afgr. Mbl. merkt. „H. H. — 763“.
Glæsileg korlmannaiöt
Ný snið, sem vekja aðdáun.
Klæðavcrzlun Andrésar Andréssonar
....................■■■■....■■!■. ....
Vélskófla
lítið notuð, sem jafnframt má nota sem skurðgröfu og
uppskipunarkrana, til sölu. — Semja ber við
♦
STEIN JÓNSSSON hdl. Kirkjuhvoli.
sími 4951, sem gefur allar nánari upplýsingar.