Morgunblaðið - 26.03.1955, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ
Laugardagur 26. marz ’55
BFTIRLEIT
EFTIR EGON HOSTOVSKY
Framhaldssagan 56
sjúkrahúsi." '
:„Þú — Borek — þú ert óþokki.
Apmur helvítis óþokki.“
,,Nei, við erum báðir menn,
Mptejka. Er það ekki einkenni-
le|t?“
Hinn valdamikli maður frá inn
anríkisráðuneytinu lagaði á sér
hátlsbindið og renndi fingrunum
gegnum hárið og án þess að líta
á tíómara sinn og kvalara opnaði
hajnn hægt hurðina og gekk fram
í ándyrið.
Ðorek fórnaði höndunum, leit
uþp í loftið, hvíslaði eitthvað en
baptti síðan við upphátt: ,,Amen!“
NÍTJÁNDI KAFIA
Morgan hneigði sig klaufalega.
„Þarna sérðu Margaret, hve
áreiðanlegur ég er. Ég er jafnvel
fimm mínútum fyrr en þú baðst
mig um. Ég sé, að þú ert alveg
tilbúin. Við höfum nægan tíma,
þótt flugvélin fari eftir réttri
áætlun, sem ég stórefa. Gerðu
mþr að lokum greiða og við skul-
um fá okkur kaffi. Mér er kalt,
bagði vegna veðursins og svo er
lirollur í mér vegna alls þess,
sem skeð hefur.“
„Stundum dettur þér ýmislegt
gott í hug, Gerard. Mig langar
líka í kaffi. Og hvers vegna greiða
að lokum? Heldurðu, að ég komi
ekki aftur til Prag eftir leyfið
mitt? Eða áttu von á því að vera
flúttur eitthvað á meðan? Hvað
er klukkan?"
„Hún er ekki átta enn. Við er-
um ekki meira en hálftíma út á
flugvöllinn og flugvélin á ekki
að fara fyrr en klukkan tíu. Get
ég hjálpað þér í eldhúsinu? Þú
vilt það ekki — ég bjóst við því.
Þú hefur gert ýmislegt ein upp
á jsíðkastið og hefur aldrei látið
sýo lítið og spurt vin þinn ráða
eða hjálpar til að hafa upp á vini
bínum Kral. Ferðin til sótarans í
7,elezna Ruda var mjög hættu-
leg og það var mjög óráðlegt a*í
þér að heimsækja hinn særða
Borek.“
Margaret leit snögglega upp
frá eldavélinni og leit reiðilega
á Morgan, en bbðkaðist heldur, er
hún sá, hve niðurlútur hann var.
„Svo að þú hefur bá líka njósn-
að um mig, Gerard?“
„Margaret, kallaðu það ekki að
njósna. Ég hafði áhyggjur út af
þér.“
reiðarrúðuna eða þegar við stóð-
um fyrir framan sendiherrann —
sem ég get ekki fyrirgefið að hafa
dáið svona snemma — ég veit
það satt að segja ekki hvenær
það byrjaði og hvenær það varð
verra — en ég elska þig. Nú er
ég búinn að segja það og í þetta
sinn hlæ ég ekki. En það er ekki
vingjarnlegt af þér að fara að
hlægja."
Margaret skellihló. „Elsku
Gerard, ég hef aldrei heyrt slíka
yfirlýsingu. Varaðu þig, að
brenna ekki brauðið! En nú skal
ég segja þér, hvað ég hef verið
að hugsa um upp á síðkastið, að
Gerard Morgan mundi hafa gott
af því að vera ástfanginn. Þá
mundi hann komast að raun um,
að það er miklu betra að búa með
fólki en leika sér með það. Ef þú
ert raunverulega ástfanginn,
mundir þú ekki hafa látið njósna
um mig. En nú skaltu setjast nið-
ur, ég er að koma með kaffið."
„Ég er sestur. Hefurðu ekki tek
ið eftir því að þú ert eina mann-
eskjan í heiminum, sem ég hlýði?
Og allt og sumt sem ég fæ, er
leiðindin. Ég komst í vandræði
vegna Eric Brunner. Aumingja
maðurinn er í hreinustu klípu.
Hann getur ekki komið hingað
aftur, okkar fólk man alltaf eftir
því að hann var kommúnisti. Þjóð
verjarnir gléyma því ekki, að
hann er Gyðingur, og tékknesku
útlagarnir segja, að hann sé
njósnari. Ef Gyðingarnir afneita
honum þá ekki einnig, mun hann
ef til vill geta komizt til Palest-
ínu.“
„Já, Eric Brunner, hvernig get-
um við tvö dæmt hann réttlát-
lega. Mér verður kalt í hvert sinn
sem ég hugsa um hann. Það var
ekki fyrr en ég kom til Prag að
ég komst að raun um að mann-
kynið er haldið hræðilegum sjúk-
dómi, bæði hjartasjúkdómi og
heila. Það skiptir ekki máli, hvað
sjúkdómurinn heitir, því að nöfn
breytast ár frá ári, en sjúkdóm-
urinn er sá sami. Og við erum
ekki að berjast við sjúkdóminn
heldur við sjúklingana — og oft-
ast aðeins þá sem virðast vera
sjúklingar — en á meðan breið-
ist sjúkdómurinn óðfluga út.“
„Ertu að setja út á mig? Ekki
er ég læknir, heldur hermaður."
„Nei, ég er ekki að ásaka neinn.
Við erum öll meira og minna
samsek. En ég er hrædd. Ég er
hræddari við drepsóttir en styrj-
aldir.“
„Þekkir þú lækninguna, Marga-
ret?“
„Þú munt sjálfsagt ekki gefa
mikið fyrir lækningu mína, en
það er Brauð og Orð. Brauð fyr-
ir hina hungruðu og orð fyrir
þá, sem hafa villzt. Ætt brauð,
auðvita, jafnvel þótt við verðum
að taka það frá okkur sjálfum,
og orð, sem ekki er falsað, heldur
hreint orð eins og það var í upp-
hafi þegar það var með Guði og
Orðið var Guð. Það verður eitt-
hvað að ske, þetta getur ekki
haldið, áfram svona.“
Hún hló aftur, en í þetta skipti
hæðnislega og bætti síðan við.
„Mundu hvað ég sagði: Það sem
Gerard Morgan þarfnast, er að
verða ástfanginn. Hann verður
að fá einhvern eða eitthvað, sem
honum þykir vænna um en sjálf-
an sig.“ i
í fyrstunni fóru kippir um and-
lit Gerard Morgans og hann átti
í mestu vandræðum með sig að
hlægja ekki. En skyndilega urðu
allir andlitsdrættir slappir og
hann leit af Margaret og á borð-
ið og spurði lágri röddu: í
„Margaret, heldurðu að þú
munir hitta hann? Heldurðu, að
hann sé í Ameríku?" i
Hann virtist vita, hver áhrif
spurning þessi mundi hafa, því
að hann leit ekki upp, þegar
Margaret grúfði sig niður í borð-
ið, vellti um bolla og disk og fór
að hágráta. Hann sat kyrr, en
strauk klaufalega hár hennar.
Hún grét enn ákafar.
Hann hvíslaði: „Ég óska þess af
öllu hjarta, að þú finnir hann
— nú á ég ekki heitari ósk.“ j
Hún leit upp tárvotum augum, 1
hætti að gráta og stamaði: „Segðu
mér sannleikann. Hvað veiztu um
Paul Kral?“
„Margaret, ég sver það. ég veit
ekkert. Háns er saknað. Daginn,
sem Jan Masaryk lézt tilkynnt-
um við til Washington að Paul
Kral hefði verið síðasti maður-
inn, sem talaði við hann og hann
hefði talað við hann tvær klukku
stundir rétt áður en Masaryk
framdi sjálfsmorð. Við vissum,
að þeir vildu fá að vita, hvað
Masaryk hefði sagt við hann.
„Ég get ekki verið reið við
þnr. Þú lætur eins og þú sért ekki
fa|r um að telja einu sinni uop að
fijpm og eins og þú viljir allt
fý¥ir mig gera, og núna neitarðu
þár um að sofa frameftir á sunnu
dági aðeins til að spyrja mig í síð-
afta sinn. Gerard, þessi ástríða
þíp hlýtur að gera þig óhamingju
s£fnan.“
;„Ég er óhamingjusamur, ekki
vggna neinnar ástríðu, heldur
végna þess að við erum að kveðj-
agt. Ætlarðu að vera í Ameríku,
eða ætlarðu að fara úr utanríkis
þjónustunni?"
„Ég hef ekkert ákveðið í huga.
Eg ætla fyrst að fara heim —■ því
næst ætla ég að sjá til. Ég er
hrædd við þennan stað. Ef þig
langar til að hjálpa. geturðu sett
nokkra bolla og diska á borðið
og mjólk og sykur og ristað
brauð.“
„Mín er ánægjan. Þakka þér
slcipanirnar. Veiztu, Margaret,
hvað ég hef verið að hugsa um
þessa síðustu daga og nætur?
Versta ógæfa mín er þessi bölv-
aði hlátur minn. Margaret. ég veit
ekki, hvenær það skeði, hvort það
skeði þegar við vorum að klifra
Vfir girðinguna eða seinna þegar
uppreisnarmennirnir brutu bif-
Jóhann handfasti
ENSK SAGA
127
látinn vita, að keisarinn vildi finna hann aftur. Þannig
fórum við úr kastalanum undir sterkri hergæzlu báðir
fegnir að sjá hann í síðasta sinn.
„Hvað mig snertir“, sagði konungur þegar báti okkar var
róið burt, „verð ég feginn að fá annað útsýni úr fangelsis
glugga mínum.“
Svo var farið með okkur til keisarahirðarinnar og þar
voru bornar á konung margar upplognar sakir og viðbjóðs-
legir glæpir í viðurvist keisarans sjálfs og mikils fjölda
aðalsmanna. Hann var sakaður um að hafa lagt á ráðin
um morð Konráðs af Montferrat í Sýrlandi, þó að það væri
þá sannað, að það voru áhangendur „Gamla mannsins í
fjöllunum“, sem myrtu hann. Hann var ákærður fyrir að
hafa staðið í sviksamlegu leynimakki við Saladín og fleiri
og fleira.
Þegar ég hlustaði á allt þetta, fannst mér hjartað í mér
ætla að springa af réttlátri heiftarreiði. Auðvitað datt eng-1
um í hug að neita því, að konungur hefði marga breyzk- ■
leika, eins og allir syndugir menn og að hann gerði margt
í bræði og mikillæti, sem betur hefði mátt vera ógert, en
Séra L. Níurdock
flytur erindi í Aðvehtkirkj-
unni sunnudaginn 27. marz,
kl. 5 síðd. — Efni;
Víxlsporið
óbætanlega.
Athugið!
Um leið og gengið er úr
kirkju, eiga þeir, sem þess
óska, kost á að fá íjölritaðan
útdrátt úr erindinu, sem
flutt var s.l. sunnudag, um efnið:
: Er hægt að ná sambandi við dána menn?
• Og ennfremur efnisskrá um væntanlegan erindaflutn-
■ ing í apríl.
Allir velkomnir.
VERZLUIMIN FACO
OPNA I DAG
■
■
m
\ herra- og drengjafataverzlun að Laugaveg 37
VerzSonin FACO
• itiiaaiaiMiMMtMiiMiMiimiKMiiiiMiiMiiiiiminiiniii,,,!
Hún vissi, án þess að snúa sér við, að hann hafði
ekkert séð af sýningunni. Það var hið blæfagra
hár hennar .... svo hreint og eðlilegt
.... með mjúkum bjö>’tum liðum, sem
tók athygli hans .... allt af þvegið úr
BandDox.
bandbox sksmpim
Fljótandi fyrir venjule?t hár
en Cream fyrir þurrt.
ttJ
iaM
UJJIJMI■■■■■■ IIaMMJua. fe ■ M■ ■ ■ UJ■ ■■■■■■■■ ■■■ ■ ■ ■ ■ ■■■■■■ ll i £ IJUJUJl <■■■■■■■■ «■■■■■■■■!■■ áf ■■■■■■■■■Cll■■>■■■ ■■■■■■ai.JJllfHJBBlfeJAl 111U JL A JUUJULaJULf •■■*»■J.U»■IMIUUj