Morgunblaðið - 07.04.1955, Blaðsíða 10

10
MORGVNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 7. apríl 1955
Sigmundur Sveinsson SS ára
HÁMARK lífsins er að finna full-
nægju þess. Hinn ríki verður
sífellt fátækari í hjarta sínu þrátt
fyrir auðæfin og hinn valdamikli
verður æ soltnari og gráðugri í
meiri völd, eftir því sem hann
kemst hærra í valdastigann. Sá
feinn er alsæll, sem er lýðum
frjáls og finnur fullnægjuna í
Guði. Finnur fullnægju í því að
jjjóna honum. Og í þeirri við-
leitni lærist honum að þjónustan
ýið aðra, er æðsta takmarkið og
að einmitt í því finnum við full-
nægju lífsins.
Að finna slíka menn, er næsta
sjaldgæft, en þó eru þeir til. Einn
slíkra manna verður 85 ára 9.
þ.m. Það er Sigmundur Sveins-
spn fyrrum umsjónarmaður í
barnaskóla Miðbæjarins.
Sigmundur Sveinsson er fædd-
yr í Gerðum í Garði, 9. apríl 1870.
Foreldrar hans voru Sveinn
Magnússon frá Grund undir Eyja-
fjöllum og Eyvör Snorradóttir
ptrests að Desjarmýri, Sæmunds-
sonar prests að Útskálum. Hin
mestu sæmdarhjón. Sveinn smið-
ur góður og frábær atorkumaður,
en Eyvör vel að sér og trúkona.
Hefir Sigmundi því kippt í kyn-
i« til beggja.
Hann ólst upp hjá foreldrum
SÍnum og var að sjálfsögðu fljótt
haldið til vinnu. Á áttunda ári
býrjaði hann að fara á sjó og sjó-
fnennsku stundaði hann upp frá
því, meðan hann dvaldi á Suður-
nesjum, bæði þar og á Aust- og
Vestfjörðum.
Árið 1901, gekk hann að eiga
konu sína, Kristínu Símonardótt-
ur. Hjónaband þeirra varð langt
og farsælt. Börnin urðu 8, 4 synir
og 4 dætur. Eru þau öll á lífi
nema einn sonur, er andaðist fyr-
ir nokkrum árum. Dvöldu þau
hjón fyrst í Hafnarfirði, en flutt-
ust þaðan að Brúsastöðum í
Þingvallasveit og ráku þar bú-
skap til ársins 1919. Jafnframt
höfðu þau á hendi veitingasölu
í Valhöll. Nutu þau þar björtustu
sólskinsstunda æfinnar. Árið
1920 varð Sigmundur umsjónar-
maður Miðbæjarskólans og hafði
það starf á hendi þangað til 1941.
Síðan hefir hann ekki haft fast
starf, en vinnur að því eins og
áður, að koma ýmsum áhugamál-
um sínum í framkvæmd.
Ein dóttir hans, Sesselja, hafði
snemma hug á því, að líkna van-
gefnum börnum og koma á fót
hæli fyrir þau.
í því skyni dvaldi hún um hríð
á barnaheimilum og spítölum í
Þýzkalandi. Er hún kom heim,
var henni það brennandi áhuga-
mál, að hrinda þessu í fram-
kvæmd. Það stóð þá heldur ekki
á áhuga hjá foreldrum hennar og
sýstkihum, að koma þessari hug-
sjón áleiðis. Öll sameiginlega,
studdu þau hana með ráðum og
dáð og lögðu til þessa mikla
vinnu. Árið 1930, keypti Presta-
félag Suðurlands jörðina Hvera-
kot í Grímsnesi, er síðan hefir
heitið Sólheimar. Þar er mikill
jarðhiti. Þessa jörð fekk Sesselja
til umráða og eygði með því, að
að koma þessari hugsjón sinni í
framkvæmd. En erfiðleikarnir
voru ótrúlegir. Öll hús þurfti að
reisa frá grunni og veglaust heim
og yfir illfærar mýrar að fara.
Auk þess var sandur og möl ekki
nærtækt, nema rétt til að steypa
kjallara hússins. Var þó þegar
hafist handa og með sameigin-
legu átaki s.vstkina og foreldra,
tókst að koma húsinu upp. Fvrsta
súmarið varð Sesselja að búa i
tjöldum með börnin og lánaðist
það vel og var það til mikill bóta,
að Lúðvík bróðir hennar lagði
hitaveitu í tjöldin. Síðar var húsa-
kóstur enn aukinn og hefir
barnaheimili verið rekið þar s'ð-
anl En alla tíð hefir Sigmundur
vehið óþreytandi stuðningsmaður
h’éimilisins og jafnvel um tíma
gæzlumaður barnanna.
Árið 1944, andaðist Kristin,
kona Sigmundar og var jörðuð
að Voðmúlastöðum i Landeyjum,
; I
en þar fermdist hún. Þar var áð-
ur kirkja, en hún lögð niður 1910.
Kristínu þótti mjög fyrir því og
síðasta áhugamál hennar fyrir
andlátið var, að þar yrði reist
kapella. Og nú hófst einn dásam-
legasti þáttur í lífi Sigmundar.
Hann taldi það helga skyldu
sína, að koma þessu áhugamáli
sinnar ástríku eiginkonu í fram-
kvæmd. Með sigursælum dugnaði
og áhuga hófst hann þegar handa,
að safna fé til kapellunnar og
undirbúa byggingu hennar Og
þó oft horfði óvænlega, var smíð-
inni lokið og kapellan vígð, áður
en 2 ár voru liðin frá andláti konu
hans og allt skuldlaust.
Þetta og allt annað dásamlegt,
sem honum hefir hlotnast í líf-
inu, telur hann náð frá Guði fyr-
ir son hans, Jesú Krist, er hann
tignar og vegsamar.
Á áttræðisafmæli Sigmundar,
skrifar þáverandi biskup Sigur-
geir, sál. Sigurðsson, fagra grein
um afmælisbarnið og kemst m. a.
syo að orði: ,,Það er lærdómsríkt
að kynnast Sigmundi Sveinssyni.
Þótt áttatíu ára sé hann, logar
hann af fjöri og áhuga fyrir öllu,
sem er fagurt og gott. Hann þráir
að verða til góðs, öðrum til gleði.
Hann þráir að jafna deilur, lægja
allar slíkar öldur, en að allir
menn lifi saman í bróðerni og
friði, í þeim kærleika, sem um-
ber og fyrirgefur. Hann er lát-
laus og yfirlætislaus. Honum
finnst sjálfum, að hann sé ekki
neitt og það sem hann hefur
starfað, aðeins veik viðleitni En
Guði vill hann umfram allt gefa
dýrðina."
Allt þetta sem hér er sagt, má
engu síður segja nú á 85 ára af-
mæli Sigmundar. Fjörið og áhug-
inn er hinn sami og viðleitni hans
til að styðja og styrkja aðra,
eykst með hverju ári. Og mér er
kunnugt um það, að mörgum er
huggun og styrkur að bænum
hans og elskusemi. Hann er einn
af þeim mönnum, sem lætur sér
ekkert óviðkomandi, er leitt getur
til farsældar og gleði. Þjónustan
við aðra er sú lind sem hann eys
af og endurnýjar hann í æ ríkara
mæli. Honum hefir veizt sú náð,
að finna fullnæsiu lífsins.
I þeirri trú. óska ég honum
blessunar Ðrottins.
Siomundur verður staddur að
Sólheimu.m á afmælisdaginn, en
þar er a’mað heimili hans.
Steindór Gunnlaugsson.
HAZF.l. BISHOP
Snyrtivérur
Jónína Þórðardóttir
— minning
Guðrún Reykholt 70 ára
H.a/FL BISHOP
VAK ALITljKINN er eini
„ekta'' liturinn, sem fram-
leiddur er í Bandaríkjunum.
Söluumboð:
PÍITUR Pf.TURSSON
Hafnarstræti 7.
Laugavegi 38
• •
9 II* •
9 IMorgunblaðið •
9 •
9 M E Ð •
• n* •
• ORGUNKAFFIN U »
HINN 25. marz síðastliðinn var
til moldar borin frá Keflavíkur-
kirkju ein af elztu og bcztu hús-
j freyjum Keflavíkur, frú Jónína
Þórðardóttir á Tjarnargötu 10.
Hún var hreinræktaður Kefl-
víkingur, fædd hér 8. sept. árið
1871 og hér ól hún allan sinn
i aldur, nærri því á sama blettin-
um. ,— Ung missti hún foreldra
sína og varð að vinna fyrir sér
hörðum höndum. En hún hafði
fengið það veganesti, sem bezt
varð á kosið: hraustan líkama,
heilbrigða sál og létta og glaða
lund. Hún þurfti mjög á þess-
um eiginleikum að halda, því það
var ákaflega erfitt fyrir einstæð-
igns stúlku að vinna fýrir sér á
þeim timum. En gæfan var henni
hliðholl, því ung giftist hún sín-
| um ágæta eiginmanni Sigurfinni
Sigurðssyni síðar íshússtjóra, sem
flutzt hafði til Keflavíkur austan
' undan Eyjafjöllum, en þaðan var
hann ættaður. Þau reistu bú í
gamla bænum hennar móður
hennar og þar settist gæfan að
völdum, þó hvorki væri þar hátt
til lofts né vítt til veggja. Þrifn-
; aður, snyrtimennska og glað-
i værð einkenndi heimili þeirra
* hjóna allan þeirra búskap, sem
j varð rúm 50 ár. Sigurfinnur var
! með afbrigðum hagur maður og
j byrjaði fljótt að lagfæra og prýða
i litla bæinn; og húsfreyjan var
svo gagn myndarleg, að þar virt-
ist alltaf vera „fínt“, þó efnin
væru skki mikil fyrstu árin.
Sigurfinnur heitinn byggði
, húsið við Tjarnarg. 10 og bjuggu
þau þar alla tíð síðan. Það
þótti í stórt ráðizt þegar það hús
var byggt, enda var það ágætlega
vandað að allri smíði og þótti
stórt. Þarna bjuggu svo þessi
ágætu hjón við batnandi efnahag
og góð lífskjör, sífellt bætandi
og prýðandi heimilið. Sigurfinn-
ur fylgdist vel með öllum nýung-
um og var fljótur að færa konu
sinni öll þau þægindi, sem hægt
var að koma við.
Það var ánægjulegt að koma á
heimili þeirra á gleðistundum,
þegar glaðværð húsfreyjunnar og
græskulaus glettni húsbóndans
komu öllum í gott skap. En það
var merkilegt að koma þar á
þyngstu sorgar og reynslustund-
um, eins og þegar þau misstu í
sjóinn yngri son sinn Ásgeir
Þórð, ágætan eínispilt um tví-
tugt. Ekkert æðruorð heyrðist,
engar harmatölur, allt var borið
með tíginni ró og stillingu. Það
var birta trúar og vonar sem gaf
þeim þessa ró, þetta frábæra
þrek.
En þrátt fyrir margar þung-
bærar sorgar- og reynslustundir,
niátti þó með sanni segja að Jón-
ína sáluga væri hamingjusöm
kona. Þau hjónin eignuðust 4
ágæt og efnileg börn, þau Gunn-
ar húsgagnabólstrara, giftan
ágætri konu, Sigrúnu Ólafsdótt-
ur; Sigurbjörgu, sem dvalizt hef-
ur hjá móður sinni alla sína ævi
og nú síðustu árin stundað hana
með ástúð og nærgætni; Sigríði,
giíta Sigurði Ágústssyni bónda í
Birtingaholti og Ásgeir er áður
var nefndur. Barnabörn þeirra
hjóna urðu 12 og eru öll á lífi
nema 1 sonarsonur, ungur mað-
Frh. á bls. 11.
GUÐRÚN REYKHOLT er sjötug
á morgun Hún hefir verið starfs-
maður Ríkisútvarpsins síðan það
tók til starfa, eða rettan aldar-
j f jórðung. Þar höfum við unnið
■ saman í tónlistardeildinni, sam-
, ið efnisskrár, talað daglega um
tónlist og val tónlistar og æfin-
lega komið vel saman Hún heíir
alla tíð verið aðal máttarstoð
tónlistardesldarinnar, enda hefir
tónlistin verið hennar aðal
áhugamál í lífínu. Hún er ein af
þeim — máske fáu, sem fremur
mundi neíta sér um daglegt brauð
heldur en að sækja ekki góða
tónleika. Hún er því allsstaðar
nálæg þar sem list l.istanna tal-
ar sínu guðamáli.
Guðrún Reykholt er einhver
hin trygglyndasta mannvera sem
ég hefi kynnst um ævina, vin-
1 föst og vinavönd. Hún er hlé-
dræg og lætur lítið á sér bera
að jafnaði, en öruggur liðsmað-
ur er hún öðrum ti emur, þar
sem góður málstaður þarfnast
liðs. Henni hefir, — eins og fleiri
góðum mönnum, sem að tónlist-
armálum útvarpsins hafa unnið,
stundum verið fundið það til
foráttu, að hún gerði of miklar
kröfur til hlustenda. Og það er
satt að hún er kröfuhörð fyrir
hönd tónlistarinnar, og það með
réttu, en henni hefir ávallt verið
það hjartans mál að hjálpa öðr-
um til aukins skilnings á fagurri
og göfugri tónlist, enda er smekk
ur hennar fínn og þroskaður og
þekking hennar á tómist víðtæk,
jafnvel svt,, að ekki er á allra
færi þeirt'a, sem þó þykjast
kunna eitthvað fyrir sér í þeim
fræðum, að deila við hana um
þá hluti.
Ég hefi oft undrast hið mikla
starfsþrek þessarar fágætu konu,
sem háð hetir harða baráttu við
sjúkdóma árum saman. Hún
stendur eins og kleítur úr haf-
inu. Þó rastir og vindar gnauði,
og ausi sæ‘-oki og éljum, stendur
hún jafn keik er sjóina lægir og
straumarnir kyrrast Hún er
mikilla sanda og mikilla sæva.
Kæra Guðrún, ég þakka þér
allt samstarfið á liðnum árum og
trygga vmáttu þína En allir
sannir tóndstarunnendur þakka
þér þín mrklu störf í tónlistar-
deild útvarpsins og þau hollu
áhrif, sem starf þitt við hina
miklu monningarstofnun hefir
leitt af sér, til aukins þroska og
skilnings á góðri tónlist á þessu
landi.
Páll ísólfsson.
I stjórn K.R. I 40 ár
HINN 9. apríl eru 40 ár liðin síð-
an Erlendur Ó. Pétursson var
kosinn í stjórn Knattspyrnufélags
Reykjavíkur. Hefur hann verið
ritari félagsins í 20 ár og formað-
ur þess í 20 ár. Það mun nær eins-
dæmi að eiga óslitið sæti í stjórn
sama félags í 40 ár.
En Erlendur hefur ekki ein-
göngu starfað fyrir K. R. á þess-
um 40 árum, heldur lika íþrótta-
hreyfinguna yfirleitt. Þannig var
hann í Knattspyrnuráði Reykja-
víkur frá 1919—1932, í stjórn
íþróttavallar Reykjavíkur frá
1 1918—1943, fararstjóri fyrsta úr-
. valsliðs knattspyrnumanna til
Færeyja 1930, í íþróttanefnd
j þeirri, er ríkisstjórn íslands skip-
aði til að semia íbróttalögin, í
| Olvmpíunefnd fslands 1936, for-
maður Evrópumeistaramótsnefnd
arinnar 1950 og 1954, átti sæti í
fjölda móttökunefnda, sem ann-
azt hafa móttöku erlendra og inn-
lendra íbróttaflokka. Þannig
hefur Erlendur starfað að íþrótta-
málum landsins í 40 ár. Fvrir það
starf hefur hann hlotið margs
konar sæmd frá iþróttahrevfing-
unni. og riddari af Fálkaorðunni
varð hann 1937.
Að sjálfsögðu hefur K. R. fyrst
og fremst notið hans mikilhæfu
forustu og starfskrafta og stend-
ur því í mikilli þakkarskuld við
hann, en Erlendur hefur eins og
fvrr getur notið trausts og virð-
ingar íþróttahreyfingarinnar í
heild og mun nú einn vinsælasti
íbróttaleiðtogi landsins. Þjóðin
hlýtur að bakka honum fvrir hið
glæsile^a íbróttastarf, sem einnig
er imnið í hennar þágu, æskulýð
íandsins til heilla.
■"dorgunblaðið þakkar E Ó.P.
fvrir ágætt sam,'l''-í á liðnnm
á-um og vonar, að K. R. og íbrótta
máiin meei enn um r'-eið
nió+a bans farsælu st'”"f"'VT."'r*a.
K R -ingar hafa ákveðið að minn-
ast þessa merka afmælis for-
monrs sms hinn 15. apríl í íþrótta
h’”’mili félagsins.
Vr vrTpndur varð sextugur í
msí 195?. flutti Lárus Salómons-
br->um dránu bá er hér fer
á eftir. en það er hrvnhenda:
Mér er vandi í mínum hendum
mann að lofa, er stendur ofar
mér á öllum mannlífs hillum;
mun bó skýra í formi dýru
skoðún m'na og glöggur greina
gildi manns, sem um byggðir
landsins
vnvkist allar, og hefur hylli.
Heill með daginn og Vesturbæinn'
Þú hefur lengi þreytt að ganga
þrepin hálu í félagsmálum,
borið þaðan birtu og gleði,
bezti maðurinn, snjall og glaður.
Enga villu eða galla
aðrir merkja í þínum verkum.
KR stendur á tignartindi
með traust hjá konum og lands
vors sonum.
Ennþá lýsir orka brosið,
enda borinn þegar vorið
kemur yfir og lífið lofar
lífsins dýrðir, sem verða ei
skýrðar.
Trúarneistar í leik og listum
lifa og skína í augum þínum.
Njóttu, góði gæfumaður,
gjafa hinna og verka þinna.
Lárus Salómonsson.
ULLU
kryddvörur
eru ekta og
þess vegna
líka þær bezt.
Við ábyrgj-
umst gæði.
Þegar þér geriS innkaup*
Bi8|i8 uhq LILLU-KBYPR