Morgunblaðið - 07.04.1955, Qupperneq 14

14
MORGVNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 7. apríl 1955 ]
DULARFULLA HÚSIÐ
EFTIR J. B. PRIESTLEY
^L! :
Framhaldssagan 9
scr fram. „Eins og þér sjáið siálf-
sagt“, hvíslaði hann. „Er ég tauga
Óstyrkur, eins og það væri ég,
sem þyrfti að fara út. En sann-
leikurinn er sá, að Morgan, sem
ejr gamall þjónn bróður míns, er
síðlaus ruddi. Stöku sinnum
árekkur hann mikið — og hann
gæti byrjað á svona kvöldi — og
þegar hann er drukkinn, er hann
hættulegur. Hann er sterkur eins
og naut og gæti brotið hurðirnar
eins og ekkert væri. Þér getið
ímyndað yður, að ég er hræddur
■\ ið að vera hérna með slíkum
illimanni og geta hvergi flúið.
Penderel kinnkaði kolli sam-
Jykkjandi. „Við verðum að halda
■\ íninu frá honum. Ef hann er
c rukkinn og rósturssamur. er
1 ann ekkert spaug.“ En hann
1 afði athuga herra Femm gaum-
{ æfilega, meðan hann talaði. Það
^æti allt verið satt um Morgan,
eig ef til vill var það alveg satt,
því að það var augljóst, að mað-
urinn var hér um bil villimað-
úr, en samt sem áður var Pender-
el sannfærður um. að félagi hans
sagði ekki satt. Það var ekki hugs
unin um Morgan, sem hræddi
liann. Það var eitthvað anuað;
hann hafði haft eitthvað ótta-
legra í huga, þegar hann hafði
skyndilega og einkennilega hróp-
að udd að hann vildi ekki vera í
húsinu. Ef til vill var það eitt-
hvað enn verra heldur en að
drukkinn og hálfvitskertur
Morean brvti udd hurðirnar. Ef
til vill voru betta aðeins keniar
Femm tjölskvldan. sem bió hát.t
upni á hæðinni 'úftist hafa orðið
eitthvað undarlee. Stundarkorn
starði hann á manninn fvrir fram
an sig eins ee hann væri vera úr
ókunnum heimi.
Hurðin bak við bá lokaðist.
Morean var að setja lokuna fvrir
og Waverton. s°m var að fara úr
frakkannm. stóð nú rétt h’á beim.
„Ev hef komið t'ifreiðinni fvrir“,
saeði hann við Pendored. ,,Hérna
við hornið í pnmi skvli. Þar virt-
ist. vera öruogt." Hann leit í bvjng
um sig. ,.Hvar er konan min?“
Penderel Kontj m.eð humal-
fingrinum +íl hæeri. ..Earin að
skinta um föt. h“M ée “ Herra
Femm. sem enn leit þr'»ðsi'i1°ga
út, stóð á fætur o<r houti á f'ösk-
una og glösin. ..Fáður bér gin,
Wav°rton,“ s+oUk 'Pendero'i upp
á. ,.Það er skínandi gott.“
Waverton bros+.i og hristi höf-
uðið. ..Nei bakka fvrir. Mér geði-
ast ekki að hví. Pr°vtur bú bað,
Penderei7 t>að «o'ir þjg svo hræði
lega þunglyndan."
„Oin gerir mann hrvggan". iát
aði Penderel. ,.en það er ekki eins
Jiryggileet eins og ef ekkert gin
væri“. H°rra Femm hell+i aftur
í glösin. Hendur hans t.itruðu enn
og hann virtist, vera eins óstöðug-
ur eins o? ijósin, en þau höfðu
aldrei verið eins siæm ng nú. og
það varð til þess. að allt virtist
vera óstöðupt. S!ik ljós voru
verra en myrkrið sjálft. Penderel
tók nú eftir því. að Waverton var
ekki lenpur stjórnandi hemla og
gíra, heldur mnður, sem horfði
forvitnisleea í krineum sig og
leit einkenniiega á vininn Femm.
Og það gæti hann vel gert, hugs-
aði Penderel og hann vorkenndi
Waverton alveg að ástæðulausu.
Einhvern veginn finnst honum,
að Waverton ætti ekki að vera
þarna. Waverton var ekki eins og
tiann, maður án nokkurrar bvrði,
nakinn, h°ldur maður sem ha+ði
orðið — hvað var það? — já, gisl
auðæfanna. Ti! dæmis átti hann
konu, sem nú var að skipta um
föt. Hve konur voru einkennileg-
ar, alltaf annað hvort ekki alveg
mannlegar eða of mannlegar. Hún
hafði farið til að skipta um föt
í fylgd með þessu litla, feita,
hevrnardaufa skrímsli. Það var
eitthvað svo einkennilega átak-
anlegt við þessa brottför og þessi
fataskipti. Eftir stutta stund
mundi hún koma aftur, uppá
klædd og brosandi, eins og hér
væri veirla, ef til afmæ!isfa?nað-
ur einhvers. Penderel hafði allt í
einu löngun til að þrvsta hönd
Wavertons, en hann stóðst löng-
unina og rétti höndina eftir glas-
inu í þess stað. Hann yrði samt
að tala við Waverton um Femm.
ÞRIÐJI KAFLI
1 Margaret létti, er hún kom
auea á töskuna sína. Ef hún gæti
verið í fimm mínútur í næði,
mu.ndi hún verða aftur eins og
hún átti að sér að vera. Þurr föt
og geta greitt sér, mundi koma
öllu í samt lag. Þessar síðustu tíu
m.mútur höfðu verið hræðilegar.
Hún var rennvot á herðunum og
hniánum og svo útötuð bæði af
regninu og að þ.ióta svona í mvrkr
jnu að hún ?at varla ímvndað
sér hvernig hún liti út. Það hafði
verið verra að koma hingað og
hitta betta fólk, h°ldur en að
vera úti í hættunni sjálfr^ Það
hafði verið hræðileg stund, beg-
ar bessi einkennilega vera, ung-
frú Femm. hafði hrópað til bróð-
ur síns, þá langaði hana helzt til
að hrópa sjálfa og þr'fa í Philio,
og draea hann aftur út í bifreið-
ina. Það var fráleitt En hún var
vot og þrevtt; stormurinn hafði
farið í taugarnar á henni. Þegar
hún væri orðin snvrtjleg aftur,
mundi hún geta tekið öllu, sem
að höndum bar. Nú g“>+i hún far-
ið í eitthvað þurrt að lokum.
Hún t.ók vnn töskuna sína og
gekb ti! ungfrú Femm.
,.Eg er hræðilega blaut,“, saeði
hún oe brost.i eins og aðeins kona
petur brnsað til konu. ,.Oet ég
farið ei+thvað og skipt um föt?“
,.Hvað?“ hrónaði konan til
hennar. Auðvit.að var hún hevrn-
ardauf. Hve hevrnardauft fó!k
var brevt.andi oe hve það var
einkennilegt: Það virtist varla
vera mannlegt. Margaret endur-
tók beiðnina hárri röddu, en í
þetta skipti án þess að brosa.
Henni fannst hún vera hlægileg,
lítil stúlka.
Ungfrú Femm kinnkaði kolli.
„Þér lítið út fyrir að vera vot.
Þér skulið fara og skipta um föt.“
,.Til dæmis í baðherbergið?“
hrópaði Margaret. Enn hve hún
hljómaði kjánalega!
„Viljið þér gera svo vel og sýna
mér, hvert ég á að fara?“
„Þér verðið að fara inn í svefn-
herbergið mitt. Það er ekki ann-
að að fara.“ Það var enginn af-
sökunarhreimur í röddinni. Ung-
frú Femm virtist skemmta sér.
„Hér er ekkert baðherbergi, ekki
núna. Það er allt í rústum. Það er
ekki hægt að komast inn fyrir
dyrnar. Hér eru ekkert nema
rústir. Þér verðið að gera yður
það að góðu.“ Litlu, kviku augun
virtust vera það eina, sem var
lifandi í andliti hennar. Þau virtu
Margareti vandlega fyrir sér frá
hvirfli til ilja.
„Ég skil það mætavel. Það er
mjög fallega gert af yður að hafa
okkur hérna“. Margaret benti
honni á, að hún væri orðin þreytt
að standa þarna með töskuna í
hendinni.
„Komið bá með mér.“ Ungfrú
Femm sneri sér við og gekk vagg
andi burtu. Margaret, sem fór á
eftir henni og hafði búizt við því,
að hún færi í áttina að stigan-
um, varð nú mjög undrandi, þeg-
ar hún gekk í áttina til dyranna
á vinstri hönd. Þær fóru gegnum
þessar dyr og gengu inn dimman
beran gang. Það fór hrollur um
Margareti; þetta var eins og fang
elsi. Á vinstri hönd var stór
gardínulaus gluggi, og regnið
lamdi hann, þar til hún kom að
honum, þá var ekkert að sjá nema
kolsvart mvrkrið og óveðrið fyr-
ir utan. Þetta hlvti að vera bak-
hliðin á húsinu. Iútlu s'ðar komu
þær samt sem áður að hurð á
sama vegg og glugginn var. Þar
stanzaði ungfrú Femm með hönd-
ina á hurðarhúninum. Margaret
dat.t bað í hug. að ef þessar dvr
onnuðust, mundi vindurinn, regn
ið og mvrkrið koma inn og þær
mundu fara gegnum hana út í
HÓTEL BORG
í síðdegiskaffinu í dag:
RHUMBASVEIT PLASIDOS
Hljómsveit Þorvaldar Steingrímssonar.
í kvöld:
Opið til klukkan 12 á miðnætti.
Matur framreiddur alla helgidagana.
Bridgesamband íslands:
ÁRSHÁTÍÐ
sambandsins verður haldin í Þjóðleikhúskjallaranum
annan páskadag og hefst kl. 9.
Afhent verða verðlaun frá yfirstandandi landsmóti og
einnig verðlaun frá bridgefélögunum í Reykjavík.
Aðgöngumiðar verða seldir í Skátaheimilinu á laug-
ardag, 9. apríl, og á annan í páskum.
Stjórn Bridgesambands Islands.
FRÁ NAUST:
OPIÐ
eins og venjulega alla
páskana, nema föstu-
daginn langa, þá lokað
M O G KJOT
Tanniæknar segja að
HREINSIiiNI
TANNA
- ItflEÐ
COLGATE
TANN-
KREIVfll
STOÐVI
BEZT
TANN-
SKEIVfllVflDIR!

Hin virka COLGATE-froða ler um allar tann-
holur — hreinsar matarörður, gefui ferskt bragð
f munninn og vamar tannskemmdum.
HELDUR TONNUNUM MJALLHVTTUM
GEFUR FERSKT MUNNBRAGÐ
Itfl.s. „GIJLLFOSS64
fer frá Reykjavík þriðjudaginn 12. þ.
m. kl. 8 síðdegis til Leith og Kaup-
mannahafnar.
Farþegar komi til skips eigi síðar en
klukkan 7,30.
Þar sem farmskírteini heimila, að
skipið sigli með farminn, skal eig-
endum hans bent á að gæta þess að
vátrygging vörunnar sé í lagi.
H.F. Eimskipafélag íslands.
I
• 4
* <
5
BUICK SUPEB 1947
til sölu í dag, fiinmtudag (skírdag) á
Laugateigi 50
5
*«ji