Morgunblaðið - 13.04.1955, Blaðsíða 14

14
MORGVNBLAÐIB
Miðvikudagur 13. apríl 1955
DULARFULLA HUSIÐ
EFTIR /. B. PRIESTLEY
Framhaldssagan 10
dimmuna. En hún varð að vera
skynsöm; þetta var ekki staður
fyrir heimskulega hugaróra, hér
hlyti að vera lítil álma auðvitað.
„Þið komuð hingað sjálf, gerð-
lið þið það ekki?“ hrópaði ung-
Ifrú Famm og stóð enn við dyrn-
|ar. „Ykkúr fannst það mundu
ívera betra að vera hérna heldur
^n úti. Jæja, þið verðið að gera
fkkur það að góðu. Við erum öll
kð falla saman hérna. Einu sinni
munduð þið hafa verið stolt af
að koma hingað; þá munduð þið
fiafa álitið bróður minn, Sir Rod-
frick mikinn mann; og hann var
j>að í vissum skilningi, en ekki í
jguðs skilningi. Það var ekkert
þeirra. Og nú erum við öll að
irotna hérna, og falla saman og
Yerðum að dufti eins og þetta
þús. Þið munduð kalla það, að
ívið værum búin að vera hérna.“
Rödd hennar var nú orðin aftur
#ð hrópi.
Við þessu var ekkert svar og
Margaret reyndi heldur ekkert
Itil þess að svara þessu. Hún
“fnundi hafa reynt að segja eitt-
Sivað sefandí við einhvern annan,
en það var ekki hægt að hrópa
fSlíkt. Konan var augsýnilega
eitthvað vitskert, ef til vill hald-
ín einhverju trúarofstækj og það
var afsökun fyrir hana, ef hún
hafði búið hérna alla sína ævi.
Þegar allt kom til alls, var engin
ástæða til að vera óttasleginn.
Þetta voru aðeins gömlu afsak-
anirnar (ég er hræddur um að
við séum í æstu skapi, frú Wav-
erton) í nýju formi. Hún sagði
því ekkert, en kinkaði samúðar-
full kolli. Það var huggun í að
halda á þungu ferðatöskunni.
Ungfrú Femm opnaði hurðina.
,,'Ég hef ekki þessi rafmagnsljós.
Ég vil þau ekki. Þér verðið að
bíða, þar til ég hef kveikt á
kertunum." Hún fór inn og Mar-
garet beið í dyrunum. Herbergið
var ekki alveg dimmt, því að
örlítill bjarmi kom frá arninum.
• Margaret herti upp hugann. Hún
Ihafði ekki búizt við, að eldur
væri á arninum. Þetta ætlaði allt
að verða skemmtilegt. Nú var
Icveikt á tveim kertum, annað á
fremur hárri arinhillu og hitt á
lágu snyrtiborði. „Komið inn,“
hrópaði ungfrú Femm, „og lokið
hurðinni.“
Herbergið var ekki mjög stórt;
en það virtist vera fullt af þung-
lamalegum húsgögnum; og það
var mjög innilokað. Það var ekki
liægt að ímynda sér, að þar hefði
nokkurn tíma verið opnaður
fgluggi. Herbergið var rakt og
, xnollulegt, og lyktin var eins og
inilli gamalla óhreinna teppa. A
vinstri hönd var stórt rúm og á
því stór hrúga af sængurfötum,
,og ákaflega stór klæðaskápur
svo troðfullur, að það var eins
og hann værí að falla fram. —
Öðrum megin við arininn var
: stór kommóða, lítið snyrtiborð
með litlum brotnum spegli og
Ijótt þvottaborð. Á veggjunum
var fullt af gamaldags olíumál-
verkóum og lágmyndir af trúar-
legum athöfnum, af frelsaranum
með dúnmjúkt skegg og hrokkna
hárlokka og skreytt með tilvitn-
unum um konung ástarinnar og
blóð lambsins. Þegar Margaret
hafði litið í kringum sig, forðað-
ist hún að líta aftur á veggina.
Næstu viku eða jafnvel á morgun
mundi þetta ef til vill vera hlægi-
legt; herbergið mundi aðeins
vera fyndíð; en nú á þessari
stundu var það hræðilegt.
Stóll var nálægt arninum og
Margaret settist í hann. Henni
fannst hún vera veik. Þessi feita
litla ungfrú Femm stóð og horfði
á hana hinum megin við arininn.
Hvers vegna fór kerlingin ekki?
Margaret dró töskuna til sín og
fór að opna hana. „Þakka yður
fyrir,“ kallaði hún og leit upp.
„Nú get ég hjálpað mér sjálf."
Henni létti við að sjá hennar eig-
in hluti, svo skynsamlega og
kunna, þar sem þeir biðu eftir
henni í opnu töskunni.
Skyndilega rauf ungfrú Femm
þögnina. „Ég er hérna niðri,“
hrópaði hún, „vegna þess, að hér
er minna erfiði og hér er rólegt.
Rachel systir mín hafði þetta
herbergi einu sinni, eftir að hún
hafði skemmt hrygginn í sér. Hún
dó hérna. Þá var ég ung, en hún
var yngri en ég, aðeins tuttugu
og þriggja ára, þegar hún dó. Það
var árið átján hundruð níutíu og
þrjú, áður en þér fæddust, er
það ekki?“
Margaret kinnkaði kolli og fór
úr skónum. Hún var að vona, að
þetta yrði ekki upphafið að end-
urminningum. Hún vildi skipta
um föt og komast héðan burtu.
Hugsunin um anddyrið, þar sem
Philip og hinir voru, var ánægju-
legt núna.
„Rachel var fallegt stúlka, villt
eins og haukur, alltaf hlægjandi
og syngjandi, þjótandi upp og
niður hæðirnar á hestbaki. Hún
var allra uppáhald. Faðir minn
og Roderick dáðu hana og létu
allt eftir henni. Allir ungu menn-
irnir, sem hingað komu, voru eft-
ir henni. Þá var það ekkert nema
Rachel. Rachel með stóru, brúnu
augun og rjóðar kinnarnar og
hvíta hálsinn. Að lokum fann hún
ungan mann, sem var að hennar
skapi, en dag nokkurn fór hún
út að ríða og þeir komu með
hana hingað. Hún var sex mán-
uði í þessu húsi og marga stund-
ina hlustaði ég á hljóðin í henni.
I Ég var vön að sitja við rúm-
stokkinn og hún sárbændí mig
um að drepa sig, og ég sagði
henni að snúa sér til Jesús. En
hún gerði það ekki, jafnvel ekki
að lokum. Hún var guðleysingi
til hins síðasta.“
Margaret var nú komin úr báð-
um skónum og beið nú óþolin-
móð eftir því að konan færi. —
Hana langaði ekki til að hlusta,
en það var ekki hægt að flýja
þessi hróp í henni. Einhvern veg-
inn fannst henni, að hinn breiði
lífsvegur mjókkaði stöðugt og
yrði að' lokum aðeins örmjór. —
Hún varð að flýta sér, flýta sér.
Hún stóð upp, sneri baki í kon-
una og fór að taka upp úr tösk-
unni.
En ungfrú Femm hreyfði sig
ekki. Stundarkorni síðar var hún
farin að tala aftur, og í þetta
sinn virtist hún fremur tala við
sjálfa sig en Margareti. „Þeir
voru nógu slæmir hérna áður, en
eftir að Rachel dó urðu þeir enn
verri. Það voru engin takmörk
fyrir háði þeirra og guðlasti. Þeir
voru allir brennimerktir. Nú sé
ég, að hönd Hans hefur verið þar
að verki. Og því er ekki lokið.
Einhvern tíma mun Hann birta
síðasta þjóninum sínum hin
miklu áform. Hann er hérna úti
í kvöld. Hann er þar núna.“
Þetta var hræðilegt. Margar-
et settist niður og fór að fara úr
sokkunum í örvæntingu. Hún
vissi, að nú starði konan á hana;
hún gat fundið, hvernig hin
perlulöguðu augu störðu á hana.
Ungfrú Femm var rólegri núna,
þar sem áhugi hennar hafði nú
beinzt að Margareti. „Eruð þér
giftar?“
Margaret teygði sig eftir hand-
klæðinu, svo að hún gæti þurrk-
að fæturna. „Já. Maðurinn minn
er þarna frammi í anddyrinu.“
Philip varð að einhverju ókunnu,
einhverju ósnertanlegu og samt
einhverju raunverulegu, eins og
til dæmis mikilli peningaupphæð
í banka.
„Hvorum þeirra?“ spurði ung-
frú Femm. „Hinum dökka, ró-
lega eða hinum?“
„Já, hinum dökka, rólega,“
flýtti Margaret sér að segja og
skyndilega var hún stolt af Phil-
ip, að hann skyldi vera dökkur
og rólegur.
„Hinn er guðleysingi. Ég sá
það. Það er ekki margt, sem ég
ekki sé.Augun í honum eru villt
og hann hefur Satans augu. Ég
hef séð of marga slíka koma

. t
Jéhann handfasti
*NSK SAGA
133
Þá horfði kápumaður ákaft upp. Svo kraup hann til jarð-
ar í lotningu fyrir hinum fangelsaða konungi sínum, sem
hann hafði leitað svo lengi. Þegar hinn þrótt mikli söngur
konungs dó út, stóð Blondel upp, veifaði hendinni glaðlega
upp í gluggann, eins og til að hughreysta hann, og hvarf
svo, skjótur eins og hjörtur. inn í skuggana undir hömr-
unum.
Konungur leit til mín með augun ljómandi af hugar-
æsingi og sagði:
„Þú ályktaðir rétt, Jóhann, en ég rangt, vinir mínir hafa
ekki gleymt mér.“
XVIII. KAPÍTULI
HVERNIG RÍKARÐUR KONUNGUR SNERI HEIM TII,
ENGLANDS AFTUR í SIGURHRÓSI, OG HVERNIG
JÓHANN HANDFASTI FÉKK LAUN FYRIR
ÞJÓNUSTU SÍNA
Söngur Blondels fyrir neðan kastalamúrana barst til okk-
ar eins og fyrsta von um frelsi, en það leið all-langur tími
þangað til sú von rættist. Hver vikan leið af annari í sama
tilbreytingarleysi og áður. Við gátum ekki vitað um til-
raunir þær, sem verið var að gera í Englandi til að hjálpa
konunginum, eða um það, hvernig hin tápmikla, aldur-
hnigna Eleanóra, móðir drottningar, kom ótta að Jóhanni,
bróður konungs, eða hvað ailir tignarmenn í ormanndíi
höfðu reynzt konungi sínum hollir og trúir, eða það, að
Skrifstofustúlka óskast
Góð enskukunnátta, vélritun og hraðritun :
nauðsynleg.
Skrifstofustúlka
■■■■ui
m.
i
5
óskast á opinbera skrifstofu frá 1. maí n. k. um S
3ja mánaða tíma. — Vélritun og kunnátta í Norð- 2j
urlandamálum nauðsynleg. — Umsóknir óskast q
sendar afgreiðslu blaðsins merkt: „Skrifstofa — Sj
954u, fyrir 20. þ. m.
■>■4
■ ■■4
Rafmagnsrör
allar stærðir fyrirliggjandi
Einnig plastsnúra, ýmsir litir.
oCúSuíh CjtuíiviMnJlsáovi
Sími 7776 og 5858
Barnið er framtíð ;!
■
landsins
MENNEN barnapúður j
er framtíð barnsins \
Elzta os bezta barnapúður
:
heimsins. 3
s
2
Fæst í öllum lyf jabúðum ■!
m
• .......
■■■•■•■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■•■■■■■■■4
UNDRAÞVOTTAEFNIÐ
■■■■■«■■■
TIDE
Eftir þvi sem fleiri og fleiri reyna TIDE, þeim mun
meir: vinsældum á það að fagna. — Athugið að þér
þnrfið að nota minna af TIDE en venjulegu þvottaefni,
það er því drýgra og þar af leiðandi ódýrara.
Reynið TIDE og sannfærist

•**m»mmmmm**j**.* ajm «u*maOI