Morgunblaðið - 17.04.1955, Side 14
14
MORGUNBLABIB
Sunnudagur 17. apríl 1955
DULARFULLA HÚSIÐ
EFTIR J. B. PRIESTLEY
Framhialdssagan 14
alltaf villuráfandi í myrkri og
geri alls konar axarsköft mjög
hræðileg. Lífið er svo sem nógu
slæmt, finnst þér það ekki?“
„Ég er ekki viss um það“. —
Penderel þagnaði til að hugsa
um spurninguna. ,,Ég held, að
ég hljóti að vera einn af hinum.
Mér líður oft mjög vel í draum-
unum, og ég get ekki hugsað til
þess að vakna. Ef til vill kem ég
iun í þitt draumaland, þegar ég
vakna, mér finnst bað líkjast því
eftir lýsingunni. Ef til vill erum
við öll á reiki, þínir draumar eru
mitt líf og svo framvegis11.
„Rétt eins og Lísa í Undra-
landi, skiljið þið“, sagði Margar-
et. „Henni var sagt, að hún væri
aðeins hluti úr draumum kon-
ungsins — var það rauði konung-
urinn eða sá hvíti? — og fór hún
ekki að gráta? Ég man, hve ég
vorkenndi henni mikið“.
„Já, gerum nú ráð fyrir, að
herra Femm dreymdi okkur!“
Og Penderel sá strax eftir því að
hafa sagt þetta. Frú Waverton
horfði rugluð á hann, eins og hún
liefði allt í einu munað eftir ein-
liverju, sem hún hefði gleymt,
meðan á samtali þeirra stóð. En
eftir hverju gæti hún hafa mun-
að? Aðeins hvar þau voru? Eða
liafði hún komizt að einhverju,
þegar hún var í herberginu með
þessari einkennilegu ungfrú
Femm? Ef til vill vissi hún það,
sem hann vissi ekki, hvers vegna
lierra Femm var svona hræddur.
Jíve það var einkennilegt, ef ein-
hver hræðileg vitneskja lejmdist
í þessu fagra andliti.
„Það er líklegra, að okkur
dreymi þau“. Philip lækkaði
röddina. „Ekki Femm sjálfan,
þótt hann sé svo sem nógu ein-
kennilegur. En hin tvö. Þau eru
einmitt slíkt fólk, sem mig
dreymir um, sérstaklega þessi
stóri mállausi náungi — hvað
heitir hann? — Morgan. Hann er
verstur".
Margaret gat ekki staðist það.
„Hin, Phil. Ungfrú Femm“ hvísl-
aði hún.
Hann laut að henni. „Hvað með
hana?“
„Hún er hræðileg".
Philip leit. snöggt á b’mq bví
næst lést hann vera hneikslaður.
„Jæja, þetta er dálaglegt að
segja um húsmóðurina".
„Nei, ég meina það, Phil. Hún
er hræðileg. Mér verður illt af
að hugsa um hana. Ég vil ekki
korha nálægt henni“.
Philip var nú alvarlegur. —
„Hvað hefur hún gert?“
„Ó, ekkert. Það er ekki það,
heldur hvað hún er. Ég skal
segja þér það síðar“. Margaret
sneri sér við og sá, að herra
Femm var rétt hjá þeim. Hann
sagði þeim, að kvöldverðurinn
væri reíðubúinn.
Kaldur kvöldverður beið
þeirra á borðinu. Það var rautt
nautakjöt, kaldar kartöflur, og
nóg brauð, smjör og ostur. Ung-
frú Femm hafði sezt á vinstri
hönd, Philip og Margaret settust
við endann, herra Femm settist
á móti systur sinni; og Penderel
gekk hringinn í kring og settist
niður og sneri bakinu í útidvrn-
ar. Morgan leit enn ólundarlegar
út en áður og stóð nú fyrir aftan
ungfrú Femm.
Philip horfði í kringum borðið
og undraðist ekki. Þegar hann
hafði fyrst farið út úr bifreið-
inni út í regnið og myrkrið hafði
hann verið alveg tilfinningar-
laus, en notið þess samt óljóst,
að fá skjól og yl og öryggi Nú
voru tilfinningar hans komnar
aftur í samt lag og hann fór að
spyrja sjálfan sig spurninga. —
Penderel leit í augu hans og
glotti. Þetta var hugmvnd Pend-
erels, sagði hann við sjálfan sig,
ekki hans hugmynd. En skyndi-
lega játaði hann það fyrir siálf-
um sér, að honum geðjaðist ekki
að þessu húsi og fólkinu, sem þar
bjó. Þetta fólk hafði búið svo
lengi langt frá öðru fólki og var
nú orðið hálfbrjálað, og það var
eins og húsið væri orðið gegn-
sýrt af tortryggni þeirra og
fremju. Jafnvel herra Femm,
sem ,var að minnsta kosti sið-
menntaður maður, var einkenni-
lega viðbjóðslegur. Þetta voru
skernmtilegar hugsanir fvrir ó-
boðinn gest, sem neytir hinnar
litlu fæðu þessa fólks.
„Segðu mér, Philip", sagði
Margaret, „hvers vegna eru Ijós-
in svona flöktandi? Þau fara í
taugarnar á mér. Það verður allt
svo óraúnverulegt hérna“.
„Það er sýnilegt að þau hafa
sitt eigið rafmagn hérna“, sagði
hann henni, eins og það væri
sjálfsagður hlutur. „Og það er
eitthvað að rafgeyminum eða
leiðslunum. Þú skalt ekki verða
undrandi, þótt eitthvað kæmi
fyrir á kvöldi sem þessu, og þú
skalt ekki verða óttaslegin, þótt
þau fari alveg“.
Margaret kinnkaði þögul kolli.
Hún gat ekki varist því að hugsa
um að vera hérna í kolniða
mvrkri. Ef ljósin slokknuðu,
mundi hún ekki hrevfa sig hárs-
breidd frá arninum og Philip
alla nóttina.
Herra Femm, sem hafði talað
eitthvað við Penderel, mundi nú
eftir skyldum sínum sem hús-
bóndi og rétti hendina að kart-
öflunum.
„Stanzaðu!" hrópaði systir
hans, svo að allir hrukku við.
„Hvað ertu að gera? Við erum
ekki öll heiðingjar".
VORUBILSTJÓRAFÉLAGIÐ ÞRÓTTUR
Fundur
verður haldinn í húsi félagsins mánudaginn 18. þ. m.
klukkan 1,30 e. h.
FUNDAREFNI: Umferðamál
notar TONI
©g hvor notar dýra hárliðun?*
Hann kippti að sér hendinni,
krosslagði hendurnar og horfði
hæðnislega á systur sína. Því
næst leit hann á hina og talaði
svo lágt við þau, að hún heyrði
það ekki. „Ég hafði gleymt því,
að systir mín er mjög trúuð og
vill nú fá guðs blessun. — Við
munum njóta fæðunnar miklu
betur, er hún hefur beðið bæn“. j
„Horaee Femm!“ hrópaði hún ,, .
yfir borðið, „þú ert að guðlasta. XlVOr tVÍDlirÍnn
Þótt ég geti ekki heyrt það, get
ég séð það á andliti þínu“.
Hann hallaði sér fram og not-
aði þessa hvæsandi rödd, sem
þau höfðu tekið eftir áður. —
„Kæra Rebecca. Ég var aðeins að
segja gestunum þínum, sem eru
orðnir undrandi, hvers vegna
þeim sé ekki boðinn matur, að
þú ætlaðir að biðja bæn, til þess
að þakka guði fyrir hans örlæti
og náð, fyrir þennan ríkulega og
Ijúffenga kvöldverð....“
„Þetta er nægilegt!" hrópaði j
hún til hans. „Ég þekki þessa
lygi og hæðni þína“.
.....Fyrir heilsuna, fyrir vel-
megunina og hamingju þá, sem
þessari fjölskyldu hefur hlotnazt,
fyrir öll þessi auðlegðar og frið-
ai'ár, fyrir hina skemmtilegu
daga og friðsömu nætur. Þakk- )
aðu honum ekki einungis fvrir j
sjálfan sig, heldur líka fyrir mig )
og fvrir Roderick og fyrir Saul
A fundinum mæta Jón Oddgeir Jónsson erindreki Slvsa-
varnafélagsins og Ólafur Jónsson fulltrúi lögreglustjóra,
er ræða munu umferðamálin og svara fyrirspurnum.
Félagar, fjölmennið á fundinn og mætið stundvíslega.
STJORNIN
Þér haíið ávallt
efni á að kaupa Toni
fec^ar jér foarfniót Lár (ií
„Þegiðu, bjáninn þinn!“ Hún
baðaði nú höndunum um leið og
hún hvæsti þessu á hann yfir
borðið og þá skyndilega dó and-
inn, sem komið hafði yfir hann.
Hann horfði ruglaður og hrædd-
ur í kring um sig og hné aftur í j
stólinn. Því næst var stundar-
korns þögn. Þau voru öll sem
steini lostin. Því næst beygði ung
frú Femm höfuðið og muldraði
einhverja bæn.
„Þú heldur að þú sért öruggur
núna, Horace og þú hefur fengið i
Enginn er fær um að sjá
nusmuninn á dýrri hárlið-
un og Toni. Með Toni getið
þér sjálfar liðað hár yðar
heima hjá yður og Toni er
svo ódýrt að þér getið
ávallt veitt yður það þegar
þér þarfnist hárliðunar. —
Toni gefur hárinu fallegan
blæ og gerir hárið sem
unar
sj álfliðað. Toni má nota viS
hvaða hár sem er og er
mjög auðvelt í notkun. —
Þess vegna nota fleiri Toni
en nokkurt annað perma-
nent.
* Josephine Milton, sú til
vinstri notar Toni.
Hárliðunarvökvi kr. 23,00
Spólur........... — 32,25
Gerið hárið sem sjálfliðað
■■■■■■■■■■■
I Jéhann handffasli
JENSK SAGA
i 137
* Hinn 16. marz sáum við borgarmúra Lundúnaborgar
álengdar og konungur reið á milli aldingarðanna, sem um-
kringdu þá og inn i borgina með hið glæsilega föruneyti sitt
á eftir sér. Skyldi ég nokkurn tíma gleyma þeim mikla fagn-
aðardegi? Fagnandi mannfjöldinn fyllti göturnar. Fólkið sat
uppi á húsaþökunum og tróðst út í gluggana, það klifraði
upp á axlirnar hvert á öðru og upp á girðingarstaura og aðra
hættulega staði, þar sem hærra bar og betur sást yfir. Húsin
voru skreytt með tjöldum úr glitvefnaði og marglitu silki.
Á torgunum höfðu verið reistir skrautpallar, upp á þeim
stóðu fagrar konur, sem þuldu ljóð konungi til heiðurs og
köstuðu til okkar vorblómum, þegar við fórum hjá.
! Þegar Ríkarður konungur reið hjá, hófu þegnar hans þús-
und og aftur þúsund rödduð fagnaðaróp. Það var eins og
húsin og götusteinarnir hefðu fengið tungur og hrópuðu nú
fagnandi til konungs síns: „Velkominn heim.“ Ríkarður kon-
ungur var hinn fyrirmannlegasti, þar sem hann reið og mjög
auðþekktur frá -öðrum. Hann var búinn gljáfægðri hringa-
brynju og blárri yfirhöfn, silfursaumaðri. Hár hans var rauð-
gyllt og glitraði í geislum vorsólarinnar. Ég reið á eftir hon-
jUm með krossa á bakinu til að sýna, að ég hefði lokið píla-
grímsför minni. Ég bar á handleggnum hinn háa skjöld kon-
ungs míns, er bar merki eftir mörg sverðshögg.
i Svo komum við til Westminster þar sem haldin var stór-
kostleg viðhafnarveizla konungi til heiðurs. Ef ég ætti að
telja upp alla villibráðina, svanakjötið og svínshausana og
súpurnar og kjötmaukið og pönnukökurnar og allan bless-
aðan fiskinn af öllu mögulegu tagi, og fleskið og geldhanana
M/n Ttífc
FLJÓTH SHAIHPOO
frá T O N I
sem nýtur sívaxandi hylli alls staðar.
H E K L A H. F.
Hverfisgötu 103 — Sími 1275.
— Bezt að auglýsa í Morgunblaðinu —