Morgunblaðið - 29.04.1955, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIB
Föstudagur 29. apríl 1955
DULARFULLA HUSIÐ
EFTIR 3. B. PRIESTLEY
Framftaldssagan 23
ef þið haldið að ég sé þannig,
hafið þið alveg misst aðalatriðið“.
„Ég veit ekki, Penderel“, sagði
Philip. „Vandamálið er aðeins að
' vilja fá betri brauð, en hægt er
að búa til úr hveiti, eins og ein-
hver sagði um einhvern“.
„Nei, það er ekki það“. Pend-
erel var nú mjög æstur. „Það er
verra en það. Það er að komast
að raun um, að brauð, sem búið
er til úr hveiti, er ekki þess virði
rx að eta það“.
£ „Það er það sama“, sagði Philip.
„Mér finnst það ekki“. Hann
1 hallaði sér fram með olnbogana
á borðinu og gretti sig. „Bíðið
augnablik og þá skal ég segja
... ykkur hvað ég á við“.
„Ég veit, hvað þér eigið við“.
Þau urðu öll undrandi að heyra
rödd Gladys, þau höfðu ekki bú-
: izt við því, að hún mundi hafa
nokkuð að segja. „Jæja, ef ég
j veit ekki, hvað þér eigið við. veit
ég, hvað er að yður. Þér hafið
■ ekkert til að lifa fyrir. Þér eruð
aðeins að eyða tímanum og það
er slæmt. Allt hefur mistekizt og
nú er alltaf mánudagsmorgun —
alla vikuna“.
Bæði Penderel og sir Wiliiam
opnuðu munnana til að tala, en
röddin drukknaði í rödd, sem var
bæði hávær og óvænt, svo að þau
hrukku öll við. Ungfrú Femm
í hafði komið aftur og kom nú að
borðinu til þeirra og hrópaði til
bróður síns:
„Morgan er aftur seztur við
flöskuna", hrópaði hún. „Ég
vissi, að hann mundi bvrja í
* kvöld. Hvar hefur hann fengið
, það?“
Herrá Femm beit á vörina. —
„Hann hefur ekki fengið það hjá
mér. Geturðu ekki stöðvað
hann?“
„Það er ekki hægt að stöðva
jí -r hann núna. Hann er frammi í
jgí eldhúsi og er þegar orðinn vit-
■ laus. Ég ætla að taka þetta af
1 borðinu, hitt verður að vera eins
og það er“. Og hún tók það sem
1 eftir var af kjötlærinu og ostinn.
Gestirnir höfðu staðið á fætur.
Samræðurnar höfðu allar þagn-
1 að við þessa truflun.
Ungfrú Femm kom aftur „Ef
þessu heldur áfram. verður að
gæta hans“, hrópaði hún. „Veðr-
ið er að versna úti. Við erum ekki
búin að bíta úr nálinni með bað“.
Hún fór með brauðið og smjörið.
Sir William langaði til að gera
eitthvað. Hann sneri sér að herra
Femm. „Hver er þessi Morgan?
Þjónninn yðar? Er hann svona
sláemur? Er ekki hægt að ráða
við hann og senda hann í rúm-
ið?“
Herra Femm leit heldur von-
leysislega út og hristi nú höfuðið.
íi >»Ég hef séð hann þannig einu
| sinni eða tvisvar. Og þá var hann
| hreinasti ruddi, hann er mjög ná-
§ Jægt því að vera villimaður og
| þessi gestakoma hefur haft slæm
áhrif á hann og þá tekur hann til
É drekka og það gerir hann
1 enn verri“.
„Get ég nokkuð átt við hann?“
!f sagði sir William húsbóndalega.
„Ég er vanur því að eiga við
ruddalega viðskiptavini. Er hann
ekki stóri, ruddalegi náunginn,
sem við sáum hérna við dyrnar,
þegar við komum?“
„Jú, það er hann. Mjög stór,
mjög ruddalegur, mjög sterkur“.
Það vottaði fyrir brosi á andliti
herra Femm. „Hann er einnig
mállaus“.
„Mállaus!" Sir William varð
T^agndofa. einhvern veginn gat
hann ekki ímyndað sér að eigá
■<n
að tala um fyrir einhverjum, sem
væri mállaus“.
Herra Femm kinnkaði kolli.
„Mjög sterkur, mjög heimskur
og mállaus. Ég sagði, að hann
væri mjög nálægt því að vera
villimaður“. Hann kinnkaði aftur
kolli og gekk í burtu. Sil William
starði á eftir honum og fór að
flauta, en ekkert hljóð heyrðist.
Þessi náungi var eins einkenni-
legur og þjónninn hans. Hann
gekk til Waverton-hjónanna.
SJÖTTI KAFLI
Þegar þau höfðu öll staðið upp
frá borðum, stóðu Penderel og
Gladys saman. Þetta var af til-
viljun, en þau voru ekki að flýta
sér að fara hvort frá öðru Það
var einkennilegur svipur á and-
liti þeirra.
Gladys leit í kringum sig og
það fór hrollur um hana. „Það
er gott, að ég er hér ekki alein“,
sagði hún. „Mér stendur stuggur
af þessum stað“.
Penderel var forvitinn. „Hvað
eigið þér við með alein?“
„Nei, ég meina ekki raunveru-
lega, heldur með þessu fólki
hérna“.
„Femms-f jölskvlunni?“ Hann
vonaði, að hún ætti við það.
Hún mætti augnaráði hans og
kinnkaði kolli. „Já, það er eitt-
hvað einkennilegt við þennan
mann, en litla, feita konan, með
þessa hræðilegu rödd, — það er
eitthvað við hana..,
Hún lauk setninsunni með því
að fitja upp á nefið.
Penderel hafði ekki hugsað
mikið um ungfrú Femm. „Hún er
sjálfsagt meinlaus, gömul kerl-
ing“.
Gladys gretti sig dálitla stund,
en sfðan brosti hún. „Hvað er
klukkan?"
Hann gat ekki sagt henni það.
„Fvrirgefið. Ekkert úr“.
„Það er undarlegur maður,
sem hefur ekki úr!“ hrqpaði hún,
eins og hugsunin um það gleddi
hana. „En ég hef aldrei úr sjálf.
Ég hef aldrei skeytt neitt um
það. Hvers vegna hafið þér það
ekki?“
„Mig langar næstum aldrei að
vita, hvað honum líður, ég meina J
tímanum; og ef mig langar til
þess, eru alltaf einhverjir til að í
segja mér það. Sumt fólk virðist
ekki hugsa um annað. Ég held, '
að mér geðjist ekki að úrum eða
klukkum. Ég held við ættum að
fara að nota stundaglas og sól-
skífu aftur, eitthvað, sem ekki er
eins hávaðasamt og er ekki sífellt
að nauða á manni, að sextíu sek-
úndur séu í mínútunni“. 1
Hún virtist fremur horfa á
hann en hlusta. „Þér eruð skrít-
inn náungi“, sagði hún að lokum.
„Ég býst við, að yður hafi verið
sagt það áður?“
1 „Nei“, svaraði hann léttúðug-
ur. „Mér hefur ekki verið sagt
neitt í háa herrans tíð. Ég hef
oftast verið með karlmönnum, og
þér vitið, að menn segja aldrei
neitt slíkt, segja manni raunveru-
lega aldrei neitt um mann sjálf-
an“.
„Ég get sagt yður eitthvað um
mig“, sagði hún og gretti sig
skemmtilega.
„Hvað er það?“ Hann varð
alvarlegur.
Hún setti hendurnar fyrir
munninn eins og lúður. „Ég er
að deyja úr þorsta“.
„Ég líka“, sagði hann hjartan-
lega. „Þessar játningar hafa gert
mig enn þyrstari en áður En
hvað segið þér um eitt vínglas?
Það er eitthvað gin eftir“.
„Æ, nei, ekki fyrir mig. Ég er
ekki farin að drekka tómt gin
enn. Það gerir maður ekki fyrr
en undir lokin. Yður mundi ekki
langa til að sjá mig þamba gin.
núna, er það?“
Hann játaði, að hann langaði
ekki til þess. Og hann meinti það.
Það var einkennilegt, hvað þetta
hafði mikil áhrif á hann. Hann
varð allt í einu kátur og ánægð-
ur eins og unglingur. Það var
ef til vill aðeins ímyndun, en
það var samt sem áður einkenni-
legt.
Rafmagnsrakvélar
Margar tegundir, fyrirliggjandi
JUta L(. \
Austurstræti 14 — Sími 1687
VI LLi IVIAÐIJRI
Veiðimaðurinn sat fast við sinn keip og kvaðst ekki vera
hið minnsta hræddur. Og strax næsta dag lagði hann af stað
inn í skóginn og hafði hundinn sinn með sér.
1 Hundurinn varð brátt var við slóð eftir eitthvert dýr,
og ætlaði hann að hlaupa það uppi, en kom þá áður en varði
að djúpu vatni. En um leið skaut löngum, nöktum og loðn-
um handlegg upp úr vatninu og dró hundinn niður í djúpið.
Þegar veiðimaðurinn sá þetta, en hann hafði dregizt aftur
úr, sneri hann þegar heimleiðis og fékk í lið með sér þrjá
menn með fötur, en hann ætlaði að ausa öllu vatninu úr
tjörninni.
j Þegar mennirnir höfðu næstum því þurrausið tjörnina,
sáu þeir stóran og illilegan mann liggja á botninum. Hann
var allur mjög dökkur á hörund og loðinn með afskaplega
rhikið hár, sem náði allt ofan að hnjám.
| Mennirnir réðust þegar á þursann og gátu eftir miklar
stympingar bundið hann. Síðan fóru þeir með villimanninn
heim til hallarinnar. Kóngurinn lét þegar smíða mjög öflugt
járnbúr, sem sett var upp í hallargarðinum. En hverjum
þeim, sem dirfðist að opna búrið, var hótað dauðahegningu.
Drottningin sjálf skyldi geyma lykilinn.
l Upp frá þessu var þegnum ríkisins óhætt að ferðast að
vild um skóginn, því að nú var búið að taka þann fastan,
sem átt hafði sök á hvarfi veiðimanna kóngs. Hófust nú
aftur veiðar í skóginum eins og áður hafði verið, en villi-
maðurinn sat í búrinu og undi sér að vonum mjög illa.
Alhliða uppbvotta-, Jbvo//a- og
hreinsunarduft allt í sama pakka
%!<y. I því er engin sápa eða lút-
arsölt, þess vegna algjörlega
'St óskaðlegt fínustu efnum og
I dCk. hörundinu.
HUSMÆÐUR!
Látið „REI“ létta heimilis-
störfin! Notið „REI“ í upp-
þvottinn, — uppþurkun spar-
ast. Gerið hreint með því,—
þurkim sparast. „REI“ eyðir
fitu, óhreinindum, fisklykt
og annarri matarlykt, einnig
svitalvkt. Þvoið allan við-
kvæman þvott úr „REI“, t. d.
ullar-, silki-, bómullar-,
nælon-, perlon- og önnur
gerfiefni, auk alls ungbarna-
fatnaðar. „REI“ festir lykkj-
ur. Hindrar lómyndun. Skýr-
ir liti.
Notið |iví heldur

Verðlækkun
Vandaðar alullarkápur
seljast með miklum afslætti
^~elclur h.i.
Austurstræti 10 — Laugavegi 116.

■•■■■■■■■■■■■■■■■■•■■■■■■■■■■■■■■■■■4
Múrarar
Steinsteypuhrærivélar 3V2 cu. fet, mjög hentugar
með rafmagns eða benzín-mótor — fyrirliggjandi.
6 ÞCRSIEiHSSeHfJfllHSON
i!
Grjótagötu 7 — símar 3573 — 5296.
Vélbáturinn
Ingólfur K.E.-96
er til sölu. — Tilboð óskast í bátinn eins og hann er við
vestari bryggjuna í Hafnarfirði. Tilboðum sé skilað til
undirritaðs fyrir 5. maí n. k.
Réttur áskilinn til að taka hvaða tilboði sem er, eða
hafna öllum.
INGI R. HELGASON, lögfræðingyr.
Skólavörðustíg 45 — sími 82207.