Morgunblaðið - 12.05.1955, Side 14
14
Fimmtudagur 12. mai 1955
MORGVNBLAÐÍ1Ð
VOLKSWAGEN
Framhaldsoagan 34
legur. Þér er,uð ef til vill trúað-
ur eins og systir mín. Guð er ef
til vill með ykkur“
„Nei, ég er það ekki sérstak-
lega“, svaraði Phiiip stuttlega.
Honum var farið að leiðast þetta.
Það var eitthvað móðgandi við
manninn, eitthvað, sem ekki var
hægt að álíta að væri eingöngu
sérvizka. „Heyrðuð þér þetta?“
hrópaði hann. Honum fannst
hann hevra niðurbælt óp ein-
hvers staðar.
Kertið titraði nú í höndum
herra Femm, sem hafði orðið
mjög bilt við og var nú enn föl-
ari en áður. Hann svaraði Philip
að lokum. „Ég heyrði eitthvað".
„Það skyjdi ég nú halda“, sagði
Philip. Þetta var ekki kurteíst,
en hann gat ekki að því gert.
„Hvað var það?“spurði hann.
Hann hallaði sér fram. „Þetta
hlýtur að hafa verið Morgan. Þér
vitið, að hann er drukkinn. Hann
er ef til vill að gera einhvern
liávaða í eldhúsinu".
En hljóðið hafði alls ekki virzt
koma frá eldhúsinu, en Philip
vildi ekki halda því til streitu,
þótt hann gæti ekki hætt að
hugsa um það. Þeir voru aðeins
að eyða tímanum. „Jæja, hvað
um lampann?"
Herra Femm beit á vörina og
leit því næst. afsakandi í kring-
um sig. „Hlustið þér nú á mig“,
byrjaði hann, „þér verðið að af-
saka mig, þótt ég komi ekki með
yður. Ég er þreyttur og ég er
heldur ekki sterkur. Ég get ekki
farið upp fleiri stiga. Ég hefði átt
að segja yður það fyrr, en það
var aðeins af hégómagirnd, sem
ég gerði það ekki. Ég held, að
þér vitið, hvar hann er. Hann er
á litiu borði, rétt við stigagatið
hérna uppi....“ hann benti upp
„.... alveg við stigabrúnina".
Maðurinn var svo augljóslega
að skrökva, að Philio hefði getað
hlegið upp i opið geðið á honum.
Þessar afsakanir voru hreinn
uppspuni. Það var eitthvað ein-
kennilegt við þetta allt, en það
var ekkert við þessu að gera.
,.Já, ég skil“, sagði hann og leit
í augu hans. „Ég býst við, að ég
verði að fara og ná í hann“,
bætti hann við og mundi nú eftir
athugasemdum félaga sinni niðri,
,,en er hann ekki of þungur fyrir
mig?“
„Nei, alls ekki“. var svarað.
Svo að það hafði þá einnig verið
lygi. Þessi maður var fullur af
lygum. Það er einmitt það, sem
að honum er, það er þess vegna,
sem mér hefur aldrei geðjast að
honum, sagði Philip við sjálfan
sig: ,.Hann er fæddur lvgari“!
„Ég þarf að fá þetta“. Philip
rétti höndina út eftir kertinu —
Herra Femm bað hann að bíða og
hvarf inn í sitt herbergi. Þegar
hann kom út aftur var hann með
brennandi olíulampa og rétti
Philip kertið án þess að segja
nokkurt orð, en stóð í dyrunum
í herberginu sínu, meðan Philip
gekk í áttina til næsta stiga.
Hann var ekki kominn hálfa
leið upp, er hann heyrði að hurð
var lokuð fyrir aftan hanri. —
Herra Femm hafði líklega farið
inn í herbergið sitt. Á næsta
augnabliki heyrðist eins og hurð
væri læst með lás. Það var eins
og herra Femm væri ákveðinn í
að búa örugglega um sig. Þetta
var allt mjög einkennilegt. og
Philip hætti að segja sjálfum sér
það, og reyndi nú aftur að hlusta.
Einhvern veginn geðjaðist hon-,
um ..itkki:4ð þéssum hávaöáz Það
var einkennilegt, hve svona smá-
atriði eins og þetta geta vakið
öryggisleysi hjá manni, næstum
því eins og maður væri skilinn
eftir nakinn. Hann hélt áfram og
gekk nú léttilega upp stigann.
Nú voru þrepin mjórri og engin
teppi á þeim, svo að það brakaði
í þeim löngu eftir að maður var
búinn að stíga á þau.
Nú vár hann kominn upp stig-
ann og sá nú borðið, sem lamp-
inn var á. Lampinn var gamal-
dags tvöfaldur olíulampi og ef
hann færi varlega ætti hann að
geta haldið á honum í hægri
höndinni. Ljósið frá kertinu féll
á koparstungu, sem hékk fyrir
ofan borðið og hún var af liðs-
foringja, sem stóð með sverð í
hönd fyrir framan fallbyssu. —
Nokkur augnablik stóð hann og
horfði á hina einkennilegu mynd,
sem var augsýnilega af einhverri
hetju úr kínverska stríðinu. Því
næst tók hann upp lampann og
flýtti sér eftir ganginum til stig-
ans.
Hann hafði flýtt sér svo mikið
að leita að borðinu og lampan-
um, að hann hafði ekki tekið
eftir hurð á vinstri hönd. Nú,
þegar hann gekk hægt aftur, tók
hann eftir henni. Það var svo
sem ekkert einkennilegt við
þessa hurð; það var aðeins stór,
þung hurð, næstum ómáluð; en
það var eitthvað einkennilegt við
lokurnar á henni. Þá sá hann,
hvað það var. Fyrir henni voru
tvær stórar járnslár. Og þær voru
lokaðar að utanverðu. Hvers
vegna skyldu þau hafa gert það?
Héldu þau ef til vill, að einhver
reyndi að brjótast inn á þann
hátt? Meðan hann var að velta
þessu fyrir sér, hafði hann farið
fram hjá hurðinni, en þá vakti
eitthvað athygli hans. Honum
fannst hann heyra eitthvað þarna
innan frá. Það var einhvers kon-
ar rödd, eitthvert muldur ekki
langt í burtu. Það gat aðeins
komið frá þessari hurð. Það var
einhver inni í þessu herbergi,
bak við þessar læstu hurðir. En
hvað var þá með þetta niður-
bælda óp og höggin, sem hann
hafði heyrt áðan? Honum fannst
hann verða allt í einu veikur og
hann var dauðhræddur.
Hann hafði ekki beðið eina
mínútu, þegar honum barst ann-
að óp til eyrna, og í þetta sinn
að neðan, úr öðrum heimi. Mar-
garet. Var það ábyggilegt, að
hún væri að kalla á hann? Eða
var þetta aðeins hugarburður.
Nú var þögn og hann gekk feti
framar og heldur var hann efa-
fullur. Nei, þetta var engin mis-
heyrn. „Philip! Philip!" Þetta
voru örvæntingaróp. Hann hélt
fast á lampanum í annarri hend-
inni og í hinni hendinni hélt
hann á kertinu, svo að hann gat
ekki haldið sér í handriðið, er
hann þaut niður stigann, og það
var hreinasta mildi, að hann féll
ekki niður; og nú hvarf allt í
einu sálarangist hans og ótti, en
einkennileg reiðitilfinning greip
hann. Hann hafði skilið hana eft-
ir ánægða og brosandi, en nú var
hún lent í þessu. Hún hafði ekki
fengið að vera í friði.
Jafnskjótt og hann kom á
neðra ganginn, setti hann lamp-
ann frá sér og flýtti sér fram.
Hann sá eitthvað blátt og Ijóst
hár og hún þrýsti sér að honum
og greip fast í hann. Hún reyndi
að ná andanum. „Morgan —
drukkinn •— gat náð í mig —
kemur núna“. Það var allt og
sumt, sem hann skildi, en það var
nóg. Á næsta augnabliki hafði
maðurinn sjálfur birzt, ótrúlega
risavaxinn í ljósinu, en hann
snarstanzaði/þegar hann sá kerta
ljósið og hjónin standa saman.
Margaret sneri sér snögglega
| við og togaði í jakkann hans.
VILLIMAÐURIIMN
1 6.
ekki verið stundinni lengur hjá mér,“ mælti villimaður-
inn.
Snemma morguninn eftir fór drengurinn aftur út að
brunninum. Og þá varð honum á að strjúka hárið á sér
aftur með hendinni.
Þegar villimaðurinn kom heim um kvöldið, vissi hann
þegar hvað komið hafði fyrir. „Aftur skal ég hlífa þér. En
ef það kemur-fyrir aftur að þú snertir brunninn, getur þú
ekki verið lengur hjá mér.“
Þriðja daginn sat drengurinn enn við brunninn og r.eyndi
nú að hafa gát á sjálfum sér, að láta ekkert falla ofan í
brunninn. En að langri stundu liðinni fór honum að leiðast
og varð það þá á að lúta fram yfir brunnbarminn til þess
að spegla sig í vatninu. Féll þá hár hans fram yfir andlit
honum og snerti vatnsílötinn.
Hann reis upp logandi hræddur, en þá var hárið orðið
logagyllt. Þá tók hann upp vasaklútinn sinn og batt honum
um höfuðið til þess að fela hárið.
En þegar villimaðurinn kom heim um kvöldið, vissi hann
þegar hvað komið hafði fyrir.
„Taktu af þér klútinn,11 sagði hann við drenginn. En þegar
hann gerði það hrundu logagylltir lokkarnir niður um vanga
hans. Og nú þýddi ekki að vera með neinar afsakanir.
„Úr því að þú hefir ekki gert eins og ég skipaði þér, getur
þú ekki lengur dvalizt með mér. Farðu nú út í víða ver-
öld, og muntu þá komast að því hvað það er að vera fátæk-
ur. En vegna þess að þú ert góður drengur, ætla ég að reyn-
ast þér vel. Ef þú verður einhvern tíma í nauðum staddur,
þá skaltu kalla á mig og mun ég þá koma þér til hjálpar.
Kg .het meiri völd cn þú hefdur, og af gulli og silfri á ég
Volkswagen sendiferðabílarnir eru burðamiklir, rúm-
góðir, traustir og sparneytnir. Nú má opna bílinn
afturúr. — Loftræsting um allan bílinn. — Verð með
öllum aðflutningsgjöldum ca. kr. 40.700,00. — Getum
einnig útvegað sæti fyrir sex farþega aftur í.
Nánari upplýsingar gefur
Heildverzlunin HEKLA H.f.
Hverifsgötu 103 — Sími 1683
Ný sending
Jaeger frakkar
GULLFOSS
Dragtir
mikið úrval
qjifoss
^l&afótrœti
„Hann er hérna. Við skulum •
reyna að fara héðan“. j
Philip hirsti höfuðið og leit í
Bifreiðaeigendur
Gjaldfrestur á iðgjöldum fyrir hinar lögboðnu ábyrgð-
artryggingar (skyldutryggingar) bifreiða er útrunninn
14. þ. m., og eru bifreiðaeigendur alvarlega áminntir um
að greiða iðgjöldin nú þegar.
Þeir, sem sögðu upp ábyrgðartryggingum fyrir bif-
reiðar sínar 1. þ m., en hafa eigi tekið tryggingu á ný,
eiga á hættu, að þeir verði gerðir ábyrgir fyrir þeim
tjónum, er þeir kunna að valda.
BIFREIÐATRYGGINGAFELÖGIN
Amerískir somarkjólnr
í ; Dag-, kvöld-, eftirmiðdagskjólar úr silki, nælon og nælon
■
j acetate, tjull, organdie. Verð frá kr. 295—395. Stórar og
; litlaT stærðir. Einnig smekklegir barnakjólar og kven-
j ; silkisloppar, hentugir til ferðalaga.
j Sigurður Guðmundsson
Laugavegi 11, II. hæð til hægri, sími 5982.
I!
IÐIMAÐARHUSIMÆÐI
Verulega vandað og gott iðnaðarhúsnæði er til leigu
nú þegar. Hentar bæði léttum iðnaði, þungaiðnaði og
hverskonar framleiðsluiðnaði, eða allt frá saumastofu til
bifreiða eða járniðnaðarverkstæðis. — Væntanlegir leigu-
takar geri svo vel að leggja nöfn sín á afgr. Mbl. fyrir
15. þ. m. merkt „Vandað iðnaðarhúsnæði — 526“.
— Bezi að auglýsa í Morgunblaðinu -