Morgunblaðið - 18.05.1955, Page 14

14
MORGVNBLAÐIÐ
Miðvikudagur 18. maí 1955
ilí
■a
DULARFULLA HUSIÐ
EFTIR J. B. PRIESTLEY

Framh-aldssagan, 39
glös af kampavína er hann helm-
ingi aumari, heldur en þú ert,
þegar þú ert að tala eins og þú
sért nærri dauður. Þannig er
J>að nú, herra Roger.“
„Já, en —“ og hann hristi höf-
uðið — „það er öðruvisi í kvöld.
Það er einmitt það sem ég er að
rcyna að segja þér.“
„Ég er viss um að öll kvöld eru
öðruvísi hjá þér. Ég hef hlustað
á söguna þína og ég skildi hana,
það get ég sagt þér. En þú ert
■ ekki þannig, að þú sitjir alltaf og
liugsir eingöngu um sögu þína og
‘ látir þér leiðast. Þú ert fullur af
: baráttuþreki og gamansemi. Því
er þannig farið einnig með mig,
en þó ekki eins mikið og þú ert
,*og það er þess vegna sem mér
geðjast að þér eða sumpart vegna
? þess. tfg er aðeins ekki eins vel
Egefinn og þú ert og þess vegna
; verður þetta allt auðveldara fyr-
ir mig.“
„Ég er ekki eins gáfaður og
tíu ára gamafl sporhundur“, mót-
mælti hann. „Það er ekki nein
liæverska. Mig langar ekki til að
; vera gáfaður. Ég hef hitt nokkra
af þessum gáfuðu mönnum og
mér verður illt af að horfa á þá.“
Hún hreyfði sig og færði sig
dálítið nær honum. „Hvers vegna
gerir þú ekki eitthvað?“
„Hvað heyri ég?“ sagði hann
. lágt. „Gott ráð?“
„Það mætti halda það, er það
ekki? Ég býst við að þér finnist
það koma úr hörðustu átt frá
mér.“
„Nei, það finnst mér ekki. Það
gæti ekki komið frá betri persónu.
Ííg mundi ekki hlusta á það hjá
nokkrum öðrum, held ég. En hvað
- áttu nákvæmlega við?“
„Það, sem ég á við er þetta“,
• byrjaði hún. „Byrjaðu á ein-
liverju nýju. Reyndu tækifærið
aftur. En reyndu eitthvað, sem
. þú hefur ekki reynt áður. Þú
,.«getur kallað þetta góða ráðlegg-
higu, ef þú vilt, en ég segi þetta
af því að ég held, að það sé þér
“ fyrir beztu, en ég á ekki við það
* að þú eigir að fara að setjast L
skólabekkinn eða reyna til við
bænsnarækt eða leggja fimm
skildinga fyrir í sparisjóðinn á
» liverri viku. Þú getur gert, hvað
; sem þú vilt, aðalatriðið er að
gera eitthvað. Ef þér finnst allt
l órnögulegt — þetta um stríðið og
6 allt það — þá getur þú að minnsta
~*kosti fengið þér sápukassa og
"“lkett hann á eitthvert götuhornið
og predikað eins og bolshevík-
b arnir eða kommúnistarnir eða
K livað þeir heita. Þú ættir að gera
; eitthvað og þá mundir þú ekki
| þekkja þig fyrir sama mann“
! Ef til vill hafði hún rétt fyrir
[ sér, ef til vill var hún gáfaðri en
r liann. Þetta var mjög töfrandi.
' Ilérna rétt hjá honum var annar
r lieimur; og það var eitthvað
mjúkt, heitt og lifandi, mannleg
vera, einhver sem hægt var að
’ tala við og hlægja með og gráta
; hjá, einhver sem ekki var alveg
ókunnugur. Hann hætti sk.vndi-
lega að hugsa.
1; „Og ef þú ert reiður við mjg
núna, þá ertu einskis virði“,
| sagði hún, „og þá geðjast mér
ekki að þér.“
„Ég hef aldrei verið minna
reiður“, hrópaði hann. „Sann-
leikurinn er sá, að ég er mjög
spenntur. Annaðhvort er það að
eitthvað ofsafengið er við þennan
bíl, eða að wiskýið, sem ég hellti
út í vatnið hefur gert mig drukk-
, inn.“ Hann var allt í einu raun-
verulega æstur. „Ég held, að
' fórnin hafi haft áhrif, nú er lífið
O »‘" 1 'HllUU! f J I £ « t j !
allt í einu breytt frá því að vera
ein eyðimörk og til einhvers ó-
þekkts. Gladys, mig langar til að
faðma þig að mér.“
Hún teygði hendurnar til hans
og hallaöi ser að honum. „Jæja“,
sagði hún rólega. „Ef þig langar
til þess, gerðu það þá.“
Hún var i faðmi hans og and-
litið aðeins nokkra þumlunga frá
honum. Þau kysstust. Þá strauk
hún vanga hans og hann tók fast-
ar utan um hana og þau kysstust
aftur. Þetta hafði allt gerst svo
hávaðalaust og án nokkurrar
nýrrar ástríðu. Þetta var eins og
sólskin, sem hafði komið inn í
þeirra líf.
Nú ýtti hún honum blíðlega
frá sér. Penderel dró andann
djúpt. Hann var ekki ruglaður,
hann var ekki frá sér numinn af
fögnuði; hann var skyndilega og
varanlega hamingjusamur. Hon-
um fannst hann vera svo óend-
anlega auðugur.
„Eg átti ekki við þetta, skil-
urðu“, sagði hún, „þegar ég sagði
að þú ættir að gera eitthvað."
„Því miður. Nei, það var ekki
það.“ Þetta var einkennilegt.
Hann var svo sem rólegur, en
rödd hans var það ekki. Hún var
hás og óstöðug. „En, ég ætla að
gera eitthvað núna. Ég ætla að
byrja í vikunni.“
„Hlustaðu á mig, Roger“, hún
lagði höndina á handlegg hans.
„Hvers vegna kemurðu ekki til
London?“
„Ég ætla að gera það. Satt að
segja er ég á leiðinni þangað
núna. Það hljómar dálítið ein-
kennilega, þegar maður fer að
hugsa um það.“
„Þú heldur víst, að ég sé að
biðja þig um það.“ Nú var hún
mjög alvarleg, „en ég get ekki
gert að því. Mér finnst að ég
verði að gera það, meðan við er-
um hérna og allt er svo hljótt og
— ó — ég veit ekki. En hlustaðu
á mig. Ætlarðu — heldurðu að
þú munir hitta mig aftur?“
Hann rétti fram hendurnar og
hún tók þær og hélt þeim föst-
um. „Nei, hugsaðu ekki um þetta
núna. Segðu mér hreinskilnislega
og í sannleika, heldurðu það?“
„Auðvitað geri ég það“, hróp-
aði hann. „Hvílík spurning! Þú
ert einmitt sú manneskja, sem ég
ætlaði mér að hitta, þótt ég vissi
það ekki, þegar ég lagði upp í
þessa ferð. En þá vissi ég ekki
neitt. Hvenær komumst við þang-
að? En hvað sem því líður, við
skulum byrja með því að borða
saman kvöldverð fyrsta kvöldið,
það er að segja, ef sir William
heíur ekKert a móti þvi. Hvað um
hann?“
„Vertu ekki svona mikill
kjáni. Hann kemur ekkert málinu
við. Hann dregur sig í hlé. Hann
heíur þegar gert það.“
„Það hemr hann gert“, játaði
hann. „En hvað áttu við — að
koma tii borgarinnar?“
„Mig langar emnig til að hitta
þig. lViig langar til að hjálpa þér
til að byrja lífið á nýjan leik.
Ég vil gera hvað sem er, — allt.“
,Áttu við—“ byrjaði hann.
„Skilurðu ekki, hvað ég á við?“
greip hún fram í íyrir honum og
hvislaði nú ákaft. „Ég vil gera
allt. Þetta hljómar heimskulega,
ég veit það. — Þú mátt ekki
halda, að ég sé alltaf svona. Ég
hef aldrei verið svona áður. En
stúlka úr dansílokk, sem þú hef-
ur hitt um miðja nótt, er að segja
þér, að hún vilji liía með þér,
ef þú vilt hana og þá hefurðu
þetta. Hún er orðin vitlaus og
kastar sér fyrir fætur þína.“
„Og hann er að reyna að kasta
sér fyrir fætur hennar“, hróp-
aði hann og greip um handleggi
hennar. Hugmyndin var að mót-
ast í huga hans. Hvers vegna ættu
þau ekki að reyna það saman?
Það var allt að vinna en engu að
tapa, að minnsta kosti hafði hann
' engu að tapa en allt að vinna.
Þetta var skemmtilega brjálað,
en hann hafði ekki reynt enn,
hve ákveðin hún var. „Þú ert
* alveg konungleg, Gladys; þú ger-
ir mig alveg orðlausan. En hlust-
! aðu nú á mig —“
j „Ætlar þú að fara að segja
mér, að þú viljir mig ekki?“
spurði hún ákveðin, „vegna þess
að þú þarft þá aðeins að kinnka
kolli og það sparar þér mikið
ómak“.
VSLLIIVfAÐURIfclN
7
10.
„Ég vil líka fá að fara í stríðið,11 sagði garðyrkjudreng-
urinn. „Eg er orðinn nógu stór og sterkur til þess. Látið þið
mig hafa hest.“ i
Hermennirnir hlóu að honum og sögðu: „Við skulum skilja
hest éftir handa þér. — Þegar við erum farnir, skaltu fara
út í hesthús og taka hann.“ j
Þegar hermennirnir voru farnir, fór drengurinn út í hest-
hús að svipast um eftir klárnum. Og þar var að vísu hestur,
en það var draghaltur húðarjálkur.
Drengurinn fór þó á bak og reið út í skóginn. Þar kallaði
hann á villimanninn, það hátt, að undir tók í skóginum.
Og hann þurfti ekki að bíða lengi. Villimaðurinn kom
að stundu liðinni og spurði hvað hann vildi sér. I
„Mig vanhagar um traustan hest, því að ég er að fara
í hernað,“ svaraði pilturinn. i
„Hestinn skaltu fá og meira en það“, mælti þá villimaður-
inn. — Að vörmu spori kom hestasveinn með ljómandi falleg-
an hest, másandi og frýsandi, og það ólman, að varla varð
við hann ráðið. Á eftir honum kom stór flokkur vopnaðra
hermanna, og glampaði sólin á spjót þeirra. '
1 Kóngssonurinn fór nú á bak reiðskjótanum og reið í
broddi herfylkingar sinnar til vígvallarins. '
Mikill hluti liðsmanna kóngsins var þá þegar að velli
lagður og herleifarnar, sem eftir voru, gátu litla vörn veitt.;
Gólfteppi
í sumarbústaði
Hin vinsælu Cocosgólfteppi
falleg — sterk og ódýr,
eru komin aftur
í mörgum stærðum.
77
GEYSIR“ H.F.
Eftirlœfi allrar fjölskyldunnar
m

=: .
-- --\

— Fæst í nastu verzlun —
H. BEHISSON & CO. H.F.
Hafnarhvoll — Sími 1228
Viljum ráða
loftskeytamann
til Aðalvíkur. — Enskukunnátta nauðsynleg.
Sameinaðir verktakar
Sumaratvinna
Ungur háskólastúdent, með góða reynslu í almennum
skrifstofustörfum, sérstaklega enskum bréfaskriftum og
þýðingum, óskar eftir sumaratvinnu. Tilboð merkt: —
„Sumaratvinna 643“ — sendist afgr. Mbl. fyrir laugardag.
■ ■■■■■■aaavoMHaaia
■■■■■■■■■^■■••"■"•■■■■••*«"»*******aaaa**aaa
fenðraritvélin
er komin.
Mímir h.f.
Klapparstíg 26 — Sími 1372.
»AUl
•Ul ð j ...................................... áíS