Morgunblaðið - 22.05.1955, Blaðsíða 14

14
MORGVNBLAÐI9
Sunnudagur 22. maí 1955
-i
DULARFULLA HÚSIÐ
EFTIR 3. B. PRIESTLEY
IRÖNRITE
strauvélat
FramKaldssagan 42
„Ég er frú Waverton, og þetta
er maðurinn minn“, sagði Marga-
ret. „Þér eruð Sir Roderick
Femm?“
„Já .... Sir Roderick...“
Röddin var eins veik og áður; það
þefði alveg eins getað verið and-
rúmsloítið sjálft, sem sagði þessi
<jrð.
Margaret kinkaði kolli og
reyndi að brosa til þessa drauga-
lega andlits.
„Við urðum að biðja um húsa-
skjól hérna í nótt. Það er mjög
mikill stormur og rigning úti Við
komum hingað vegna þess að
okkur heyrðist þér vera að kalla.
Getum við gert nokkuð fyrir yð-
ur?“
Höndin, sem lá á rúmábreið-
unni virtist hreyfast ósjálfrátt
og með klaufalegum tilburðum
færðist hún í áttina að litlu borði,
sem stóð hægra megin við rúmið.
Philip fannst þetta vera hræði-
legt, þar sem hann starði á þessa
sýn, þetta var eins og að horfa á
draug, en það var enn verra en
I það, þetta var eins og andi, sem
j reynir að koma aftur í rotinn,
gamlan líkama og reynir að koma
lífi í hann. Hinn raunverulegi
I Sir Roderick hafði dregið sig út
I úr lífinu. En samt hafði hann það
ekki; hann þurfti á einhverju að
halda; já, hann þurfti enn á ein-
hverju að halda, og það gerði
þetta allt en óhugnanlegra. Hvað
var hann að segja?
„Vatn“, heyrðist hann hvísla.
„Glasið tómt .. Vatnið er þarna“.
Margaret hafði heyrt það og
skilið. „Já, ég skal ná í það fyrir
yður“, sagði hún og tók glasið
af litla borðinu og fór í þá átt,
sem hendin benti og fyllti glasið
af vatni úr vatnskönnu, sem stóð
uppi á hárri kommóðu. Hún titr-
aði enn dálítið, en við þetta starf
fann hún aftur örlítinn yl færast
um sig og hún fann einnig til
trausts. Þegar hún kom með glas-
ið, setti hún það í beinaberu hönd
ina, sem beið eftir því. „Getið þér
tekið það sjálfur, eða á ég að
gefa yður það?“ spurði hún blíð-
lega.

YNDIR
Fjölbreytt úrval af myndum nýkomið — Gjörið svo vel
og skoðið í glugga Skóverzlunar Pcturs Andréssonar,
Laugavegi 17 í dag.
TEMFO, Laugavegi 17B
• •■•iiaaaaaf aiiiafaaaifaiaififtiftfaaaaiaaiiffi ■■■aiifii*

KEFLAVIK
VÖRUBÚÐIN TILKYNNIR
Af sérstökum ástæðum þarf verzlunin að hætta og verður
fólki gefinn kostur á að kaupa vörur verzlunarinnar með
20% afslætti næstu daga. -— Allt góðar vörur.
VÖRUBÚÐIN, Hafnargötu 34
F ramfíðaratvinna
Vefari óskast til vinnu við vélvefstól. — Tilboð
sendist í pósthólf 491, Reykjavík, fyrir 31. maí,
merkt: „Vefari“.
STÚLKA
E
e
I
s
í
t
óskast nú þegar til afgreiðslustarfa við eina af stærstu
bókaverzlunum bæjarins. Umsóknir með mynd (sem
verður endursend), uppl. um menntun og meðmæli, ef til
eru, sendist afgreiðslu Morgunblaðsins fyrir 27. þ. mán.
merkt: Bókaverzlun —645.
Stúlkur óskast
í frágang og saumaskap. — Fyrirspurnum
ekki svarað í síma.
Sjóklæðagerð Islands h.f.
Skúlagöíu 51
„Ég get gert það sjálfur —
þakka yður fyrir“. — Höndin
luktist um glasið, og hann lyfti
því hægt. Eitt andartak var hægt
að greina vatnið í ljósinu og það
varð eins og gullið. Höfuð gamla
mannsins kom í ljós og þau sáu
hátt bogið nef, stórar hvítar
augnabrúnir og þunna vanga.
Einhvern veginn virðist það ekki
vera erfitt að trúa því, að einu
sinni hefði hann verið hæstur,
sterkastur og fallegastur allra í
fjölskyldunni, stórkostlegur mað-
ur. Þau höfðu líka sagt, að hann
hefði verið mikill maður. Það
var enginn vafi, að það var satt;
og nú gat hann varla borið glasið
að vörunum og þegar honum að
lokum tókst að drekka dálítið af
vatninu, virtist hann hafa sigrast
á miklum erfiðleikum.
Það virtist koma líf í hann við
að fá vatnið, því að hann gat
sett glasið aftur á náttborðið og
þótt höfuð hans félli aftur á kodd-
ana bak við hengin, virtist vera
örlítill lífsþróttur við þessar
hreyfingar hans. En röddin var
hin sama, draugalegt hvísl, varla
meira en andardráttur út í her-
bergið. Samt var það hann, sem
talaði fyrst, áður en Margaret
gat spurt hann, hvort hún gæti
gert eitthvað meira fyrir hann.
I „Hvaða hávaði var þarna?“
spurði hann.
I Margaret skýrði frá því í mjög
stuttu máli og í eins léttum tón
og hún gat, hvað fyrir hafði kom-
ið. Hún hafði nú gengið aftur á
bak og stóð nú við hJiðina á
Philip.
j „Morgan er villimaður“, heyrðu
' þau. „Þetta hefur þó komið fyrir
vegna áfengisins. Við verðum að
hafa hann hérna —“ og siðan kom
löng þögn — „vegna bróður míns.
Eg verð að biðjast afsökunar.“
Þetta var húsbóndinn, þótt
hann virtist tala við þau yfir
opna gröf, var þetta samt tónn,
sem þau höfðu ekki heyrt fyrr,
síðan þau komu hingað. Það var
eins og þessi ræða lyíti af þeim
þungu fargi.
i „Sögðuð þér — að þið væruð
hjón?“ heyrðist aftur hvíslað eft-
ir stutta þögn.
j „Já, við erum það“, svaraði
Margaret mjög blátt áfram, eins
og barn; og Philip fann hönd
I hennar á handlegg sér. Hún gat
ekki gert að þessu; þetta var eins
og önnur vígsluhátíð, að svara
þessu hérna, enn alvarlegri en í
, htlu kirkjunni í Otterwell. Hún
hugsaði um það, og síðan komu
óteljandi myndir fram í huga
, . hennar: þau tvö að borða saman
á Gare de Lyon á brúðkaupskvöld
j inu; því næst ferðalagið um sveit
ina, litla íbúðin í Doghty Street
og Philip að mála arininn; Hamp-
stead húsið þeirra og Betty úti í
garðinum.
Hann talaði aftur úr skuggan-
um. „Þið eruð heppin — mjög
heppin. Ég kvæntist aldrei. Það
var — svo mikið að gera — en
að lokum — varð ég mjög — ein-
mana.“ Þrátt fyrir hinar tíðu
þagnir voru engin andköf eða
augsýnileg áreynsla í röddinni.
Philip fannst eins og hann væri
ekki að halda uppi samræðum;
hann var of gamall til þess.
Phihp langaði ekki til að hreyfa
sig né tala, hann langaði aðeins
til að standa þarna og stara yfir
kertaljósið, hlusta og hugsa.
Nú varð hreyfing á rúminu og
hönd var rétt að litla borðinu.
Margaret var vakin úr þessum
endurminningum og gekk til
hans og rétti honum glasið aftur.
í þetta sinn hallaði hann sér enn
meira fram en áður og er hann
Litið i gluggann
Ironrite strauvélarnar komnar. Verð kr. 6950.00 og 7950.00,
JUL
AUSTURSTP.ÆTI 14
StraMélar og
þottovélor
fyrirliggjandi.
JJ.lL Lf.
Austurstræti 14.
{ivoUavélar
sem sjóða.
*
Verff kr. 2950.00
og kr. 5350.00.
KÆLISKAPAR
Verð kr. 6975.00. ]
Hagkvæmir ]
greiðsluskilmálar. ]
JUL Lf:
Austurstræti 14.
Sími 1687. J