Morgunblaðið - 28.05.1955, Blaðsíða 14

14
MORGVNBLAB19
Laugardag'ur 28. maí 1955
3E
DULARFULLA HÚSIÐ
EFTIR 3. B. PRIESTLEY
Fiamhaldssagan 47
veit ekki á hvaða stigi hann er
núna, en það getur verið að hann
sé eins og vitfirringur — eða
jafnvel verri“.
„Ef það versta kemur fvrir“,
sagði Sir William, „ættum við að
geta komizt út. Það er sennilega
það bezta, sem við getum gert
núna“.
„Þér gleymið því, sem Waver-
ton sagði“, skaut Penderel inn í.
„Ég á við, að hann gæti kveikt
í húsinu. Svona gömul hús eru
fljót að brenna, er það ekki?“
Hann horfði á Philip.
„Það skyldi ég halda, hér er
mikið af gömlu, fúnu timbri. í
því liggur hættan. Ef hann kemst
einn niður, mundi hann óðar
kveikja í húsinu".
„Ég segi nú bara, við skulum
láta hann gera það“, sagði Gladys
þrjóskufull. „Það er bezt að láta
þetta gamla, fúna hús brenna“.
„Nei, það væri brjálæði, Glad-
ys“, sagði Penderel.
„Þar að auki“, flýtti Philip sér
að bæta við, „eru hinir meðlimir
Eemms-fjölskyldunnar. .. .“
„Aumingja gamli Sir Roderick
uppi, og hann getur ekki hreyft
sig“, hrópaði Margaret. „Það var
hann, sem varaði okkur við í
tæka tíð. Við getum ekki skilið
hann eftir“.
Philip og Penderel flýttu sér
að taka undir það. Sir William
leit á þau og síðan á stigann.
„Jæja, hvað eigum við þá að
gera?“ spurði hann. „Tíminn líð-
ur, þótt ekkert hafi enn skeð.
Þetta getur allt verið vitleysa.
Mér finnst þetta fólk allt harla
einkennilegt“.
„Nei, það er ekki vitleysa".
Margaret var nú áköf. „Heyrið
þið ekki þennan hræðilega hlát-
ur? Og Philip sá herbergið“.
Gladys neri höndum saman í
örvæntingu. „Ég er viss um, að
það er satt. Ég veit það“. Hún
leit stórum augum á Penderel.
„Já, ég veit það. Ég hef fundið
það nálgast“. Því næst jafnaði
liún sig. „En getum við ekki gert
eitthvað?“ Hún ávarpaði Pend-
erel; fyrir henni var hitt fólkið
ekki til.
„Auðvitað getum við það“,
sagði hann, og hann fann skyndi-
lega tilfinningu, sem var fyrir-
boði reiðinnar.
Þau hrukku öll við. Hurð hafði
verið opnuð, einhver stóð í dyr-
unum. Það var ungfrú Femm.
Knginn gat ímyndað sér, hvernig
hún hafði komizt þangað, en hún
Var alklædd og rýndi til þeirra
með kertisstubb í hendinni. Þau
biðu ekki eftir, að hún öskraði
-til þeirra einhverri spurningu. —
„Bróðir yðar er laus!“ hrópaði
Philip, sem stóð næstur henni.
„Hver, Saul?“ Nafnið hljómaði
eins og neyðaróp.
„Þeir eru nú að koma niður.
Sjáið þið!“ hrópaði Gladvs og
benti. Skuggalegt ferliki kom
Jiægt niður stigann, og annað
fyrir aftan, það hlaut að vera
Saul. Höndin á stigahandriðinu
var hönd Sauls. Nú stanzaði hann |
en Morgan hélt einn áfram niður
stigann. I
„Við skulum ekkert gera strax“
hvíslaði Philip. „Það getur verið,
að Morgan sé búinn að jafna sig.
Við skulum bíða“.
Morgan var nú kominn niður
stigann, og álpaðist áfram nokk-
ur skref, en stanzaði síðan og leit
til þeirra. Það var hræðiieg sjón
að sjá, þegar ljósið féll á hann —
andlitið var allt blóði drifið. —
Hendur hans voru einnig blóð- |
Ugar.
„Hann hefur skorið sig á gler-
brotunum“, hvíslaði Philip aftur.
„Hvað eigum við að gera?“
Það var Penderel, sem spurði,
en hann horfði ekki á Morgan,
heldur á hendina, sem hvíldi á
handriðinu.
„Farið frá“. Sir William benti
á Margareti og Gladys.
Ungirú Fernrn hafði staðið graf
kyrr og horft fast á Morgan. Nú
steytti hún hnefanum að honum
og rödd hennar smaug í gegnum
merg og bein á öllum, sem þarna
voru inni. „Morgan, skepnan þín,
farðu burtu. Feldu þig, áður en
guð beinir höggi sínu að þér“.
Hláturinn,- sem þau höfðu
heyrta áður, tómur og hræðileg-
ur, hljómaði nú til þeirra frá
dimmum stiganum. „Þetta er Re-
becca, systir mín Rebecca. Hlust-
aðu ekki á hana, Morgan. Hún
hefur verið að tala við guð árum
saman, og Hann hefur ekki einu
sinni hlustað á hana. Hann held-
ur, að hún sé maðkur, lítill, feit-
ur, hvítur maðkur. Hann veit
ekki, að hún hefur sál. Hún verð-
ur að deyja og endurfæðast, áður
en hann hlustar á hana. Þetta
eru allt maðkar í rotnum, göml-
um líkömum, sem kallað er líf“.
Rödd Sauls var brjálæðisleg.
„Traðka á þeim, merja þá, og
brenna síðan andstyggilegu hjúp-
ana þeirra — svo að ekkert verð-
ur eftir nema askan tóm — hrein
aska, hrein, hrein" Síðan talaði
hann ekkert nema rugl.
Litlu síðar varð þögn, en eng-
inn þorði að hreyfa sig. Þeim
fannst öllum eins og jörðin væri
að sökkva undan fótum þeirra,
eins og þau færu gegnum myrk-
ur og daunillt loft.
Nú talaði vitfirringurinn í stig-
anum aftur og nú hafði skapið
breyzt skyndilega; hann virtist
vera rólegur, en kátur; „Nei,
Morgan, gamli skröggur, bíddu,
bíddu eftir mér“. Þau sáu hend-
ina hverfa. „Ennþá er eitthvað
eftir að gera. Síðan skulum við
ljúka því saman“. Skugginn
hreyfðist, það brakaði í stiganum
og skugginn hvarf.
En Morgan beið ekki boðanna.
Hann hafði staðið og glápt á Phil-
ip og nú var eins og skyndilega
færðist í hann lif. Hann rak upp
öskur og gekk beint til Philips.
Hann hafði aðeins tíma til að
sveigja til hliðar, svo að allur
þungi Morgans hefði ekki komið
á hann, og á næsta augnabliki
voru þeir komnir í áflog. Sir
Wiliiam var öðru megin við
Morgan, en Philip hinum megin.
„Komið honum hingað inn“,
hrópaði ungfrú Femm, þegar hún
sá viðureignina. „Þið getið læst
hann hérna inni“. Hún benti á
dyrnar, sem hún hafði komið inn
um.
Penderel var nú tilbúinn og
kastaði sér á Morgan, sem hörf-
aði aftur á bak vegna hinna
tveggja. „Getið þið ráðið við
hann?“ hrópaði hann til þeirra
um leið og hann átti á hinn risa-
vaxna mann. „Á ég að berja hann
í höfuðið?"
„Við getum ráðið við hann“,
sagði Philip og greip andann á
lofti. Nú voru þeir rétt við dyrn-
ar og ungfrú Femm hélt hurð-
inni opinni. Morgan gat allt í
einu losað annan handlegginn og
kastaði Philip langt í burt, en
hann jafnaði sig von bráðar og
barði Morgan í andlitið með
krepptum hnef^num. Morgan
snerist nú á hæl og ýtti Sir Willi-
am frá sér, sem var orðinn ná-
fölur og sveittur. Philip náði í
annan handlegg Morgans og gat
komið honum aftur fyrir bak og
ýtti honum síðan áfram. „Ýttu
honum inn ganginn“, hrópaði
hann til Sir Williams. — Þeir
hurfu inn dimman ganginn. ,
VILLIiVIAÐLBIIlMM
14
Mn Tií/i/,.
frá TONl
sem nýtur sívaxandi hylli alls staðar.
HEKLA H. F.
Hverfisgötu 103 — Sími 1275.
Landakotsskóli
Sýning á handavinnu nemenda verður haldin í Landa-
kotsskóla mánudaginn 30. maí frá kl 11 f. h. til 8 e. h.
SKÓLASTJÓRINN.
KIJS TIL FLUTIMIIMGS
minnst 75 ferm., óskast til kaups. Verðtilboð ásamt ná-
kvæmri lýsingu á húsinu sendist afgr. Mbl. eigi síðar en
31. þ. m. merkt: „Til flutnings 820“.
IBIJÐ
3—4 herbergi og eldhús óskast keypt í góðum kjallara,
milliliðalaust. Tilboð sendist Mbl. fyrir 2. júní merkt:
„íbúð — 824“.
INIauðungaruppboð
á hluta í Flókagötu 66, hér í bænum, eign Óskars Sveins-
sonar, fer fram í dag, laugardaginn 28. maí 1955, kl.
2y2 síðdegis.
Borgarfógetinn í Rcykjavík.
veittu mér, þegar þeir voru að elta mig. Ég er líka riddar- ■
inn, sem sigurinn vann á óvinum yðar.“ |
„Það er varla að þú getir verið venjulegur léttadrengur, :
þar sem þú hefur unnið slíkt hreystiverk,“ sagði kóngurinn. ■
„Hver er faðir þinn?“ ■
„Hann er voldugur kóngur, og af gu’di og silfri get ég :
fengið eins mikið af ég ég óska.“ ■
„Ég er í mikilli þakklætisskuld við þig,“ mælti þá kóng- j
urinn. „Get ég ekkert fyrir þig gert?“ j
„Jú, það getið þér víst,“ sagði þá kóngssonurinn. „Gefið j
mér dóttur yðar fyrir konu.“ :
„Hann er ekki neitt myrkur í máli,“ sagði þá kóngsdóttirin :
hlæjandi. „Það er annars langt síðan ég þóttist vita, að hann j
væri eitthvað annað en réttur og sléttur léttadrengur.“ Því j
næst gekk hún til kóngssonar og rak að honum rembings- :
koss. j
Var nú sendur hraðboði til foreldra hans. og urðu þau j
glaðari en frá verði sagt yfir því að fá fréttir af honum, því :
að þau höfðu fyrir löngu haldið að hann væri dáinn. ■
Þegar brúðkaupsveizlan stóð sem hæst, hættu hljóðfæra- j
leikararnir allt í einu að leika, dyrnar opnuðust, og inn í :
salinn kom kóngur í dýrindisskrúða með fríðu föruneyti og :
mælti við kóngsson: j
„Ég er villimaðurinn, ég var í álögum sem villimaður, J
en þú hefur leyst mig úr þeim, og skaltu í staðinn erfa öll j
auðæfi mín.“ j
SÖGULOK. :
Traustar klukkur
á hóflegu verði
Klukkurnar með Ijónsmerkinu
Ljónsmerkið er heimsþekkt gæðamerki, með
langa og góða reynslu hér á landi.
Við förum með umboð verksmiðjunnar hér á
landi.
Heimilisklukkan með Ijónsmerkinu
Ennfremur:
400 daga klukkur — skrautlegt úrval.
Smáklukkur, ganga á steinum, — tízkuform.
Vekjaraklukkur — ódýrar.
Út
Fagurt og fjölbreytt úrval.
Oezt ú auqlfsa í Morgunblaðinu!
dón Sigmunðsson
Skurtqnpaverzlun