Morgunblaðið - 10.06.1955, Síða 14

14
MORGUNBLAB19
Föstudagur 10. júní 1955 |
Framhaldssagan 2
nokkurri ræðu. Munnur hennar
virtist boða og auglýsa, með
munaðarlegum vörum sínum,
duttlungasama og skilningsríka
góðvild. Og allt andlitið fagnaði
tilliti mínu eins og leyndardóms-
fullur, en sannfærandi spegill, í
; verðugum ramma úr hinu bjarta,
liðaða hári.
Líkami hennar virtist taka á
sig hina dásamlegustu mynd
sína, þar sem hún lá, saklaus og
- magnvana, án máttar og án bligð-
unar, eins og fyrirheitið land,
sem sýndi sig sjálft, allt opið og
gullið, með akra sína og ár, hæð-
ir sínar og dali til yzta sjóndeild-
arhrings.
Þegar hinn óviðfeldni svipur
og útlit breiddust yfir andlit
hennar, þá gerðist það við hinar
óvæntustu og ómerkilegustu að-
stæður og mun nægja að nefna
aðeins fáar þeirra, til nánari
skýringar.
Konan mín hefur ávallt verið
mjög fíkin í að iesa leynilög-
reglusögur. Ég veitti því fljót-
lega athygli, að jafnan, þegar
nálgaðist þann hluta sögunnar,
'sem mest var æsandi og hroll-
vekjandi, afmyndaðist andlit
hennar í óhugnanlegum grett-
um, sem ekki hurfu svo af and-
litinu, fyrr en lokið var lestri
þess kafla sögunnar, sem valdið
hafði þeim í fyrstu.
Sömuleiðis hafði kona mín
afar gaman að fjárhættuspili. Ég
ferðaðist með henni til Camp-
icne, Monte Carlo og San Remo
og ávallt, þegar hún hafði veðj-
að og hjólið var tekið að snúast
og kúlan hoppaði frá tölu til
tölu, færðust þessar andstyggi-
legu beglur og glennur um allt
andlit hennar.
> Loks gat það nægt, til að vekja
áðurnefndar andlitsgrettur, ef
hún hugðist þræða tvinna í
gegnum nálarauga, sjá barn
ílaupa framarlega á lækjar-
Lakka, eða fann kaldan vatns-
|iropa renna eftir baki sér.
1 Allt um það, langar mig til að
fjölyrða öllu meira um tvö til-
felli, en í bæði þau skifti virtist
mér hinar undarlegu ummynd-
ánir hennar eiga sér óvenju
djúpar rætur og flóknar orsakir.
Dag nokkurn vorum við stödd
úti í garðinum okkar og ég var
að glíma við að reyta þétt ill-
*resi, sem breytt hafði úr sér,
auðu svæði fyrir framan húsið.
>etta var hreint ekki svo auð-
^elt verk, vegna bess, að hinar
grænu, röku jurtir voru sleipar
greip minni og höfðu mjög
ijúpar rætur.
Á meðan ég fékkst við starf
þetta, varð mér litið á konu mína
og varð sem þrumu lostinn af
undrun, er ég sá, að bæði andlit
áennar og líkami allur voru al-
gerlega afmynduð í hinum venju-
fiegu, ljótu grettum og fettum.
*Á sömu stundu losnaði jurtin úr
jjörðu, sem ég hafði reynt að
slíta með rótum, og ég féll aftur
.á bak í malbarinn garðreitinn.
'í f annað skipti höfðum við boð-
•ið nokkrum kunningjum til mið-
degisverðar á heimili okkar í
‘ Róm.
. Konan mín, sem þegar var
veizluklædd, ákvað að líta inn í
"eldhúsið, áður en gestirnir kæmu,
til þess að vita hvort allt væri
í lagi þar. Ég fylgdist með henni
og rákumst við þá á matreiðslu-
manninn, sem stóð algerlega ráð-
þrota með humar einn, óvenju-
lega stóran, með hræðilegar
griptengur cg hálflifandi. Þorði
kokkurinn ekki með neinu móti
grípa ófreskjuna óg stinga
íenni 5 pottinn.
, Án þess að hika nokkuð, gekk
kona mín að borðinu, tók hum-
arinn og stakk hor.um niður í
sjóðandi vatnið.
j En þessi hugdirfska hennar
skýrir ekki nema að nokkru
leyti hinn óhugnanlega og ann-
: arlega svip, sem færðist yfir
| andlitið og hinar augsýnilegu
j hreyfingar og skjálfta mjaðm-
I anna undir þunnu silki veizlu-
kjólsins.
I Þessi svipbreyting andlits og
líkama gerði aldrei vart við sig
á athafnastundum ástalífs okk-
1 ar. Hún var ávallt samfara al-
gjörðri þögn, kvíðvænlegri þögn,
sem frekar líktist niðurbældu
ópi, en kyrrlátri vöntun orða.
Loks virtust gretturnar og
samdráttur líkamans stafa af
ótta eða kvíða fyrir einhverjum
óvæntum, skyndilegum og óvið-
feldnum atburði. Og eftir því
sem ég gat komizt næst, þá var
þessi ótti gæddur einhvers konar
kynferðislegu aðdráttarafli.
Annar kafli.
Þar sem ég hefi nú, til þessa,
rætt nær einvörðungu um konu
mína, þá mun nú kominn tími
til að minnast á sjálfan sig.
Ég er hár og grannur, með
skapfestulegt andlit og hvassan
svip. Kannske mundi þó hægt
að finna, ef nákvæmlega væri
leitað, sérstök veikleikaein-
kenni í lögun hökunnar og munn
svipnum. En staðrevndin er sú,
að ég hefi einbeittnislegt og
festulegt andlit, sem engan
veigin lýsir minni sönnu skap-
höfn, enda þótt það kunni að
skýra sumar mótsagnir hennar.
Kannske er skortur á djúp-
hyggni augljósasta skapgerðar-
einkenni mitt. Ég er heill og ó-
skiptur í hverju því, sem ég segi
eða geri, en hefi ekkert það í
varasjóði, sem veitt gæti mér
lið, ef ég neyddist til að hörfa
eða hopa. Að þessu leyti er ég
sem framvarðarlið, sem hvorki
hefir meiginher né afturliði á að
skipa.
Af þessum skapgerðareinkenn-
um stafar tilhneiging mín til ofsa
og ákafa: Ég verð æstur út af
hverju smáræði og fánýtum hé-
góma. Þessi ofsi minn virðist þó
frekar í ætt við viðbrögð stjórn-
lauss hests, sem æðir á háan
garð, eftir að hafa kastað hnap-
anum til jarðar og skilið hann
eftir í aurnum, að baki sér.
Það sem ég raunverulega á við
er það, að þessi skapofsi minn sé
þeirrar tegundar, sem ávallt
skortir stuðning hins nána og
áhrifaríka styrks, sem allur
ákafi verður að styðjast við, til
þess að verða ekki einvörðungu
heimskuleg löngun og fánýtur
orðavaðall.
Og raunverulega er ég gefinn
fyrir orðavaðal og þá fyrst og
fremst tilfinningalegs eðlis. Mig
langar t.d. til þess, að vera ást-
fanginn og ég hefi oft talið sjálf-
um mér trú um, að ég væri það
raunverulega, enda þótt ég hafi I
ekkert gert annað, en að tala um
það — að vísu með djúpri til-
finningasemi, en engu að síður
með fánýtu skrafi einu saman.
Að dómi allra þeirra, sem1
þekktu mig aðeins lauslega, áð-
ur en fundum okkar Ledu bar
saman, var ég listavinur, en það
er maður, sem er nægilega fjáð-
ur, til þess að geta lifað rólegu
og hægu lífi og sem ver þessum
aðgerðalausu æfistundum sínum
í það að skilja og njóta listar-
innar í hinum margvíslegu mynd
um og formum. |
En þegar ég var einn og öllum
fjarri, þá var ég allt annað, en
listavinur. Þá var ég maður, sem
kvaldist af kvíða og ótta og
rambaði sífellt á barmi algerðrar
örvæntingar.
Til er saga eftir Poe, þar sem
lýst er nákvæmlega sálarástandi
mínu, eins og það var á þeim
árum. Það er sagan um æfintýri
fiskimannsins, sem drógst,
ásamt bát sínum, inn í hringiðu
æðandi hvirfilvinds. í bát sínum j
snýst hann í þessari hyldýpis-
IJtilegumennirnir
Annað áttu þeir ekki vopna. Reyndar voru þetta hinir
vönduðustu hnífar ög kunnu þeir vel að beita þeim.
Áður en lengra er haldið, skal það tekið fram, að sýslu-
maðurinn í þorpinu átti einn son barna. Var hann á svipuð-
um aldri og þeir bræður, Bjarni og Jón, en allt öðru vísi
skapi farinn en þeir. Hann hafði ávallt öfundað þá bræður
vegna þess að þeir voru miklu sterkari en hann og einnig
myndarlegri að vallarsýn. Gáfu stúlkurnar í þorpinu bræðr-
unum meira auga en sýslumannssyninum, og þótti honum
það mikil lítillækkun fyrir sig. Bar hann því hatur til þeirra
bræðra, en þorði hins vegar aldrðfc að érta þá til reiði, þó
að honum langaði mikið til þess.
Einu sinni hafði hann þó sparkað illilega í Bjarna þegar
hann var að koma úr róðri þreyttur og illa fyrir kallaður.
Bjarni ætlaði þá að hlaupa á hann og skella honum, en þá
var móðir Bjarna þar komin og bannaði honum að snerta
við sýslumannssyninum. Móðir Bjarna vissi nefnilega, að
sýslumaðurinn myndi ef til vill fá Bjarna dæmdan ef hann
misþyrmdi syni hans. Og varð þar við að sitja.
Nú víkur sögunni að þeim bræðrum þar sem þeir ganga
upp af þorpinu og stefna til fjalla. Klukkan var um fjögur,
að morgni og varð því enginn í þorpinu var ferða þeírra.1
Þeir gengu nú sem leið lá upp úr þorpinu. Rétt sem snöggv- !
ast litu þeir við og litu yfir þorpið. Veðrið var dásamlegt
þennan morgun og stóðu þeir því við dágóða stund og virtu
fyrir sér hið friðsæla þorp. Úr einstaka reykháf var farið að
rjúka, en að öðru leyti varð ekki vart við að líf hrærðist
þar. Sjórinn var spegilsléttur svo langt sem augað eygði,
en ekki hafði neinum bát verið ýtt úr nausti enn.
i -
Þér eigið
oð fríkka við þvottinn
í húð heilbrigðs æskufólks er efni, sem
nefnt er Lecithin. Færir það hörundinu feg
urð og mýkt. Þetta efni er líka í Leciton-
sápunni. Hún freyðir vel, og er froðan létt
og geðfeld og ilmur hennar þægilegur. —
Leciton-sápan er hvort tveggja í senn sápa
og smyrsl, sem hjálpar hörundinu til að
halda svip æsku og fegurðar.
LECITON
Heildsölubirgðir:
I. BRYNJÓLFSSON & KVARAN
Nýkomin
Nælon Crystal
Sumarkjólaefni
í fallegu úrvaii.
A U 5 T U R ST R ÆT I 9 - S I M I 1116-1117
BLOM ABUÐIIM
Laugavegi 63,
selur allskonar fjölærar plöntur, sumarblómaplöntur, trjá
plöntur, greni, birki o. fl. — Afskorin blóm, nellikur og
rósir. Pottablóm allskonar. Blómsturpottar 3 stærðir,
pottahlífar 3 stærðir á kr. 10 stk. — Gróðrarmold á pott-
blóm. Blómaáburður. Arfaolía. Sömuleiðis er Plöntu-
salan opin í Gróðrarstöðinni Sæbóli, Fossvogi, til kl. 10
á kvöldin. Sími 6990.
Útidyralampar
með húsnúmerinu yðar
hvort heldui á vegg eða í loft.
Afgreiddar samdægurs.
Fást aðeins hjá okkur.
Véla- og raftækjaverzlnnin i
Bankastræti 10 — Sími 2852.
Tryggvagötu 23 — Sími 81279
■*»
■u
PRENTIMEÍV1I
getur komist að til náms nú þegar. — Gagnfræðamenntun
áskilin. — Aldur ekki undir 16 ára.
Félagsprentsmiðjan h.f.