Morgunblaðið - 23.06.1955, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 23. júní 1955

E [JONABANDSAS EFTIR ALBERTO MORAVÍA T ^ g 1
Framhaldssagan 12
: lesturs. Ég þóttist vera í sérstak-
lega skýru og skilningsnæmu
liugarástandi, og fegurð og töfr-
ar hins dásamlega og fagra
kvæðis átti svo vel við birtu og
tílíðan svip dagsins, að ég
gleymdi því fljótlega, að ,ég væri
að bíða. Við og við, þegar augu
mín rákust á óvenjulega hljóm-
fagurt og ljóðrænt vísuorð,
renndi ég augunum út til glugg-
ans og endurtók það í huga méi
í og í hvert skipti, sem ég gerði
; þessa hreyfingu, virtist mér ég
verða hamingju minnar meðvit-
, andi, eins og einhver, sem hreyfir
'■ sig í dúnmjúku og vermdu rúmi
sínu og verður við hverja hreyf-
ingu vitandi um og var við bæg-
indi þess og unað.
Antonió var nærri heila klukku
stund að laga hár konu minnar.
Loks heyrði ég hann ganga út,
kveðja þjónustustúlkuna með
lágri röddu og svo brast í möl-
inni undir hjólinu hans, eftir því
sem hann fjarlægðist húsið.
* Andartaki síðar kom konan
mín inn í herbergið.
: Ég lokaði bókinni og reis á
fætur, til að virða hana fyrir
mér. Antonió hafði leyst vanda-
málið með því að þekja allt höf-
■uð hennar með krullum og
breyta hinni mjúku, lausu
greiðslu hennar í átjándu aldar
hárkollu.
Allar þessar krullur hrúguð-
úst hver upp af annarri og þyrl-
uðust í kringum langt og hold-
skarpt andlitið, svo að á það kom
kynlegur svipur, sem minnti á
í viðhafnarbúna sveitakonu. Þetta
sveitalega útlit var aukið með
vendi af nýjum, lifandi blómum
— ég held að það hafi verið rauð-
ar nellikur, nældar fastar, rétt
• ofan við vinstra gagnaugað.
C „Prýðilegt!" hrópaði ég í taum-
lausri kátínu og gáska. „Antonió
er vissulega galdramaður. Marió
og Attilíó í Róm megi blygðast
t sín. Þeir eru ekki einu sinni verð-
ir þess að hnýta þveng hans . .
Þú líkis helzt einni af hinum
litlu sveitastúlkum, sem við sjá-
um hérna í nágrenninu, þegar
þær eru á leiðinni til sunnudags-
markaðsins. Og blómin eru dá-
t samleg .... Leyf mér að skoða
' þig betur.“ Um leið og ég sagði
j þetta, reyndi ég að snúa henni
! hægt í hring, til þess að dáðst
j ! betur að handaverkum rakarans.
U En mér til mikillar furðu, þá
@ var andlit konunnar minnar þung
fc brýnt og gaf til kynna geðvonsku,
H sem ég gat ekki íundið neina
pf skynsamlega ástæðu fyrir. Stóra
k neðri vörin hennar titraði — ó-
brigðult reiðimerki. Hún ýtti mér
| til hliðar með snöggri hreyfingu
pí; og sagði:
1 „f öllum bænum reyndu ekki
fe að spauga og gera að gamni þínu
V .... Ég er sannarlega ekki í
|. neinu skapi til slíkra fíflaláta
W núna.“
fj Mér var ómögulegt að skilja
j þetta og hélt því áfram á líkan
liátt sem fyrr.
„Svona, svona! Þú þarft alls
ekki að skammast þín fyrir þetta.
; Ég fullvissa þig um það, að
Antonió hefur leyst sitt verk af
hendi með sóma . . . Þú lítur
j dásamlega út. Hafðu engar' á-
" hyggjur, þú munt áreiðanlega
sóma þér vel á markaðinum á
sunnudaginn kemur — og ef þú
ferð á dansleik, þú muntu áreið-
anlega fá mörg hjúskaparti!boð.“
Eins og menn geta séð á þessu,
þá hélt ég að óánægja hennar
a stafaði af verki Antonió. Ég vissi,
. að hún var ákaflega hégómagjörn
og sennilega var þetta ekki í
fyrsta skipti, sem klaufskur hár-
greiðslumaður gerði henni gramt
í geði. En hún ýtti mér aftur frá
sér með gremjusvip á andlitinu
og endurtók: „Ég er þegar búin
að biðja þig um, að vera ekki
með nein spaugsyrði og gaman-
orð!“
„En — hversvegna?" spurði ég.
■ „Hvað hefur eiginlega komið fyr-
ir?“
| Hún hafði gengið út að gluggan
um og var nú að horfa út um
hann, en studdi báðum höndum
á gluggakistuna. Snögglega snéri
hún sér við: „Það sem hefur skeð
er það, að á morgun verður því
að gera mér þann greiða að
; skipta um rakara. Ég vil ekki
hafa Antonió hér einum degi
lengur!"
Ég var alveg undrandi: „En
hversvegna? Auðvitað er hann
j ekki borgarrakari, það veit ég
vel .... en ég er ánægður með
verk hans.“
| „Þú munt ekki þurfa að nota
. hann oftar.“ Hún sat þögul stund
! arkorn, en svo gaf hún gremjunni
lausan tauminn: „Ó, Silvió!
I Hversvegna viltu ekki skilja mig.
Hér er ekki um það að ræða,
hvort hann vinni verk sitt vel.
Hvað kemur það málinu við?“
„En hvað er það eiginlega þá,
sem amar að?“
„Hann var ókurteis við mig ..
og ég vil ekki sjá hann aftur —
aldrei framar!"
„Var hann ókurteis við þig?
Hvað áttu við með því að segja
þetta?“
) Það hlýtur að hafa verið í svip
1 mínum og rödd eitthvað af hinu
hugsunarlausa kæruleysi, sem
j ávallt kom fram í mér á morgn-
ana, einmitt um þetta leyti, því
hún sagði fyrirlitlega:
„En hvað kemur þér við, þótt
Antonió hafi sýnt mér ókurtéisi?
Auðvitað snertir það þig ekki.“
Ég var hræddur um að ég hefði
móðgað hana, gekk því til henn-
ar og sagði hátíðlega: „Fvrir-
gefðu mér .... kannske hefi ég
ekki alveg skilið. Vertu nú góð ,
og segðu mér, á hvern hátt hann 1
sýndi þér ókurteisi."
„Eg er búin að segja þér, að
hann hafi sýnt mér ókurteisi!" ,
kallaði hún með skyndilegum
ofsa og snéri sér að mér með
titrandi nasavængjum og hörku-
svip í augum. „Það ætti að vera
nægilegt fyrir þig að heyra ....
Hann er hræðilegur maður —
láttu hann fara og fáðu einhvern
annan í hans stað .. Ég þoli
ekki að sjá hann héi oftar!“
„Ég skil þetta ekki“, sagði ég
enn þá einu sinni, alveg forviða.
„Hann er maður, sem venjulega
er í fyllsta máta kurteis, raunar
of kurteis, hefur mér fundizt ..
Fjölskyldumaður . . “
„Já“, endurtók hún og yppti
gremjulega öxlum, „fjölskyldu-
maður.“ !
„Viltu nú vera svo væn og
segja mér afdráttarlaust, hvað
hann gerði á hluta þinn.“ |
Þannig héldum við áfram að
ræðast við í stundarkorn, ég
heimtandi að fá að vita að hverju
leyti Antonió hefði sýnt skort
á kurteisi, hún neitandi að gefa
nokkra útskýringu, aðeins end-
urtakandi sömu ásökunina, sí og
æ. Loks, eftir talsvert æstar orða
hnippingar, þóttist ég skilja,
hvað á milli hefði borið.

£
Utilegumennirnir
9
Bræðurnir voru komnir alllangt frá hinum mönnunum,
þegar skyndilega og óvænt var ráðizt á þá. Spruttu útilegu-
mennirnir fimm undan allstórum steini, sem þeir gengu
fram hjá.
| Sló þarna í heiftarlegan bardaga, og hallaði heldur á þá
bræður og manninn, sem með þeim var, því að útilegu-
mennirnir voru fimm talsins. Voru einir tveir þeirra með
hnífa, sem þeir sveifluðu ákaft.
| Nú sló í ákafan bardaga á milli bræðranna, Bjarna, Jóns
og mannsins, sem með þeim var, og útilegumannanna hins
vegar. Þeir voru fimm talsins, en þó sluppu ekki nema
fjórir undan byggðarmönnum. Sá fimmti var enginn annar
1 en sýslumannssonurinn.
Bræðurnir gengu mjög rösklega fram og lögðu þegar tvo
menn að velli. En maðurinn, sem með þeim var, var nú
orðinn óvígur. Réðust hinir þrír útilegumenn á þá bræður
af mikilli heift og otuðu hnífum sínum óspart. Einn þeirra
var sýslumannssonurinn. Fengu þeir bræður stór og mikil
sár, en útilegumennirnir sluppu ekki heldur ósárir.
Þegar bardaginn hafði staðið röskan hálftíma lágu allir
útilegumennirnir óvígir á blóvellinum og bræðurnir að
falli komnir sökum mikils blóðmissis.
Að nokkurri stund liðinni komu hinir byggðarmennirnir
þarna að. Þeir höfðu nefnilega orðið einskis varir og héldu
því í humátt á eftir þeim bræðrum. Reyndar máttu þeir
(ekki seinna koma, því að fljótlega varð að binda um sár
mannanna svo að þeim blæddi ekki út.
Var nú bundið um sár þeirra manna, sem verst voru á
sig komnir. En einn byggðarmanna var sendur niður í þorpið
| til þess að ná í hesta undir mennina. Þeir bræður og úti-
legumennirnir, sem eftir lifðu voru síðan fluttir til byggða.
Af sýslumannssyninum er það að segja, að hann var ásamt
útilegumönnum, sem eftir lifðu, sendur í þrælkunarvinnu
til Brimarhólms. Bræðurnir fengu aftur á móti hið mesta
loft fyrir vasklega framgöngu í bardaganum, en allir undr-
uðust krafta og fimi þeirra í viðureigninni við útilegu-
mennina. Lifðu þeir lengi og ávallt við góðan orðstír.
Sögulok.
•á
&
McColl's
9887
N=.
. McColl'*
J V740 /.
t.
McCall-sniðin
veita yður algert öryggi.
Veljið rétta stærð, styttið eða lengið sniðið ef þörf er
eftir áprentuðum leiðbeiningum; allar línur sem klippa
á eftir eru prentaðar á sniðið, ennfremur saumar og
samsetningar. — McCalI-sniðin eru laus við hinn al-
genga „lagersvip“. Allar konur, sem eitthvað eru inn í
saumaskap geta saumað eftir McCall-sniðum og veitt
sér 2'til 5 sinnum meiri fatnað fyrir sama fé miðað við
að kaupa tilbúið — og vandaðri að efni og frágangi.
Hvað kostar dragt?
2,4 m ullartweed 112,00 kr. 268,80
1,8 m fóðursilki 18.85 — 33.93
0,45 m millifóður 20,00 9,00
0,8 m pilsstrengur 2,00 — 1,60
1 stk. snið — 23,75
1 stk. rennilás á pils — 6.50
8 stk. hnappar 1,50 — 12,00
3 silkivinnsli 0,90 — 2,70
8 hnappagöt — 6,40
Samtals: Kr. 364.60
+ eigin vinna.
Hvað kostar sumarkjóll?
3 m efni, gott 34,75 kr. 104,25
1 m rúlleb. 2,00 — 2,00
1 stk. snið — 18,75
1 stk. rennilás — 6,50
1 stk. spenna yfird — 8,00
2 silkivinnsli — 1.80
4 stk. kósar — 2,00
Samtals: Ki. 143.30
+ eigin vinna.
Tökum að okkur vandasömustu vinnuna,
sem krefst sérstakra véla:
Allskonar ísaum — Hnappagöt — Yfirdekking á spenn-
um og hnöppum — Plisseringar — Húllsaum — Zig-Zag-
saum — Kósar — Smellur á úlpur og fleira.
SMÁVÖRUR TIL SAUMASKAPAR
VELJID EFNI OC SNIÐ SAMTÍMIS