Morgunblaðið - 09.07.1955, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLADI9
Laugardagur 9. júlí 1955
HJÓNABANDSÁST
EFTiR ALBERTO MQRAVÍA
i
Framh'aldssagan 26
vcifður það nú ekki nema í fáa
daj|!a, vegna þess að við förum nú
fljjðtlega héðan, eða er það ekki?
-+Ég veit ekki, hvað kom eigin-
Jeca yfir hann í dag, hann skar
í kinnina með rakhnífnum
. sjáðu hérna.“
Hún leit upp og horfði á sárið,
þvi næst spurði hún: „Barstu eitt
hvj|ið sótthreinsandi á það?“
|Já .... og ég get sagt þér það,
aðöþessi skurður var aðeins not-
aðör sem átylla, frá minni hendi.
..I. Raunverulega gat ég alls
ekfii þolað hann stundinni leng-
.. Þú hafðir algerlega rétt
r þér“.
vað áttu við með því?“
g sá, að ég gat ekki sagt frá
lýsingunum um Antonió, án
að segja skakkt frá því hven-
ég hefði fengið þær og því
lafe ég. „Ég talaði í morgun við
Arpelo um þennan Antonió og
égScomst að því, að hann er alger
siðjeysingi. Svo virðist sem hann
séjalþekktur sem slíkur, hér í ná-
grjfnninu .... Hann ónáðar og
ásfíþir allt kvenfólk. Þessvegna
álsit ég, að þú kynnir að hafa haft
á þéttu að standa, án þess þó að
nc&krar sannanir séu fyrir hendi,
og'þessvegna notaði ég þennan
skíurð sem átyllu til brottrekst-
urk“.
Hún svaraði engu og ég hélt
áffeam: „Samt er það skrýtið ..
Ef|þert skil ég í því, að konum
sk6li geðjast að honum — sköll-
óttum, bleikum, stuttum og feit-
um .... Hann er nú ekki beinlín-
is neinn Adonis".
„Fékkstu hentugan pappír inni
í þorginni?" spurði hún.
„ÍEkki fullkomlega .... en ég
keypti dálítið af skrifpappír —
hann nægir mér“. Ég fann, að
lienni leiddist tal mitt um
Antonió og beindi samræðunum
í aðra átt, vísvitandi. „Ég ætla að
byrja í dag á vélrituninni", sagði
ég, „mér þykir bezt að vinna við
það á kvöldin og næturnar ....
Ég verð fljótari með því móti, að
Ijúka við hana.“
Hún þagði og hélt áfram að
snæða.
Ég ræddi nokkra stund um bók
mína og framtíðaráform og sagði
þvínæst: „Ég ætla að tileinka þér
þessa bók, vegna þess, að ég hefði
aldrei getað lokið við hana án
ástar þinnar“ og ég greip hönd
hennar. Hún leit upp og brosti
við mér. í þetta skipti var góð-
vilji sá, sem ég svo oft þóttist
verða var við í viðmóti hennar
við mig, svo augljós, að jafnvel
blihdur maður hefði orðið hans
var.
jpg mátti vart mæla eitt orð, og
þa3: sem ég sat og hélt í hönd
hennar, smádofnaði ákafi minn og
fjaraði út. Hún brosti til mín,
eins og móðir brosir við litlu
barni sínu, sem hleypur til henn-
ar, ljómandi af ánægju og segir:
„Mamma, þegar ég verð stór, þá
ætla ég að verða hershöfðingi".
Og hún svaraði að lokum: „Og
hvernig verður svo tileinkunin
orðuð?“
Þessi spurning hennar líktist
því, ef fyrrnefnd móðir spyrði
barnið sitt, sem ætlaði að verða
hershöfðingi, 'með umburðar-
lypjdi: „Og í hvaða herfylki ætl-
arðu að verða?“
;Ég svaraði, frekar vandræða-
lega: „O, eitthvað mjög hæversk-
lcjga .... t. d. Til Ledu .. eða:
T 1 konunnar minnar......Vild-
irjSu kannske fá orðfleiri tileink-
Utl?“
„Nei, nei! Ég meinti ekkert sér-
stskt með spurningu minni.“
Hugur hennar dvaldi áreiðan-
Idga við eitthvað annað og ég dró
til mín hendina, þagnaði og starði
á trén úti fyrir glugganum. Ég
var að hugsa um það að annað
okkar ætti að rjúfa þögnina, en
ekkert skeði. Þögn hennar var
næstum úrskerandi og endanleg,
hún virtist lokuð inni í eigin hugs
unum og ekkert fús til að koma
þaðan út. Til þess að leyna von-
brigðum mínum eftir mætti,
reyndi ég að bregða á glens og
sagði: „Veistu með hvaða orðum
einn heimsfrægur rithöfundur
tileinkaði konu sinni bók? Hann
orðaði hana á þessa leið: ,,Til kon-
unnar minnar, en án fjarveru
hennar hefði bók þessi aldrei ver
j ið rituð“.
J Hún brosti dauflega, en ég
bætti við fljótmæltur: „En vitan-
lega gegnir algerlega andstæðu
máli með okkur .... Ég hefði
aldrei getað skrifað bókina mína
án nærveru þinnar."
1 Nú brosti hún ekki einu sinni.
Ég gat ekki stillt mig lengur, en
sagði: „Gott og vel, ef þú kærir
þig ekkert um það, þá læt ég enga
tileinkun fylgja bókinni."
( Einhver beiskja mun hafa kom
’ ið fram í rödd minni, því hún
virtist átta sig, greip hönd mína
og svaraði: „Ó, Silvíó, hvernig
dettur þér í hug, að ég muni ekki
kæra mig um það?“
j En í þetta skipti var góðvildin
aftur of augljós, lík góðvild móð-
urinnar sem svarar, þegar barnið
segir óánægt: „Ef þú vilt það
ekki, þá ætla ég heldur ekki að
, verða hershöfðingi! Auðvitað vil
ég að þú verðir það .. og ég vil
J að þú vinnir sigur í f jölmörgum
orrustum.“
| Ég fann, að þessar samræður
■ vöru árangurslausar og aftur
i greip mig sama óþolinmæðin og
sú, er Antonió hafði áður valdið
og sem ég hafði kennt hungrinu
um. Ég reis harkalega á fætur
og sagði: „Ég held, að Anna sé
þegar farin að bera kaffið út.“
TÓLFTI KAFLI
Seinna, þegar hún var farin til
að hvíla sig, gekk ég til skrif-
stofu minnar, til þess að bvrja á
vélrituninni. Ég kom ritvélinn:
minni vel fyrir á borðinu, opnaði
hana og setti lokið á gólfið.
Hægra megin við vélina setti
ég handrit mitt, en vinstra meg- j
in við hana lagði ég hinar óskrif- !
uðu arkir og carbon-pappírinn. j
Ég tók þrjár arkir af pappír, 1
stakk tveim örkum af carbon- I
pappír á milli þeirra, stakk þeim
inn í vélina og ritaði fyrirsögn-
ina.
En ég hafði ekki sett arkirnar
í beina línu og fyrirsögnin hall-
aðist á eina hliðina, en auk þess
hafði ég gleymt að nota upphafs- ,
stafi. í
Ég tók arkirnar þrjár úr vél-
inni og setti aðrar þrjár í þeirra
stað. i
I þetta skipti var fyrirsögnin
rétt rituð og rétt staðsett, en við
nánari skoðun sá ég, að ég hafði
snúið kalkepappírnum öfugt, svo
að hin tvö eftirrit voru algerlega
ónýt. |
Gramur í geði reif ég arkirnar
úr vélinni og setti aðrar í þeirra
stað. í þetta skipti gerði ég tvö
eða þrjú glappaskot, sem gerðu
fyrirsögnina ólæsilega. |
Allt í einu greip mig einhver
óttatilfinning. Ég stóð upp frá
borðinu, reikaði um stofuna og
horfði á hinar gömlu grízku prent
myndir, sem skreyttu veggina —
s.s. „Kammerseekastalinn", „Ut-
sýn yfir Y/eimar“, „Stormur á
Starnbergvatni", „Hrynjandi
Rhínar“. j
í húsinu ríkti djúp og alger
þögn, gluggahlerarnir voru hálf-
luktir og hið daufa Ijós í her-
berginu hvatti mann til svefns.
Ég fann, að ég var þreyttur og
illa undir starf mitt búinn, svo
að ég lagði mig því, á harðan
legubekk í myrkasta horni her-
bergisins.
Ég teygði hendina yfir á smá-
borð, hlaðið allskonar glingri og
tók upp rauða minnisbók í leður
bandi með gylltum kili, gamlan
minjagrip frá árinu 1860. Hinn
fyrri eigandi hennar hafði teikn-
að á hverja blaðsíðu, litla penna-
mynd af landslagi — mjög áþekk
ar í fábreytni sinni, prentmynd-
unum á herbergisveggjunum.
Undir hverri mynd var rituð
einhver athugasemd á frönsku.
Ég horfði á landslagsmyndirnar,
eina eftir aðra, og las margar
PARADISARGARÐURINN
13
Og nú lék um þá Ijúfasti loftblær, hreinn og hressandi
sem á fjöllum uppi og angandi eins og þar, sem rósir gróa
í dölum niðri.
, Á ein rann þar, og var hún fagurtær sem himinloftið
sjálft, og fiskarnir voru skínandi sem gull og silfur. Léku
þar niðri í vatninu purpurarauðir álar, og sindruðu af þeim
. eldneistar í hvert sinn, er þeir hreyfðu sig.
I Vatnsrósablöðin ljómuðu af litaskrauti regnbogans, og
blómið sjálft var rauðgulur, brennandi logi, sem nærðist
j af vatninu, eins og lampaljós af olíu,
' Marmarabrú var á ánni, stæðileg og stöðug, en svo hag-
lega gerð og fínt úthöggin sem hún væri úr knipplingum
og glertölum. Lá brú þessi yfir á Sæluey, þar sem paradísar-
garðurinn var í öllum sínum blóma.
| Austri tók kóngssoninn í fang sér og bar hann yfir um.
; Þar sungu blóm og blöð hina fegurstu söngva frá barnæsku
^hans og sungu þá svo dásamlega vel og fagurt, að engin
,rödd hér á jörðu getur sungið jafnfagurt.
) Voru það pálmaviðir eða risavaxnar vatnsplöntur, sem
f greru hér? Svo safamikil og stórvaxin tré hafði kóngsson-
iurinn aldrei séð á ævi sinni.
j Það hengu og hinar undarlegustu vafningsjurtir í löngum
: sveigum, líkast þeim, sem myndaðar sjást með litum utan-
máls í gömlum helgramannasögum eða eru flúraðar í þeim
kringum upphafsstafina.
Crosse &
Blackwell ltd
í ^lösum og flöskum:
Malt edik
Olive olía
FRENCH CAPERS
Rose syrop
Mayonnaise
Salad Cream
Cheí tómatsósa
Branston sósa (fisklsósa)
Chef sósa
Worchestersósa
Sveppasósa
Sandwich spreað
í pckkum:
Tea ..VEDDA“
Matarlím
p|pf||J,
Jelly Cristals,
i jarðirberja, ffjl m
hindberja,
appelsinubúðingar.
í dósum: yjm #. mj j í
Lyftiduft t: «>
Krydd, allskonar
Custard Powder
AHar þessar heimsþekktu vörur
höfum við fyrirliggjandi.
H. BEHTSSOfll & CO. H.F.
Hafnarhvoll — Sími 1228
"YMHHMfti
Vörubílstjórafélagið Þróttur
Merki á bifreiðar félagsmanna fyrir árið 1955 verða
afhent á stöðinni frá 9.—20. júlí
Ath. að þeir, sem ekki hafa merkt bifreiðar sínar
með hinu nýja merki fyrir 20. júlí n. k. njóta ekki leng-
ur réttinda sem fullgildir félagsmenn og er samnings-
aðilum Þróttar eftir það óheimilt að taka þá til vinnu.
STJÓRNIN.
Sjá Jbú óhreina vaskinn!
en sá munur að hreinsa með VI Hi
VIM
hreinsar allt
fljótt og vel
K-U A96 1151