Morgunblaðið - 22.07.1955, Blaðsíða 14

MORGUNBLAÐIÐ
Föstudagur 22. júlí 1955 |
14
Framhaldssagan 37
að en aumkunarverð og fyrirlit-
leg skækja!"
Með þessa föstu ákvörðun í
huga, las ég alla söguna og því
nær sem dró sögulokum, því hæg
ar las ég, óttasleginn við úrslit
hessa máls. Loks las ég síðustu
ið verða og hvernig mundir þú
orða það?“
Hún hikaði, en sagði svo, með
einlægni og hreinskilni í rödd og
svip:
„En maður getur ekki komið
orðum að áliti sínu, þegar maður
elskar“.
Og þannig komum við ávallt að
málsgreinina og sagði því næst: sama atriðinu. Það var eitthvað,
„Þetta er allt og sumt , og leit sem snart mig, í þessari yfirlýs-
ingu hennar um það, að hún elsk-
aði mig. Ég greip hönd hennar
og sagði:
„Þú hefur á réttu að standa.
Ég gæti ekki heldur kveðið upp
á hana kvíðinn
Við horfðumst þegjandi í augu
og líkt sem ský líður yfir heiðan
himin, þannig sá ég skugga svika
og blekkinga líða yfir andlit henn
ar, eitt andartak. Vissulega hvarfl dóm um> þigj þdtt ég þekki þig
aði það í huga hennar, að Ijúga
að mér, að hrópa upp að sagan
væri góð og sýna þannig sjálfa
sig í kulda sínum og kænsku, með
því að beita vorkunarlátu smjaðri
og falskri huggun.
En þessi skuggi eyddist og
vel, vegna þess eins, að ég ann
þér“.
Með skilningsglampa í augun-
um, hrópaði hún:
„Þannig er því farið, eða cr
ekki svo? Þegar maður elskar
einhvern, þá elskar maður allt í
hvarf, nærri samstundis, fyrir ást fari hans, galla ekki síður en
á mér, sem fyrst og fremst byggð kosti!“
ist á sannleika og virðingu gagn-
vart mér. Með röddu, sem leyndi
ekki hinum einlægu vonbrigðum,
sagði hún:
Á þessari stundu hefði mig
helzt langað til að segja við hana:
„Ég elska þig, eins og þú ert nú,
sitjandi í rúminu þínu, kyrrlát
„Þú hefur e. t. v. rétt fyrir og alvarleg, í fallega náttkjóln-
þér .... Sagan er ekki það snilld um, með krullurnar, lokkana og
arverk, sem hún átti að verða... blómvöndinn, milda brosið og
En hún er samt alls ekki eins skæru, tindrandi augun. Og ég
slæm og þú heldur sjálfur. Það elska þig, eins og þú varst fvrir
er gaman að hlusta á hana“.
skemmstu, er þú steigt danz losta
Eg svaraði, mikið áhyggju- og munúðar, með upplyftum pils-
minni og næstum glaðlega:
um og glottandi vörum, við Ant-
„Var ég ekki oft búinn að segja onia, sem þú lést þrýsta þér i
þér þetta?“
faðmi sínum og
eg mun unna
„Hún er mjög vel skrifuð", þér ávallt og alla daga, hvað sem
sagði hún.
„Það er ekki nægilegt að skrifa
vel“.
fyrir kann að koma“.
En ég sagði ekkert af þessu við
hana, vegna þess, að mér var
„En kannske", sagði hún-, — íjóst, að hún vissi að ég hafði
„kannske hefurðu ekki unnið komizt að öllu og, að allt var nú
hana nógu vel .... ef þú endurrit jafnað og útkljáð okkar á milli.
aðir hana, jafnvel oftar en einu þess í stað sagði ég:
sinni, þá mundir hún e. t. v. að „Kannske mun ég endurrita sög-
lokum verða alveg eins og þú una, einnhvern góðan veðurdag
sjálfur vilt hafa hana“.
Ennþá hélt hún, að jafnve' í
.... hún er ennþá ekki alveg full
sköpuð .... einhvern góðan veð-
iistinni, þá mætti góðvildin sín urdag, þegar ég verð fær um að
meira en gjafir eðlishvatarinnar. útskýra sérstök málsatriði".
„En ég vil að hún verði“, sagði „Ég er líka sannfærð um það“,
ég, „alveg eins og innblásturinn sagði hún glaðlega, „að þú átt að
gerir hana, innbiásturinn eða
skörtur innblástursins .... og ef
ekki er um neinn innblástur að
ræða, þá er ekki við því hægt að
gera, á neinn hátt“.
„Þarna hefurðu einmitt á röngu
að standa!“ hrópaði hún fjörlega.
„Þú metur ekki vinnuna og vand
virknina að verðleikum .... en
raunverulega ríður mjög mikið á
því tvennu. Vegna þessa gerast
hlutirnir. Þeir verða ekki til, að-
eins fyrir kraftaverk".
Þannig héldum við áfram að
endurskrifa hana — að nokkrum
tíma liðnum“.
Ég bauð henni góða nótt, með
kossi og fór í háttinn. Ég svaf ó-
venjulega vel, djúpum, þungum
svefni, líkan svefni þess barns,
sem foreldrarnir hafa flengt fyr-
ir einhverjar misgerðir eða barna
brek og hefur svo grátið. sárt og
ekkaþrungið, unz því að lokum
var fyrirgefið.
Næsta morgun fór ég seint á
fætur, rakaði mig og stakk upp
á því við konu mína, að við skyld-
um fara í stutta skemmtigöngu,
fyrir hádegisverð.
Hún féllst á það og við lögðum
af stað.
Skammt, hinum megin við
bændabýlin, stóðu rústir lítillar
kirkju, uppi á lítilli hæð. Við
klöngruðumst þangað upp, eftir
múlasnatroðningum, og settumst
á lágan múrvegg, sem lá í hring-
um kirkjugarðinn, og nutum
þaðan hins mesta víðsýnis. Kirkj-
an var afar forn, eins og sjá mátti
á hinum rómversku súlnahöfð-
um tveggja stólpa, sem stóðu í
ytra anddyrinu. Auk þessa and-
dyris var ekkert uppi standandi
annað, en hluti veggjarins og
nærri óþekkjanlegur partur af
turninum. Kirkjugarðurinn, með
gráum steinstéttum, var grasi
vaxinn og neðan undir litla and-
dyrinu, gat maður greint óljóst,
í gegnum rifurnar á hinni
klunnalegu og sprungnu hurð,
frjósama runna með blöðum,
sem glitruðu í sólargeislunum.
Þá, er ég virti kirkjuna fyrir
mér, uppgötvaði ég skyndilega og
óvænt, andlit eða grímu, sem var
skorið út á eitt súlnahöfuðið. —
Tönn tímans hafði máð myndina,
sem frá upphafi hlaut að hafa
verið frekar ófullkomin og frum-
stæð, svo nú hafði hún, að mestu
glatað lögun og formi. Samt mátti
þó greina óhugnanlegt andlit
púka eða eins þess skógargoðs,
sem myndsmíði þess tíma kom
venjulega fyrir í anddyrum kirkj
anna, hinum trúuðu til áminn-
ingar. —

DEPILL LITLI
„Og ég ætla að selja „Vísi“ þegar ég verð stór, og gefa
rökræða í jiokkra jtund, án þess þér alla peningana,“ sagði Óli. En hann var ennþá of lítill
i i til að selja „Vísi“.
I Mamma klappaði þeim báðum á kinnarnar, og sagðist
að víkja hársbreidd frá sjónar-
miðum okkar, sem voru næsta ó-
lík, fljótt á litið.
Loks braut ég handritið sam-
hlakka ósköp mikið til. En Lóa bar Depil litla inn og bjó
an, tróð því í vasann og sagði: um hann 1 brúðurúminu sínu. Brúðan Bína varð að láta sér
„Gott og vel, við skulum alveg næSÍa sofa í bruðuvagninum.
taka söguna mína út úr ölium '■ „Mjá, mjá,“ skældi Depill. ,Ég vil fá hana mömmu mína.
umræðum". Hún gefur mér volga mjólk að drekka, og það er svo mjúkt
Það varð stundarþögn, en svo og hlýtt að sofa hjá henni. Mjá, mjá.“
mælti ég hljóðlega: j Lóa og Óli skildu ekki hvað hann sagði, en þau heyrðu
„Eg vona, að þér falli ekki mjög að hann var að skæla_
þungt að eiga misheppnaðan rit-
höfund fyrir eiginmann!“
Hún svaraði samstundis, án
nokkurs hiks:
„Kannski er hann svangur," sagði Lóa og hljóp fram í
eldhús og sótti mjólk í skál.
Depill litli rak tunguna ofan í mjólkina og fannst hún góð
„Ég hef aldrei hugsað um þig á bragðið. Hann hætti að skæla og fór að drekka. Þegar
sem rithöfund". hann var orðinn saddur tók Lóa hann og lagði í rúmið.
„Hvernig hefurðu þá hugsað Hún strauk honum varlega um litla kroppinn. „Svona litli
um mig?“ kisi minn,“ sagði hún blíðlega. „Þú mátt ekki gráta. Mér
„Ja, eg veit eigmiega ekki hvað ^ þykir ósköp vænt um þig, því þú ert svo lítill og fallegur,"
skal", svaraði hun brosandi. syo göng hún Bí> bí Qg blaka« Qg áður en hún búfn að
vítÞnákvæmle°gfaVhtaðUþú er^ og syn®a alla vísuna, var Depill sofnaður, og farinn að dreyma.
Dcpill varð brátt yndi og eftirlæti allra á heimilinu. Hann
var svo fjörugur og skemmtilegur, og alltaf í góðu skapi.
hvort sem þú skrifar eða skrifar hverjum degi og hverri nottu stækkaði hann ofurhtið,
ekki“. Þvl hann var svo duglegur að borða matinn sinn. Hann var
„En ef þú ættir að segja skoð-' líka fínn og hreinn og þvoði sér oft á dag. Þegar hann þvoði
un þína og álit, hvað mundir álit- sér sleikti hann aðra fram-loppuna og strauk henni um
hverju þú ert líkur......Þi'i ert
í mínum augum ávallt hinn sami.
Verksmiðjustúlkan
4. og síðasta heftið af
þessari bráðskemmtilegu
og vinsælu sögu er loks-
ins konaið út. — Ennþá
fást öll heítin í flestum
bókaverzlunum og veit-
ingastofum en upplag-
ið er á þrotum hjá út-
gefanda. ■— Verksmiðju-
stúlkan er tilvalinn lest-
ur í sumarleyfinu.
Sögnritið
&
■4
PLASTOCBETE
loftkBeRsliefni
I steinsteypu
Ótvíræðir kostir loftblendis í steinsteypu,
eru nú almennt viðurkenndir
P
L
A
S
T
O
C
R
E
T
E
gerir steypuna þjála og voðfelda og jafnast
hún því auðveldlega í mótin.
gerir steypuna jafnari og áferðarfallegri,
eykur mótstöðu harðnaðrar steypu gegn frosti
vætu og veðrun,
eykur styrkleika steypunnar verulega, þar
sem minna þarf af vatni í hana,
eykur bindihæfni steypunnar við járn og
hindrar ryðmyndun,
vatnsþéttir steypuna verulega.
PLASTOCRETE hefur þá kosti iram yfir önnur loft-
blendiefni, að loftblendin takmarkast sjálfkrafa við
ákveðið hámark loftblendis, og þarf því ekki stöðugar
mælingar á loftblendnisprósentu steypunnar.
PLASTOCRETE er ódýrt efni, kostnaðurinn við að nota
það vinnst fyllilega upp með lækkuðum vinnukostnaði.
EINK AUMBOÐSMENN:
J. Þorláksson & Norðmann h.f.
Bankastræti 11 — Skúlagötu 30
■■■•■■■■■■■■■•■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■>■■■■■■■]
SEKKJATRILLIR
\ \ \ ^
Fyrirliggjandi
SmSIIINSSeNUOINSIN!
Grjótagötu 7 — Símar 3573—5296
Rýmingarsala
Mikið úrval af SKARTGRIPUM, KRYSTAL og KLUKK-
UM verður selt með allt að 50% afslætti í dag og
næstu daga.
SKARTGRIPAVERZLUNIN
Laugavegi 15