Morgunblaðið - 26.07.1955, Blaðsíða 14

?
14
MORGVNBLAÐID
Þriðjudagur 26. júlí 1955 ]
HERRA ALVÍSS
EFTIR W. S. MAUCHAM
Framhaldssagan 3
Við höfðum aðeins óljósa vitn-
eskju um það, að hann væri á
förum til Japan, í einhverjum
verzlunarerindum.
Hann horfði í kringum sig,
sigri hrósandi á svipinn.
„í>eir munu aldrei geta búið
til perlur, sem sérfræðingur á
horði við mig, villist á og álítur
dýrgrip".
Hann benti á festi, sem frú
Ramsey bar um hálsinn.
„Trúið mér, frú Ramsey, er ég
fullyrði að þessi festi muni
aldrei verða minna virði, en hún
nú er“.
Frú Ramsey, sem ávallt. var
hæversku sinni samkvæm, roðn-
aði og renndi festinni inn undir
hálsmál kjólsins, en hr. Ramc-
ey laut fram á borðið. — Hann
leit til okkar og bros flökti um
varir hans.
„Það eru dýrmætar perlur, sem
frú Ramsey ber um hálsinn, eða
haldið þér það ekki, hr. Kelada?"
„Ég veitti því strax athygli“,
svaraði Kelada, „og ég sagði við
sjálfan mig, eitthvað á þessa leið:
Það veit sá sem allt veit, að þess
ar perlur eru ekta og ósvdknar“.
„Að sjálfsögðu keypti ég þær
ekki sjálfur, en ég hefði gaman
af að vita, hversu mikils virði
þér álitið þær“.
„O, svona lauslega ágizkað, ná-
lægt fimmtán þúsund dollara
virði, mun óhætt að fullyrða, að
hafi þær verið keyptar á Fifth
Avenue, skyldi mig ekkert furða,
þótt þrjátíu þúsund dollarar
hefðu verið greiddir fyrir þær“.
Ramsey brosti kuldalega.
„Þér verðið þá undrandi, er þér
heyrið sannleikann, hr. Kelada.
Frú Ramsey keypti nefnilega
þessa periufesti í lítilli sérverzl-
un, daginn áður en við fórum frá
New York. Hún kostaði þá ná-
kvæmlega átján dollara".
Hr. Kelada roðnaði í framan.
„Perlurnar eru ekki aðeins
ekta, heldur eru þær jafnframt
hinar alfegurstu, sem ég hef
nokkru sinni séð“.
„Eigum við þá að veðja? Eg
segi að perlurnar séu eftirlíkmg-
ar og legg hundrað dollara að
veði“.
„Eg tek boðinu", svaraði hr.
Kelada rólegur og brosandi.
„Ó, Elmer! Þú getur ekki verið
alveg viss um þetta“, sagði frú
Ramsey. Hún brosti veikt og rödd
hennar var lág og biðjandi.
„Get ég ekki? Ef ég fæ jafn
auðvelt tækifæri og þetta, til að
afla mér peninga, væri ég aumi
asninn, ef ég léti það ónotað
ganga mér úr greipum“.
„En hvernig verður þetta sann-
að?“ spurði hún. „Hér eru aðeins
fyrir hendi mín orð gegn orðum
hr. Kelada“.
„Leyfið mér að líta á festina og
«f hún er eftirlíking, mun ég þeg-
ar í stað segja ykkur það' Ég
hef áreiðanlega efni á því að tapa
hundrað dollurum", sagði hr.
Kelada.
„Taktu hana af þér, góða mín
Og leyfðu þessum herramanni að
skoða hana, eins vel og eins lengi
og hann kærir sig um“.
Frú Ramsey hikaði nokkra
stund og greip höndum um sylgju
festarinnar.
„Ég get ekki gert það“, sagði
hún. „Herra Kelada verður að
láta sér orð mín nægja til stað-
festingar11.
Mig fór að gruna, að eitthvað
illt væri í vændum, en ég vissi
ekki, hvað ég átti að segja og
þagði því áfram.
Ramsey spratt á fætur:
„Ég skal losa hana af þér, góða
mín, ef þú getur ekki opnað lás-
inn“.
Hann rétti hr. Kelada festina,
en hann tók stækkunargler úr
vasa sínum og rannsakaði hana
nákvæmlega, í gegnum það. —
Sigrihrósandi bros færðist yfir
fíngert og dökkt andlitið. Hann
rétti hr. Ramsey festina aftur og
var rétt kominn að því að liúka
upp munni sínum, er honum
' skyndilega varð litið á frú Rams-
ey og orðin dóu á vörum hans.
1 Andlit hennar var náfölt, eins
og hún væri að yfirliði komin,
og hún starði á hann opnum, ótta
slegnum augum, sem virtust full
I af örvæntingarfullri bæn. Þau
endurspegluðu svo greinilega
það, sem inni fyrir bjó, að mig
t furðaði á því, að eiginmaður henn
ar skyldi ekki þegar gruna hið
sama.
I Hr Kelada þagði opnum rnunni.
' Hann eldroðnaði í framan og
stríðið, sem nú fór fram í huga
hans, varð greinilega séð í svipn-
um.
' „Ég hef á röngu að standa",
sagði hann. „Þetta er mjög ná-
kvæm eftirlíking, en strax er ég
skoðaði perlurnar, í gegnum
stækkunarglerið, sá ég vitanlega,
að þær voru ekki ekta. Ég býst
við, að þær séu um átján dollara
virði“.
j Hann tók upp veski sitt og rétti
hr. Ramsey hundrað dollara seðil,
án þess að mæla orð.
1 „Þetta getur e. t. v. kennt yður
að vera ekki alltaf jafn sannfærð
ur um alla skapaða hluti, vinur
minn“, sagði Ramsey ertnislega.
Ég sá að hönd hr. Kelada titr-
aði.
Sagan barst um allt skipið, eins
og sögur eru vanar að berast út,
og um kvöldið átti hr. Kelada í
vök að verjast gegn stríðni og
aðhlátri samferðafólksins.
Allir virtust fagna því, að hr.
Alviss skyldi verða að játa villu
sína.
En frú Ramsey fór snemma til
rekkju, þungt haldin af slæm-
um höfuðverk.
Næsta morgun fór ég á fætur
og byrjaði að raka mig. Hr. Kel-
ada lá á bekknum sínum og
reykti vindling. Skyndilega
heyrðist eitthvað skrapandi hljóð
við dyrnar og ég sá, að umslagi
var ýtt undir hurðina, inn á klefa
gólfið. Ég opnaði dyrnar og
horfði út, en þar var enginn mað-
ur sýnilegur.
Ég tók bréfið upp og sá að áritun
þess var til Kelada og nafnið
var skrifað með prentstöfum.
Ég rétti honum umslagið.
„Frá hverjum ætli þetta sé?“
hann opnaði umslagið: „Ó, það er
þá svona!“
Úr umslaginu tók hann, ekki
bréf, heldur hundrað dollara
seðil.
Hann leit til mín og roðnaði
ennþá einu sinni. Síðan reif
hann umslagið í smátt og rétti
mér sneplana:
„Viljið þér henda þessu út um
kýraugað fyrir mig?“
Ég gerði það sem hann bað
mig um og leit svo brosandi á
hann.
„Enginn hefur gaman af því, að
láta aðra álíta sig einhvern vesal-
ings fávita", sagði hann.
„Voru þá perlurnar ekta, eftir
allt saman?“
„Ef ég ætti litla og dásamlega
konu, þá mundi ég ekki láta hana
dvelja eina í New York, heilt ár
á meðan ég væri sjálfur suður á
Kúbu“, sagði hann.
A þessari stundu fann ég ekki
til hinnar fyrri óbeitar minnar
á hr. Kelada.
Hann teygði sig eftír peninga-
veskinu og tróð, með gætni, seðl-
inum niður í það.
Sögulok.
Eftirlœti allrcr fjölskyldunnar
— Nýkomið í næstu verzlun —
h. mmmm & co. h.f.
Hafnarhvoll — Sími 1228
Læknar segja að hin milda
PALMOLIVE sápa fegri
hörund yðar á 14 dögmn
gerið aðeins þetta
1. Þvoið andlit yðar með
Palmolive sápu
2. Núið froðunni
um andlit yðar
í 1 mín.
3. Skolið andlitið.
Gerið þetta reglu-
lega í þrjá daga.
Palmolive inniheldur enga dýrafeiti
Framleidd í Englandi • Hreinust, endingarbezi
Gerir hörund yðar yngra og mýkra
Aðeins bezta jurtafeiti er í POLMOLIVE sápu
Aðalumboð: O. Johnson & Kaaber h.f.
DEPILL LITLI
„Gott kvöld,“ sagði Depill eins kurteislega og hann gat.
„Hver ert þú?“ sagði stóri svarti kisi og var reiður yfir
að vera truflaður í miðju lagi. . ;
„Ég heiti Depill og á heima hjá Lóu og Óla, en ég rata
ekki heim og get fengið kvef því mér er svo kalt á fótum.“
„Einmitt það,“ svaraði svarti kisi. „Ég heiti Snoddas í
höfuðið á frægum manni, það er mjög fínt. Ég er líka heldri
I köttur. Líttu á hvað ég hef um hálsinn, það er ól, sem fóstra
mín keypti handa mér í Kaupmannahöfn og á ólinni er silfur-
skjöldur." 'I
„Hvað er skrifað á skjöldinn?“ spurði Depill ósköp feim-
inn við svona heldri kött.
„Heimilisfang mitt og þess vegna kemst ég alltaf til skila
þótt ég villist að heiman,“ sagði Snoddas reigingslega og
gekk fram og til baka í garðinum með rófuna beint upp í
loftið. Og svo hélt hann áfram að syngja:
Ég er fínn og fallegur.
í leikfiminni liðugur.
Ég er hetja ha ha ha.
Og hræðist ekkert tra la la.
„Vuff, vuff, þetta kalla ég nú að vera montinn, ha ha ha,“
heyrðist einhver kalla með ljótri röddu og stór hundur kom
hlaupandi. Tungan í honum lafði niður á brjóst, og hann
hafði stórar beittar tennur í munninum. „Vuff vuff.“ t
„Þetta er hundurinn Neró. Hlauptu og flýttu þér, því hann
getur bitið okkur,“ hrópaði Snoddas og var nú skjálfandi
af hræðslu. t
— Bezt oð auglýsa í Morgunblaðinu —
Blandað grænmeti
Rauðrófur
Giænar baunir
NIÐURSUÐUVOR.UR,
Heildsölubirgðir
J.&
ynfol
óóon
& J(.u
varavi ;
■*u