Morgunblaðið - 23.08.1955, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLADID
Þriðjudagur 23. ágúst 1955
Læknirinn og ástin hans
EFTIR JAMES HILTON
Framh'aldssagan 8
því, að sjá nú bráðlega hinn fyrr-
verandi sjúkling sinn að nýju.
Hann gladdist við tilhugsuninít
um hið iðandi líf og fjölda mann-
legra vera í kringum sig, og
hann fann til ánægju, er hann
hugsaði um hinn ókyrra og slæga
sjó undir fótum sér.
Og hann hafði gaman að ung-
um manni með aðlaðandi brosi,
eem snaraðist fjörlega fram á
sviðið og söng vísu, sem efnis-
lega hljóðaði eitthvað á þessa
leið:
„Hvergi á myndinni er gamla,
góða England. Þú munt sjá að
allt er þar útlent. Borðið, stól-
amir, dreglarnir, allt er þetta bú
ið til í Þýzkalandi. En gangirðu
út í garðinn, þá muntu sjá hina
fegurstu, ensku rós, sem nokkru
sinni hefur borið blóm á sumri.
Og hún er það eina af enskum
uppruna, sem við höfum getað
fengið“.
En honum til mikillar undr-
unar kom dansmærin ekki fram
á sviðið og þáttur hennar á
skemmtiskránni var strikaður út,
án nokkurra skýringa.
Þegar sýningunni var lokið,
reis hann úr sæti sínu og gekk
til dyra, ekki mjög vonsvikinn,
en ofurlítið gramur.
Þegar hann gekk framhjá
manni í Pierrot-búpingi, sem
var að hverfa inn í miðasölubúð-
ina, spurði hann, hvað hefði
hindrað dansmeyna í að sýna list
ír sínar.
„Hindrað hana? Hvernig spyrj
íð þér, rnaður?"
„Nu, kom eitthvað fyrir hana?“
Á sömu stundu ruddist annar
Pierrot fram og hvíslaði ein-
hverju í eyra hins, sem fórnaði
höndum í mikilli örvæntingu:
„Guð minn góður. Þettað gat
hún gert. Og hvað eigum við svo
að taka til bragðs? Hvar í fjand-
anum er hægt að ná í lækni?“
„Eg ér læknir“, sagði Davíð
rólega.
„Þér?“
„Já“.
„Eruð þér ekki bara að gabba
okkur?"
„Nei, nafn mitt er....“
„Ó, það skiftir engu máli, hvað
þér heitið. f guðs bænum farið og
gætið að því, hvað er um að
vera. Jim, vísaðu lækninum leið-
ina“.
Jim fór með hann framhjá
löngum röðum af auðum stólum,
bak við grænt timburskýli og
sennilega afturfvrir leiksviðið.
Á leiðinni spurði hann aftur:
„Hvað var það sem hindraði
stúlkuna? Kom eitthvað óvænt
fyrir?“
„Það er víst mjög hæpið, að
hún sé ennþá lifandi“.
„Ó. er því þannig háttað“.
„Hún læsti sig inni í herberg-
inu og skrúfaði svo frá gasinu.
Hvernig lýst vður á það?“
En hið eina. serrr Davíð gat
sagt var: ..Gas? Yst úti á bryggju
sporðinum?"
„Já, læknir. Gas, rafurmaan
og vatn. allt í þessum nínum. Þér
hafið líklega ekki reiknað með
því?“
Brátt rákust þeir á hón æstra
leikara, trúða og brvggiuvarða.
Einhver bankaði án afláts á dvr
og menn töluðu um og skvrðu frá
því. sem gerst hafði. ákaft, en
mjög ólióst oe rualingslega.
Stúlkan hafði ekki komið til
sýningarinnar oe enginn hafi haft
tíma til að grenslast, eftir orsök-
unum að fjarveru hennar. fyrr
en tialdið var fallið ;í síðasta
skipti. Þá söeðu læstar dyrnar
og gaslyktin sína sögu.
Dvrnar voru þégar í "stað
brot.nar unn oe bar lá þá stúlkan
'hálf klædd á rúminu, meðvitund
arlaus og dró andann þungt og
með erfiðismunum, í hinu ban-
væna andrúmslofti herbergisins.
Davíð athugaði nákvæmlega
hörundslit stúlkunnar, og taldi
hin tiltölulega hægu hjartaslög
hennar. En fyrst og fremst tók
hann eftir því, að meiddi úlnlið-
urinn, sem hann hafði búið um
sex mánuðum áður, var nú mjög
mikið bólginn.
Einhver myndugleiki hvíldi nú
yfir honum, svo að þegar hann
bað mannfjöldann að fara og
skilja sig einan eftir hjá sjúkl-
ingnum, var því samstundis
hlýtt, möglunarlítið.
„Hér er engin bráð hætta á
ferðum“, sagði hann ákveðið og
hughreystandi.
„Haldið þér þá, að hún muni
lifa þetta af?“ spurði grannvax-
inn maður, kjólklæddur.
„Já, hún verður fljótlega al-
bata“.
„Eruð þér alveg viss um
það?“
„Já, vitanlega er ég viss um
það“. Og hann bætti við, eins og
hann væri helst að tala við sjálf-
an sig: „Þessir veggir eru aðeins
gerðir úr gisnum borðum og þeir
eru blautir af slaga. Eg hefði
ekki haldið að nokkur lifandi
maður myndi ráðast í annað eins
og þetta, án þess að troða fyrst
vandlega upp í allar rifur. Það
er alveg stórmerkilegt, hvað
fólk getur stundum verið hugs-
unarlaust".
„Það er eitt, sem þér gætuð
gert fyrir mig, læknir og losað
mig við fyrirhöfn og mikil vand-
ræði“.
að henni sé vissara að komast í
burtu áður en lögreglan kemur.
Það væri hægt að taka hana
fasta, fyrir verknað sem þenn-
an“.
„í yðar sporum myndi ég alls
ekki blanda lögreglunni í þetta“,
sagði Davíð alvarlega. „Það er
ekki víst að slíkt yrði svo mjög
álitsaukandi fyrir sýningar yðar
eftirleiðis".
Forstöðumaðurinn strunsaði út
og skellti hurðinniá eftir sér.
Skyndilega opnaði stúlkan
augun. Einhver vottur samvizku
bits varð greinanlegur í tilliti
þeirra, þegar hún minntist þess,
hvar hún var stödd og hvað hafði
komið fyrir, en breyttist svo í
undrunarsvip, er hún sá Davíð og
munnur hennar opnaðist í veiku
brosi.
„Eruð þetta virkilega þér? Mig
hlýtur að vera að dreyma.
Hvernig getur það verið rétt, að
þér séuð hér?“
Og hann svaraði með barna-
legri hreinskilni:
„Eg kem hingað á hverjum
föstudegi“.
„Der klæne doktor am jeden
Freitag....“
Hann sat við hlið hennar, batt
um úlnliðinn og reyndi að rifja
upp fyrir sér einhver orð í
þýzku.
„Þér verðið að fara mjög gæti-
lega. Þetta er nokkuð slæmt. ..
Finnið þér mikið til núna?“
„Nei, bara svolítið“.
„Þér áttuð að taka yður hvíld,
eins og ég var búinn að segja
yður“.
„Eg get það ekki“.
„Þér hafið ekki dansað með
„Hvað er það?“
„Viljið þér segja henni, þegar j handlegginn svona slasaðann?"
hún raknar úr rotinu, að búið sé | „Jú, þangað til í kvöld“.
að reka hana, segja henni upp
starfinu“.
Davíð horfði spyrjandi á
manninn.
„En var það ekki alveg óskap-
lega sárt....... Allar þessar
hreyfingar....“
„Jú, þær ætluðu alveg að gera
„Eg er nefnilega forstöðumað- mig brjálaða, þegar ég hreyfði
urinn og ég kæri mig ekkert um handlegginn eitthvað".
svona uppátæki. Þér getið því
sagt henni.... “
Davíð horfði enn á hann.
„Já, þér getið því sagt henni,
„En, góða mín
í ósköpunum .. hvers
reynduð þér að....??“
Hún hristi höfuðið.
hvers vegna
::
Fíllinn
6.
Skipstjórinn varð gramur, því að hann þurfti að flýta
sér. Hann skipaði mönnunum að ýta á af öllum kröftum,
á meðan hann setti vélina á fulla ferð aftur á bak. En
báturinn hreyfðist ekki. — Allir gáfust upp, en þá sagði
einhver.
— Ef Fritz væri nú hér, hann, sem er svo sterkur. Við!
skyldum festa trossu við hann og láta hann draga bátinn.
En það er sunnudagur, og Fritz er ekki heima. Hann
hvílir sig í skugga frumskógarins.
Einhver segir: — En ef við reyndum að hringja með'
bjöllunni, þá myndi Fitz halda, að það væri mánudagur og
koma undir eins og svara við nafnakallið.
Og bjöllunni var hringt mörgum sinnum. En enginn
Fritz var sýnilegur.
Fritz var þó ekki það langt í burtu. Hann var í skóginum
og heyrði í bjöllunni. Hann heyrði líka í eimpípu skipsins,
en hann veit, að það er sunnudagur — hann fer ekki fet
í dag.
Og þrátt fyrir reiði skipstjórans, verða þeir að bíða til
mánudagsmorguns. Við sólarupprás hringir stöðvarstjórinn
bjöllunni. Og nú heyrir Fritz og kemur fram úr skóginum,
fer rólegur til þorpsins og nemur staðar á sínum stað.
Svo eru nöfnin lesin: — Minka — hér, Nrom — hér, —
Mekina — hér, Fritz — hér, svarar hann með miklum
blæstri.
Svo eru aktýgin látin á Fritz, bundinn kaðall í bátinn, og
hægt og hægt losnar hann af sandrifinu.
S Ö G U L O K
NvnmiiiiiiiiiiiiniiiiiiaiiiiaimHHimii
Hálf húseign
1 smíðum, í Hlíðunum eða Laugarneshverfi, óskast j
til kaups.
Uppl. í síma 7652 eða 2333.
0
Van
Heusen
. beztu skyrtur og flibbar
Uppboð
Bifreiðin Ö-82, sem er fólksbifreið af Plymouth-
gerð, árgangur 1942, ásamt ný uppgerðri vél og
gírkassa, verður seld við Túnguvcg 6, Hafnarfirði,
þriðjudaginn 30. ágúst kl. 14,30.
Greiðsla við hamarshögg.
Bæjarfógetinn í Hafnarfirði.
Fokhelt steinhús
sem er hæð og portbyggt ris í Kópavogi, til sölu. — Á
hæðinni eru 3 herbergi, borðkrókur, eldhús og bað 90
ferm., en í risi eru 3 herbergi, eldhús og bað.
STEINN JÓNSSON, Kirkjuhvoli,
Uppl. í síma 4951, milli kl. 11 og 12 og 5—6.
Skemmtileg nýjung
í eldhúsið
PICCOLO fæst nú líka í skemmtileg-
um dúkkum úr rauðu plasti. Ef þrýst
er á þær, bunar PICCOLO út um
húfu dúkkunnar. PICCOLO-dúkkan
er bæði létt og handhæg - það er auð-
veldara tð ákveða magnið. sem nota
skal. Innihaldið er PICCOLO, sem þér
þekkið •— jafn gott og jafn sterkt og í
flöskunum.
Þegar PICCOLO-dúkkan er tæmd,
má gefa barni hana sem leikfang, em
það má líka fylla hana að nýju ú?
flösku og nota aftur, þar sem hún oi;
svo handhæg.
Heildsölubirgðir:
I. BRYNJÓLFSSON & KVARAN