Morgunblaðið - 24.08.1955, Blaðsíða 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
Miðvikudagur 24. ágúst 1955

Útg.; H.f. Arvakur, Reykjavlk.
Frmmkv.stj.: Sigfús Jónsson
Ritstjóri: Valtýr Steíánsson (ábyrgQarao.)
Stjórnmálaritsfcjóri: Sigurður Bjarnason frá ViflW;
Jjcebók: Arni óla, sími 3048.
Áuglýsingar: Arni Garðar Kristinaooa.
Ritstjórn, auglýsingar og aígreiðala:
Austuistræti 8. — Sími 1600.
Askriftargjald kr. 20.00 á mánuði inn&nlands.
f lf.usasölu 1 krám dntakið.
ÚR DAGLEGA LÍFINU

Kommnnistar breijast sérstöða
gognvart íslenzkum réttarreglum
(SLicaqobúar
irmtir á tá
mt
AlCu
KOMMÚNISTAR hafa nú gert
tilraun til þess að skapa rit-
stjórum blaðs síns píslarvættis-
aðstöðu. Hafa þeir neitað að
greiða sekt, sem þeir höfðu verið
dæmdir í fyrir margs konar
óhróður og blekingar um menn
og málefni. Er þetta beinlínis
gert til þess að knýja fram fang-
elsanir ritstjóranna, því allir vita
að kommúnistaflokkurinn, sem
undanfarið hefur ráðizt í hvert
stórfyrirtækið á fætur öðru, m.a.
húsakaup fyrir hundruð þúsunda,
hefði átt auðvelt með að greiða
meiðyrðasektir ritstjóra sinna.
Krefjast sérstöðu
gagnvart réttarreglunum
Kommúnistabliðið ræðst í gær
með miklu offorsi á Bjarna Bene-
diktsson dómsmálaráðherra fyrir
það að ritstjóri Þjóðviljans skuli
verða að sitja af sér meiðyrða-
sekt þá, sem hann hefur neitað
að greiða. Hið austræna málgagn
gætir þess ekki, að með tiltæki
sínu hefur ritstjóri þess krafizt
sérstöðu gagnvart íslenzkum
réttarreglum. — Meiðyrðasektir
hafa um langt skeið verið inn-
heimtar hjá öllum, sem dæmdir
hafa verið í þær. Það er skylt
samkvæmt lögum að innheimta
þessar sektir. Ef menn neita að
greiða þær er jafnskylt að fram-
fylgja meiðyrðadómum með fang
elsun hinna sakfelldu.
Kommúnistablaðið hefur því
gerzt bert að því, að krefjast
þess, að aðrar reglur gildi um,
ritstjóra þess en aðra borgara
í landinu. Það er að sjálfsögðu
hin mesta fjarstæða, að dóms-
málaráðherrann sé að reka
einhverja befndarpólitík gagn
vart ritstjórum „Þjóðviljans".
Bjarni Benediktsson hefur
ekki hafið nein persónuleg
málaferli gegn þeirn, enda þótt
þeir hafi ausið hann persónu-
legum svívirðingum í áratugi.
Dómsmálastjórnin hefur hins
vegar ekki getað látið undan
fallast að framfylgja dómum
í málum, sem aðrir aðilar hafa
sótt á hendur þeim fyrir
óhróður og lygi. Til þess hafði
hún ekki einu sinni vald.
Kjarni þessa máls er sá, að
kommúnistar vilja njóta þeirra
sérréttinda að geta látið blað sitt
halda uppi rótlausum óhróðri um
menn og málefni, án þess að vera
nokkru sinni dregnir til ábyrgð-
ar fyrir það. Enda þótt deila
megi um meiðyrðaákvæði ís-
lenzkra hegningarlaga er þó
óhætt að fullyrða, að prentfrels-
isákvæði stjórnarskrárinnar hafa
aldrei verið ætluð til þess að
halda hlífiskildi yfir mannorðs
þjófnaði og ærumeiðingum.
Ber sjálfur ábyrgð á
varðhaldi sínu
Árásir kommúnista á Bjarna
Benediktsson dómsmálaráðherra
eru nú sem fyrr byggðar á rang-
færslum og blekkingum. Magnús
Kjartansson ber sjálfur ábyrgð á
varðhaldsvist sinni og hefur þar
við engan að sakast nema sjálfan
sig. Hann hefur fyrirfram misst
af þeirri píslarvættisaðstöðu, sem
hann hugðist skapa sér.
Annars sætir það nokkurri
furðu þegar kommúnistar leyfa
'potieá
MIKIÐ var skrifað og skrafað
fyrir skömmu um frú Sis-
pera, brezku konuna, er átti í
miklum brösum við að fá heim-
, * . , , . . .. ild til að snúa heim frá Tékkó-
ser að tala um politiska misbeit- ,, , , „, ,
ingu dómsvaldsins hér á landi. slovakiu. Hun var gift tekknesk-
Allir vita að enda þótt ákæru- um ílugmanm, er gegndi her-
valdið sé að forminu til í hönd- Þjonustu i brezka flughernum i
um ráðherra eru það þó óháðir slðari heimsstyrjoldinm. Hann
aðilar, sem framkvæma það. Og hei-ir nu verið dæmdur í lifstið-
sjálft dómsvaldið er ekki í hönd- arfangelsi fyrir að reyna að
um ráðherra heldur sjálfstæðra flyja land.
dómara. Hér á landi eins og í Frú Sispera sótti um skilnað,
öðrum vestrænum lýðræðisríkj- °S var henni veittur skilnaður.
um ríkir réttaröryggi, sem ekk- Hún var ekki lengi „ein á báti“.
ert á skylt við það öryggisleysi Fyrir nokkrum dögum gekk hún
og ógnarástand, sem ríkir í lönd- að eiga Þjóðverja frá Súdeta-
um þeim, sem kommúnistar héruðunum. Hafði hann hjálpað
stjórna. Þar getur pólitísk leyni- henni við að komast frá Tékkó-
lögregla vaðið inn á heimili slóvakíu. Sagt er, að fjölskylda
manna og hneppt þá í fangelsi hennar hafi verið mjög mótfallin
án dóms og laga. þessum ráðahag.
Þar er ekkert til, sem heitír
jafnrétti fyrir lögunum. Þar gilda --------------------------
ein lög fyrir kommúnista og önn- !
' ur fyrir allan almenning. Þannig
I vilja kommúnistar einnig hafa
það hér á íslandi. Þeir telja
ósanngjarnt að sama meiðyrða-!
löggjöf gangi yfir ritstjóra og'
Frú Sispera með „nýja“ eiginmanninum og börnum sínum frá
fyrra hjónabandi.
't&8r >
Fyrir nokkrum dögum skeði í
Chicago atburður, er minnti
menn á þá tíma, þegar A1 Capone
og félagar hans réðu lögum og
lofum í borginni. Lögreglan leit-
aði dyrum og dyngjum að Ric-
hard Carpenter, sem áður hafði
setið nokkurn tíma í fangelsi, og
var hans nú leitað fyrir að hafa
myrt lögregluþjón
Veíd andi ábripar:
blaðamenn „Þjóðviljans" og önn-
ur blöð í landinu. Þeir krefjast
annarrar framkvæmdar á dóm-
um yfir sér en yfir öðrum mönn- Haukadal, heldúr eú nú
um. 1
Það getur enginn gert sig að
píslarvotti með slíkan málstað
að bakhjarli. Um það mega rit- . ,
, , •,,,»■ mgu þar austurfra í drjugan
stjorar kommumstablaðsins vera , , . „ , .
fullvissir ,hluta af ollum þeim tima, sem
Og um það blandast a.m.k.
Þreyta Geysis
SJALDAN munu fleiri bónleið-
ar sálir hafa farið á einu
sumri frá undraverkinu Geysi í
í ár. —
Ferðamenn frá öllum heimsins
hornum í hundraða- og þúsunda
tali hafa hímt í sudda og rign-
Hvað er til ráða?
fVAÐ á til bragðs að taka .—
spyrja menn og er nokkur
meining í að vera að lokka hing-
að erlenda ferðamenn til að sýna
H
þeim þetta náttúru undur okkar,
sem virðist vera dautt úr öllum Um með konu sinni og bör’num
S.l. miðvikudag slapp Carp-
enter frá lögreglunni, sem ætlaði
að handtaka hann fyrir utan
kvikmyndahús nokkurt. Gerði
Carpenter sér lítið fyrir og fór
inn í íbúð Leonard Powells á
þriðju hæð í ibúðarhúsi skammt
frá kvikmyndahúsinu.
★ ★ ★
Ógnaði hann Powell-hjónun-
um með skammbyssu, og urðu
þau að sitja gegnt honum í sófa
alla nóttina. Um morguninn
leyfði hann Powell að fara til
vinnu sinnar til að vekja ekki
grun, en hélt konu hans og börn-
um í gíslingu.
Er Powell kom heim um
kvöldið leyfði Carpenter kon-
unni og börnunum að setjast út
á tröppur hússins. Sagði Powell
þrjótnum þá, að hann væri vanur
að sitja á kvöldin úti á tröppun-
engum lýðræðissinna á Islandi
hugur, að prentfrelsið i land-
inu mun aldrei eiga stuðnings
og verndar að vænta úr röðum
kommúnista. Aðrir menn
verða að standa vörð um það
og tryggja, að hið frjálsa orð
verði hér í heiðri haft. Fáir
munu hins vegar verða til þess
að slá skjaldborg um þann
mannorðsþjófnað og æru-
meiðingar, sem blað kommún-
ista hefur frá upphafi tamið
sér.
Þess má að lokum geta, að
fyrirrennarar Bjarna Benedikts- ., , . ,
sonar, bæði Hermann Jónasson ^eir hofðu fl1 umraða a Islandi, að vera bæði leiðir og kvekktir
og Einar heitinn Arnórsson, gáfu mænandi vonaraugum eftir því, — jafnvel reiðir fyrir bein svik
fyrirskipun um það, er þeir jað hlð riukandi risaafi Við fætur - • -................"
gegndu stöðu dómsmálaráðherra,, Þeirra vildi nú leysasc úr læð-
að fullnægja bæri meiðyrðadóm-. inSi °S sýna sig í sínum stór-
um eins og öðrum dómum. Hafa j kostlegasta ham. En Geysi gamla
þeir ritstjórar, sem orðið hafa!virðist vera orðið um megn að
fyrir barði þeirra, því orðið að;hrista af sér m°kið, hvað sem
greiða sektir sínar. Ritstjórar 11 boði er og hversu miklu af
Þjóðviljans hafa hins vegar neit- J sápu, sem fleygt er í hann. Það
að því, enda þótt þeir vissu að er ekkl nieira en svo, að honum
æðum? Væri ekki skynsamlegra
og heiðarlegra í senn að segja
sem er, að Geysir gamli sé þreytt-
ur í bili og þurfi að jafna sig í
dálítinn tíma og fá að vera í friði
fyrir sápuaustri og öðrum þving-
unarráðstöfunum frá mannanna
hendi? — Ef til væri þetta reyn-
andi, að minnsta kosti í eitt ár
eða svo til að vita, hvort hverinn
myndi ekki sækja í sig veðrið að
hvíldinni lokinni, svo að sama
sagan þurfi ekki að endurtaka
sig ár eftir ár. Hér er auðvitað
engan beinlínis um að saka, en
sannleikurinn er sá, að útlend-
ingar, sem koma hér jafnvel ár
eftir ár i þeirri von að sjá Geysi
gjósa, en fara aftur jafn nær •—
þeim finnst þeir hafa ástæðu til
verði rétt bumbult af inngjöf-
inni.

írinn og kraftasápan
RLENDINGUR einn, sem var
eitt sinn í sumar staddur við
sömu lög giltu um þá og aðra
menn.
Mísminni
TÍMANN misminnir oft hrapa-
lega, ekki sízt þegar hann rif jar j Geysi ásamt mörgum öðrum út-
upp sögu raforkumálanna. í gær. lendingum stikaði vonglaður upp
heldur hann þvi t. d. fram að . að hverbarminum og þóttist í eng
fyrsta skrefið til virkjunar Sogs- um vafa um, að nú skyldu þeir
ins hafi verið stigið árið 1932 er fá bærilegt gos. Hann hafði með
hinn merki Sjálfstæðismaður | ferðis frá írlandi einhverja krafta
Hjalti Jónsson hafi tekið sæti í sápu, sem kenjagripurinn Geysir
bæjarstjórn.
myndi alls ekki fá staðizt. Og
Sannleikurinn er hinsvegar sá, hann dró upp úr vasa sínum
að árið 1931 fluttu Sjálfstæðis- sápuspilið góða, sem kraftaverk-
menn á Alþingi fyrsta frumvarp- inu átti að valda og lét all drýg-
ið um virkjun Sogsins. Nutu þeir indalega. Til viðbótar við 100 kíl-
þar stuðnings Alþýðuflokksins. óin, sem þegar var búið að gefa
En Framsókn rauf þingið og honum inn af sápu, hlaut þetta
kallaði frumvarpið um Sogs- að hrífa, hélt írinn vongóði. .—
virkjunina „samsæri andstæð- En svo leið og beið, og Geysir
inga Framsóknarflokksins". gamli gerði ekki annað en umla
Þetta er dapurleg staðreynd, og hiksta rétt eins og venjulega
Tími sæll. En yfir hana verð- og þriggja til fjögurra kl.tíma
ur ekki klórað, hversu gjarn- bið útlendinganna reyndist ár-
an sem Framsóknarmentt angurslaus cg bjartsýni írans
vildu geta gert það. okkar var bölvað í sand og ösku.
við sig eftir allar ævintýraauglýS'
ingarnar og gumið um þetta ein-
stæða náttúrufyrirbæri. Ja, hvað
er til ráða Pilippus?! — eins og
maðurinn sagði.
Um Reykhóla
UM kostajörðina og höfuðbólið
Reykhóla í Reykhólasveit er
til eftirfarandi ferskcytla, sem
komin mun vera til ára sinna, en
um uppruna hennar er mér ó-
kunnugt. Hún hljóðar svona:
Söl, hrognkelsi, kræklingur,
hvönn, egg, dúnn, reyr, melur.
Kál, ber, lundi, kolviður.
Kofa, rjúpa, selur.
Engin smáræðis hlunnindi að
tarna. Annars gefur upptalningin
skemmtilega vísbendingu um, að
vísukornið muni komið til ára
sinna, eins og ég sagði áðan, því
að nú til dags leggja sig víst fáir
niður við að tína söl eða hvönn,
til matar, eins og sjálfsagt þótti
fyrir eina tíð og sölvatekja því
talin til ekki lítilla búhlunninda.
Annars væri það skemmtilegt
rannsóknarefni, hvort söl muni
nokkurs staðar borin á borð á
íslandi í dag, eða hvenær síðast
er vitað til neyzlu þessarar fæðu
tegundar hérlendis.
og kynni það að vekja grunsemd-
ir, að hann gerði það ekki í þetta
skipti.
★ ★ ★
Carpenter þóttist þá svo örugg-
ur, að hann leyfði Powell að fara
niður. Sendi Powell konu sína og
börn þegar burt, skauzt sjálfur
fyrir húshornið inn í næsta síma-
klefa og hringdi til lögreglunnar.
Eftir að lögreglan og Carpent-
er höfðu skipzt á skotum, var
I Carpenter svældur út með tára-
gasi. Kom hann tárfellandi út á
götuna og hrópaði stöðugt: „Ekki
skjóta!“
★ ★ ★
Brezk blöð — og blöð víða um
heim — ræddu fyrir helgina mik-
ið þá atburði, er kynnu að ske i
sambandi við 25 ára afmæli Mar-
grétar prinsessu, sem var s.l.
sunnudag. Minntu blaðaskrifin
talsvert á þá eftirvæntingu, er
ríkti á árinu 1936 — skömmu
áður en Játvarður VIII. lét kon-
ungdæmið sigla sinn sjó til að
geta kvænzt frú Simpson.
En málinu var samt nokkuð
öðruvísi háttað nú, þar sem eng-
ar öruggar heimilidir voru fyrir
því, að Margréti væri alvara um
að sitja fast við sinn keip og gift-
ast Peter Townsend, hinum frá-
skilda flugkapteini.
★ ★ ★
Um helgina skeði samt ekkert
annað en að Margrét prinsessa
sneri sig í öklaliðnum á laugar-
dagskvöldið, er hún var að koma
af skozkum kirkjubazar í grennd
við Balmoral-höllina, en þar
dvaldist hún með konungsfjöl-
skyldunni á afmælisdegi sínum.
Fjöldinn allur af blaðamönn-
um og ljósmyndurum var á
sveimi kringum Balmoral-höll-
ina. Þeir fóru ekki alveg tóm-
hentir þaðan. Ljóshærður ungur
maður kom á föstudagskvöldið
með lest frá London til Aber-
deen. Hann ók til Balmoral-hall-
arinnar í vagni Elízabetar drottn-
ingar. Sáu blaðamennirnir Mar-
gréti prinsessu ganga með þess-
um unga manni um garðinn við
Balmoral-höllina. rg virtust þau
---------------------á bla. 10