Morgunblaðið - 31.08.1955, Blaðsíða 14

14
MORGVHBLAÐ19
Miðvikudagur 31. ágúst 1955

Læknirinn og ástin hans
EFTIR JAMES HILTON

Framlíaldssagan 15
„Farið þér oft í gönguferðir
hingað?“
Hún virtist naumast taka eftir
spurningunni, sem hann beindi
til hennar og hann sá í daufri
hirtu götuljósanna, að einhver
dapur vonleysissvipur hvíldi yfit
öltu andliti hennar.
„Hefur nokkuð sérstakt komið
íyrir, meðan ég var að heiman?“,
Hún svaraði á þýzku: „Frú
Newgome sagði mér, að ég yrði
að fara í burtu héðan“.
„Er yður alvara?"
Já“
„Yrðir að fara? En hvert?“
„Eitthvað í burtu“.
„En hvers vegna — hvers
vegna í ósköpunum — ætti hún
að hafa sagt þetta?“
„Hún sagðist ekki hafa efni á ]
því, að hafa mig“.
„En það er hreinasta fjar-
atæða. Við höfum svo vel efni á
því“.
„Ekki sagði hún“.
Þau þögðu bæði og að eyrum
þeirra barst rödd einhvers, sem
átti leið þar hjá:
„Gott kvöld, læknir“.
„Gott kvöld“, svaraði Davíð án
þess þó að vita með nokkurri
vissu, hverjum hann var að
heilsa.
Síðan sneri hann sér að Leni:
„Eg get alls ekki skilið þetta.
Eg verð að tala betur um það við
Jessicu sjálfa".
Þau gengu niður Shawgate án
þess að talast meira við. Leni
gekk víð hlið hans og spurði
engrar þeirrar spurninga, sem
hann kæmist í vanda með að
svara, yllu honum óþæginda eða
gerði yfirleitt nokkurn hávaða.
Ljósið frá götulugtinni féll á
andlit hennar, um leið og hún
horfði til hliðar, yfir á nálæg
vegamót og hann veitti athygli
hinum rósama og kyrrláta svip
hennar, sem var í svo fullkomnu
samræmi við þögn hennar.
Jafnvel örvænting hennar
hafði einkennst af þessari sömu
-rósemi.
Og skyndilega minntist hann
búningsherbergisins, þar sem hún
hafði gert tilraun til að fremja
sjálfsmorð og bryggjunnar, sem
þau höfðu reikað eftir.
Fjarstæða að hugsa sér það,
að núna eftir allt þetta ætti hún
að yfirgefa hann og fara.
Hann varð að tala við Jessicu,
strax og tækifæri byðist, jafn-
vel þótt hann gerði sér fulla
grein fyrir því, hversu litla löng
un hann hafði til að spyrja hana
nokkurs.
Jessica var að skrifa boðsbréf,
þegar hann skömmu síðar kom
að máli við hana í setustofunni.
Bréfin lágu á víð og dreif um
allt skrifborðið og byrjuðu þau
öll á sömu leið: Dr. og frú New-
come biðja yður hér með að veita
sér þá ánægju, að....
„Jessie“, hóf hann samræðurn
ar, lágt en án nokkurs formála.
„Hvers vegna ferðu allt í einu að
segja Leni upp starfi sínu
hérna?“
Jessica sneri að honum hold-
skörpu og einbeittnislegu andlit-
inu:
„Eg sagði henni eins og satt
er, að hún gæti ekki dvalið hér
lengur".
„En hvers vegna?“
„Eg hafði gildar ástæður til
þess, þér er alveg óhætt að trúa
því“.
„En það er fjarstæða að halda
því fram, að við höfum ekki efni
á að greiða kaupið hennar. —
Hún verðskuldar það fyllilega
— Gerald geðjast mjög vel að
henni —I
„Eg notaði það bara sem á-
stæðu. Hina raunverulegu á-
stæðu nefndi ég ekki við hana
einu orði“.
„En hver er svo hin raunveru
lega ástæða?"
„Ætli ég þurfi að segja þér
það“, rödd konunnar varð hvöss
og harðleg. „Hefur þér nokkurn
tímann dottið það í hug, að fólk
sé ekki alltaf eins og það sýn-
ist. Eg var mjög óánægð með að
ráða stúlkuna hér á heimilið án
þess að þekkja nokkuð til henn-
ar, en ég var nógu einföld til að
treysta á fullyrðingar þínar. Eg
hefði mátt vita, hvað þú þekkir
hana í raun og veru lítið. Og það
verð ég að segja hreinskilnis-
lega, að mér hefur alla tíð geðj-
ast mjög illa að stúlkunni".
„Eg held að ég skilji ekki full-
komlega, hvað það er sem fyrir
þér vakir, Jessice".
„Ó, er því þannig farið? Mér
þykir vænt um að þú skulir við-
urkenna það. Sennilega veiztu
ekki, að þessi stúlka var á leik-
sviðinu, fyrir aðeins fáum mán-
uðum og sýndi þá dans í þriðja
flokks leiksýningum. Og þér er
ekki heldur kunnugt um það, að
hún missti þann starfa vegna
þess að hún gerði tilraun til að
fremja sjálfmorð".
„Jú“, svaraði Davíð blátt á-
fram, „þetta veit ég allt saman".
Jessica brýndi raustina um
allan helming: „Svo þú vissir
þetta allt saman? Hvers vegna
sagðir þú mér það ekki?“
„Eg hef aldrei lagt það í vana
minn að bera út slúðursögur um
einkamál sjúklinga minna“.
„En sú nærgætni við sjúklinga
þína. Fjölskyldan fær þá ekki
aldeilis að njóta hennar. Hélstu
virkilega að erlend dansmær,
sem auk þess hefur reynt að
fremja sjálfsmorð, myndi vera
heppilegasta manneskjan til að
gæta taugaveiklaðs barns á sóma
kæru heimili?"
Davíð drap örlítið titlinga og
honum varð hugsað til Leni og
hversu barnalegt það var að gera
tilraun til að komast eftir sann-
leikanum um fólk, í orðunum
einum, vegna þess að orðin gátu
öll verið sönn, en samt sneidd
öllum sannleika.
„Stúlkan er í alla staði prýði-
leg, góða mín“, sagði hann ró-
lega.
„Svo þér virðist hún prýðileg? .
En ég get bara alls ekki fellt mig
við hana, Davíð. Heldurðu að
hneykslið sé ekki nógu mikið,1
um allan bæinn núna, þegar þessi
saga hefur borizt út? Veiztu það,
að hún kom einu sinni fram á
sviðið í leikhúsinu hérna?“ i
„Já, það var í desember síðast
liðnum, þegar hún braut á sér
úlnliðinn. Eg veitti henni þá
læknishjálp“.
„Já, einmitt það. Þú sem sagt
vissir þetta allt saman, en nefnd
ir það ekki við mig einu orði“.
Davíð þagði og Jessica einnig.
Eftir all langa þögn, sagði hún:
„Mjög undarlegt. Þegar í upp-
hafi fann ég að það var eitthvað
undarlegt við þetta allt saman“.
„Já en nú er ekkert undarlegt
við þetta“.
„Jú, það hlýtur að vera, ef
hún er sú manntegund, sem
reynir að fremja sjálfsmorð".
„Nei, Jessice. Það er ekkert
undarlegt fólk, sem gerir slíkt.
Það er fólk eins og allir aðrir —
eins og ég eða þú — sem hefur
einhverra hluta vegna neyðst til
þess“.
„Jæja, látum það bara gott
heita. Ekki langar mig í neinar
þrætur. Hún verður að fara héð-
an og svo er það algerlega út-
rætt mál“.
„En Gerald —“.
„Hann verður að gera svo vel
að komast einhvern veginn af án
hennar. Eg er líka sannfærð um,
að hún hefur alls ekki nein bæt-
andi áhrif á hann“.
„Hún getur ekki farið fyrr en
í lok mánaðarins“, sagði Davíð
alvarlega eins ög hann væri að
skýrskota til siðfræðilegra fyrir-
mæla eða óhagganlegra laga.
„Hún getur það, ef ég borga
henni“.
„Hér er ekki fyrst og fremst
um borgunina að ræða. Þú get-
ur ekki fyrirvaralaust gert þetta
og búist við að henni takist að
fá nýtt starf og nýtt húsnæði,
svona á einu andartaki“.
BILLY NORTOINI
„Jæja þá, jæja þá,“ sagði innheimtumaðurinn. „Eftir þrjá
daga verðurðu að koma á skrifstofuna og borga. Þú veizt
hvað það gildir ef það dregst lengur.“
Nokkrum mínútum eftir að innheimtumaðurinn var far-
inn, stóð gamli smiðurinn í sömu sporum og var mjög djúpt
hugsandi. Því næst leit hann á klukku á veggnum, og tók
síðar frakka sinn og sagði síðan við son sinn:
„Ég þarf að skreppa frá í nokkra tíma,“ og með það sama
var hann þotinn út á götu.
„Aumingja pabbi,“ hugsaði Billy. „Upphæðin er reyndar
ekki há, og þetta er í fyrsta skipti, sem hann getur ekki
borgað. Ég vildi óska að ég gæti unnið mér inn fimm krónur
án þess hann hefði hugmynd um það. Og þá gæti ég borgað
skattinn og sett síðan kvittunina í frakkavasann hans. Það
yrði aldeilis gaman,“ hugsaði Billy.
Billy var svo upptekinn af hugsuninni um þetta, að hann
var ekki var við, að inn í smiðjuna var kominn maður, sem
ávarpaði hann. Maðurinn hafði spurt tvisvar eftir Norton
gamla, þegar Billy tók loks eftir honum.
Sá, sem kominn var, reyndist vera mjög vel búinn maður.
Fötin virtust vera spáný. Og svo var hann með nýjan hatt
og mjög fagran staf. j
„Faðir minn er ekki heima.“ sagði Billy, um leið og hann'
leit upp frá vinnu sinni. „Er nokkuð, sem ég get gert fyrir
þig ?“ bætti hann við.
Hjartanlegar þakkir til allra, sem sýndu mér hlýhug
með heimsóknum, gjöfum, blómum og skeytum á 80 ára
afmæli mínu 15. ágúst s.l.
Guð blessi ykkur öll.
Kirstín Bjarnadóttir,
Barónsstíg 78.
Innilega þakka ég öllu mínu venzlafólki og þeim syst-
kinum mínum, sem glöddu mig á 40 ára afmæli mínu 26.
ágúst. — Sérstaklega húsbónda mínum fyrir alla hans
rausn og venzlafólki hans og öllum vinum mínum fyrir
stórgjafir og heimsóknir, blóm og skeyti og gerðu mér
daginn ógleymanlegan. — Mætti Guð launa þeim öllum.
Svava Sigurgeirsdóttir,
Reykjavíkurvegi 21, Hafnarfirði
Minningarspjöld
Styrktar- og sjúkrasjóðs verzlunarmanna fást á
eftirtöldum stöðum:
Skrifstofu V. B., Vonarstrætí 4.
Guðm. Þórðarson c/o S. í. F., Hafnarhúsinu.
Jörgen Hansen c/o Happdrætti Háskóla íslands
Tjarnargötu 4.
Traustar klukkur
á hóflegu verði.
lílukkurnar með Ijónsmerkinu
Fallegt
úrval og fjölbreytt af klukkum,
smáum og stórum.
Ódýrar
vek j araklukkur.
Jón Sípunösson
Skortpripðverzlun
Stúlka
óskast strax.
Upplýsingar ekki gefnar í síma.
Þvottahúsið Fiirair.
Bröttugötu 3 A
rn
1 IMý sending B
J Kápur I
hausttizkan fjölbreytt úrval
MARKAÐURINN
Laugavegi 100