Morgunblaðið - 09.09.1955, Blaðsíða 14

MORGUNBLAÐIÐ
Föstudagur 9. sept 1955
14
Læknirinn og ástin hans
EFTIH JAMES HILTON
Framhaldssagan 23
í fjölleikahúsum og gert tilraun
tit að fremja sjálfsmorð?"
„En .. hversvegna .. já vitan-
lega..“
„Jæja, ég nefni þetta nú samt
allt saman í bréfinu mínu, því
verið gat, að þú hefði gleymt ein-
hverju af því.“
„En hefurðu gert þér það tjóst,
að það er mjög vafasamt að hún
fái starfið, ef þú hefur farið að
nefna þetta allt í bréfinu’"
„Er það ekki mál, sem henni
kemur einni við. Hvernig væri að
hugsa nú ofurlítið um okkar mát-
efni, svona til tilbreytingar?"
„Já, hversvegna ekki að gera
það? Heldurðu að þú ættir þá
ekki lílca að láta stúlkuna af-
skiptalausa?"
„Hversvegna lætur þú hana þá
ekki afskiptalausa?“
Skyndilega gerði hann sér það
Ijóst, að bréfið var enn ekki kom
ið í póstinn, heldur lá það á skrif
borðinu. Hann stikaði að borð-
inu, leitaði í bréfahrúgunni unz
hann fann það og reif það í smá
agnir.
Jessica horfði á hann hvössum,
harðlegum augum:
„Ég verð þá að leggja það á
mig, að skrifa annað bréf. Ann-
ars finnst mér þú haga þér mjög
barnalega, Davíð.“
Það birti sem snöggvast í stof-
unni, þegar skærum bjarma frá
einni eldingunni sló fyrir glugg-
ann og honum sýndust augun í
Jessicu skjóta neistum, er hún
leit til hans:
„Svo er það eitt ennþá, sem ég
vildi tala um við þig, Davíð. Ég
hef grun um að hún komi stund-
um hingað inn, til þess að leika
á slaghörpuna".
„Já, ég gaf henni leyfi til þess.
Hvað ætti líka að vera saknæmt
við það? Hún leikur satt að segja
Ijómandi vel og ætti nauðsynlega
að leggja meiri rækt við þá hæfi-
leika sína“.
„Ég kæri mig ekkert um að hún
só að hamra á slaghörpuna mína
og ég legg blátt bann við slíku í
fi-amtíðinni.“
„En það er bara ekki um neina
framtíð að ræða. Geturðu ekki
gert þér það ljóst, manneskja?
Eftir aðeins fimm daga. ... “
„Davíð, ég held að þú ættir að
reyna að stilla þig ofurlítið".
„Já, já, ég. veit það — þetta er
storminum að kenna. Ég held —
ég verð að flýta mér af stað“.
Hann hraðaði sér út úr stof-
unni, hljóp niður þrepin þrjú,
lauk upp dyrum lækningastofunn
ar og gekk inn.
Þar inni var mikið hættulegra
að vera, þegar var svona hvasst
og eldingarnar leiftruðu sífellt
því ef einni slíkri lysti allt í einu
niður í hinn háa reykháf, þá
myndu múrseinarnir umsvifa-
laust brjóta glerþakið og hrynja
niður í stofuna.
En sú hætta hafði engin áhrif
á Davíð þessa stundina. Hið eina,
sem hann þráði var einhverskon-
ar einkavirki, þar sem hann gæti
hvílst og verið einn.
Og að vera einn með Leni, var
að hans dómi alveg hið sama og
að vera einn.
Hún var inni í lækningastof-
unni, að taka til og raðg skjölum
hans og blöðum, sem lágu á borð-
inu.
Þegar hann kom inn, leit hún
til hans, brosandi og hlýleg og
Davíð fann, að enginn hefði get-
að boðið hann hjartanlegar vel-
kominn með orðum, hvað þá til-
litinu einu.
„Davíð, hefur nokkuð sérstakt
komið fyrir?“
j „Nei, Leni. Mér er bara mein-
illa við þennan storm. Það er
allt og sumt“.
! „Hann fer nú að lægja, fljót-
lega“.
„Já, ég vona það Mig tekur það
sárt að þurfa að segja þér — við-
víkjandi kennslustarfinu ....“
Hann skýrði henni því næst frá
öllu því, sem þeim Jessicu hafði
farið á milli og sagði svo að lok-
um: „Ég reif það í sundur, en ég
er hræddur um, að núna sé hún
búin að skrifa annað bréf og hafi
þegar sett það á póstinn“.
Skyndilega hvarflaði sú hugs-
un að honum, að raunverulega
væru þau bæði börn, töluðu og
breyttu eins og börn, með sama,
vakandi áhuganum fyrir hinu ó-
vinveitta háttalagi fullorðna
fólksins.
i „Er þá alveg loku fyrir það
skotið að ég muni fá stöðuna?"
„Já, ég er ákaflega hræddur
um að svo sé. En þér skuluð ekki
vera með neinar áhyggjur. Ég
ætla að líta inn í bókasafnið í
Burrowsford á morgun. Það eru
e.t.v. einhverjar auglýsingar í
skólablöðunum. En mestu vand-
ræðin eru þau, að þessi störf, eða
a.m.k. flest þeirra, eru helzt ætl-
uð þeim mönnum, sem hafa ein-
hverja gráðu“.
, „Gráðu?“
„Já, mönnum, sem hafa ein-
hverja lærdómsnafnbót frá há-
skóla, kandidatspróf, doktors-
nafnbót, eða eitthvað hliðstætt
því“.
j „Já, nú veit ég alveg hvað þér
eigið við.“
Allt í einu skaut ágætri hug-
mynd upp í huga hans, eða öllu
heldur hvísl af gamalli eftirlætis
hugmynd:
I „En svo er auðvitað einn hlut-
ur ónefndur ennþá, sem þú raun
verulega verður að gera, einkan-
lega ef þér fáið ekkert starf á
næstunni".
| „Og hver er hann?“
„Þér verðið að leggja rækt við
tónlistarhæfileika yðar. Það hlýt
ur að vera einhversstaðar skóli,
sem þér getið gengið í. Að sjálf-
sögðu myndi ég lána yður pen-
inga fyrir skólagjaldi og öðrum
nauðsynjum, sem þér gætuð svo
greitt mér aftur, þegar þér hafið
fengið einhverja atvinnu .. Já
þetta er sannarlega ágæt hug-
mynd. Á morgun skal ég grennsl
ast eftir öllum nauðesynlegum
upplýsingum, þegar ég fer til
Burrowsford. Bókasafnið hefur
þar mjög fullkomna upplýsinga-
starfsemi — mikið fullkomnari
en hérna. .. Kannske getið þér
meira að segja orðið nemandi í
Tónlistarháskólanum í London
og e.t.v. eru líka veittir einhverj-
ir styrkir til tónlistarnáms, sem
þér verðið svo heppnar að hljóta“.
„En eins og þér' vitað, þá er
ég raunverulega ekki slaghörpu-
leikari, heldur dansmær".
„Æ, já, vitanlega. Ég var alveg
búinn að glema því, en e.t.v. ætti
hitt eins vel við yður“.
„Hafið þér nokkurntíma séð
rússneska ballettinn?"
„Ekki minnist ég þess. í Calder
bury höfum við varla nokkurn
tíma....“
„Þegar ég var í Pétursborg —-
áður en ég neyddist til að strjúka
þaðan — þá var ég svo heppin, að
sjá Nijinsky einu sinni“.
„Já, einmitt það?“ svaraði
hann og var auðséð á öllu, að
hann hafði ekki minnstu hug-
mynd um það, hver þessi Nijinsky
var í raun og veru.
„Mynduð þér hafa gaman að
því að sjá mig dansa?“
Örlítinn feimnisvott mátti sjá
á andliti Davíðs, þegar hann svar
aði: „Já, það væri mjög gaman.
Ég myndi áreiðanlega verða hrif
inn af því. En mér er ekki full-
komlega ljóst, hvernig ....“
„En kannske einhverntíma?"
„Já, vitanlega. En nú mun ég
reyna að afla allra þeirar upp-
lýsinga, er þér þarfnist. Hvað
sem öðru líður, þá er ég alltaf
jafn sannfærður um það að þér
megið ekki snúa baki við slag-
hörpunni".
Að morgni næsta dags hélt
hann til ráðstefnunnar, sem halda
skyldi í Burrowsford og sem varð
nákvæmlega eins og hann hafði
gert ráð fyrir, að hún myndi
verða. í fjóra daga hlýddi hann
IMINKOE
2.
Faðir Minkoes kom og sótti hann. Hann var hávaxinn og
nærri nakinn Fang-negri. Hann var með sorfnar tennur og
þar af leiðandi hvassar, nokkra postulíns hnappa hafði hann
fléttaða inn í hár sitt og 2 eða 3 glerperlur voru í skeggi
hans. Hann var með skotspjót í hendi og antilópuhorn bund-
ið um hálsinn, það var töfragripurinn, sem átti að vernda
hann, því feðgarnir voru báðir heiðingjar, rammir heið-
ingjar.
j Að skilnaði kvöddu þeir trúboðann og stigu í bátinn, sem
faðir Minkoes hafði komið á. Farangurinn var ekkert ann-
að en saman vafið mýnet og dýna, og þar við bættust svo
skólaáhöld Minkoes. Fremst í bátnum stóð Minkoe með langa
ár, en í skutnum var faðir hans með aðra minni. í því að
bátnum var skotið frá landi út í strauminn, kölluðust þeir
á síðustu kveðjum. Vertu sæll, Minkoe! Hafði það gott, og
kom aftur eftir 3 mánuði. Það voru vanar hendur, sem
stýrðu bátnum, en hann þaut áfram undan straumnum og
hvarf fyrir næsta nes.
Morguninn eftir lagði trúboðinn í prédikunarferð. Ræð-
arar hans voru 12 duglegir og stórir drengir. Þeir fluttu nú
(farangurinn um borð í bátinn, allt sem með þurfti til 10
daga ferðar um eyðistaði.
I Þegar trúboðinn var kominn niður að ströndinni, athug-
aði hann farangurinn og settist síðan í sitt sæti í miðjum
bátnum, en ræðararnír hryntu hinum þunga báti á flot.
Síðan söng einn þeirra burtfararlagið: „Mabongo-o-o.“ Hann
K/ELISXAPAB
komnir.
Pantanir óskast sóttar.
Vcrð frá kr. 6,875,00
ííagkvæmir
greiðsluskilmá lar
HEKLA H.F.
Austurstræti 14
R0ND0
Þýzku þvottavélarnar sem
sjóða þvottinn, komnar aftur
Pantanir óskast sóttar.
Verð kr. 2.950,00.
Fást með hagkvæmum
greiðsluskilmálum.
HEKLA H.F.
Austurstræti 14
Sími 1687
■
■xu
* * tlCCTRIC V!
HRÆRIVELAR
með hakkavél, grænmetis- og kaffikvörn, þeytara, hrær- .
ara og hnoðara, berjapressu o. fl. — Kr. 2.600,00.
Fást með hagkvæmum greiðsluskilmálum. ;j
HEKLA H.F. \
Austurstræti 14 3
■Ml
Ullarverksmiðjan Framtíðin
Sölubúðin Laugavegi 45
Það er staðreynd að íslenzkur ullarfatnaður
hentar fyrir íslenzka veðráttu. — Ullarverk-
smiðjan Framtíðin selur ullarnærföt, sokka og
peysur fyrir börn og fullorðna.
Ullarverksmiðjan Framtíðin
Laugavegi 45
■ Ml