Morgunblaðið - 09.10.1955, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐID
Sunnuðagur 9. okt. 1955
Ekki með vopnum vegið
EFTIR SIMENON
Framhaldssagan 11
nam staðar og virti nánar fyrir
sér hinn svívirðilega bréfsnepil.
Hér hafði ekki verið með vopn-
um vegið, og þó — þó hélt hann
á einskonar vopni í höndunum,
vopni sem valdið hafði dauða,
bréfmiða sem virtist klipptur úr
einhverju dagblaði.
Greifafrúin hafði farið til
fyrstu messunnar á Allrasálna-
messu og sest, niðurlút og biðj-
andi, í stólinn, sem tveimur öld-
um áður hafði verið smíðaður
handa fyrirrennurum hennar á
greifasetrinu.
Því næst hafði hún neytt altaris
sakramentisins og loks opnað
bænabókina, til þess að lesa „bæn
irnar eftir altarisgöngu“.
Maigret snéri miðanum í hönd-
um sér og athugaði hann með
stökustu nákvæmni. Honum virt-
ist eitthvað kynlegt við útlit hans,
sérstaklega letursetningin, og var
sannfærður um, að hann hefði
ekki verið gerður með snúnings-
vél eins og flest venjuleg frétta-
blöð.
Auk þess stóð nákvæmlega
sama klausan á bakhlið miðans
og nægði það eitt til að sanna, að
hann gat ekki verið klipptur úr
venjulegu dagblaði.
Engin tilraun hafði þó verið
gerð til að leyna slíkum augljós-
um göllum, enda lítil hætta á, að
greifafrúin myndi fara að snúa
blaðinu við.
Mestu líkindin voru til þess,
að fyrr myndi hún deyja af geðs-
hræringu, reiði, blygðun og ang-
ist ....
Andlit Maigrets varð svipþungt
og ógnandi. Aldrei hafði hann
áður heyrt getið um glæp svo
auðvirðilegan, en jafnframt kæn
lega hugsaðan.
Og svo hafði glæpamaðurinn
verið svo óskammfeilinn að að-
vara lögregluna og láta hana vita
um hina svívirðilegu ákvörðun
— beinlínis ögrað lögum og rétti.
Ef bænabókin hefði nú alls
ekki fundizt, hvað þá ..? Já, ein-
mitt þar lá hundurinn grafinn.
Auðvitað hafði þessi dánumaður
ekki ætlast til þess að hún kæmi
í leitirnar. Þá hefði ekki verið
hægt að tala um glæp og þá hefði
engan verið hægt að ásaka. .. Þá
hefði greifafrúin látizt úr „hjarta
slagi“.
Skyndilega breytti hann um
stefnu og hraðaði för sinni heim
í gistihúsið aftur, þgr sem ekki
var talað um annað en hann og
bænabókina og mörgum getum
leitt að hlutverki bókarinnar í
þessum skyndilega harmleik.
Maigret leitaði upplýsinga hjá '
Marie Tatin, sem margt vissi. |
„Vitið þér hvar Ernest litli á '
heima?“
„Hann á heima í þriðja húsinu
til vinstri, frá nýlenduvöruverzl-
uninni að telja“. j
Maigret flýtti sér af stað. Heim '
ili litla kunningja hans var í .
einnar hæðar, hrörlegu húsi. I
Á veggnum héngu stækkaðar
ljósmyndir af föðurnum og móð-
urinni, sitt hvoru megin við hlið- |
arborðið. Móðirin var þegar kom- .
in úr viðhafnarklæðum sínum og j
hafði tekið til við eldhúsverk sín
að nýju, sem hún hafði hlaupið
frá, til þess að finna umsjónar- j
manninn.
Lykt af steiktu kjöti barst það
an á móti Maigret. „Er sonur yð-
ar heirna?"
„Hann er nú að hafa fataskipti.
Ég kæri mig ekkert um að láta
hc<nn óhreinka sunnudagsfötin i
sín. Ekki held ég að hann hafi;
sinnu á því að fara vel með fötin ’
sín. Ja, því segi ég það .. barn
eins og hann, sem ekki sér neitt
annað en gott og rétt á heimili
sínu, en samt ....“
Hún opnaði dyrnar og kallaði:
„Komdu hingað undir eins,
óþekktarormtirinn þinn“.
Drengurinn var í nærfötunum
einum klæða og reyndi að fela
sig.
„Komdu hingað n..,x
„Leyfið honum að klæða sig í
fötin“, sagði Maigret: Ég tala svo
við hann á eftir“.
Konan hélt áfram að elda kjöt
til hádegisverðar. Sennilega var
eiginmaðurinn farinn til veitinga-
stofu Marie Tatin, til þess að fá
sér einhverja hressingu fyrir
matinn heima hjá sér.
Loks opnuðust dyrnar og
Ernest kom inn, vandræðalegur
á svipinn. Nú var hann klæddur
hversdagsfötum sínum og voru
buxurnar mikils til of síðar á
hann og annað eftir því.
„Ertu ekki til með að koma í
svolitla gönguferð með mér, lags-
maður?“ spurði Maigret glaðlega.
„Viljið þér hafa hann með..?“
hrópaði móðirin alveg forviða.
„Sé svo, þá verðurðu að fara í
sparifötin þín aftur, Ernest. Og
vertu nú einu sinni handfljótur
drengur. Þú mátt ekki láta um-
sjónarmanninn bíða eftir þér..“
„Hafið engar áhyggjur út af
því, frú. Komdu svo drengur
minn“.
Gatan var auð og mannlaus Öll
umferð og allt líf í þorpinu var
samankomið á torginu, í kirkju-
garðinum og í veitingastofu
Marie Tatins.
„Á morgun ætla ég að gefa þér
bænabók og hún á að vera enn
stærri en þessi, sem þú hafðir í
dag og upphafsstafur hvers er-
indis á að vera rauður á litinn".
Drengurinn var alveg sem
þrumu lostinn af þessum ósenni-
legu tíðindum. Hvernig gat líka
umsjónarmaðurinn vitað, að upp-
hafssafirnir voru rauðir á litinn
í sumum bænabókum, eins og t. d.
í þeirri, sem lá á altarinu í kirkj-
unni?
„En þá verðurðu líka að segja
mér, hvar það var sem þú fanst
bænabókina í dag. Ég skal ekki
skamma þig“
Það var dálítið skrýtið að sjá,
hvernig hin gamla bænda-tor-
' tryggni vaknaði hjá drengnum. 1
1 Hann þagnaði og var þegar kom-
inn í varnarstöðu.
„Fanstu hana í bænastólnum?11
Ekkert svar. Vangar drengsins
og nefbroddurinn voru þéttsettir
smáum freknum. Hann reyndi að
herpa þykkar varirnar fast sam-
' an, svo að ekkert hljóð brytist
, út á milli þeirra.
„Vissirðu að ég var vinur
þinn?“
„Já . . Þú gafst mömmu tuttugu
franka“.
„Jæja, ætlarðu þá ekki að segja
mér það, sem ég spurði þig að?“
Drengurinn þurfti samt nokk-
urs að hefna: „Þegar við komum
heim, þá sagði mamma, að ég ætti
bara skilið að verða flengdur fyr-
ir að taka bókina og hún lét mig
aðeins fá fimmtíu sentímur. ... “
Svona átti þá að hafa það. ..
Hann vissi hvað hann söng, dreng
urinn sá. Hvaða hugsanir brutust
um í þessu höfði, sem var alltof
stórt í samanburði við lítinn og
grannvaxinn líkamann?
„Og meðhjálparinn?"
„Hann sagði ekkert við mig“.
„Hver tók bókina úr bæna-
stólnum?"
„Ég veit það ekki“.
„Og hvar fannst þú hana?“
„Inni í skrúðhúsinu, undir
rykkilíninu mínu. Ég ætlaði að
fara að borða heima hjá prestin-
um, en hafði þá gleymt vasa-
klútnum mínum. Þegar ég færði
svo rykkilínið til, þá kom ég við
eitthvað hart.... “
„Var meðhjálparinn þá líka
inni í skrúðhúsinu hjá þér?“
„Nei, hann var frammi i kirkj-
unni að slökkva á kertunum. ..
Veiztu að þessar með rauðu stöf-
unum kosta alveg voðalega mik-
ið....?“
Sem sagt, einhver hafði tekið
bókina úr bænastólnum, falið
hana til bráðabirgða undir rykki-
líni kórdrengsins, inni í skrúðhús-
inu og augsýnilega ætlað sér að
koma fljótlega aftur og sækja
hana.
„Opnaðir þú hana?“
„Nei, ég hafði ekki tíma til þess
— mig langaði í soðna eggið mitt
— því að á sunnudögum.... “
Sonur húsvarðarins
Danskt ævintýri.
að marka! En hræddur varð hann, þegar litla stúlkan veiktist
skömmu síðar og vagn læknisins var fyrir framan húsið á
hverjum degi.
„Þau fá ekki að halda henni,“ sagði kona húsvarðarins.
„Drottinn veit vel, hvern hann ætlar að taka!“ j
En þau fengu að halda henni. Og Georg teiknaði myndir
og sendi henni. Hann teiknaði höll Rússakeisara, gömlu
höllina í Kreml í Moskvu, með turnum og hvolfþökum. Þau
voru ains og geysistórar næpur, grænar og logagylltar, að
minnsta kosti á myndinni hans Georgs. j
SAMKOMUViKA
Sambands íslenzkra kristniboðsfélaga hefst í
KFIJM við Amtmannsstíg, í kvöld kl. 8,30.
húsi
Víglubiskup, dr. theol. síra Bjarni Jónsson prédikar.
Annað kvöld tala þeir Eggert Laxdal og Ólafur
Ólafsson kristniboði. — Allir velkomnir.
asr-
Ný sending:
HAIiST DRAGTIR
ULLAR KÁPLR
DAG KJÓLAR
SAMKVÆMIS KJÓLAR
Stærðir frá 38—50
HATTAR
Verð frá kr.: 79.00
.5^eldur L.i.
LAUGAVEGI 116
RENNILASATOSKUR
Kr. 58.00.
Töskur
Nýtt úrval
Nýir litir
Hálsklútar
Hanskar
FELDUR H.f.
AUSTURSTRÆTI 10
PEYSIJR
Golffreyjur
úr ull og ORLON
Verð frá kr. 98.00
PILS
í feikna úrvali.
. ‘ 7T
FELDUR HJ.
AUSTURSTRÆTI 10
LAUGAVEG 116
Morgunblaðið Hafnarfirði
Unglingar óskast til blaðburðar, einnig j
koma til greina börn, sem ekki fara í j
skóla fyrr en kl. 1.
Hátt kaup.
Upplýsingar á afgreiðslunni,
Strandgötu 29, sími 9228.