Morgunblaðið - 14.10.1955, Síða 2

• MORGUISBLAÐ19
Föstudagur 14. okt. 1955 J
t I
Magnús Jochumsson íorseti
•« Alliance Francaise
Fré aðalfundi félagsins s.l. miðvikudag.
AÐALFUNDUR Alliance Franc-
aise í Reykjavík fór fi-am
6. 1. miðvikudagskvöld í Tjarnar-
café. Á dagskrá voru venjuleg
aðalfundarstörf, samþykkt nýrra
félagslaga og önnur mál.
Björn L. Jónsson, varaforseti
félagsins, setti fundinn og stjórn-
eði honum. Hóf hann mál sitt
með því að minnast hins nýlátna
formanns félagsins, Péturs Þ. J.
Gunnarssonar stórkaupmanns og
hins mikla og fórnfúsa starfs
hans í þágu félagsins. Bað hann
fundarmenn rísa úr sætum í virð
ingarskyni við minningu þessa
mikla velgerðarmanns Alliance
Francaise.
FÉLÖGUM FER FJÖLGANDI
Varaforsetinn rakti síðan störf
félagsins á s. 1. og yfirstandandi
ári. Það hefir, svo sem áður,
halaið uppi námskeiðum í
frönsku og frönskum bók-
menntum, þar sem annazt hafa
kennslu ungfrú Marguerite
DeJa'naye sendikennari við Há-
ekólann og Magnús G. Jónsson.
Þá hefir og bókasafn félagsins
aukizt allverulega.
Gengizt var fyrir allmörgum
fikemmtifundum, sem voru bæði
vel sóttir og vinsælir. Tala fé-
lagsœanna hefir stöðugt farið
vaxandi og nemur nú 238 manns.
BATNANDI FJÁRHAGUR
Gjaldkeri félagsins, Magnús
Jochumsson póstmeistari, las síð-
an upp reikninga félagsins. Fjár-
hagur þess hefir farið batnandi
Og nam sjóðseign þess um s. 1.
áramót kr. 8853,92. Hafði hún
aukizt um tæpar 6 þús. krónur
á áriau. — Reikningarnir hlutu
eamhljóða samþykki fundarins.
Þá var lagt fyrir fundinn upp-
kast að nýjum félagslögum, með
nokkrum breytingum frá þeim
eldri, sem aldurs vegna voru að
ýrnsu leyti úrelt orðin. Voru hin
nýju lög samþykkt samhljóða í
öllum greinum.
STJÓRNARKJÖR
Því næst var gengið til stjórn-
erkosninga. Skyldi fyrst kjörinn
nýr forseti. Stungið var upp á
Magnúsi Jochumssyni, sem gengt
hefir gjaldkerastörfum innan fé-
lagsins um mörg undanfarin ár,
«g var uppástunginni tekið með
einróma samþykki og ánægju
fundarmanna. Magnús þakkaði
Og kvaðst mundu standa í stöðu
einni svo sem tími hans og geta
leyfði, enda þótt ljóst væri, að
vandfyllt væri skarð fyrirrenn-
ara hans, Péturs Þ. J. Gunnars-
fionar.
Því næst voru kjörnir fjórir
tneðstjórnendur: Bjöm L. Jóns-
on, Magnús G. Jónsson og Sigur-
laug Bjarnadóttir, sem öll áttu
eæti í stjórninni áður og þar að
auki Frans E. Siemsen, sem ekki
hefir verið í aðalstjórn áður. —
Stjómin skiptir með sér verk-
um. í varastjórn voru kosnir Geir
G. Jónsson og Albert Guðmunds-
eon, og endurskoðendur þeir
Magnús Víglundsson og Finnbogi
Kjartansson. Vara endurskoðandi
var kjörin Margrét Lund Hansen.
FRANSKIR TÓNLISTARMENN
*TIL ÍSLANDS?
Að stjórnarkjöri loknu voru
tekin fyrir ýmis mál. Kom m. a.
fram tillaga um, að stjórn félags-
ins skyldi falið að gera fyrir-
fipurn til Frakklands um, hvort
möguleikar væru á að fá hingað
fræga franska tónlistarmenn til
hljómleikahalds hér á vegum
Alliance Francaise og með hvaða
fikilyrðum. Hét Jón Leifs, form.
Tón káldafélags fslands, stuðn-
ingi sínum við athugun á fjár-
hagslegum möguleikum á, að
j>etta mætti takast. — Fékk til-
laga þessi góðan byr á fundinum,
Tímarit félagsíns, „Islande —
France" er nú í prentun og mun
verða sent innan skamms til fé-
lagsmanna.
Kjarval
Framh. af hla. J
leitazt við að gefa sem bezta
heildarmynd af hinum fjöl-
breyttu listaverkum hins sjötuga
meistara. Þarna eru olíumálverk,
teikningar, vatnslitamyndir, túss-
myndir og í sumum myndunum
er mikið brons notað.
♦ LISTAMAÐURINN
Á SJÁLFUR EINA MYND!
Þessar tvö hundruð myndir,
sagði Valtýr Pétursson, eru að-
eins örlítið brot af því sem hinn
afkastamikli Kjarval hefur gert
á löngum starfsdegi. Og það er
athyglisvert að af þessum rúm-
lega 200 myndum, sem á sýn-
ingunni eru, á listamaðurinn
sjálfur aðeins eina mynd. Ein-
staklingar hér og þar eiga ann-
ars listaverkin utan það að Lista-
safn ríkisins á 5 þeirra, en sú
stefna réði að láta ekki þær
myndir Kjarvals, sem Listasafnið
á, vera á þessari sýningu, því
myndir safnsins má sjá daglega
í sölum þess þegar það er opið.
♦ 1905—1955
Það var mikið verk fyrir
Valtý og Þoorvald að ná saman
öllum þessum fjölda mynda, sem
einstaklingar hér og þar eiga og
tók „leitin" tvo mánuði. Elzta
myndin er frá 1905 en hin nýj-
asta er gerð 1955. Þetta ætti því
að vera gott sýnishorn af æfi-
verki listamannsins, enda var að
því stefnt að svo gæti orðið.
Tveir sniilingar
TVEIR hljóðfærasnillingar hafa
enn verið hér á vegum Tónlist-
arfélagsins, þeir Julius Katchen
píanóleikari, sem ekki hefur farið
um hálfan hnöttinn, heldur allan
og leikið fyrir þjóðir heimsins í skal — eitt af því óumflýjanlega
öllum heimsálum, og Ruggiero — er það þannig um flesta, að
Ricci, fiðluleikari, sem talinn er þeim verður misjafnlega við að
meðal mestu kunnáttumanna í frétta andlát kunnugra og ekki
list sinni, þeirra, sem nú eru uppi. hvað sízt ef þeir vera brátt
Báðir eru þessir listamenn amer- kvaddir.
ískir borgarar.
Julius Katchen er aðeins 29
ára gamall, háskólalærður í bók-
menntum heimsins jafnt og tón-
lát starfsíélaga míns, Ólafs H.
Albertssonar, póstfulltrúa, fór
fvrir mér sem mörgum, að ég
átti erfitt með að átta mig á hlut-
Óluiiir H. Albertsson
péstfullfrúi — minning
%ÓTT öllum sé það ljóst, að ljóst, sem til þekkir, að slíkur
dauðinn er það sem koma vinnustaður og aðbúnaður hefir
ekki alltaf verið til að auka 4
andlegt og líkamlegt heilbrigði
eða vellíðan. Veit ég og að Ólafi,
sem og öðrum starfsbræðrum
hans, féll mjög þungt þær að-
stæður og aðbúnaður er íslenzka
I Þegar ég frétti hið skyndilega I póstmannastéttin á við að búa,
við þau nauðsynlegu og margvís-
legu störf er hún vinnur í þjóð-
félaginu.
Ólafur tók virkan þátt í störf-
um síns stéttarfélags, Póstmanna-
félags íslands, sat margsinnis 3
stjórn þess og var um skeið vara-
formaður þess. Þá tók hann og
þátt í störfum Skagíirðingafé-
lagsins hér í bæ, og átti um tíma
sæti í stjórn þess ,enda unni hann
sínum átthögum.
Hann fylgdi fast á eftir mál-
um sinnar stéttar, var einarður
og stefnufastur og veit ég engan
betri samherja á slíkum vett-
vangi, að öllum félögum mínum
ólöstuðum.
Þessi einkenni Ólafs urðu að
sjálfsögðu til þess að honum var
fyrir mörgu trúað af sínum stétt-
arbræðrum -— og á hann sinn
ríka þátt í öllu því bezta sem að
þeim snýr í starfi þeirra ídag._
í nafni Póstmannafélags Is-
lands færi ég honum mínar beztu
þakkir fyrir vel unnin störf í
þágu póstmannastéttarinnar, —
sem metin eru að verðleikum.
Matthías Guðmundsson,
£*jotugur:
Nrarinn Helgason frá Látrum
í MYNNI Mjóafjarðar, er gengur
suður úr ísafjarðardjúpi, stendur
bærinn Látrar. Þar er gott undir
bú og umhverfið hlýlegt og fag-
urt.
Á Látrum bjó Þórarinn Helga-
son í 37 ár. Hann hætti búskap
þar s.l. voru. Og í dag á þessi
heiðursbóndi 70 ára afmæli.
Þórarinn er fæddur á Látrum.
Foreldrar hans, þau Þóra Jó-
hannesdóttir og Helgi Einarsson
bjuggu þar í fjölda ára. Og son-
ur þeirra tók við búinu af þeim.
Þórarinn bjó lengstum stórbúi og
var meðal fjárflestu bænda við
Djúp. Átti hann gott fé enda
kunni hann mjög vel með það
að fara.
Látrabóndinn var enginn flysj-
ungur í skapi. Þórarinn er með
afbrigðum traustur maður, vin-
fastur og öruggur. Hann er ágæt-
lega gefinn og fjölfróður. Munu
t. d. fáir honum fróðari um ættir
Djúpmanna. Enda þótt hann nyti
ekki langrar skólagöngu er hann
þó ágætlega að sér í íslenzkum
bókmenntum. Þessi ísfirski bóndi
er maður fáskiptinn og hógvær í
öllu dagfari. En hann hefur til
brunns að bera kýmnigáfu, sem
oft hefur gert orð hans og tilsvör
hnyttin og skemmtileg.
Þórarinn á Látrum hefur unnið
mikið um dagana. Þess sér m. a.
stað vestur í Mjóafirði, þar sem
hann sléttaði og fegraði tún jarð-
ar sinnar. Sveitungar hans sáu
eftir honum þegar hann varð að
yfirgefa sveit sína. Það var
ánægjulegt að heimsækja hann
að Látrum og móttökurnar voru
aldrei húsbændunum utangarna.
Þórarinn dvelur á sjötugsaf-
mælinu á heimili Heiga sohar
menntun. Hann hefur verið bú- unum> það settust að mér ýmsar
settur í París síðan hann var um mvndil. og margar spurningar um
tvítugt. Tækni hans er mikil, svo
lengra verður ekki komizt. Hann
er alvörugefinn listamaður og
kemur það alltaf fram í allri
túlkun hans; tekst honum oftast
að ná sierkum tökum á verkefn-
unum. Var leikur hans í A-dúr-
sónötu Mozarts og „Myndasýn-
ingu“ Moussorgskys frábærlega
fagur og áhrifarikur, svo að að-
eins sé minnst á fátt eitt af öllu
því, er hann lék. Meðferð hans á
Waldsteinsónötu Beehovens og
Wandererfantasíu Schuberts var
einnig heillandi, enda þótt þessi
verk hafi áður heyrst hér betur
leikin.
Ruggiero Ricci er 33 ára gam-
all, búsettur í Bandaríkjunum.
Hann er hinn mesti galdramað-
ur, og á það sérstaklega við um
leikni hans með bogann. í d-moll hinar torráðnu gátur lífsins, þær
fiðlusónötu Brahams náði hann hinar sömu sem kynslóðir eftir
einna sterkustu tökum á áheyr- kynslóðir hafa leitað eftir svör-
endum, en þó hreif hann áheyr- ( um við.
endur mest með töfrandi leik sín-1 En í þessum efnum sem öðrum
um í smærri hlutverkunum og sjá skáldin e. t. v. lengra en aðr-
þá einkum í verki eftir Paganini. ir, a. m. k. segir eitt þeirra ein-
hversstaðar:
„Engan of snemma
hinn alvitri kallar,
sá ungur andast
er ungur fulorðinn".
Ólafur H. Albertsson var fædd-
ur 15. júní 1897 að Páfastöðum í
Skagafirði og hefir því verið
rúmlega 58 ára er hann lézt að
heimili sínu s.l. laugardag.
Hann kvæntist eftirlifandi
konu sinni, Eiríku Eiríksdóttur,
14. október 1933 og eru því í dag,
á útfarardegi Ólafs, liðin rétt 22
ár frá brúðkaupi þeirra.
Það er erfitt að setja sig í spor
syrgjandi eiginkonu, sem nú
verður að sjá af maka sínum eftir
ástríka sambúð. En það er hugg-
un harmi gegn, að nú verður
Aheyrendur fögnuðu þessum
góðu gestum ákaft og léku þeir
hvor um sig mikið af aukalögum
á tónleikum sínum. Ernest Ulmar
lék á píanóið með Ricci og leysti
hlutverk sitt mjög vel af hendi.
P. í.
síns, að Barónsstíg 61 hér í bæn-
um. Honum munu í dag berast
margar vinarkveðjur og árnaðar- j Þetta tímabil, í huga hennar, sem
22 undurfagrar rósir, er lyfta
huganum á æðra svið og lýsa
fram á leið til hins ókomna.
Það ber Ólafi fagurt vitni,
hvernig hann bjó að heimili sínu
— og hversu fagurt er ekki for-
dæmið sem hann gaf með fram-
komu sinni gagnvart tengdamóð-
ur sinni, háaldraðri, sem hjá
þeim hjónum dvaidi, henni reynd
ist hann sem ástríkur sonur.
Það er bjart yfir minningu
slíkra manna og mikil heiðríkja
á heimilum þar sem slíkt hugar-
far ræður ríkjum.^— Megi guð
blessa eiginkonu Ólafs og aðra
ástvini, sem nú eiga um sárt að
binda.
Ólafur H. Albertsson var mað-
ur glæsilegur á velli, hár vexti
og gjörfulegur, snyrtilegur í út-
liti og allri framkomu, svo af bar.
! Hann var trúr sannfæringu
sinni, hélt fast á máli sínu og va.r
hverjum manni hjálpsamari.
Ungur að árum hóf hann nám
í gagnfræðaskólanum á Akur-
eyri og lauk þaðan gagnfræða-
prófi, en settist síðan í Mennta-
skólann í Reykjavik, en varð að
hætta námi vegna veikinda. Má
af líkum ráða, að það hefir ekki
verið að skapi hins unga manns,
óskir, bæði heiman úr Djúpi og
frá öðrum vinum og vandamönn-
um.
Djúpmaður.
® 5—
ÞÚFUM, 13. okt.: — Á morgun,
föstudag, verður Þórarinn Helga-
son fyrrum bóndi á Látrum,
Reykjafjarðarhreppi sjötugur.
Þórarinn bjó um langt skeið
stórbúi á Látrum og var jafnan að svo fór um skólagöngu hans.
í röðum traustustu bænda héraðs-1 Árið 1925 réðist hann til starfa
ins og bætti jörð sína á ýmsan í pósthúsinu í Reykjavík og vann
hátt. þar fram til dauðadags, er hann
Þórarinn er greindur vel, stál- var fluttur heim helsjúkur og var
minnugur og bókfróður, vinsæll látfnn innan stundar.
og velmetinn. Þórarinn var tví-1 Allan þenna tíma var hann
kvæntur og lifa sex börn hans, starfsmaður bögglapóststofunn-
flest fulltíða. Hann brá búi s.l. ar, sem er til húsa í kjallara póst-
vor og flutiist til Réykjavíkur, 1 hússins, og'má það vc'ra hverjum
GÓÐS vinar er saknað. Fram til
síðustu stundar var bjart og gott
að hitta hann. Vistaskiptin komu
snöggt og óvænt.
Ólafur H. Albertsson var Skag
firðingur, fæddur að Páfastöðum
15. júní 1897. Foreldrar hans voru
Albert Kristjánsson bóndi á Páfa
stöðum og kona hans Guðrún Ól*
afsdóttir. Voru börn þeirra 4 alls
og fósturdóttir og eru nú 2 á lífi
og fósturdóttirin.
Ólafur útskrifaðist úr Akur-
eyrarskóla, kom hingað suður til
Reykjavíkur, þar sem hann hóf
strax starf hjá póstþjónustunnl
og starfaði þar samfleytt til þess
síðasta.
Hann kvæntist 14. okt. 1933
eftirlifandi konu sinni Eiríku
Eiríksdóttur, Ketilssonar hrepp-
stjóra frá Járngerðarstöðum, og
bjó eftirlifandi tengdamóðir hans
Jóhanna Einarsdóttir alla tíð hjá
þeim.
Ólafur var kominn af góðu og
glæsilegu fólki. Hann bar ætt-
fólki sínu skýrt vitni með per-
sónu sinni, lífsstarfi og eðlisgerð.
Hann var stór og höfðinglegur
maður, myndarbragur var vfir
öllu dagfari hans, og í framkomu
hafði hann meðfæddan smekk
fegurðar og hreinlætis.
í lífsstarfi var hann traustur,
vinnusamur og reglufastur við
skyldur sínar og sízt var það vilji
hans að slaka þar nokkuð til, þð
hann fyndi til þess stundum, að
hann gekk eigi allaf heill til
skógar.
Að eðlisgerð var hann sá mað-
ur, sem vakti traust vina sinna
með sterkri skapgerð, ákveðnum
skoðunum og einbeittum vilja.
Hann hafði skýrar gáfur, áhuga
fyrir öllum andlegum uppsprett-
um og listum og um leið raun-
hæfan skilning á því veraldlega.
Það andlega og veraldlega
sameinaðist á farsælan hátt í pei?
sónu hans, með góðu og göfugU
hjartalagi annars vegar og lif-
andi skyldutilfinningu hins veg-
ar, þar sem hann reyndist vel 1
sérhverju starfi, sem hann leystl
af höndum og allra bezt þeim
sem treystu á hann, eftirlifandl
konu og tengdamóður. Heimilis-
líf þeirra var mesta fyrirmynd.
Góði vinur! Ég þakka þéf
margra ára ljúfa og trygga vin-
áttu, bjartar gleðistundir og
endurminningar, sem aldre!
fölna.
Jðn Thorarenseu,