Morgunblaðið - 21.10.1955, Blaðsíða 14

14
MORGUNBLAÐIÐ
Föstudagur 21. okt. 1955

Framhaldssagan 21
„Væri yður sama þótt við frest
uðum þessum umræðum, þangað
til við höfum ræðst við?. . . .“
Maurice brbsti aftur. Það var
kalt í hinu stóra herbergi, þar
sem allar beztu bækurnar fund-
ust ekki lengur. Greifinn laut
niður að arninum og kveikti á
eldspýtu.
En presturinn leit til Mamrets,
dapurlega og eins og biðjandi.
„Jæja“, sagði greifinn, er hann
hafði rétt sig upp aftur og kom
vfir gólfið til mannanna tveggja:
„Ég hefi nú ákveðið að varpa
Ijósi yfir allar aðstæður, með sem
fæðstum orðum. Af einhverjum
ástæðum, sem mér eru alveg ó-
kunnar, þá álítur Monsieur le
Curé, sem er maður fullur góð-
vilja, að ég hafi .. hversvegna
skyldi ég vera hræddur við orð-
in? .... drepið móður mína ..
Vegna þess að það var morð, eða
eru ekki allir sammála um það
atriði, jafnvel þótt það heyrði
ekki undir neitt lagalegt hug-
tak....“
Presturinn stóð hreyfingarlaus
eins og líkneski, líkastur dýri,
sem finnur hættuna nálgast, en
veit ekki í hvaða átt er bezt að
flýja og stendur því ráðvana í
sömu sporum.
„Monsieur le Curé hlýtur að
hafa verið móður minni mjög ein-
lægur og hollur .... Eflaust hef-
ur hann viljað koma í veg fyrir
það, að nokkurt hneyksli setti
blett sinn a greifasetrið eða grúfði
sem myrkur skuggi yfir höllinni.
í gærkvöldi sendi hann meðhjálp
ara sinn til mín með ávísun, sem
hljóðaði upp á fjörutíu þúsund
franka og stutta persónulega orð
sendingu“.
„Vesalingur .. Þú ert glataður"
sagði svipur og augnaráð prests-
ins, svo greinilega að ekki varð
misskilið.
„Hérna er orðsendingin", sagði
greifinn, í beinu framhaldi af
áður töluðum orðum sínum og
Maigret ias, í lágum rómi:
„Verið þagmælskur .. Ég bið
fyrir yður“.
Það var eins og hreint og hress
andi loft hefði allt í einu blásið
um stofuna.
Skyndilega fann Maurice de
Saint-Fiacre greinilega, að hann
var ekki lengur troðinn nicur í
svaðið eða dæmdur til aðgerða-
leysis. Og sömuleiðis hvarf
skyndilega alvörugefnin, sem var
svo óskild hinu sanna eðli hans
og upplagi.
Hann fór að ganga fram og aft-
ur um gólfið og talaði í léttari
tón:
„Þessvegna var það, umsjónar-
maður, sem þér sáuð mig á flæk-
ingi í nánd við kirkjuna og prests
setrið, núna í morgun. Eins og
ég sagði yður áður, þá tók ég við
þessum fjörutíu þúsund frönk-
um, sem vitanlega vorða fyrst
um sinn að skoðast sem lá.i, til
þ'ess að losa mig við hjákonuna,
á meðan ég dveldi hér á setrinu.
Auk þess hefði það verið í
hæðsta máta leiðinlegt, að láta
flytja sig beint í tugthúsið, núna
þegar allt er eins og raun ber
vitni um. ... En, við stöndurn hér
allir uppá endann ein:; og ....
Blessaðir, gerið þið svo vel að
taka ykkur sæti“. i
Hann gekk fram að dyru .um, *
lauk þeim hljóðlega upp, gægðist ?
fram á ganginn og hlustaði
„Skrúðgangan er byrjuð“, taut
aði hann. „Ég ætti líklega að j
hfingja til Moulins og biðja
um.. “
En svo hætti hann við það, sem
hann hafði ætlað að segja og vék
aftur að því, sem áður var frá
horfið:
„Nú býst ég frekar við því, að
þér séuð farinn að skilja .. Þeg-
ar ég nú einu sinni hafði veitt
þessum peningum móttöku, þá
varð ég að vinna eið að sakleysi
mínu, frammi fyrir Monsieur le
Curé. Það var erfitt að gera það
fyrir augum yðar, umsjónarmað-
ur, án þess að auka tortryggni
yðar.... Það er allt og sumt ..
En það var engu líkara en þér
hefðuð lesið hugsanir mínar. Þér
létuð mig aldrei einan þann
morgun, neinstaðar í nánd við
kirkjuna.
Monsieur le Curé kom hingað,
raunar veit ég ekki ennþá, hver
var orsök þeirrar heimsóknar, því
hann var rétt að komast að efninu
þegar þér komuð inn. ...“
Svipur hans myrkvaðist, en
hann rak upp þvingaðan og óeðli
legan hlátur, til þess að reyna að
evða hinni vaxandi gremju:
„Virðist yður þetta e.t.v. ekki
liggja í augum uppi? Hafi maður
lifað léttúðugu lífi og falsað ávís-
anir .. Gautier gamli forðast mig,
hann heldur sennilega líka að
ég.••
Skyndilega leit hann undrandi
á prestinn: „Hvað er þetta,
Monsieur le Curé, gengur nokkuð
að yður?“
Og vissulega var það sorgleg
sjón að sjá prestinn. Hann vildi
ekki mæta aúgnaráði greifans og
leit undan hvössu tilliti hans.
Maurice skildi hugrenningar
hans og hrópaði, enn beizkari
en fyrr:
„Þarna sjáið þér sjálfur. Hann
trúir ekki lengur einu einasta
orði af því sem ég segi. Og einmitt t
sá maðurinn, sem vill hjáipa mér j
til að sleppa, heldur að sé sé,
sekur....“
Hann gekk til dyra og opnaði
þær aftur, gleymdi í svipinn ■
návist hinnar látnu og hrópaði: j
„Albert. Albert .. Reyndu nú;
einu sinni að vera svolítið snar
í snúningum. Færðu okkur eitt-
hvað að drekka."
Kjallarameistarinn kom inn,
gekk yfir að skáp í herberginu og
tók var út viskíflösku og glös.
Þeir horfðu þegjandi á hann og
Maurice de Saint-Fiacre sagði um
leið og hann brosti kynlega:
„Á uppvaxtarárum mínum var
aldrei til neitt sem hét viskí hér
á heimilinu".
„Það er Monsieur Jean..“
„Nú, einmitt það já“.
Hann slokaði í sig úr fullu
glasi og læsti svo dyrunum á eft-
ir kjallarameistaranum.
„Margt hefur breytzt", tautaði
hann lágt við sjálfan sig.
En hann hafði ekki augun af
prestinum, sem stamaði og varð
sífellt órólegri og órólegri:
„Afsakið mig .... en ég verð
að fara og spyrja börnin..“
„Bíðið andartak .. Þér eruð
alltaf jafn sannfærður um það,
að ég sé sekur, Monsieur le Curé.
Nei, nei. Reynið ekki að bera á
móti því. Prestar hvorki geta né
mega segja ósatt. Það eru aðeins
nokkur atriði, sem ég vil skýra
út, vegna þess að þér þekkið mig
ekkert. Þér voruð ekki hér á upp-
vaxtarárum mínum. Þér hafið
bara heyrt talað um mig og senni
lega miður vel, oftast.
Þér hafið engar verulegar sann-
anir . . Umsjónai’maðurinn, sem
var viðstaddur þegar allt þetta
skeði, veitt eitthvað um það....“
„Ég bið yður....“, stamaði
presturinn.
„Nei .. Má ekki bjóða yður eitt
hvað að drekka? Yðar skál, um-
sjónarmaður“.
Svipur hans dökknaði og hann
hélt, áfram miskunnarlaust og
kuldalega:
„Það er fjöldi manns, sem hægt
væri að gruna um að hafa framið
þennan svívirðilega glæp .. En
nú grunið þér mig, og aðeins mig.
Og ég er að furða mig á því, hvers
vegna þér lítið mig svo illu auga.
Ég varð andvaka í nótt og hugs-
aði um þetta, allt til morguns.
Ég hefi hugsað um allar mögu-
legar orsakir og ég held að nú sé
ég loks búinn að finna rétta svar-
ið. Hvað sagði móðir mín við
yður?“
Við síðustu orð greifans, sem
sögð voru ákveðið og hörkulega,
varð presturinn fölur sem nár.
„Ég veit ekki neitt....“ stam-
'-5-
NÝ SENDING:
Mynstruð gluggatjaídaefni
Verð frá kr. 35,00
Einlitt satin
margir litir
Einnig
kvilterað satin
í sömu litum
Tilbúin
gfluggatiöld
í úrvali
Fröcisk kjólaeini
fallegt úrval
Feldur h.f.
Bankastræti 7
NÝ SENDING
Utlendar vetrarkápur
Laugavegi 116

utnfnar?? aiif
Litla stulkan Nyane
7.
Árin liðu. Nyane var orðin heilbrigð og glöð ung stúlka.
Hún hafði lært að lesa, skrifa og sauma. Vegna sinnar stilli-
legu framkomu, var hún elskuð af öllum. Besile var heil-
brigð og var farin að vinna ýms létt verk. Bæði hún og
dóttir hennar höfðu tekið á móti Jesú og öðlast frelsið og
áttum bráðum að skírast í vatni.
Einig var Nze orðinn stór og elskaði Guð af öllu hjarta.
í sumarfríinu sínu fór hann heim til Akaba-þorpsins, til þess
að dvelja þar tveggja mánaða tíma. Hann kom þá með
fréttir frá Besile og Nyane. Faðir Nyane hafði ekki hugsað
neitt um konu sína í mörg ár, enda hafði hann tekið sér
aðrar konur. En er hann heyrði, að Nyane var orðin stór,
þá fór hann, eins og aðrir Fang-feður, að hugsa um að gifta
dóttur sína — það er að segja, að selja hana einhverjum
ríkum höfðingja. Þess vegna kom hann einu sinni til trú-
boðans og krafðist þess að fá stúlkuna aftur. Trúboðinn hafði
búizt við þessu. En hann sagði, sem satt var, að Nyane væri
allt of ung til að giftast ennþá. Faðirinn hafði samt aðra
skoðun á því, en þá sagði trúboðinn, að ef hann ætlaði að
taka stúlkuna til baka, þá yrði hann fyrst að borga fæði
konunnar sinnar og dóttur fr£ þeim tíma, er þær komu til
stöðvarinnar. Hinn vonsvikni faðir gat ekkert haft á móti
því. En þá sagði trúboðinn rólega, að þar sem hann þó væri
faðir stúlkunnar, þá skyldi hann fá þær vörur, sem hinn
tilvonandi maður Nyane myndi gefa, er tíminn væri kom-
inn, að hún giftist. En enginn vissi ennþá, hver maðurinn
mundi verða. Með þetta loforð fór faðir Nyane heim. Fyrir
Svörtu
Nylon
slankbeltií?
eru komin
á markaðinn
3 stærðir.
Mjúkir smáteinar halda beltinu örugglega uppi,
svo það situr vel.
Lady h.S.
lífstykkjaverksmiðja
Barmahlíð 56 — sími 2841.